19-05-2017, 02:33 PM
[font=yekan, num]تاکنون نگاه غالب به نفت از دو زاویه صورت گرفته است. نخست نگاه عمدتا اقتصادی، که این نگاه معطوف به توزیع درآمدهای نفتی در فعالیتهای اقتصادی و حداکثر ساختن تسهیلات زیربنایی (مانند جاده و سد و امثال آن) بوده است (که البته این نیز به نوبهی خود لازم و حائز اهمیت است). نگاه دوم، نگاهی سیاسی است. در این نگاه، توزیع درآمد و «الگوی حامیپروری» به منظور تحکیم نوعی حاکمیت برخی رویکردهای سیاسی صورت گرفته است. اما، از زاویهی اجتماعی کمتر به ثروت نفت توجه شده است. شاید بدان دلیل که مردم، و بهخصوص مردم فرودستتر از نظر اقتصادی، کمتر قدرت بیان مطالبات خود و پیگیری آن را در حوزهی حاکمیت داشته اند. بدین واسطه درآمدهای نفت کمتر به عرصههای سیاست اجتماعی، که با زندگی روزمرهی مردم و توانمندسازی بلندمدت آنها مرتبط است، وارد شده است. پس با هدف رفع فقر و نابرابری و یاری به توسعهی کشور ضرورت دارد که بخش مهمی از این دارایی به حوزههای سیاست اجتماعی (آموزش/سلامت، اشتغال، بیمه و رفاه اجتماعی،…) تخصیص یابد. درواقع به جای طرحهایی شعاری مانند آوردن نفت بر سر سفرهی مردم و یا توزیع سهام نفت (که همگی از نگاهی بازارگرایانه ناشی میشود که در صورت اجرایی شدن جز تخریب بیشتر در مناسبات اقتصادی و اجتماعی حاصل جدی تری نخواهد داشت) لازم است بر هدایت این مهم در حوزهی سیاست اجتماعی و در واقع ایجاد بنیانهای زیربنایی انسانی برای توسعهی کشور توجه کرد.[/font]
[font=yekan, num][font=yekan, num]برای مشاهده ادامه مطلب اینجا کلیک کنید[/font][/font]
[font=yekan, num][font=yekan, num]برای مشاهده ادامه مطلب اینجا کلیک کنید[/font][/font]