غار علیصدر تنها غار تالابی ایران و از معدود غارهای آبی جهان است.

به گزارش همشهري آنلاين،سنگ‌هاي باستاني به دست آمده از هند نشان مي‌دهند گياهاني شبيه‌ به جلبك‌هاي قرمز درحدود 1.6 ميليارد سال پيش در محيطي شبيه به درياهاي كم‌عمق زندگي مي‌كرده‌اند.
اين كشف مي‌تواند نظريه‌هاي موجود درباره زمان نسبي شكل گيري حيات پيچيده در زمين را متحول سازد. محققان سوئدي در اين بقاياي فسيلي موفق به شناسايي بخش‌هايي از كلروپلاست شده‌اند، ساختارهايي درون سلول‌هاي گياهي كه در فتوسنتز گياه نقش دارد.
اولين نشانه‌هاي شكل‌گيري حيات روز زمين از قدمتي برابر 3.5 ميليارد سال برخوردار است؛ اولين شكل‌هاي تك‌سلولي ميكروسكوپي حيات در قالب ارگانيزم‌هاي بزرگتر چند‌سلولي يوكاريوتي تكامل يافتند.
ترز سالستد از موزه تاريخ طبيعي سوئد اين فسيل‌هاي جديد را كشف كرده‌است و آنها را قديمي‌ترين فسيل گياهي مي‌داند كه تاكنون شناسايي شده‌اند. به گفته وي اين بقايا نشان مي‌دهند كه شكل پيچيده حيات تاريخي قديمي‌تر از آنچه تصور مي‌رود در زمين دارند.
اين فسيل‌هاي رشته مانند در مركز هندوستان كشف شده‌اند و ويژگي‌هاي جلبك‌هاي سرخ مدرن را دارند اما به گفته محققان به دليل عدم وجود دي‌ان‌اي درون اين بقايا نمي‌توان صد درصد از باستاني بودن آنها اطمينان داشت.
قديمي‌ترين جلبك سرخ شناخته شده در جهان تا پيش از اين كشف 1.2 ميليارد سال قدمت دارد اكنون اين فسيل‌هاي هندي 400 ميليون‌سال قديمي‌تر از ركورد‌دار سابق هستند.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، برنده جایزه نوبل ادبیات در گفت‌وگویی تازه از موضوعات متنوعی سخن گفته و برخی ماجراهای قدیمی را بازگو کرده است. 

این مصاحبه در وب‌سایت باب دیلن منتشر شده است. بیل فلاناگان نویسنده و از مدیران اجرایی پیشین ام‌تی‌وی به درخواست دیلن این مصاحبه را صورت داده است.
دیلن در بخشی از این گفت‌وگو خاطراتش با فرانک سیناترا را مرور کرد. او به یاد می‌آورد که سیناترا یک بار به او گفته بود: «رفیق من و تو چشمانی آبی داریم و اهل آن بالا هستیم... دیگران اهل همین پایین هستند.»
این خواننده ۷۵ ساله برنده نوبل ادبیات سال ۲۰۱۶ که برای دریافت جایزه‌اش در مراسم حضور نیافت، در ادامه گفت: «پیش خودم فکر می‌کردم شاید حق با سیناترا باشد.»
او در بخشی از این گفت‌وگو درباره افرادی مانند لئونارد کوهن، محمدعلی کلی و مرل هگرد که سال گذشته از دنیا رفتند، گفت: «ما مثل برادر و همه در خیابانی یکسان بودیم و در مکانی که آن‌ها پیش از این می‌ایستادند، اکنون فضایی خالی به جا مانده است. این خیابان بدون آن‌ها خلوت و غم‌انگیز است.»
بخشی از این مصاحبه نیز به حضور نیافتن الویس پریسلی در جلسه ضبط آهنگ با دیلن و جرج هریسون اختصاص داشت، دیلن درباره آن رویداد پاسخ داد: «او حضور یافت این ما بودیم که نیامدیم.»
خواننده و ترانه‌سرای سرشناس آمریکایی در این مصاحبه اعلام کرد که از هواداران ایمی واینهوس بود که سال ۲۰۱۱ بر اثر مسمویت الکل در ۲۷ سالگی درگذشت. او درباره واینهوس گفت: «او یکی از آخرین فردگراهای حقیقی این دور و بر بود.»
او در این گفت‌وگو اعلام کرد ۳۱ مارس آلبوم تازه‌ای شامل سه دیسک با عنوان «تریپلیکت» روانه بازار موسیقی خواهد کرد و از علاقه‌اش به گروه راک استریوفونیکس و آلبوم سال ۲۰۱۲ ایگی پاپ سخن گفت.

منبع:‌ آسوشیتدپرس/ ۲۳ مارس

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شامگاه پنجشنبه سوم فروردین پیمان معادی بازیگر سینما مهمان برنامه «خندوانه» با اجرای رامبد جوان بود.
پیمان معادی در ابتدای حضور در این برنامه در پاسخ به سوال رامبد جوان که از او پرسید مشغول چه کاری است گفت: «یک سال که برای تولید فیلم «بمب» آماده می‌شوم و احتمالا از یک ماه دیگر کلید می‌خورد.»
بازیگر «جدایی نادر از سیمین» در مورد دلیل طولانی شدن روند شروع «بمب» توضیح داد: «همه چیز آماده است و تنها آماده کردن بخشی که مربوط به تامین مسائل مالی می‌شود کمی طول کشیده است.»
معادی ادامه داد: «فیلمم در سال جاری به سی‌و‌ششمین جشنواره فیلم فجر خواهد رسید و سال 97 هم اکران خواهد شد.»
بازیگر «ابد و یک روز» همچنین تاکید کرد: «یک یا دو پروژه دیگر هم در دست دارم که احتمالا بلافاصله بعد از «بمب» شروع‌شان می‌کنم. احتمالا هر چه قدر در سال 95 کم کار بودم در سال 96 پر کار خواهم بود.»
داستان «بمب» به روزهای موشک‌باران تهران در دهه 60 برمی‌گردد و پیش از این نام لیلا حاتمی به عنوان یکی از بازیگران آن اعلام شده بود.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، شامگاه پنجشنبه سوم فروردین رضا رویگری بازیگر سینما، تلویزیون و تئاتر مهمان برنامه «دورهمی» با اجرای مهران مدیری در شبکه نسیم شد.
رضا رویگردی در پاسخ اولین سوال مهران مدیری که پرسید چرا این قدر خوش‌تیپی؟ با جدیت گفت: «خدا خواسته!»
مدیری در ادامه با اشاره به دستمال گردن رضا رویگری گفت: «دستمال گردنت باعث شده که نقش پدرسوخته‌های پولدار را زیاد بازی کنی؟!» که رویگری در جواب گفت: «زیاد هم بازی نکرده‌ام، اگر اشاره‌ات به سریال «به کجا چنین شتابان» است که یک بار چنین نقشی بازی کردم و خودم هم واقعا پولدار نیستم.»
بازیگر نقش کیسان ابوعمره در سریال «مختارنامه» با ذکر خاطره‌ای ادامه داد: «در حرم حضرت ابوالفضل بودم که خانمی اصفهانی جلو آمد و گفت؛ آقای رویگری راست است که شما پولدارترین هنرپیشه ایرانید؟! (با خنده) گفتم یا ابوالفضل خودت ببین چه می‌گوید!»
رویگری در پاسخ به این که کارش را به عنوان بازیگر از چه سنی و از کجا شروع کرد توضیح داد: «از توی کوچه‌مان! با «محله برو بیا» در سال 61 و بعدتر با «محله بهداشت» در سال 63 هم فعالیت حرفه‌ای‌ام شروع شد.»
بازیگر نقش سعدون در سریال «معصومیت از دست رفته» در مورد بیماری‌اش هم گفت: «داشتیم برای رفتن به مهمانی آماده می‌شدیم، سمت دستشویی که رفتم گیج خوردم و سرم با توالت فرنگی برخورد کرد. همسرم با اورژانس تماس گرفت، رفتیم بیمارستان و گفتند سکته مغزی کرده. بعدش برای «گناهکاران» فیلم فرامرز قریبیان رفتیم ترکیه. هوا خیلی سرد بود طوری که سگ را می‌زدی از لانه‌اش بیرون نمی‌آمد! آن جا مریض شدم. سرما خوردم و حالم خیلی بد بود. برای کنسرت که به بیروت رفته بودم نفسم بالا نمی‌آمد و عمل قلب کردم.»
خواننده سرود معروف «ایران، ایران» در مورد ازدواج دومش هم گفت: «چهار یا پنج سال است که با همسر دومم ازدواج کرده‌ام. او با وجود همه مسائل و مشکلاتی که حدودا سه سال است گرفتارش هستم تا الان مرا به دوش کشیده و باید مورد تقدیر قرار بگیرد. قبلا نقاشی می‌کشیدم و قول داده بودم پرتره‌اش را بکشم (با اشاره به دستش) اما الان که این دست از کار افتاده. سر «مختارنامه» از اسب افتادم و پایم هنوز مشکل دارد. برای دستم هم هرچه قدر دکتر رفتم درست نشد.»
خواننده آلبوم‌های «از عشق گفتن»، «غوغا» و «کازابلانکا» در مورد شایعاتی که در خصوص مرگش درست شده بود گفت: «70 سالم است و حلوا خورم و حلوا بده نیستم. ارث و میراثم را هم تقسیم کرده‌ام.»
رضا رویگری در ادامه گفت: «مردم در کوچه و خیابان محبت‌شان را به ما می‌رسانند و بی‌نظیرند. همکارها هم گه گاه سری می‌زنند ولی آن‌هایی که باید سر بزنند، نمی‌زنند.»
بازیگر سریال تنهایی لیلا; در ادامه اشاره مهران مدیری به تاریخ ششم مرداد 1366 توضیح داد: «آن موقع من در تبریز سر ضبط «سرزمین آرزوها» بودم که رادیو گفت شمرون را سیل برد، خانه پدری‌ام آن جا بود و وقتی آمدم دیدم هیچ چیز باقی نمانده.»
او در مورد بزرگترین ترسش توضیح داد: «این که سر برج باشد و کرایه خانه نداشته باشم. دلم می‌خواهد عاقبت به خیر شوم و بتوانم زندگی‌ام را بچرخانم، الان اجاره نشینم.»
بازیگر «اجاره نشین‌ها»ی داریوش مهرجویی ادامه داد: «بیش از 50 سال است که کار می‌کنم، پول هم کم درنیاورده‌ام اما دور و برم کسانی بودند که استحقاق نداشتند. از من می‌کَندَند و می‌بردند. من هم مغز بیزینس ندارم، پدرم هم نداشت. مغازه داشت اما چون سواد نداشت همه نسیه می‌بردند و می‌خوردند.»
او در مورد الگویی که در زندگی دارد گفت: «فقط توکل به خدا. خانواده‌ام مذهبی بودند و پدرم از این که بچه‌اش به قول خودش مطرب شده بود ناراحت بود اما «ایران، ایران» را که خواندم سرش را بالا گرفت.»
رویگردی در مورد این که احساس خوشبختی می‌کند یا نه هم افزود: «از این که زنده‌ام، نفس می‌کشم، همسر خوبی دارم، پسری دارم و نوه‌ای خوشحالم. اما خوشبختی ابزار خودش را می‌خواهد که من ندارم.»
او در پایان گفت سه آلبوم دارد که به عنوان یادگاری به موزه برنامه «دورهمی» می‌دهد و تابلویی دارد که هر چند دلش نمی‌آید اما آن را هم می‌دهد.

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، نشر نی کتاب شرم نوشته آنی ارنو را با ترجمه بهاره مرادی منتشر کرد.
در بخشی از این اثر می‌خوانیم: «بعدها به چند تن از مردانِ زندگی‌ام گفتم وقتی داشتم دوازده‌ساله می‌شدم، پدرم می‌خواست مادرم را بکشد. میل به گفتنِ این جمله معنایش این بود که من خیلی عاشقِ آن افراد بوده‌ام. همه‌شان با شنیدنِ آن سکوت می‌کردند. می‌فهمیدم که اشتباه کرده‌ام، چون نمی‌توانستند آن اتفاق را درک کنند.
اولین‌بار است که این صحنه را می‌نویسم. تا امروز انجامش برایم ناممکن بود. حتی اگر می‌خواستم در دفترِ خاطراتم بنویسمش، برایم مثل گناهی بود که قرار است مجازاتی به دنبال داشته باشد. شاید آن مجازات این بود که دیگر قدرتِ نوشتن چیزهای بعد از آن اتفاق را نداشته باشم.»
این کتاب توسط اول شخص روایت می‌شود و متشکل از ماجراها و اتفاقاتی است که برای راوی در مقاطع مختلف رخ داده است.
آنی اِرنو نویسنده و استاد بازنشسته ادبیات، اهل فرانسه است. او در سال 1940 متولد شده و کودکی و نوجوانی‌اش را در محیطی کارگری و روستایی گذرانده است. در حال حاضر این نویسنده در حومه پاریس زندگی می‌کند.

آنی ارنو نگاه اجتماعی در آثارش دارد و نوشتن را با اتوبیوگرافی آغاز کرد. این نویسنده در روایت‌هایش تحلیل اجتماعی از آدم‌ها و فضای زیست عمومی به دست می‌دهد و بازتاب این این نگاه را در کتاب‌های «جایگاه»، «یک زن »و «شرم» به خوبی دیده می‌شود.

پیشتر از او در ایران کتاب‌های «دختر دیگر» با ترجمه دینا کاویانی و رمان «یک زن» با ترجمه سمانه رودبارمحمدی منتشر شده است. این نویسنده کتاب «یک زن» را با الهام از مادرش نوشته است. کتاب «جایگاه» نیز بیش از سایر آثار این نویسنده مورد توجه منتقدان قرار گرفته است.

ارنو در سال 1984 توانست جایزه ادبی رنودو را به‌دست آورد. پیش از او نویسندگانی همچون امانوئل کارر، لویی فردینان سلین و ژرژ پرک این جایزه را دریافت کرده بودند. او همچنین جایزه ادبی ادبی مارگریت دوراس را به دست آورده است.
کتاب «جایگاه» زندگی‌نامه خودنوشت این نویسنده است و به رابطه‌اش با پدرش می‌پردازد و از تجربه‌های زندگی‌اش در دوران کودکی در زادگاهش در فرانسه و سپس مهاجرت و زندگی دور از والدینش می‌گوید.
کتاب «شرم» در 78 صفحه و با قیمت 10 هزار تومان روانه بازار نشر شده است.