24-08-2022, 10:21 AM
سه عامل اصلی در ایجاد اختلال اضطراب فراگیر در کودکان را در ادامه بررسی کردهایم:
1. خلق و خوی کودک
کودکان از ابتدای تولد دارای خلق و خوی متفاوتی هستند که بیشتر عوامل زیستی آن را ایجاد میکند. شرایط محیطی و ســبک فرزندپروری میتواند آن را تعدیل یا تشدید کند. برخی کودکان از ابتدای تولد خلقی آرامتر داشته و با یک محرک محیطی کمتر واکنش منفی نشان میدهند. اما بر اساس مطالعات، فرزندان دارای اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان از ابتدای تحول دارای خلق و خوی دشوارتری هستند، بدین معنی که بیشتر گریه میکردند، محرکهای محیطی بیشتر آنها را آشفته یا دچار ترس میکند و به سختی آرام میشوند. مشکلات خواب و مشکلات جسمانی در اضطراب فراگیر در کودکان بیشتر مشاهده میشود.
به طور کلی پژوهشها رابطهای قوی بین بازداری رفتاری و اضطراب در کودکان را نشان داده است. کودکان دارای بازداری رفتاری عموما بیمناکی، کمرویی، محتاط بودن، گوشـه گیری و انزوا طلبی نشان میدهند که با نشانههای اضطرابی در سالهای بعد ارتباط بالایی دارد.
2. اضطراب والدین
پژوهشها نشان میدهد اضطراب در والدین ارتباط زیادی با اضطراب در کودکان دارد. والدین مضطرب تا حدی اضطراب خود را به صورت وراثتی به کودک انتقال میدهند، تا حدی هم کودکان از طریق الگوسازی ترسها و اضطرابهای والدین را میآموزند. خیلی اوقات والدین بدون اینکه بدانند نگرانیهای خود در مورد بیماری، یا اضطراب خود در مورد عملکرد عالی یا آسیب دیدن کودک در اثر جدایی را به کودک خود منتقل میکنند. پیشنهاد می کنیم در همین رابطه مقاله نــقش خانواده در اضطراب را مطالعه فرمایید.
3. الگوهای تربیتی
سبکهای تربیتی نقش زیادی در اعتماد به نفس و میزان اضطراب و نگرانیهای کودک دارد. والــدین کنترل گر و والدینی که تربیت خشن و کنترل شدید دارند، در مورد عملکرد کودکان خود سختگیری میکنند. رفتارهای کودکان را بیش از حد مورد سرزنش یا تنبیه قرار میدهند بیشتر کودکان را دچار اضطراب و ارزیابی منفی در مورد خود میکنند.
همچنین خیلی از والدین با حمایت و مراقبت بیش از حد از کودکان میتوانند زمینه را برای ایجاد یا تشدید نشانههای اضطراب فراگیر کودک فراهم کنند و به کودکان اینطور القا کنند که به تنهایی توانایی مقابله با مشکلات را ندارد. تربیت مقتدر و صمیمی همراه با دادن استقلال به کودک میتواند باعث شود کودک اضطراب کمتری را تجربه کرده و مسئولیت پذیری کودکان بیشتر میشود.
درمان اختلال اضطراب اجتماعی
1. خلق و خوی کودک
کودکان از ابتدای تولد دارای خلق و خوی متفاوتی هستند که بیشتر عوامل زیستی آن را ایجاد میکند. شرایط محیطی و ســبک فرزندپروری میتواند آن را تعدیل یا تشدید کند. برخی کودکان از ابتدای تولد خلقی آرامتر داشته و با یک محرک محیطی کمتر واکنش منفی نشان میدهند. اما بر اساس مطالعات، فرزندان دارای اختلال اضطراب اجتماعی در کودکان از ابتدای تحول دارای خلق و خوی دشوارتری هستند، بدین معنی که بیشتر گریه میکردند، محرکهای محیطی بیشتر آنها را آشفته یا دچار ترس میکند و به سختی آرام میشوند. مشکلات خواب و مشکلات جسمانی در اضطراب فراگیر در کودکان بیشتر مشاهده میشود.
به طور کلی پژوهشها رابطهای قوی بین بازداری رفتاری و اضطراب در کودکان را نشان داده است. کودکان دارای بازداری رفتاری عموما بیمناکی، کمرویی، محتاط بودن، گوشـه گیری و انزوا طلبی نشان میدهند که با نشانههای اضطرابی در سالهای بعد ارتباط بالایی دارد.
2. اضطراب والدین
پژوهشها نشان میدهد اضطراب در والدین ارتباط زیادی با اضطراب در کودکان دارد. والدین مضطرب تا حدی اضطراب خود را به صورت وراثتی به کودک انتقال میدهند، تا حدی هم کودکان از طریق الگوسازی ترسها و اضطرابهای والدین را میآموزند. خیلی اوقات والدین بدون اینکه بدانند نگرانیهای خود در مورد بیماری، یا اضطراب خود در مورد عملکرد عالی یا آسیب دیدن کودک در اثر جدایی را به کودک خود منتقل میکنند. پیشنهاد می کنیم در همین رابطه مقاله نــقش خانواده در اضطراب را مطالعه فرمایید.
3. الگوهای تربیتی
سبکهای تربیتی نقش زیادی در اعتماد به نفس و میزان اضطراب و نگرانیهای کودک دارد. والــدین کنترل گر و والدینی که تربیت خشن و کنترل شدید دارند، در مورد عملکرد کودکان خود سختگیری میکنند. رفتارهای کودکان را بیش از حد مورد سرزنش یا تنبیه قرار میدهند بیشتر کودکان را دچار اضطراب و ارزیابی منفی در مورد خود میکنند.
همچنین خیلی از والدین با حمایت و مراقبت بیش از حد از کودکان میتوانند زمینه را برای ایجاد یا تشدید نشانههای اضطراب فراگیر کودک فراهم کنند و به کودکان اینطور القا کنند که به تنهایی توانایی مقابله با مشکلات را ندارد. تربیت مقتدر و صمیمی همراه با دادن استقلال به کودک میتواند باعث شود کودک اضطراب کمتری را تجربه کرده و مسئولیت پذیری کودکان بیشتر میشود.
درمان اختلال اضطراب اجتماعی