مراقبه

[fatemehghazanfariyan]

مراقبه

به نقل از پورتال مشاوره و مددکاری اجتماعی صبا:

بزرگترین هنر” مراقبه است .
“شخص باید این هنر را بوسیله تمرین کردن بدون هیچ تکنیکى ازطریق تماشاى خودش در فعالیت هاى روزانه مثل راه رفتن، غذا خوردن ، آداب و رسوم مثل صحبت ها و بدگویى ها ، احساسات واکنشى مثل نفرت، حسادت و آگاه شدن از این چیزها بدون هیچ انتخابى فراگیرد .

مراقبه یعنی آگاهی:
آگاهی بر
آنچه انجام می‌دهید،
آنچه فکر می‌کنید،
آنچه احساس می‌کنید،
آگاهی بدون هیچ انتخابی،
مشاهده کردن و یاد گرفتن.

مراقبه ، تمرکز نیست . 
چون در تمرکز کنترل وجود دارد و تمرکز را یک بچه مدرسه ای هم میتواند انجام دهد . 
در مراقبه هیچگونه کنترلی وجود ندارد.
مراقبه هوشیاری و مشاهده است . 
بدون اینکه مراقبه کننده یا مشاهده کننده ای وجود داشته باشد.

قدم اول و آخر در شناخت خود آگاهیست .

مشاهده بی‌طرفانه

برای شناخت هر کیفیت روانی نگاه من نسبت به آن باید بی‌طرفانه باشد.
من تنها در صورتی می‌توانم مثلا حالت خشم و عصبانیت خود را بشناسم که فقط به آن نگاه کنم – نه این‌که بگویم خشم چیز خوب یا بدی است، نه این ‌که بگویم حق داشتم عصبانی بشوم یا حق نداشتم.

کنترل خشم ، خشم را مهار میکند و سرکوب اما از بین نمیبرد
اما مشاهده گری خشم و آگاه بودن به مکانیسم ایجاد و ادامه آن ، خشم را از بین میبرد.

کنترل ، درمان نیست ، سرپوش است.

باید کاملا آگاه و هشیار باشیم به هیجان خشم در وجودمان. 
دقیقا زمانی که خشمگین هستید فرصت مشاهده ی خشم فرا رسیده است .
این فرصت را از دست ندهید و به بعد موکول نکنید .
زمانی که خشم حضور دارد تماشا کنید نه.....
ادامه...