درمان فیستول با لیزر و جراحی بدون بازگشت و مراقبت های بعد از عمل جراحی

[nyusha]

پیشرفت علم کمک روز افزونی در پزشکی و بهبود راه‌های درمانی بسیاری از بیماری‌ها داشته است. امروزه لیزر توانسته جایگزین بسیاری از اعمال جراحی‌ سنگین و پر عارضه شود. کاربرد لیزر در جراحی فیستول مقعد به دلیل حساسیت و آسیب‌پذیری طبیعی ناحیه‌ی مقعد نسبت به سایر اندام‌ها از بسیاری از مشکلات این روند درمانی کاسته است. لیزر در تمامی اعمال جراحی از مزایای بسیاری برخوردار است. اما به دلیل تک بعدی بودن درمان فیستول مقعد و نبود راهی جز جراحی آن، نقش لیزر پررنگ‌تر و قابل درک‌تر خواهد بود.
در لیزر درمانی فیستول مقعد به جای استفاده از تیغ یا چاقوی جراحی و آسیب زدن به بافت‌های اطراف با کمک اشعه و انرژی ساطع شده از دستگاه لیزر مسیر فیستول را می‌بندند. لیزردرمانی می‌تواند با دقت و تهاجم کم‌تر به عضله‌ی دریچه مقعدی و حتی بدون کمترین خونریزی و درد انجام شود. زیرا لیزر این قابلیت را دارد تا هم اعصاب آسیب‌دیده حین جراحی و هم مویرگ‌های پاره شده را ترمیم کند. این جراحی سرپایی بوده و نیازی به بی‌هوشی عمومی و تحمل عوارض ناشی از آن ندارد.

درمان فیستول با لیزر
در مدت محدودتر و با سرعت بیشتری انجام می گردد و فرد می‌تواند زودتر از سایر روش‌ها به فعالیت روزمره و کار خود بازگردد. احتمال عود یا عفونت ناشی از آن کم‌تر از سایر روش‌هاست. نگرانی‌ای از عارضه‌‌ی بی‌اختیاری مقعدی وجود ندارد، زیرا احتمال آن در این روش بسیار کاهش می‌یابد. البته ناگفته نماند لیزر احتمال انتقال بیماری‌های منتقل شونده از خون مانند هپاتیت و HIV را به حداقل و حتی صفر می‌رساند.
با ورود لیزر به حیطه‌ی درمانی ترس ناشی از جراحی بیماران و خانواده‌هایشان کم شده و افراد با خیالی آسوده‌تر برای درمان مشکلات خود پا به اطاق عمل می‌گذارند. پزشکان نیز از این روش درمانی به دلیل آسانی و کم‌تهاجمی بودن، بیشتر از روش‌های قدیمی و تیغ جراحی استقبال می‌کنند.

درمان فیستول مقعدی با عمل جراحی

فیستول مقعد به ندرت ممکن است بدون درمان زخم ایجاد شده التیام یابد. در اغلب موارد، جراحی برای حذف فیستول مورد نیاز است. بسته به نوع فیستول مقعد (ساده یا پیچیده) و موقعیت آن چندین تکنیک استفاده می‌شود که عبارتند از فیستولوتومی، استن، فلپ آدوانسمنت و پلاگین بیولوژیکی.
اکثر روش‌های جراحی فیستول مقعد را می توان به صورت سرپایی و بدون نیاز به بستری انجام داد. در فیستول‌های بزرگ و عمیق ممکن است نیاز به مدتی مراقبت پس از جراحی در بیمارستان باشد. معمولاً بیماران می‌توانند در همان روز بعد از عمل جراحی به خانه برگردند، با این حال، نیاز به استراحت برای حداقل چند روز بعد از عمل جراحی برای کمک به روند بهبود وجود دارد. هر یک از تکنیک‌های جراحی مزایا و معایبی به همراه دارند که با توجه به موقعیت و محل قرارگیری فیستول توسط پزشک انتخاب می‌‌شوند، این روش‌‌ها شامل:

[list]
[*]فیستولوتومی: روشی است که در ۸۵ الی ۹۵ درصد موارد استفاده شده و به صورت یک برش باز در تمام طول فیستول به منظور بررسی و رفع آسیب‌های وارده به تمامی قسمت‌ها انجام می‌شود. در این روش پوست و عضله‌ی تونل موجود کامل باز شده و اجازه‌ی ترمیم فیستول از داخل به خارج را می‌دهد و پس از مدتی تبدیل به یک شیار می‌شود. یک الی دو ماه زمان نیاز است تا زخم ناشی از جراحی بهبود یابد.
[*]تکنیک استن: این روش سابقه‌ی دیرینه در درمان فیستول مقعد دارد که در روش سنتی با موی دم اسب یا کتان انجام می‌شده است. در فیستول‌های پیچیده‌تر که در قسمت‌های بالایی قرار گرفته و قسمتی از عضله اسفنکتر را نیز درگیر کرده است، یک نخ بخیه یا لوله‌ی باریک ویژه‌ی تخلیه را برای حداقل شش الی دوازده هفته در فیستول قرار می‌دهند تا به تخلیه‌ی کامل چرک و بهبود فیستول کمک کند. سپس در صورت لزوم جراحی قطعی مورد نیاز انجام می‌شود. این روش برای افراد در معرض خطر ابتلا به بی‌اختیاری مقعدی از جمله بی‌اختیاری گاز روده مناسب است. گاهی اوقات چندین جراحی مورد نیاز دارد.
[/list]هزینه درمان فیستول با لیزر - ایران کلینیک