تفاوت طول عمر مانیتورهای LCDوLEDوOLEDوتکنولوژی دیگر در این زمینه چیست؟ و (اصطلاحات مخففنیز ذکر گردد)
هر سه فناوری،وضوح بالا را پشتیبانی می کنند، با این تفاوت که در ال سی دی و ال ای دی هایی که اندازه کوچکی دارند هم امکان ایجاد وضوح بالا وجود دارد. در پلاسما وضوح فوق العاده بالا تنها در اندازه های بزگ 50 اینچ به بالا یافت می شود. در صورتی که در ال سی دی حتی در مدل های 42 یا 45 اینچ هم شاید این وضوح را بیابید.
رزولوشن ال سی دی و ال ای دی از پلاسما بیشتر می باشد که باعث تیز بودن تصاویر و مشاهده بهتر جزئیات تصاویر می گردد.
پخش تصاویر با حرکت سریع:
در ال سی دی بر خلاف پلاسما مشکل زمان پاسخ دهی وجود دارد. یعنی مدت زمانی طول می کشد تا ال سی دی بتواند یک فریم را جایگزین فریم قبلی کند. این مسئله باعث می شود به هنگام پخش تصاویری که دارای صحنه هایی با حرکت سریع هستند، سایه ای از فریم قبلی روی صحنه باقی بماند. البته این مسئله هم به مرور در حال برطرف شدن است.
پلاسما به این مشکل دچار نیست.در ال ای دی ها دیگر از مشکل محو تصاویر در حرکت های سریع که در هر حرکتی در تصویر ابتدا آنالیز می شود و سپس تنظیم می شود خبری نیست.
طول عمر:
طول عمر ال سی دی و ال ای دی مدت زمانی است که میزان نور پس زمینه آن ها به نصف کاهش پیدا کند.در پلاسما به خاطر اینکه وظیفه تولید نور بر عهده هر سلول است و این کار از طریق
فسفرهای داخل آن صورت می گیرد، نیمه عمر پلاسما را مدت زمانی در نظر می گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند.
در هر دو مدل معمولاً طول عمر شصت هزار ساعت است. یعنی 7 سال طول می کشد تا 60 هزار ساعت را پر کند(اگر تلویزیون 24 ساعته روشن باشد)
مصرف توان:
ال سی دی به خاطر منبع نور جداگانه ای که دارد، برای تولید نور،انرژی زیادی صرف نمی کند، ال ای دی انرژی بسیار کمتری از ال سی دی مصرف می کند. زیرا منبع نور آن از مجموعه ای از ال ای دی ها تشکیل شده است. در صورتی که پلاسما انرژی بیشتری می طلبد که معمولاً دو برابر ال سی دی است.
قیمت:
شاید بزرگترین مزیت پلاسما نسبت به ال سی دی و ال ای دی قیمت مناسب تر آن باشد مخصوصاً در تلویزیون های باسایز بزرگ که معمولاً سایزهای بزرگ پلاسما ارزان تر از ال سی دی با همان سایز می باشد.
وزن:
ال سی دی همچنین سبک تر از پلاسما در سایز مشابه می باشد که حمل و نقل آن را آسان تر نموده و جهت نصب روی دیوار نیز مناسب تر است. چون در ال سی دی برای صفحه نمایش از پلاستیک و در پلاسما از شیشه استفاده می شود که البته این یک مزیت برای پلاسما است که ضربه به صفحه نمایش آن آن را خراب نمی کند. ال ای دی بسیار سبک است. ولی در موارد دیگر شبیه ال سی دی است.
حقیقت این است که همه تلویزیون‌ها روشنایی خود را به مرور از دست می‌دهند. اما اینکه چه مدت زمان طول می‌کشد تا این روشنایی کم شود برای ما اهمیت دارد.
در بین سه مدل تلویزیون LED، LCD و پلاسما، می‌توان گفت که پلاسماها عمر مفید بیشتری نسبت به LCD و LED ها دارند. نمی‌توان گفت عمر دقیق هر مدل چه میزان است اما پلاسماها حدود 100,000 ساعت عمر میکنند در حالیکه LCD های مجهز به لامپ فلورسنت بر اساس روشنایی و کیفیت بین 30,000 تا 60,000 ساعت (گاهی اوقات بیشتر) عمر میکنند.
در مورد طول عمر LED ها، اطلاعات زیادی در دست نیست اما فرض بر این است که LED های سفید به کار رفته در تلویزیون‌ها نیز پس از گذشت مدتی مشابه LCDها، یعنی حدودا 30 تا 60 هزار ساعت، روشنایی خود را به میزان 50% از دست می‌دهند.
این درحالی است LEDهای آبی به کار رفته در OLEDها زودتر از دو رنگ قرمز و سبز، روشنایی خود را از دست می‌دهند. البته تولیدکنندگان معتقدند، عمر مفید OLED های جدید نسبت به مدل‌های قدیمی افزایش یافته است.
این اعداد چه چیزی را نشان می دهند؟
با یک حساب سرانگشتی متوجه می‌شوید که اگر روزانه 5 ساعت تلویزیون تماشا کنید، تلویزیون پلاسمای شما پس از 54 سال نیمی از روشنایی خود را از دست میدهد. در حالیکه LCD و LED ها در بدترین حالت پس از 16 سال (و در بهترین حالت 30 سال) بازنشته می‌‌شوند.
چه اقداماتی به افزایش عمر تلویزیون ها کمک میکند؟
در LED و LCD ها هرچه روشنایی تصویر را بیشتر کنید، عمر تلویزیون کمتر شده و قبض برقتان پربارتر خواهد شد.
در پلاسما اما، علاوه بر روشنایی تصویر، کنتراست نیز در عمر مفید تلویزیون‌ها موثر است. هر چه روشنایی تصویر و کنتراست در پلاسما کمتر شود، عمر مفید تلویزیون بیشتر خواهد شد.
آیا می‌توان روشنایی تلویزیون را مجددا زیاد کرد؟
در تلویزیونهای LCD می‌توان با تعویض لامپهای CCFL جان تازه‌ای به روشنایی تصویر بخشید. اما ما این کار را به شما توصیه نمی‌کنیم. چراکه هزینه این کار کم نیست. علاوه بر این پس از طی شدن عمر مفید تلویزیون، مسلما دستگاه شما قدیمی شده و ممکن است سایر قطعات آن نیز از کار بیافتند. بنابراین بهتر است برای خرید تلویزیون جدید اقدام کنید.
V و یا OLED کدام تلویزیون را بخرید؟!
کلمات بالا (LCD، Plasma، CRT،TFT، Laser TV، Projection TV و یا OLED) را بارها بارها از زبان افرادی زیادی شنیده اید در این مقاله می خواهیم تکلیف این کلمات را برایتان روشن کنیم در صورتیکه که قصد دارید تلویزیون جدیدی بخرید پیشنهاد می شود این مقاله را بخوانید چون قرار است برای خرید آن پول زیادی بپردازند (اگر چه اخیراً خیلی ارزان شده! ) و دیگر اینکه امروزه تلویزیون با امکانات پیش روی ما مثل ماهواره، فیلم ها و دی وی دی های جدید با زیرنویس فارسی همزمان با کشور های بزرگ دنیا آن فقط با ۱۰۰۰ تومان قطعاً زمان زیادی پای آن خواهید نشست.
قبل از اینکه وارد بحث بشویم خیالتان را در مورد تلویزیون های OLED راحت کنم، تلویزیون های OLED یا Organic Light Emitting Display به تازگی توسط سامسونگ و سونی به بازار آمده و قیمت آن بالای ۴۰ میلیون تومان و تا ۱۰ سال دیگر هم برای مصارف عمومی و خانگی به صرفه نیست (البته خود این شرکت ها هم همین ادعا را دارند).
و وضعیّت Laser TV هم علی الرغم اعلام کیفیّت رنگ بالاتر و قیمت پایین تر از LCD ها خبری نیست و بهتر است شما هم فکرش را نکنید. پس تا اینجا این دو مبحث تکلیفش مشخص شده.
و امّا Projection TV: بر اساس تکنولوژی دستگاه پروژکتور کار می کند که در سالن های اجتماعات استفاده می شود به جای اینکه دستگاه پروژکتور بیرون قرار بگیرد داخل تلویزیون قرار گرفته و تصویر را بر پشت صفحه تلویزیون نمایش می دهد و اگر لامپ این پروژکتور هم بسوزد به راحتی تعویض می شود. امّا اصلاً برای منازل مناسب نیست چون کیفیّت تصویری پایینی دارد و مکان های بزرگ نمایشی مثل سالن فرودگاه ها و هتل های بزرگ تولید شده اند، بنا براین قید خرید اینگونه دستگاه ها بزنید.
TFT چیست؟ تی اف تی یا TFT تکنولوژیی است که در شکل پیشرفته آن LCD را می سازند (Liquid Crystal Display). به عبارت دیگر وقتی صحبت از TFT می کنیم منظور همان LCD است که از موبایل گرفته تا لپ تاپ و سایر دستگاه هایی که صفحه نمایش دارند استفاده می شود. TFT اختصار Thin Film Transistor بوده، بدینصورت است که روی یک صفحه بسیار نازک و شفاف تعداد مشخصی از ترانزیستورها که نسبت مستقیم به ابعاد صفحه نمایش دارد قرار گرفته به نحوی که جهت روشنایی یک پیکسل یا نقطه نورانی، سه ترانزیستور جهت رنگ های آبی، سبز و قرمز تعبیه شده و با جریان الکتریکی متناسب با تصویری که قرار است نمایش دهد از عبور نورهای پشت زمینه خود که توسط لامپ فلورسنت یا مهتابی خودمان روشن شده جلوگیری، اجازه عبور کم نور و یا اجازه عبور کامل نور را می دهد و آنچه که ما می بینیم حاصل ترکیب این عناصر است. یک نکته مهم که باید در نظر داشته این است که ترانزیستورها از خودشان نور ساطع نمی کنند بلکه جلوی منبع نور را گرفته یا اجازه عبور آنرا می دهد، و این نکته مهم و افتراق مهم تلویزیون های پلاسما است که خودشان نور ساطع می کنند.
امروزه از کلمه TFT کمتر استفاده شده به جای آن از کلمه LCD بکار برده می شود. این موضوع شاید به این خاطر باشد که TFT یک تکنولوزی است مثل کارت های گرافیکی که با تکنولوژی aTi و nVida ساخته می شوند و با مدل های مختلف مثل Radeon , Geforce توسط شرکت های مختلفی مثل MSI، Asus ساخته و به بازار عرضه می گردند.
امّا CRT یا همان تلویزیون خودمان که از کلمات Cathode Ray Tube تشکیل شده و دیگر نیازی به توضیح بیشتر ندارد و ظاهراً مثل نسل دایناسورها که چند هزار سال پیش منقرض شده، این تلویزیون ها هم دارند به سرنوشت این دایناسورها دچار می شوند!
و امّا بحث اصلی این روزها بر سر خرید تلویزیون های LCD یا Plasma است.
تلویزیون های پلاسما (Plasma): تلویزیون های پلاسما از تکنیک لامپ های فلورسنت یا مهتابی خودمان استفاده می کنند ولی به شکل بسیار پیشترفته؛ صفحه نمایش پلاسما از از فضاهای بسیار ریزی تشکیل شده بنام سلول که هر سلول خود از یک محفظه شیشته ای که داخل آن گاز نئون- زنون ( neon-xenon gas) پر شده تشکیل شده، حال متناسب با تصویر مورد نظر این گازهای داخل سلول ها که تعداد این سلول ها نیز متناسب با اندازه تلویزیون می باشند تحریک الکتریکی می شوند و به شیشه جدار خود که حاوی فسفر های سبز، قرمز، آبی است برخورد می کنند (ضربه می زنند) و ما حصل این واکنش ها تصویری را می سازنند که ما می بینیم. اگر دقّت کرده باشید در تکنولوژی پلاسما خود سلول ها تولید نور می کنند ولی در LCD جلوی نور را می گیرند.
حالا می رسیم که LCD بخریم یا Plasma:
برتری های تلویزیون Plasma نسبت به LCD:
دراندازه های بزگتری تولید می شوند یعنی کمتر ۳۷ اینج ندارند (البته ۳۲ مدّت کوتاهی تولید شد) و هر چه اندازه آن بیشتر می شود به نسبت، قیمت آن کاهش می یابد.
نسبت کنتراست بالاتری دارند بعبارتی دیگر رنگ سیاه را سیاه تر و سفید را سفید تر نشان می دهند
کیفیّت رنگ بهتری دارند. (کنتراست بالاتر و شفافیّت بهتر)
کیفیّت تصاویر متحرک و سریع در پلاسما بهتر است.
نقاط ضعف تلویزیون های پلاسما نسبت به LCD:
حسّاس بودن به پدیده Burn-in of Static Images ( یعنی اگر تصویر بر روی پلاسما مدتی ساکن بماند تا مدّت ها اثرش بر صفحه نمایش می ماند، یا جا افتادگی تصویر).
حرارت بیشتری تولید می کند (مصرف برق بیشتر دارند ۳۰ % بیشتر)
سنگین ترند
در مناطق مرتفع خوب کارآئی ندارد
طول عمر کمتری دارند (پلاسما ۳۰ هزار ساعت اگر روزی ۸ ساعت تلویزیون نگاه کنیم ۹ سال عمر خواهد کرد ولی اخیراً تا ۵۰هزار ساعت تولید شده اند . ولی LCD (ال سی دی] ۶۰ هزار ساعت و اخیراً در LCD (ال سی دی) ۱۰۰ هزار ساعت هم تبلیغ شده)
نقاط قوّت تلویزیون های LCD نسبت به پلاسما:
تولید حرارت کمتر( مصرف برق کمتر، ۳۰ درصد کمتر)
نداشتن پدیده burn-in of static images
نداشتن مشکل در ارتفاعات بالا
روشنی بیشتر تصاویر
نقاط ضعف تلویزیون های LCD نسبت به Plasma:
نسبت کنتراست کمتر
ضعف در نمایش حرکات سریع مثل فوتبال و یا مسابقات ورزشی
قیمت بالاتر در سایز های مشابه با پلاسما (مثلاً قیمت یک پلاسمای ۵۲ با ال سی دی ۴۲ اینچ برابری می کند)
نکات کلیدی بیشتر:
خوراک تصاویر در Plasma، تصاویر فول اچ دی (Full HD) است و این تصاویر یک مگاپیکسلی اند و این نکته مهمی است که کمی نیاز به توضیح بیشتری دارند. تصاویر یک مگاپیکسلی و اخیراً LCD و Plasma دو مگاپیکسلی آنرا تبلیغ می کنند فعلاً از طریق شبکه های تلویزیون کابلی و دوربین های فیلم برداری جدید قابل دسترسند (اینگونه دوربین ها بنام توانایی فیلم برداری Full HD معروفند و قیمیتی بالاتر از ۸۰۰ هزارتومان دارند و در بازار ایران نیز وجود دارند ولی کمی کمیاب هستند البته اخیراً فراوان شده و حتّی دوربین های عکاسی دیجیتال نیز به فیلم برداری FullHD نیز مجهز شده اند!).
کلیّه فیلم های دی وی دی (DVD) و کلیه تصاویر ماهواره ای که ما در ایران قادر به گرفتن آن هستیم (هر شبکه ای که فکر می کنید) و تصاویر شبکه های ایرانی خودمان حدود ۰/۳ مگاپیکسل هستند (سه دهم)! (۶۴۰*۴۸۰=۳۰۷۲۰۰ پیکسل یا ۰/۳ مگاپیکسل)، با یک مگاپیکسل و دو مگاپیکسل مقایسه کنید! تصاویر یک مگاپیکسل همان تصاویری هستند که در فروشگاه توسط این تلویزیون پخش می شود و تصاویر خیره کننده و رویایی دارند و بعد وقتی تلویزیون را خریده به خانه می بریم حالتان از کیفیّت ش به هم می خورد. حالا تلویزیون های LCD و Plasma جهت نمایش اینگونه تصاویر از طریق نرم افزاری این اختلاف پیکسل را جبران می کند تا تصاویر بزرگتری ببنیم.
تصاویر دیجیتالی: این نکته همیشه یادتان باشد تا زمانیکه وسیله اتصال تلویزیون شما به DVD Player شما و یا رسیور ماهواره (Reciever ) از کابل دو سیمی بنام کابل صوت - تصویر (Audio-Video) انجام می گیرد، تصاویر شما دیجیتالی نیست آنالوک است؛ این موضوع با خود شبکه هایی که دیجیتالی هستند مثل شبکه ۳ خودمان یا ۴ متفاوت است (این شبکه ها و بسیاری از شبکه های جهانی تولید و تدوین دیجیتالی هستند و ما تا زمانی که با کابل صوت و تصویر(Audio-Video) می بینیم آنالوک خواهد بود). امّا اگر از طریق سوکتی که دارای ۱۹ پین و بصورت مکعب مستعطیل است (مثل کابل پرینتر که به پورت پارالل وصل می شود و پین های زیادی دارند) انجام می گیرد تصاویر شما دیجیتال است. این موضوع در کارت گرافیگ جدید که دارای خروجی دیجیتال و مانیتور های جدید که دارای ورودی دیجیتال هستند قابل فهم بیشتری است.
نکات مهم:
بنابراین با توجّه به دو بحث بالا، فعلاً در ایران تصاویر دیجیتالی از طریق ماهواره و فیلم های موجود نداریم. اگر این موضوع را کنار این مطلب که تصاویر تلویزیونی آنالوگ در تلویزیون های LCD بهتر نمایش داده می شوند و شفافیّت و کنتراست بهتری دارند می توانید تصمیم بگیرید که بهتر است تلویزیون های LCD بخریم. البته تلویزیون های Plasma در صورتی که یک سینمای خانگی (Home Theater) با خروجی HDMI یا Component DVD داشته باشید ، تصاویر بسیار رویائی خواهید داشت.
Plasma خوراک HD است و LCD خوراک DVD و تلویزیون دیدن.
کیفیّت تصاویر آنالوگ در تلویزیون های بزرگتر از ۴۵ اینچ افت می کند این موضع یادتان باشد.
همیشه آخرین سری تولید یک تلویزیون پلاسما یا ال سی دی را بخرید چون سری های قدیمی کنتراست کمتر، شفافیّت کمتر و طول عمر کمتری دارند. کنتراست های فعلی حدود ۳۰۰۰ به ۱ هستند (گول اعداد ۱۰۰۰۰ به ۱ را نخورید آنها نرم افزاری هستند).
ظاهراً با توجّه به پیشرفت تکنولوژی های LCD: هم از نظر کنتراست تصویر، شفافیّت تصویر، طول عمر و هم از نظر کاهش قیمت آن، تلویزیون های Plasma به پایان عمر خود نزدیک می شوند (البته شاید تا ۱۰ سال دیگر!).
شرکت های بزرگ هر روز LCD با اندازه بزرگتری تولید می کنند:
سامسونگ در سال ۲۰۰۵ LCD (الی سی دی) ۸۲ انیچی تولید کرد.
در سال ۲۰۰۶ شرکت LG و Philips مشترکاً LCD (ال سی دی) ۱۰۰ انیچی تولید کرده اند.
در سال ۲۰۰۷ شرکت Sharp، LCD (ال سی دی ) ۱۰۸ انیچی تولید کرده اند.
بــزرگتـریــن تـلویـزیـون (LCD) جهـان تـوسـط شـرکـت (LUXIO) در مارس ۲۰۰۷ ساخته گـردیــد. ایـن تـــلویزیون ۲۰۵ اینچ بوده و (HDTV) میباشد.
در نهایت این نکته مهم را هم در نظر داشته باشید:در صورتیکه خریدن LCD و یا Plasma برای شما فوریّت ندارد پیشنهاد می شود جهت خریدن آن دست نگهدارید چون تکنولوژی آنها مرتباً کامل تر و قیمت آن بیشتر کاهش می یابد.
وت طول عمر مانیتورهای LCDوLEDوOLEDوتکنولوژی دیگر در این زمینه چیست؟
هر سه فناوری،وضوح بالا را پشتیبانی می کنند، با این تفاوت که در ال سی دی و ال ای دی هایی که اندازه کوچکی دارند هم امکان ایجاد وضوح بالا وجود دارد. در پلاسما وضوح فوق العاده بالا تنها در اندازه های بزگ 50 اینچ به بالا یافت می شود. در صورتی که در ال سی دی حتی در مدل های 42 یا 45 اینچ هم شاید این وضوح را بیابید.
رزولوشن ال سی دی و ال ای دی از پلاسما بیشتر می باشد که باعث تیز بودن تصاویر و مشاهده بهتر جزئیات تصاویر می گردد.
پخش تصاویر با حرکت سریع:
در ال سی دی بر خلاف پلاسما مشکل زمان پاسخ دهی وجود دارد. یعنی مدت زمانی طول می کشد تا ال سی دی بتواند یک فریم را جایگزین فریم قبلی کند. این مسئله باعث می شود به هنگام پخش تصاویری که دارای صحنه هایی با حرکت سریع هستند، سایه ای از فریم قبلی روی صحنه باقی بماند. البته این مسئله هم به مرور در حال برطرف شدن است.
پلاسما به این مشکل دچار نیست.در ال ای دی ها دیگر از مشکل محو تصاویر در حرکت های سریع که در هر حرکتی در تصویر ابتدا آنالیز می شود و سپس تنظیم می شود خبری نیست.
طول عمر:
طول عمر ال سی دی و ال ای دی مدت زمانی است که میزان نور پس زمینه آن ها به نصف کاهش پیدا کند.در پلاسما به خاطر اینکه وظیفه تولید نور بر عهده هر سلول است و این کار از طریق
فسفرهای داخل آن صورت می گیرد، نیمه عمر پلاسما را مدت زمانی در نظر می گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند.
در هر دو مدل معمولاً طول عمر شصت هزار ساعت است. یعنی 7 سال طول می کشد تا 60 هزار ساعت را پر کند(اگر تلویزیون 24 ساعته روشن باشد)
مصرف توان:
ال سی دی به خاطر منبع نور جداگانه ای که دارد، برای تولید نور،انرژی زیادی صرف نمی کند، ال ای دی انرژی بسیار کمتری از ال سی دی مصرف می کند. زیرا منبع نور آن از مجموعه ای از ال ای دی ها تشکیل شده است. در صورتی که پلاسما انرژی بیشتری می طلبد که معمولاً دو برابر ال سی دی است.
قیمت:
شاید بزرگترین مزیت پلاسما نسبت به ال سی دی و ال ای دی قیمت مناسب تر آن باشد مخصوصاً در تلویزیون های باسایز بزرگ که معمولاً سایزهای بزرگ پلاسما ارزان تر از ال سی دی با همان سایز می باشد.
وزن:
ال سی دی همچنین سبک تر از پلاسما در سایز مشابه می باشد که حمل و نقل آن را آسان تر نموده و جهت نصب روی دیوار نیز مناسب تر است. چون در ال سی دی برای صفحه نمایش از پلاستیک و در پلاسما از شیشه استفاده می شود که البته این یک مزیت برای پلاسما است که ضربه به صفحه نمایش آن آن را خراب نمی کند. ال ای دی بسیار سبک است. ولی در موارد دیگر شبیه ال سی دی است.
LCD:
مانیتور های LCD مانیتور هایی هستند با قطر کم و بدون لامپ تصویر و قطر آنها در حدود ۴ سانتی متر است. مانیتور های LCD را با نام کریستال مایع نیز می شناسند، زیرا این مانیتور ها از کنار هم چیدن سلول های کریستال مایع بوجود می آیند. به این مانیتور ها باید از زاویه مستقیم نگاه کرد تا تصویر به خوبی دیده شود.
LCDیاکریستالهای مایع موادی هستند که به طور فیزیکی دارای خاصیتهای جامد و مایع هستند. یکی از خاصیتهای جالب آنها توانایی آنها در تغییر موقعیت بسته به ولتاژ اعمالی به آنها است. اکثر صفحه های LCD با لوله های فلورسنت موجود در آنها که در قسمت بالا، کنار و گاهی اوقات پشت LCD قرار دارند، روشنایی پیدا می کنند. یک صفحه ی سفید پخش کننده ی نور، اشعه های نور را به طور مساوی و یکنواخت هدایت و پراکنده می نماید تا تصویری یکدست ایجاد کند. به این اشعه ها نور زمینه گفته می شود.برای اینکه از یکنواختی صفحه تصویر اطمینان حاصل شود نور بوسیله یک سیستم منعکس کننده شدت یکسانی پیدا می کند اگر چه ممکن است در نگاه اول به نظر نرسد ولی عملکرد این صفحات فوق العاده پیچیده است.
صفحه های نمایش LCD از لامپهای کوچک فلورسنت کاتدی سرد یا CCFL مخففCold Cathode Fluorescent Lampبرای نور زمینه استفاده می کنند.
LED:
مانیتور های LED ؛ مانیتور هایی هستند شبیه به LCDها، که برای نمایش تصویر از دیودهای نوری استفاده می کنند. LED مخفف واژه Light Emitted Diode و به معنای دیود ساطع کننده نوراست.دیودهای ساطع‌کننده نور در واقع جزو خانواده دیودها هستند که دیودها نیز زیر گروه نیمه هادی‌ها به شمار می‌آیند. خاصیتی که LEDها را از سایر نیمه‌‌هادی‌ها متمایز میکند این است که با گذر جریان از آنها مقداری انرژی به صورت نور از آنها ساطع میشود.
LEDها تا اواخر دهه گذشته فقط می‌توانستند سه نور آبی، سبز و قرمز تولید کنند که این موضوع باعث کاربرد محدود آنها بود، اما این اواخر LEDهایی با رنگ آبی وارد بازار شده‌اند که می‌توانند نور سفید با هاله‌ای از رنگ آبی تولید کنند.
تلویزیون های OLED یا Organic Light Emitting Display به تازگی توسط سامسونگ و سونی به بازار آمده و قیمت آن بالای ۴۰ میلیون تومان و تا ۱۰ سال دیگر هم برای مصارف عمومی و خانگی به صرفه نیست و وضعیّت Laser TV هم علی الرغم اعلام کیفیّت رنگ بالاتر و قیمت پایین تر از LCD ها خبری نیست
به نام خدا مرادي
منظور از عمر مفید تلویزیون چیست و آیا تلویزیون‌ها بعد از مدتی از کار می‌افتند؟ کدام‌یک از تلویزیونهای پلاسما، LED و یا LCD بیشتر عمر میکنند؟ آیا راهی برای افزایش عمر تلویزیون‌ها وجود دارد؟ اینها تمام سئوالاتی هستند که قصد داریم در این مقاله به آنها پاسخ دهیم. پس در ادامه مقاله با ما همراه شوید.
عمر مفید تلویزیون چیست و پس از پایان عمر مفید تلویزیون‌ها چه اتفاقی می‌افتد؟
منظور از عمر مفید، این نیست که بعد از مدتی تلویزیون شما قرار است از کار بیافتد. بلکه عمر مفید تلویزیون، مدت زمانی است که طول می‌کشد تا روشنایی تلویزیون شما به نصف مقدار اولیه‌اش برسد. در واقع تلویزیون شما پس از سپری کردن عمر مفید هنوز قابل استفاده است ولی روشنایی آن کمتر میشود.
از آنجایی که تلویزیونهای امروزی روشنایی بالایی دارند، حتی پس از سپری شدن عمر مفیدشان، باز هم عملکرد خوب و قابل قبولی خواهند داشت(البته نه به خوبی تصویر اولیه‌شان). معمولا تولیدکنندگان تلویزیون و پنل‌ها در مورد عمر مفید محصولات خود حرفی به میان نمی‌آورند.
کدام یک از تلویزیونهای LCD، LED و پلاسما عمر بیشتری دارند؟
حقیقت این است که همه تلویزیون‌ها روشنایی خود را به مرور از دست می‌دهند. اما اینکه چه مدت زمان طول می‌کشد تا این روشنایی کم شود برای ما اهمیت دارد.
در بین سه مدل تلویزیون LED، LCD و پلاسما، می‌توان گفت که پلاسماها عمر مفید بیشتری نسبت به LCD و LED ها دارند. نمی‌توان گفت عمر دقیق هر مدل چه میزان است اما پلاسماها حدود 100,000 ساعت عمر میکنند در حالیکه LCD های مجهز به لامپ فلورسنت بر اساس روشنایی و کیفیت بین 30,000 تا 60,000 ساعت (گاهی اوقات بیشتر) عمر میکنند.
در مورد طول عمر LED ها، اطلاعات زیادی در دست نیست اما فرض بر این است که LED های سفید به کار رفته در تلویزیون‌ها نیز پس از گذشت مدتی مشابه LCDها، یعنی حدودا 30 تا 60 هزار ساعت، روشنایی خود را به میزان 50% از دست می‌دهند.
این درحالی است LEDهای آبی به کار رفته در OLEDها زودتر از دو رنگ قرمز و سبز، روشنایی خود را از دست می‌دهند. البته تولیدکنندگان معتقدند، عمر مفید OLED های جدید نسبت به مدل‌های قدیمی افزایش یافته است.
این اعداد چه چیزی را نشان می دهند؟
با یک حساب سرانگشتی متوجه می‌شوید که اگر روزانه 5 ساعت تلویزیون تماشا کنید، تلویزیون پلاسمای شما پس از 54 سال نیمی از روشنایی خود را از دست میدهد. در حالیکه LCD و LED ها در بدترین حالت پس از 16 سال (و در بهترین حالت 30 سال) بازنشته می‌‌شوند.
چه اقداماتی به افزایش عمر تلویزیون ها کمک میکند؟
در LED و LCD ها هرچه روشنایی تصویر را بیشتر کنید، عمر تلویزیون کمتر شده و قبض برقتان پربارتر خواهد شد.
در پلاسما اما، علاوه بر روشنایی تصویر، کنتراست نیز در عمر مفید تلویزیون‌ها موثر است. هر چه روشنایی تصویر و کنتراست در پلاسما کمتر شود، عمر مفید تلویزیون بیشتر خواهد شد.
آیا می توان روشنایی تلویزیون را مجددا زیاد کرد؟
در تلویزیونهای LCD می‌توان با تعویض لامپهای CCFL جان تازه‌ای به روشنایی تصویر بخشید. اما ما این کار را به شما توصیه نمی‌کنیم. چراکه هزینه این کار کم نیست. علاوه بر این پس از طی شدن عمر مفید تلویزیون، مسلما دستگاه شما قدیمی شده و ممکن است سایر قطعات آن نیز از کار بیافتند. بنابراین بهتر است برای خرید تلویزیون جدید اقدام کنید.
تلویزیون های ال ای دی (نامی که شرکتهای سامسونگ، توشیبا، فیلیپس و ال جی از آن استفاده کرده اند) نام تلویزیون LCD است که بجای لامپ فلورسنت از سیستم نورافشانی LED استفاده می کند. البته این تلویزیون ها بطور 100 درصد LED نیستند و نباید این نام به آنها اطلاق شود. نمایشگرهای واقعی LED همچنان برای نمایشگرهای بزرگ در استادیوم ها و اهداف تجاری استفاده می شود.
مقایسه بین نمایشگر LED و LCD معمولی:
-تصویر در LED بسیار روشنتر است و کنتراست بسیار بهتری دارد و نقاط سیاه در آن عمیق ترند.
-با سیستم نوردهی Edge-LED ضخامت آنها بسیار کم است، بطوریکه LED های موجود در بازار کمی بیش از 25 میلیمتر هستند!
-آنها برق بسیار کمتری مصرف می کنند. در مقایسه بین LED و LCD هم سایز، مصرف برقشان 40 درصد کمتر است.
-طیف رنگ در آنها وسیع تر است بخصوص وقتی از تکنولوژی نوردهی RGB-LED استفاده شده باشد.
-فرکانس تغییر تصویر در آنها بالاتر است.
-آلودگی محیط زیستی کمتری دارند.
تاریخچه: شرکت سونی اولین شرکتی بود که در سال 2005 این مدل تلویزیون خانگی را به بازار عرضه کرد.
تشخیص و ایجاد تمایز بین LCD که از طریق لامپ فلورسنت نوردهی میکند با LED که از دیودهای نورانی استفاده می کند بسیار مهم است انقدر که در انگلستان شرکت سامسونگ در تبلیغاتش اجازه ندارد از لفظ LED TV استفاده کند مگر اینکه توضیحی درباره شیوه نوردهی در آن به بیننده بدهد.
در این تکنولوژی دیودهای پیشرفته و بسیار کوچکی در پشت پنل LCD گذاشته می شود. شرکت سونی در مدل سونی براویا ی خود در سپتامبر 2008 از این تکنولوژی استفاده کرد. امروزه استفاده از LED بخاطر افزایش عمر نمایشگر و صرفه جویی انرژی به صرفه تر از نمایشگرهای پلاسماست. همینطور در آنها از جیوه نیز استفاده نشده است و در آن از عناصر دیگری مانند گالیوم و آرسنیک استفاده شده است.
به دلیل وجود دیود نورانی که سرعت خاموش و روشن شدن در آن زیاد است، خاموش و روشن شدن تصویر در این نمایشگرها بسرعت انجام می گیرد و به لحاظ علمی کنتراست بهتری دارد. آنها می توانند وقتی LED خاموش است رنگ مشکی عمیق و وقتی روشن است، روشنایی بالایی ایجاد کنند.
با تشكر
LcD:liquid crysral Dis play
تفاوتLCD,LEDتوی منبع نور پشت صفحه میباشد،در نما یشگرهایLCDنور پشت را بوسیله چند لامپ فلورسنت تامین میکنند اما در مانیتورهایLEDنور مورد نیاز بوسیله تعدادزیادی لامپ LEDتامین می شود.
سازندگان نمایشگرهایLEDمتوسط عمر دستگاهشان بین 60تا100هزارساعت عنوان می کنند در حالیکه عمر متوسطLCDدرچند ده هزار ساعت است(Liquid Emittig Diod)
تلویزیون oLED در سال 2016 همچنان از ادعای عمر مفید100هزار ساعت از سوی ال جی بهره می برند. با این حال برخی معتقدند که استفاده از ساب پیکسیل سفید رنگ موجب کاهش عمر مفید پنل هایoLEDمی گردد.(organic Liquid Emitting Diode).
هر سه فناوری،وضوح بالا را پشتیبانی می کنند، با این تفاوت که در ال سی دی و ال ای دی هایی که اندازه کوچکی دارند هم امکان ایجاد وضوح بالا وجود دارد. در پلاسما وضوح فوق العاده بالا تنها در اندازه های بزگ 50 اینچ به بالا یافت می شود. در صورتی که در ال سی دی حتی در مدل های 42 یا 45 اینچ هم شاید این وضوح را بیابید.
رزولوشن ال سی دی و ال ای دی از پلاسما بیشتر می باشد که باعث تیز بودن تصاویر و مشاهده بهتر جزئیات تصاویر می گردد.
پخش تصاویر با حرکت سریع:
در ال سی دی بر خلاف پلاسما مشکل زمان پاسخ دهی وجود دارد. یعنی مدت زمانی طول می کشد تا ال سی دی بتواند یک فریم را جایگزین فریم قبلی کند. این مسئله باعث می شود به هنگام پخش تصاویری که دارای صحنه هایی با حرکت سریع هستند، سایه ای از فریم قبلی روی صحنه باقی بماند. البته این مسئله هم به مرور در حال برطرف شدن است.
پلاسما به این مشکل دچار نیست.در ال ای دی ها دیگر از مشکل محو تصاویر در حرکت های سریع که در هر حرکتی در تصویر ابتدا آنالیز می شود و سپس تنظیم می شود خبری نیست.
طول عمر:
طول عمر ال سی دی و ال ای دی مدت زمانی است که میزان نور پس زمینه آن ها به نصف کاهش پیدا کند.در پلاسما به خاطر اینکه وظیفه تولید نور بر عهده هر سلول است و این کار از طریق
فسفرهای داخل آن صورت می گیرد، نیمه عمر پلاسما را مدت زمانی در نظر می گیرند که درخشندگی این فسفرها به نصف کاهش پیدا کند.
در هر دو مدل معمولاً طول عمر شصت هزار ساعت است. یعنی 7 سال طول می کشد تا 60 هزار ساعت را پر کند(اگر تلویزیون 24 ساعته روشن باشد)
مصرف توان:
ال سی دی به خاطر منبع نور جداگانه ای که دارد، برای تولید نور،انرژی زیادی صرف نمی کند، ال ای دی انرژی بسیار کمتری از ال سی دی مصرف می کند. زیرا منبع نور آن از مجموعه ای از ال ای دی ها تشکیل شده است. در صورتی که پلاسما انرژی بیشتری می طلبد که معمولاً دو برابر ال سی دی است.
قیمت:
شاید بزرگترین مزیت پلاسما نسبت به ال سی دی و ال ای دی قیمت مناسب تر آن باشد مخصوصاً در تلویزیون های باسایز بزرگ که معمولاً سایزهای بزرگ پلاسما ارزان تر از ال سی دی با همان سایز می باشد.
وزن:
ال سی دی همچنین سبک تر از پلاسما در سایز مشابه می باشد که حمل و نقل آن را آسان تر نموده و جهت نصب روی دیوار نیز مناسب تر است. چون در ال سی دی برای صفحه نمایش از پلاستیک و در پلاسما از شیشه استفاده می شود که البته این یک مزیت برای پلاسما است که ضربه به صفحه نمایش آن آن را خراب نمی کند. ال ای دی بسیار سبک است. ولی در موارد دیگر شبیه ال سی دی است.