06-05-2017, 06:19 PM
(05-05-2017, 03:19 PM)1- LCD :و یا Liquied Crystal Display (بعبارت ساده تر صفحه نمایش با تکنولوژی کریستال مایع) به این صورت عمل میکند که ذرات ریز کریستال مایع در میان دو صفحه شیشه ای تخت بصورت اصطلاحا ساندویچ شده قرار میگیرند که با تغییر اندازه جریان الکتریکی وارده به کریستالها تصویر نهائی شکل می گیرد.- پلاسما : تکنولوژی شکل گیری تصویر در این نوع نمایشگرها نسبت دوری با اتفاقی که در لامپ های فلوروسنت رخ می دهد، دارد. بدین نحو که صفحه نمایش از چندین سلول تشکیل شده است که در هر سلول دو صفحه مجزا شیشه ای وجود دارد که این دو صفحه توسط یک شکاف از یکدیگر جدا شده اند ،در درون این شکاف ترکیب گاز نئون - زنون (Neon-Xenon) قرار میگیرد که در حین ساخت دستگاه این گاز به فرم مایع (Plasma) در می آید ، و هنگامی که تلویزیون مورد استفاده قرار میگیرد این گاز باردار شده و تولید فسفر قرمز ، آبی و بالاخره سبز را می نماید که این نیز در نهایت موجب شکل گیری تصویر میگردد. که به هر واحد این فسفرهای رنگی در اینجا پیکسل گفته میشود.خب اینها اتفاقاتی هستند که در پس زمینه اتفاق می افتند ولی برای مقایسه بین این دو، مهم کیفیت تصویر نهائی به نمایش درآمده است و نه آنچه پشت تصویر رخ میدهد که باز هم در این زمینه هر تکنولوژی مزایا و معایب خود را دارد که به آن می بپردازیم:الف) مزایای پلاسما ها بر LCD ها:شاید بزرگترین عامل برتری پلاسما ها علاوه بر فاکتور قیمت توانائی آنها در به نمایش درآوردن کامل رنگ مشکی است چیزیکه بزرگترین عامل ضعف LCD ها می باشد تا جائیکه تقریبا هیچ LCD پیشرفته ای نیز قادر به نمایش کامل رنگ مشکی نیست و در هر حال مقداری نور از پس زمینه به بیرون تراوش میکند.دومین عامل برتری پلاسما ها زاویه دید نسبتا بالای آنها نسبت به رقیبان LCD خود است که در اینجا با فاصله گرفتن از یک پنل LCD کیفیت تصویر به نمایش در آمده کم کم رو به افول میرود در حالیکه این موضوع در مورد پلاسما ها تقریبا ثابت است که این مورد نیز مشابه بقیه موارد این قسمت با پیشرفت سریع LCD ها رو به بهبودی است.سومین مورد تفوق پلاسما ها در توانائی نمایش با کیفیت رنگ هاست جائیکه بازهم همان تراوش نور از پس زمینه LCD ها بر کیفیت رنگ های به نمایش درآمده تاثیر دارد . ممکن است این نکته را نیز شنیده باشید که LCD ها در توانائی دنبال کردن تصاویر سریع (مثلا در یک فیلم حادثه ای با فریم های سریع ) کند عمل میکند و سایه تصویر قبلی بروی تصویر فعلی تاثیر گذار است که این نکته مربوط به پنل های نسبتا قدیمی LCD میباشد که با کاهش زمان پاسخگوئی LCD ها این نکته نیز مرتفع شده استو اما می رسیم به بزرگترین عامل برتری پلاسما ها بر پسرعمو های LCD شان و آن هم مطمئنا چیزی نیست مگر قیمت ! پلاسما ها مخصوصا در سایزهای بالا قیمت بسیار پائین تری را نسبت به LCD ها ارائه میکنند مثلا یک پلاسمای 42 اینچی در حدود 30 درصد بزرگتر از یک LCD با اندازه 37 اینچ است در حالیکه هردو قیمتی تقریبا مساوی دارند (چیزی نزدیک 2 میلیون تومان) . البته مطمئن باشید که در سال های آینده این نسبت به علت سرمایه گذاری وسیع در صنعت LCD به نفع LCD تغییر جهت خواهد داد ولی در آن موقع هم باز این نسبت در مورد ابعاد بالاتر (مثلا پلاسمای "52 در مقابل LCD "42) برقرار خواهد بود.ب) مزایای LCD ها بر پلاسماها :اگر از LCD ها ناامید شده اید باید بگویم که این پایان ماجرا نیست . LCD ها قادر به نمایش پیکسل های بیشتری نسبت به پلاسماهای هم سایز خود می باشند ، علاوه بر آن مصرف برق LCD ها نسبت به رقیبان پلاسمای خود در حدود 30 درصد کمتر میباشد و از اینها گذشته وزن آنها نیز بسیار کمتر از پلاسماهاست که این موضوع حمل ونقل و نصب دیواری آنها را آسانتر می کند.طول عمر LCD ها نیز بالاتر از رقیبان پلاسمای خود است (که این نسبت در مورد پنل های قدیمی پلاسما بیشتر مشهود بود که عمری در حدود 20000 ساعت داشتند یعنی چیزی در حدود تماشای روزی 8 ساعت برای تقریبا 7 سال جائیکه LCD ها طول عمر 60000 ساعت را دارا می باشند) که با تولید پلاسماهای پیشرفته این نسبت بطرز مشهودی بهبود یافته است و به رقمی نزدیک به همان 60000 ساعت نزدیک شده است.(لازم به یادآوری است که طول عمر یک پنل زمانی ست که روشنائی صفحه به نصف مقدار اولیه نزول میکند).نکته نهائی در مورد ضعف های پلاسما در قبال LCD پدیده ایست به نام جا افتاده گی تصویر(Burn-in) که در طی آن اگر تصویری بمدت طولانی بروی صفحه ثابت بماند سایه این تصویر تا مدتها بروی صفحه نمایش باقی می ماند که به لطف پیشرفت فناوری و ویژگی های پلاسماهای جدید مثل استفاده از Screen Saver این موضوع به حداقل رسیده است.یک نکته مهم دیگر نیز در اینجا باقی میماند و آن هم پشتیبانی دستگاه از فرمت HD است که تصاویر با کیفیت را ارائه میکند . برای اینکه از این مورد مطمئن شوید حتما دستگاه شما (پلاسما یا LCD) میبایست حداقل از رزولوشن 720در 1280 پشتیبانی کند که این البته شرط لازم است و نه کافی.خب پس از اینکه با این دو نوع تکنولوژی آشنا شدیم حالا نوبت به انتخاب میرسد در این رده اگر دلتان به حال جیب مبارک سوخته باشد و در عین حال خواهان یک تکنولوژی برتر هستید مطمئنا پلاسما انتخاب بهتری ست .ولی اگر قیمت در درجه اهمیت پائینی برای شما قرار دارد و کیفیت بالای تصویر ، حمل آسان ، مصرف پائین انرژی و از همه مهمتر خلاص شدن از تکنولوژی دردسر ساز "لامپ تصویر" برایتان مهم است بدون شک به LCD فکر کنید. نوشته است:
2. 87/8/11 (20:24)
بیشتر از نود درصد تلویزیون های دیجیتال امروزی با استفاده از فناوری های ال سی دی با پلاسما ساخته می شوند. به طوری که بسیاری از افراد این فناوری را معادل با HDTV می دانند. یکی از نکاتی که شاید برای بسیاری از کاربران نامفهوم باشد، فرق دقیق این دو فناوری با یکدیگر است. مخصوصاً اگر شما تمایل به خرید مدل هایی با اندازه بزرگتر از چهل اینچ را داشته باشید، خواهید دید که هر شرکتی معمولاً هم مدل ال سی دی و هم مدل پلاسما در آن اندازه تولید کرده است. دراین شرایط اگر شما تفاوت های دقیق این دو را ندانید، نمی توانید با توجه به نیازهای خود انتخاب صحیحی داشته باشید. سعی می کنیم در این مقاله تا حدودی تفاوت های ال سی دی و پلاسما را با یکدیگر مقایسه و مزایا و معایب هر یک را بررسی کنیم.
تفاوت در کیفیت تصویر
کنتراست تصویر و سطح رنگ مشکی
در ال سی دی ها همانطور که اشاره شد یک منبع نور مجزا که در واقع یک لامپ فلورسنت است. وجود دارد که این نور با گذشتن از داخل کریستال مایع و فیلتر رنگ تغییر وضعیت داده و به چشم ما می رسد. مشکلی که در ال سی دی ها به وجود می آید، در مورد رنگ مشکی است.
وقتی یک سلول باید رنگ مشکی تولید کند، در واقع باید جلوی عبور این نور را بگیرد تا رنگ کاملاً مشکی به چشم بیننده برسد. ولی این عمل به خاطر نور پس زمینه که همواره وجود دارد، به طور صددرصد موفقیت آمیز نیست و سطح رنگ مشکی در آن ها کاملاً دقیق در نمی آید. هر چند با پیشرفت فناوری این مسئله مدام در حال بهبود یافتن است, ولی به هر صورت هنوز ال سی دی ها در این مورد ضعف دارند.
بر خلاف ال سی دی، در پلاسما نور پس زمینه وجود ندارد و هر سلول خود نور مورد نیاز را تولید می کند. بنابراین تنها با خاموش کردن سلول مربوطه می توان به سطح مناسبی از رنگ مشکی رسید. به خاطر همین موضوع کنتراست تصویر ( درجه اختلاف میان تاریک ترین و روشن ترین رنگ) در پلاسما بسیار بیشتر از ال سی دی است و از این جهت پلاسما برنده است.
وضوح
هر دو فناوری وضوح های بالا را پشتیبانی می کنند, با این تفاوت که در ال سی دی هایی با اندازه کوچک هم امکان ایجاد وضوح های بالا بیشتر وجود دارد. در پلاسما وضوح هایی همانند 1080p تنها در اندازه های بزرگ پنجاه اینچ به بالا یافت می شود. در صورتی که ال سی دی حتی در مدل های 42 یا 45 اینچ هم شاید این وضوح را بیابید.
زاویه دید
یکی از مشکلات ال سی دی که پاشنه آشیل آن ها به شمار می رفت، زاویه دید بود. وقتی شما از کناره ها یا بالا و پایین به تصویر تلویزیون نگاه می کردید،دارای سطح روشنایی و رنگ متفاوت بود.
این مسئله اکنون تا حدود زیادی حل شده و شما می توانید تلویزیون هایی با زاویه دید 178 درجه (89 درجه از هر طرف) در بازار بیابید. در مورد تلویزیون های پلاسما این مسئله کمتر وجود دارد و ساخت مدل هایی با زاویه دید بیشتر در آنها راحت تر است. بنابراین در این مورد هم فعلاً پلاسما برنده است.
عمق تصویر
به خاطر فناوری ساخت ( به خصوص وقتی شما از تصاویر HD برای پخش استفاده می کنید) نتیجه حاصل روی پلاسما سه بعدی و عمیق تر به نظر می آید، تصاویر در تلویزیون ها ال سی دی اندکی تخت تر به نظر می رسند. هر چند این مسئله هم تا حدی به سلیقه و البته مدل تلویزیون بستگی دارد.
روشنایی تصویر
همان طور که در بالا اشاره شد، در ال سی دی از یک منبع نوری جداگانه برای ایجاد نور استفاده می شود که می توان میزان نور آن را به سادگی با توجه به محیطی که تلویزیون در آن قرار دارد، کم یا زیاد کرد. در صورتی که در پلاسما هر سلول نور مورد نیاز خود را تولید می کند. به همین خاطر در محیط های پر نور و در فضای آزاد ممکن است دیدن تصاویر تلویزیون ها پلاسما اندکی سخت تر باشد. به همین جهت اکثراً از ال سی دی به عنوان تلویزیون های تبلیغاتی یا در محیط های پرنور استفاده می کنند.
تفاوت در امکانات
Burn – In
یکی از مشکلات پلاسما امکان ایجاد Burn- In در تلویزیون است. به این معنی که اگر این تصویر ثابت برای مدتی طولانی روی صفحه تلویزیون باقی باشد، ممکن است شبحی از آن تصویر همواره باقی بماند. البته از آن جایی که تصاویر تلویزیون معمولاً متحرک اند، این مسئله بیشتر در مورد آرم های شبکه های تلویزیونی در گوشه ها اتفاق می افتد.
البته Brun- In با پیشرفت فناوی ساخت دیگر یک معضل نیست و بسیاری از تولید کنندگان در تلویزیون های خود این مسئله را با قراردادن امکاناتی همانند Anti- Burn برطرف کرده اند, در ال سی دی ها هم مسئله تلویزیون نسبت به صفحه نمایش، حرکت و تغییر رنگ دائم و همچنین فاصله دورتری که شما از تلویزیون قرار می گیرید، حتی در صورت وجود چند عدد از آن ها چندان آزار دهنده نخواهند بود.( برنده : هر چند با پیشرفت فناوری ساخت این مسئله مدام در حال کمتر شدن است، ولی به هر صورت برنده ال سی دی است که اساساً این مشکل را ندارد)
پخش تصاویر با حرکت سریع
در ال سی دی ها بر خلاف پلاسما مشکل زمان پاسخ دهی وجود دارد. یعنی مدت زمانی طول می کشد تا ال سی دی بتواند یک فریم را جایگزین فریم قبلی کند. این مسئله باعث می شود به هنگام پخش تصاویری که دارای صحنه هایی با حرکت سریع هستند، سایه ای از فریم قبلی روی صحنه باقی بماند. البته این مسئله هم به مرور در حال برطرف شدن است و با ساخت مدل هایی با زمان های پاسخ دهی کمتر از هشت میلی ثانیه نگرانی ها از این بابت کمتر شده است. پلاسما به خاطر فناوری خاص خود اساساً این مشکل را ندارد.
امکان استفاده در ارتفاع
تغییر ارتفاع در کار ال سی دی ها اختلالی ایجاد نمی کند. به همین خاطر است که شرکت های هواپیمایی در هواپیماهای خود از ال سی دی استفاده می کنند.
در ارتفاع های بالاتر از 6500 با کم شدن فشار هوا باعث ایجاد نویز در تلویزیون های پلاسما می شود که ممکن است چندان مورد پسند نباشد. به همین خاصر در ارتفاع های بالا سعی می شود از تلویزیون های ال سی دی استفاده شود.
طول عمر
یکی از نکاتی که سازندگان ال سی دی تبلیغ می کنند، طول عمر آن ها است که تا حدود شصت هزار ساعت کار می کند. در واقع طول عمر ال سی دی مدت زمانی است میزان نور پس زمینه آن ها به نصف کاهش پیدا کند.
در پلاسما به خاطر این که وظیفه تولید نور برعهده هر سلول است و این کار از طریق فسفرهای داخل آن صورت می گیرد، نیمه عمر پلاسما را مدت زمانی در نظر می گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند. در مدل های جدید پلاسما هم سازندگان معمولاً طول عمر شصت هزار ساعت را تبلیغ می کنند.
اندازه
ساخت پلاسما در اندازه های کوچک چندان به صرفه نیست. به همین خاطر شما مدل های پلاسما را در اندازه های بالای 42 اینچ مشاهده می کنید. برعکس آن ساخت ال سی دی در اندازه های بزرگ هم هزینه بسیار بیشتری را می طلبد. به همین خاطر برای اندازه های زیر چهل اینچ ال سی دی و برای اندازه های بالا شصت اینچ پلاسما انتخاب می شود.
مصرف توان
ال سی دی به خاطر منبع نور جداگانه ای که دارد، برای تولید نور انرژی زیادی صرف نمی کند، در صورتی که پلاسما انرژی بیشتری می طلبد که معمولاً دو برابر ال سی دی است. به همین خاطر اگر مصرف انرژی اهمیت زیادی برای شما دارد. ال سی دی برنده است.
برنده نهایی
به نظر می رسد که هر دو رقیب در امتیازها با هم مساوی هستند. در دنیای واقعی نیز شرایط به همین گونه است و با قطعیت نمی توان گفت که کدام یک بر دیگری برتری دارد. اگر به دنبال یک تلویزیون خانگی هستید، CD گزینه بهتری است. اصولاً تلویزیون های پلاسما برای مصارف خانگی ساخته نشده اند. اما اگر دنبال یک تلویزیون با اندازه بزرگ و کیفیت عالی برای یک سالن کنفرانس، سالن های عمومی و سالن بزرگ خانه خود می گردید، پلاسما را توصیه می کنیم. اولویت های شما تعیین می کند که از کدام یک استفاده کنید و کدام یک بر دیگری برتری دارد!
3. 87/8/11 (21:57)
خیلی راحت بگم
ال سی دی یا پلاسما LCD
اشاره :
بیشتر از نود درصد تلویزیون های دیجیتال امروزی با استفاده از فناوری های ال سی دی با پلاسما ساخته می شوند. به طوری که بسیاری از افراد این فناوری را معادل با HDTV می دانند. یکی از نکاتی که شاید برای بسیاری از کاربران نامفهوم باشد، فرق دقیق این دو فناوری با یکدیگر است. مخصوصاً اگر شما تمایل به خرید مدل هایی با اندازه بزرگتر از چهل اینچ را داشته باشید، خواهید دید که هر شرکتی معمولاً هم مدل ال سی دی و هم مدل پلاسما در آن اندازه تولید کرده است. دراین شرایط اگر شما تفاوت های دقیق این دو را ندانید، نمی توانید با توجه به نیازهای خود انتخاب صحیحی داشته باشید. سعی می کنیم در این مقاله تا حدودی تفاوت های ال سی دی و پلاسما را با یکدیگر مقایسه و مزایا و معایب هر یک را بررسی کنیم.
تفاوت در کیفیت تصویر
کنتراست تصویر و سطح رنگ مشکی
در ال سی دی ها همانطور که اشاره شد یک منبع نور مجزا که در واقع یک لامپ فلورسنت است. وجود دارد که این نور با گذشتن از داخل کریستال مایع و فیلتر رنگ تغییر وضعیت داده و به چشم ما می رسد. مشکلی که در ال سی دی ها به وجود می آید، در مورد رنگ مشکی است.
وقتی یک سلول باید رنگ مشکی تولید کند، در واقع باید جلوی عبور این نور را بگیرد تا رنگ کاملاً مشکی به چشم بیننده برسد. ولی این عمل به خاطر نور پس زمینه که همواره وجود دارد، به طور صددرصد موفقیت آمیز نیست و سطح رنگ مشکی در آن ها کاملاً دقیق در نمی آید. هر چند با پیشرفت فناوری این مسئله مدام در حال بهبود یافتن است, ولی به هر صورت هنوز ال سی دی ها در این مورد ضعف دارند.
بر خلاف ال سی دی، در پلاسما نور پس زمینه وجود ندارد و هر سلول خود نور مورد نیاز را تولید می کند. بنابراین تنها با خاموش کردن سلول مربوطه می توان به سطح مناسبی از رنگ مشکی رسید. به خاطر همین موضوع کنتراست تصویر ( درجه اختلاف میان تاریک ترین و روشن ترین رنگ) در پلاسما بسیار بیشتر از ال سی دی است و از این جهت پلاسما برنده است.
وضوح
هر دو فناوری وضوح های بالا را پشتیبانی می کنند, با این تفاوت که در ال سی دی هایی با اندازه کوچک هم امکان ایجاد وضوح های بالا بیشتر وجود دارد. در پلاسما وضوح هایی همانند 1080p تنها در اندازه های بزرگ پنجاه اینچ به بالا یافت می شود. در صورتی که ال سی دی حتی در مدل های 42 یا 45 اینچ هم شاید این وضوح را بیابید.
زاویه دید
یکی از مشکلات ال سی دی که پاشنه آشیل آن ها به شمار می رفت، زاویه دید بود. وقتی شما از کناره ها یا بالا و پایین به تصویر تلویزیون نگاه می کردید،دارای سطح روشنایی و رنگ متفاوت بود.
این مسئله اکنون تا حدود زیادی حل شده و شما می توانید تلویزیون هایی با زاویه دید 178 درجه (89 درجه از هر طرف) در بازار بیابید. در مورد تلویزیون های پلاسما این مسئله کمتر وجود دارد و ساخت مدل هایی با زاویه دید بیشتر در آنها راحت تر است. بنابراین در این مورد هم فعلاً پلاسما برنده است.
عمق تصویر
به خاطر فناوری ساخت ( به خصوص وقتی شما از تصاویر HD برای پخش استفاده می کنید) نتیجه حاصل روی پلاسما سه بعدی و عمیق تر به نظر می آید، تصاویر در تلویزیون ها ال سی دی اندکی تخت تر به نظر می رسند. هر چند این مسئله هم تا حدی به سلیقه و البته مدل تلویزیون بستگی دارد.
روشنایی تصویر
همان طور که در بالا اشاره شد، در ال سی دی از یک منبع نوری جداگانه برای ایجاد نور استفاده می شود که می توان میزان نور آن را به سادگی با توجه به محیطی که تلویزیون در آن قرار دارد، کم یا زیاد کرد. در صورتی که در پلاسما هر سلول نور مورد نیاز خود را تولید می کند. به همین خاطر در محیط های پر نور و در فضای آزاد ممکن است دیدن تصاویر تلویزیون ها پلاسما اندکی سخت تر باشد. به همین جهت اکثراً از ال سی دی به عنوان تلویزیون های تبلیغاتی یا در محیط های پرنور استفاده می کنند.
تفاوت در امکانات
Burn – In
یکی از مشکلات پلاسما امکان ایجاد Burn- In در تلویزیون است. به این معنی که اگر این تصویر ثابت برای مدتی طولانی روی صفحه تلویزیون باقی باشد، ممکن است شبحی از آن تصویر همواره باقی بماند. البته از آن جایی که تصاویر تلویزیون معمولاً متحرک اند، این مسئله بیشتر در مورد آرم های شبکه های تلویزیونی در گوشه ها اتفاق می افتد.
البته Brun- In با پیشرفت فناوی ساخت دیگر یک معضل نیست و بسیاری از تولید کنندگان در تلویزیون های خود این مسئله را با قراردادن امکاناتی همانند Anti- Burn برطرف کرده اند, در ال سی دی ها هم مسئله تلویزیون نسبت به صفحه نمایش، حرکت و تغییر رنگ دائم و همچنین فاصله دورتری که شما از تلویزیون قرار می گیرید، حتی در صورت وجود چند عدد از آن ها چندان آزار دهنده نخواهند بود.( برنده : هر چند با پیشرفت فناوری ساخت این مسئله مدام در حال کمتر شدن است، ولی به هر صورت برنده ال سی دی است که اساساً این مشکل را ندارد)
پخش تصاویر با حرکت سریع
در ال سی دی ها بر خلاف پلاسما مشکل زمان پاسخ دهی وجود دارد. یعنی مدت زمانی طول می کشد تا ال سی دی بتواند یک فریم را جایگزین فریم قبلی کند. این مسئله باعث می شود به هنگام پخش تصاویری که دارای صحنه هایی با حرکت سریع هستند، سایه ای از فریم قبلی روی صحنه باقی بماند. البته این مسئله هم به مرور در حال برطرف شدن است و با ساخت مدل هایی با زمان های پاسخ دهی کمتر از هشت میلی ثانیه نگرانی ها از این بابت کمتر شده است. پلاسما به خاطر فناوری خاص خود اساساً این مشکل را ندارد.
امکان استفاده در ارتفاع
تغییر ارتفاع در کار ال سی دی ها اختلالی ایجاد نمی کند. به همین خاطر است که شرکت های هواپیمایی در هواپیماهای خود از ال سی دی استفاده می کنند.
در ارتفاع های بالاتر از 6500 با کم شدن فشار هوا باعث ایجاد نویز در تلویزیون های پلاسما می شود که ممکن است چندان مورد پسند نباشد. به همین خاصر در ارتفاع های بالا سعی می شود از تلویزیون های ال سی دی استفاده شود.
طول عمر
یکی از نکاتی که سازندگان ال سی دی تبلیغ می کنند، طول عمر آن ها است که تا حدود شصت هزار ساعت کار می کند. در واقع طول عمر ال سی دی مدت زمانی است میزان نور پس زمینه آن ها به نصف کاهش پیدا کند.
در پلاسما به خاطر این که وظیفه تولید نور برعهده هر سلول است و این کار از طریق فسفرهای داخل آن صورت می گیرد، نیمه عمر پلاسما را مدت زمانی در نظر می گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند. در مدل های جدید پلاسما هم سازندگان معمولاً طول عمر شصت هزار ساعت را تبلیغ می کنند.
اندازه
ساخت پلاسما در اندازه های کوچک چندان به صرفه نیست. به همین خاطر شما مدل های پلاسما را در اندازه های بالای 42 اینچ مشاهده می کنید. برعکس آن ساخت ال سی دی در اندازه های بزرگ هم هزینه بسیار بیشتری را می طلبد. به همین خاطر برای اندازه های زیر چهل اینچ ال سی دی و برای اندازه های بالا شصت اینچ پلاسما انتخاب می شود.
مصرف توان
ال سی دی به خاطر منبع نور جداگانه ای که دارد، برای تولید نور انرژی زیادی صرف نمی کند، در صورتی که پلاسما انرژی بیشتری می طلبد که معمولاً دو برابر ال سی دی است. به همین خاطر اگر مصرف انرژی اهمیت زیادی برای شما دارد. ال سی دی برنده است.
برنده نهایی
به نظر می رسد که هر دو رقیب در امتیازها با هم مساوی هستند. در دنیای واقعی نیز شرایط به همین گونه است و با قطعیت نمی توان گفت که کدام یک بر دیگری برتری دارد. اگر به دنبال یک تلویزیون خانگی هستید، CD گزینه بهتری است. اصولاً تلویزیون های پلاسما برای مصارف خانگی ساخته نشده اند. اما اگر دنبال یک تلویزیون با اندازه بزرگ و کیفیت عالی برای یک سالن کنفرانس، سالن های عمومی و سالن بزرگ خانه خود می گردید، پلاسما را توصیه می کنیم. اولویت های شما تعیین می کند که از کدام یک استفاده کنید و کدام یک بر دیگری برتری دار
[font=tahoma] و یا OLED کدام تلویزیون را بخرید؟!
[/font]
کلمات بالا (LCD، Plasma، CRT،TFT، Laser TV، Projection TV و یا OLED) را بارها بارها از زبان افرادی زیادی شنیده اید در این مقاله می خواهیم تکلیف این کلمات را برایتان روشن کنیم در صورتیکه که قصد دارید تلویزیون جدیدی بخرید پیشنهاد می شود این مقاله را بخوانید چون قرار است برای خرید آن پول زیادی بپردازند (اگر چه اخیراً خیلی ارزان شده! ) و دیگر اینکه امروزه تلویزیون با امکانات پیش روی ما مثل ماهواره، فیلم ها و دی وی دی های جدید با زیرنویس فارسی همزمان با کشور های بزرگ دنیا آن فقط با ۱۰۰۰ تومان قطعاً زمان زیادی پای آن خواهید نشست.
قبل از اینکه وارد بحث بشویم خیالتان را در مورد تلویزیون های OLED راحت کنم، تلویزیون های OLED یا Organic Light Emitting Display به تازگی توسط سامسونگ و سونی به بازار آمده و قیمت آن بالای ۴۰ میلیون تومان و تا ۱۰ سال دیگر هم برای مصارف عمومی و خانگی به صرفه نیست (البته خود این شرکت ها هم همین ادعا را دارند).
و وضعیّت Laser TV هم علی الرغم اعلام کیفیّت رنگ بالاتر و قیمت پایین تر از LCD ها خبری نیست و بهتر است شما هم فکرش را نکنید. پس تا اینجا این دو مبحث تکلیفش مشخص شده.
و امّا Projection TV: بر اساس تکنولوژی دستگاه پروژکتور کار می کند که در سالن های اجتماعات استفاده می شود به جای اینکه دستگاه پروژکتور بیرون قرار بگیرد داخل تلویزیون قرار گرفته و تصویر را بر پشت صفحه تلویزیون نمایش می دهد و اگر لامپ این پروژکتور هم بسوزد به راحتی تعویض می شود. امّا اصلاً برای منازل مناسب نیست چون کیفیّت تصویری پایینی دارد و مکان های بزرگ نمایشی مثل سالن فرودگاه ها و هتل های بزرگ تولید شده اند، بنا براین قید خرید اینگونه دستگاه ها بزنید.
TFT چیست؟ تی اف تی یا TFT تکنولوژیی است که در شکل پیشرفته آن LCD را می سازند (Liquid Crystal Display). به عبارت دیگر وقتی صحبت از TFT می کنیم منظور همان LCD است که از موبایل گرفته تا لپ تاپ و سایر دستگاه هایی که صفحه نمایش دارند استفاده می شود. TFT اختصار Thin Film Transistor بوده، بدینصورت است که روی یک صفحه بسیار نازک و شفاف تعداد مشخصی از ترانزیستورها که نسبت مستقیم به ابعاد صفحه نمایش دارد قرار گرفته به نحوی که جهت روشنایی یک پیکسل یا نقطه نورانی، سه ترانزیستور جهت رنگ های آبی، سبز و قرمز تعبیه شده و با جریان الکتریکی متناسب با تصویری که قرار است نمایش دهد از عبور نورهای پشت زمینه خود که توسط لامپ فلورسنت یا مهتابی خودمان روشن شده جلوگیری، اجازه عبور کم نور و یا اجازه عبور کامل نور را می دهد و آنچه که ما می بینیم حاصل ترکیب این عناصر است. یک نکته مهم که باید در نظر داشته این است که ترانزیستورها از خودشان نور ساطع نمی کنند بلکه جلوی منبع نور را گرفته یا اجازه عبور آنرا می دهد، و این نکته مهم و افتراق مهم تلویزیون های پلاسما است که خودشان نور ساطع می کنند.
امروزه از کلمه TFT کمتر استفاده شده به جای آن از کلمه LCD بکار برده می شود. این موضوع شاید به این خاطر باشد که TFT یک تکنولوزی است مثل کارت های گرافیکی که با تکنولوژی aTi و nVida ساخته می شوند و با مدل های مختلف مثل Radeon , Geforce توسط شرکت های مختلفی مثل MSI، Asus ساخته و به بازار عرضه می گردند.
امّا CRT یا همان تلویزیون خودمان که از کلمات Cathode Ray Tube تشکیل شده و دیگر نیازی به توضیح بیشتر ندارد و ظاهراً مثل نسل دایناسورها که چند هزار سال پیش منقرض شده، این تلویزیون ها هم دارند به سرنوشت این دایناسورها دچار می شوند!
و امّا بحث اصلی این روزها بر سر خرید تلویزیون های LCD یا Plasma است.
تلویزیون های پلاسما (Plasma): تلویزیون های پلاسما از تکنیک لامپ های فلورسنت یا مهتابی خودمان استفاده می کنند ولی به شکل بسیار پیشترفته؛ صفحه نمایش پلاسما از از فضاهای بسیار ریزی تشکیل شده بنام سلول که هر سلول خود از یک محفظه شیشته ای که داخل آن گاز نئون- زنون ( neon-xenon gas) پر شده تشکیل شده، حال متناسب با تصویر مورد نظر این گازهای داخل سلول ها که تعداد این سلول ها نیز متناسب با اندازه تلویزیون می باشند تحریک الکتریکی می شوند و به شیشه جدار خود که حاوی فسفر های سبز، قرمز، آبی است برخورد می کنند (ضربه می زنند) و ما حصل این واکنش ها تصویری را می سازنند که ما می بینیم. اگر دقّت کرده باشید در تکنولوژی پلاسما خود سلول ها تولید نور می کنند ولی در LCD جلوی نور را می گیرند.
حالا می رسیم که LCD بخریم یا Plasma:
برتری های تلویزیون Plasma نسبت به LCD:
دراندازه های بزگتری تولید می شوند یعنی کمتر ۳۷ اینج ندارند (البته ۳۲ مدّت کوتاهی تولید شد) و هر چه اندازه آن بیشتر می شود به نسبت، قیمت آن کاهش می یابد.
نسبت کنتراست بالاتری دارند بعبارتی دیگر رنگ سیاه را سیاه تر و سفید را سفید تر نشان می دهند
کیفیّت رنگ بهتری دارند. (کنتراست بالاتر و شفافیّت بهتر)
کیفیّت تصاویر متحرک و سریع در پلاسما بهتر است.
نقاط ضعف تلویزیون های پلاسما نسبت به LCD:
حسّاس بودن به پدیده Burn-in of Static Images ( یعنی اگر تصویر بر روی پلاسما مدتی ساکن بماند تا مدّت ها اثرش بر صفحه نمایش می ماند، یا جا افتادگی تصویر).
حرارت بیشتری تولید می کند (مصرف برق بیشتر دارند ۳۰ % بیشتر)
سنگین ترند
در مناطق مرتفع خوب کارآئی ندارد
طول عمر کمتری دارند (پلاسما ۳۰ هزار ساعت اگر روزی ۸ ساعت تلویزیون نگاه کنیم ۹ سال عمر خواهد کرد ولی اخیراً تا ۵۰هزار ساعت تولید شده اند . ولی LCD (ال سی دی] ۶۰ هزار ساعت و اخیراً در LCD (ال سی دی) ۱۰۰ هزار ساعت هم تبلیغ شده)
نقاط قوّت تلویزیون های LCD نسبت به پلاسما:
تولید حرارت کمتر( مصرف برق کمتر، ۳۰ درصد کمتر)
نداشتن پدیده burn-in of static images
نداشتن مشکل در ارتفاعات بالا
روشنی بیشتر تصاویر
نقاط ضعف تلویزیون های LCD نسبت به Plasma:
نسبت کنتراست کمتر
ضعف در نمایش حرکات سریع مثل فوتبال و یا مسابقات ورزشی
قیمت بالاتر در سایز های مشابه با پلاسما (مثلاً قیمت یک پلاسمای ۵۲ با ال سی دی ۴۲ اینچ برابری می کند)
نکات کلیدی بیشتر:
خوراک تصاویر در Plasma، تصاویر فول اچ دی (Full HD) است و این تصاویر یک مگاپیکسلی اند و این نکته مهمی است که کمی نیاز به توضیح بیشتری دارند. تصاویر یک مگاپیکسلی و اخیراً LCD و Plasma دو مگاپیکسلی آنرا تبلیغ می کنند فعلاً از طریق شبکه های تلویزیون کابلی و دوربین های فیلم برداری جدید قابل دسترسند (اینگونه دوربین ها بنام توانایی فیلم برداری Full HD معروفند و قیمیتی بالاتر از ۸۰۰ هزارتومان دارند و در بازار ایران نیز وجود دارند ولی کمی کمیاب هستند البته اخیراً فراوان شده و حتّی دوربین های عکاسی دیجیتال نیز به فیلم برداری FullHD نیز مجهز شده اند!).
کلیّه فیلم های دی وی دی (DVD) و کلیه تصاویر ماهواره ای که ما در ایران قادر به گرفتن آن هستیم (هر شبکه ای که فکر می کنید) و تصاویر شبکه های ایرانی خودمان حدود ۰/۳ مگاپیکسل هستند (سه دهم)! (۶۴۰*۴۸۰=۳۰۷۲۰۰ پیکسل یا ۰/۳ مگاپیکسل)، با یک مگاپیکسل و دو مگاپیکسل مقایسه کنید! تصاویر یک مگاپیکسل همان تصاویری هستند که در فروشگاه توسط این تلویزیون پخش می شود و تصاویر خیره کننده و رویایی دارند و بعد وقتی تلویزیون را خریده به خانه می بریم حالتان از کیفیّت ش به هم می خورد. حالا تلویزیون های LCD و Plasma جهت نمایش اینگونه تصاویر از طریق نرم افزاری این اختلاف پیکسل را جبران می کند تا تصاویر بزرگتری ببنیم.
تصاویر دیجیتالی: این نکته همیشه یادتان باشد تا زمانیکه وسیله اتصال تلویزیون شما به DVD Player شما و یا رسیور ماهواره (Reciever ) از کابل دو سیمی بنام کابل صوت - تصویر (Audio-Video) انجام می گیرد، تصاویر شما دیجیتالی نیست آنالوک است؛ این موضوع با خود شبکه هایی که دیجیتالی هستند مثل شبکه ۳ خودمان یا ۴ متفاوت است (این شبکه ها و بسیاری از شبکه های جهانی تولید و تدوین دیجیتالی هستند و ما تا زمانی که با کابل صوت و تصویر(Audio-Video) می بینیم آنالوک خواهد بود). امّا اگر از طریق سوکتی که دارای ۱۹ پین و بصورت مکعب مستعطیل است (مثل کابل پرینتر که به پورت پارالل وصل می شود و پین های زیادی دارند) انجام می گیرد تصاویر شما دیجیتال است. این موضوع در کارت گرافیگ جدید که دارای خروجی دیجیتال و مانیتور های جدید که دارای ورودی دیجیتال هستند قابل فهم بیشتری است.
نکات مهم:
بنابراین با توجّه به دو بحث بالا، فعلاً در ایران تصاویر دیجیتالی از طریق ماهواره و فیلم های موجود نداریم. اگر این موضوع را کنار این مطلب که تصاویر تلویزیونی آنالوگ در تلویزیون های LCD بهتر نمایش داده می شوند و شفافیّت و کنتراست بهتری دارند می توانید تصمیم بگیرید که بهتر است تلویزیون های LCD بخریم. البته تلویزیون های Plasma در صورتی که یک سینمای خانگی (Home Theater) با خروجی HDMI یا Component DVD داشته باشید ، تصاویر بسیار رویائی خواهید داشت.
Plasma خوراک HD است و LCD خوراک DVD و تلویزیون دیدن.
کیفیّت تصاویر آنالوگ در تلویزیون های بزرگتر از ۴۵ اینچ افت می کند این موضع یادتان باشد.
همیشه آخرین سری تولید یک تلویزیون پلاسما یا ال سی دی را بخرید چون سری های قدیمی کنتراست کمتر، شفافیّت کمتر و طول عمر کمتری دارند. کنتراست های فعلی حدود ۳۰۰۰ به ۱ هستند (گول اعداد ۱۰۰۰۰ به ۱ را نخورید آنها نرم افزاری هستند).
ظاهراً با توجّه به پیشرفت تکنولوژی های LCD: هم از نظر کنتراست تصویر، شفافیّت تصویر، طول عمر و هم از نظر کاهش قیمت آن، تلویزیون های Plasma به پایان عمر خود نزدیک می شوند (البته شاید تا ۱۰ سال دیگر!).
شرکت های بزرگ هر روز LCD با اندازه بزرگتری تولید می کنند:
سامسونگ در سال ۲۰۰۵ LCD (الی سی دی) ۸۲ انیچی تولید کرد.
در سال ۲۰۰۶ شرکت LG و Philips مشترکاً LCD (ال سی دی) ۱۰۰ انیچی تولید کرده اند.
در سال ۲۰۰۷ شرکت Sharp، LCD (ال سی دی ) ۱۰۸ انیچی تولید کرده اند.
بــزرگتـریــن تـلویـزیـون (LCD) جهـان تـوسـط شـرکـت (LUXIO) در مارس ۲۰۰۷ ساخته گـردیــد. ایـن تـــلویزیون ۲۰۵ اینچ بوده و (HDTV) میباشد.
[font=tahoma]در نهایت این نکته مهم را هم در نظر داشته باشید:در صورتیکه خریدن LCD و یا Plasma برای شما فوریّت ندارد پیشنهاد می شود جهت خریدن آن دست نگهدارید چون تکنولوژی آنها مرتباً کامل تر و قیمت آن بیشتر کاهش می یابد.[/font]