06-04-2024, 04:30 PM
نیلینگ روشی ابتکاری است که بر پایه لنگر انداختن و پیچاندن سنگ ها برای تثبیت مناطق حفاری شده است. اولین بار در دهه 1960 توسط مهندسان استرالیایی برای تثبیت دیوارهای تونل های جدید ساخته شد. در ابتدا شامل سه سیستم نصب میلگرد، تزریق دوغاب سیمان و کاربرد شاتکریت بود. با گذشت زمان، میخکوبی در سطح جهانی پذیرفته شده و در نقاط مختلف جهان از جمله ایران، به ویژه در سازه های شهری، کاربرد قابل توجهی داشته است.
میلگرد یکی از اجزای اساسی در صنعت ساخت و ساز است و در ساخت تمامی نوع سازه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از کاربردهای اصلی میلگرد، استفاده در میخکوبی خاک در فرایند ساخت فونداسیون‌ها و پی‌ساختمان‌ها است.
نیلینگ (میخکوبی) یکی از روش هایی است که می توان به عنوان سازه نگهبان برای جلوگیری از ریزش دیواره ی گودبرداری از آن استفاده کرد. نام دیگر نیلینگ روش دوخت به پشت می باشد، این روش شباهت زیادی با روش مهارسازی (انکراژ) دارد. از سه دهه ی پیش از عملیات نیلینگ استفاده می شده است. در این روش حفاری را به صورت مرحله به مرحله و از بالا به پایین گود اجرا می کنیم.
کاربرد نیلینگ یا میخکوبی
روشهای مختلف پایدارسازی ترانشه ها همواره با چالشهای مختلفی روبروست. از این بین نیلینگ یا میخ کوبی به دلیل مزایای فنی و اقتصادی گزینه مطلوب اغلب کارفرمایان بخش راه و ساختمان میباشد که بدون ایجاد معارض در محدوده پروژه، ضریب اطمینان دیواره های گودبرداری را به بهترین شکل تامین میکند. بکارگیری دانش روز سیستم نیلینگ و پس کشیدگی المانهای نیل این امکان را ایجاد کرد که تغییر مکانهای مجاور ساختمانهای فرسوده و معابر پرترافیک کاهش یابد. این فن آوری که اصطلاحاً انکراژ نامیده میشود با بکارگیری استرند چند رشته بجای میلگرد در گمانه ها به تنها گزینه پایدارسازی گودهای بالای 25 متر تبدیل شده است.
برای کسب اطلاعات بیشتر به سایت آکادمی عمران مراجعه نمایید.