شدت تخمیر و اندازه گیری آن

[H.PEYMAN]

شدت تخمیر را با قرار دادن اندام دارای ذخیره قندی مانند دانه‌ها، غده‌ها یا میوه‌ها در یک محیط فاقد اکسیژن و دارای ازت می‌توان به دقت اندازه گرفت و برای این سنجش از روش اندازه‌گیری دی‌اکسیدکربن آزاد شده نیز می‌توان استفاده کرد. ولی چون واکنش‌های دیگر هم‌زمان با تخمیر می‌توانند CO۲ متصاعد کنند این روش ممکن است دقیق نباشد. بنابراین اندازه‌گیری مقدار الکل تولید شده از تخمیر معمولاً بهتر می‌تواند معرف و تعیین‌کننده شدت تخمیر باشد. مقدار الکل حاصل از تخمیر در واحد زمان در یک ترکیب قندی تقریباً معادل همان نسبتی است که از اندازه‌گیری شدت تنفس به دست می‌آید.



رفرنس‌ها و منابع برای مطالعه بیشتر:

1. Klein, Donald W.; Lansing M.; Harley, John (2006). Microbiology (6th ed.). New York: McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-255678-0.
 2. AP Biology. Anestis, Mark. 2nd Edition. McGraw-Hill Professional. 2006. ISBN 978-0-07-147630-0. p. 61
 3. Tortora, Gerard J.; Funke, Berdell R.; Case, Christine L. (2010). "5". Microbiology An Introduction (10 ed.). San Francisco, CA 94111, USA: Pearson Benjamin Cummings. p. 135. ISBN 978-0-321-58202-7
 4. Dickinson, J. R. (1999). "Carbon metabolism". In J. R. Dickinson; M. Schweizer. The metabolism and molecular physiology of Saccharomyces cerevisiae. Philadelphia, PA: Taylor & Francis. ISBN 978-0-7484-0731-6.
 1. Klein, Donald W.; Lansing M.; Harley, John (2006). Microbiology (6th ed.). New York: McGraw-Hill. ISBN 978-0-07-255678-0
 5. Voet, Donald; Voet, Judith G. (1995). Biochemistry (2nd ed.). New York, NY: John Wiley & Sons. ISBN 978-0-471-58651-7.