در حبس

[re.za]

قبل از این که زمان ما را با خاک یکسان کند، باید تقلایمان در برابر آن را ثبت کنیم. باید ناممان را روی شن ها حک کنیم قبل از این که موج بیاید و آن را بشوید و در اقیانوس حل کند.
قسمتی از کتاب در حبس که نشان دهنده ی موضوع کلی داستان است، دسای در کتاب خود زندگی استاد دانشگاهی در هند را بازگو می کند که با توجه به جایگاه اجتماعی از فقر رنج می برد و کار تکراری هر روز باعث دلسردی او شده بود تا اینکه با دعوتنامه ای رسمی روبه رو می شود که از او می خواهند با شاعر بزرگ کشور اردو مصاحبه کند و در اعتلای فرهنگی دو کشور نقش اساسی را برگزیند همین پیشنهاد کافی بود تا زندگی دون (استاد دانشگاه) تغیییر پیدا کند و او به دنبال راه حل هایی برای این ماموریت بیافتد.