بررسی بازی Star Wars Jedi: Fallen Order - نیرو همراهت باد

[hossien heydari]

ا عرضه بازی Star Wars Jedi Fallen Order، به نظر می‌رسد الکترونیک آرتز بالاخره فهمیده که چطور باید از لایسنس ده‌ساله این فرنچایز استفاده کرده و خاطره بدی که با نسخه اول بتلفرانت و بعد با مایکروترنسکشن‌های فاجعه‌بار بتلفرانت 2 در ذهنمان حک کرد را پاک کند.

استار وارز جدای آمیزه‌ای تحسین‌برانگیز از برخی از محبوب‌ترین ژانر‌های سال‌های اخیر است و در عین حال ابایی از این ندارد که با دستکاری فرمول‌های پیشین، استانداردهایی مخصوص به خود به وجود آورد و ماهیتی جداگانه از سولز-لایک‌ها و مترویدوانیاهای رایج داشته باشد. البته اینکه ابداعات جدید تماماً موفقیت‌آمیز بوده‌اند یا خیر بحث دیگری است که تا پایان این بررسی تشریح‌شان خواهم کرد.
داستان Star Wars Jedi: Fallen Order به شکلی ناگهانی و در دورانی آغاز می‌شود که امپراتوری بر تمام کهکشان فائق آمده، انجمن جدای‌ها را از بین برده و به نظر می‌رسد دیگر هیچ جدایی باقی نمانده؛ یا اگر هم باقی مانده باشد در خفا گذران زندگی می‌کند. کَل (Cal)، شخصیت اصلی بازی یکی از همین افراد است. او البته هیچوقت به مقام جدای بودن نرسیده و پَدَوانی بیش نیست، اما جزو افراد مستعد استفاده از نیرو (یا فورس) به حساب می‌رود.
ماجرا از جایی آغاز می‌شود که هنگام بروز یک حادثه، کل از نیرو برای نجات جان یکی از دوستانش استفاده می‌کند و با توجه به ممنوعیت استفاده از نیرو، توجه امپراتوری و مفتش عقایدی به نام «خواهر دوم» به او جلب می‌شود. بعد از کشمکشی نسبتاً طولانی و تلاش مداوم برای فرار از دست امپراتوری، کل در نهایت توسط دو نفر نجات داده می‌شود که خواهان احیای انجمن جدای‌ها و شکست امپراتوری هستند.
از آن‌جایی که داستان بازی کاملاً اورجینال است و حتی آنقدر جاه‌طلبانه نوشته شده که عناصری را خود به جهان عظیم جنگ‌های ستاره‌ای اضافه می‌کند، بیش از این نیازی به توضیح داستان نمی‌بینم و بهتر است که خودتان اتفاقات بازی را تجربه کنید. نکته‌ای که اما اشاره به آن ضروریست اینکه نویسندگان بازی از وظیفه دشواری که بر دوششان بوده برآمده‌اند و به‌هیچ‌وجه با اقتباس داستانی بی‌ارزشی طرف حساب نیستیم.
داستان بازی از ابتدا تا انتها مسیر درستی را طی می‌کند و علی‌رغم پیچیدگی‌هایی که عناصر از پیش تثبیت شده استار وارز به وجود آورده‌اند، شالوده کلی کاملاً ساده و قابل فهم باقی مانده و حتی نیازی نیست پیش از تجربه بازی آشنایی چندانی با جنگ‌های ستاره‌ای داشته باشید؛ شاید بهتر باشد که فقط اندکی درباره جدای‌ها، امپراتوری، نیرو و ووکی‌ها مطالعه کنید و فراتر از این، نیازی به دانش بیشتر نیست.

Star Wars Jedi: Fallen Order

از داستان که بگذریم به شخصیت‌پردازی‌ها می‌رسیم که گل سرسبد آن‌ها، ربات BD-1 است. این ربات کوچولوی دوست‌داشتنی، یکی از بهترین همراهانی است که در تاریخچه بازی‌های ویدیویی دیده‌ام و با توجه به کار مشابهی که ریسپاون در تایتانفال 2 انجام داده بود، چیزی غیر از این هم انتظار نمی‌رفت.
BD-1 هم بخشی از بار عاطفی بازی را برعهده دارد (در واقع شاید رباتی کوچک باشد اما مثل یک حیوان خانگی به او دلبسته می‌شوید) و هم با قابلیت‌های متعددش در جای‌جای گیم‌پلی به کمک‌تان می‌آید. جالب اینکه داینامیک میان کل و BD-1 از نگاه بازیکن کاملاً یک‌طرفه دنبال می‌شود و از آن‌جایی که زبان ربات برای گیمر مفهوم نیست، به خلق تجربه‌ای شبیه به داینامیک میان تنزین و نیتن دریک در آنچارتد 2 منجر شده که برای مدتی طولانی در ذهن‌تان باقی خواهد ماند. در این بین ربات کوچک تنها یار و یاور شما نیست و دو شخصیت دیگر هم در سراسر داستان همراهی‌تان می‌کنند که در ابتدا اندکی نچسب به نظر می‌رسند اما وقتی کمان شخصیتی‌تان طی می‌شود، از سپری کردن اوقات در کنار آن‌ها لذت خواهید برد.
همانطور که بالاتر گفتم، Star Wars Jedi: Fallen Order آمیزه‌ای از ژانرهای مختلف است. در غایی‌ترین حالت، این یک بازی اکشن ماجرایی سوم‌شخص است اما خیلی زود شمه‌هایی از سولز لایک (از نظر مکانیک‌های بنیادین مبارزات و عناصر جانبی گیم‌پلی) و مترویدوانیا (از نظر طراحی مراحل و محیط) در آن نمایان می‌شود.

[/url]

برخلاف هر بازی استار وارزی که تا به امروز تجربه کرده‌اید، اینطور نیست که شما در نقش یک جدای، کاراکتری فناناپذیر باشید و با الهاماتی که از گیم‌پلی وزین بازی‌های سولزبورن گرفته شده، اتفاقاً در پشت سر گذاشتن خیل عظیمی از دشمنان و باس‌فایت‌ها اوقات دشواری را سپری خواهید کرد.
نکته مهم البته اینست که برخلاف سولزبورن خبری از یک درجه دشواری واحد نیست و می‌توانید بازی را روی درجات دشواری مختلفی تجربه کنید که یک مزیت و یک ضعف به همراه داشته. مزیتش اینکه گیمرهایی که تا به امروز بازی‌های سولز را تجربه نکرده‌اند یا قادر به برقراری ارتباط با آن‌ها نبوده‌اند می‌توانند خیلی زود با این گیم‌پلی بخشنده‌تر خو بگیرند. شباهت به کاری که سکیرو با سیستم شکستن گارد کرده بود هم اینجا استفاده شده و خود یکی دیگر از عوامل بخشندگی گیم‌پلی به حساب می‌آید.
اما ضعفی که به وجود آمده، عدم یکپارچگی در دشواری مواجهه با دشمنان مختلف (خصوصاً دو-سه باس‌فایت پایانی) است. رویکرد مشخص سری دارک سولز در قبال درجه سختی، فضای قابل توجهی به سازندگانش داده که باس‌فایت‌هایی با استاندارد واحد طراحی کنند. اما در Fallen Order تکلیف آنقدرها مشخص نیست و باس‌فایت‌ها هرکدام به یک شکل پیش می‌روند، یکی را در اولین تلاش و بدون هیچ زحمت از بین می‌برید، دیگری الگوی مبارزه‌ای بسیار گسترده (نسبت به بقیه) از خود به نمایش می‌گذارد و با رویکردی بسیار استانداردتر به دفعات به چالش می‌کشدتان.

داستان Star Wars Jedi: Fallen Order به گونه‌ای پیش می‌رود که بستر را برای سپری کردن گیم‌پلی در ۵ سیاره مختلف فراهم می‌آورد و به خاطر ذات مترویدوانیایی بازی، باید منتظر بازگشت چندین‌باره به هر یک از این سیاره‌ها و اکتشاف مناطق‌ جدیدی درون یکایک آن‌ها باشید.
بدون مقدمه‌چینی می‌خواهم بگویم که ریسپاون در ساخت یک جهان مترویدوانیایی کاملاً موفق بوده و سیاره‌های مختلف نه‌تنها شخصیت و خصیصه‌های کلی خود را دارند که از نظر تجربه بصری از دیگری متمایزشان می‌کند، بلکه چالش‌های متنوعی هم پیش پایتان می‌گذارند. به رسم تمام بازی‌های مشابه، هر سیاره پر شده از سوراخ و سنبه‌های مختلف که سرک کشیدن به بخش اعظمی از آن‌ها کاملاً اختیاریست اما می‌تواند به پیشروی هرچه ساده‌تر در بازی منجر شود.
در این گوشه و کنارها، گاهی آیتم‌هایی خواهید یافت که امتیاز تجربه را برایتان به ارمغان می‌آورند (که از آن‌ها برای ارتقای توانایی‌های کل استفاده می‌کنید)، گاهی آیتم‌هایی می‌یابید که نوار سلامتی و نیرویتان را افزایش می‌دهند و گاهی خیلی ساده آیتم‌های تزیینی پیدا می‌کنید که برای تزیین لباس کَل، پوسته BD-1 و بدنه کشتی فضایی Mantis به کارتان می‌آیند. این آیتم‌های آخر شاید چندان مسئله مهمی نباشند، اما برای یک بار هم که شده طی سال‌های اخیر، مشاهده آیتم‌های کازمتیکی که در لوت‌باکس‌های چند دلاری پنهان نشده‌اند نوعی دلگرمی می‌دهد که هنوز هم هستند بازیسازانی که به هر شکلی بازی ۶۰ دلاری خود را هرچه بیشتر تجاری‌سازی نمی‌کنند.

احتمالا بزرگ‌ترین انتقادی که می‌توان به طراحی مراحل و محیط‌های Star Wars Jedi وارد کرد، نبود قابلیت Fast Travel باشد. به سبک بون‌فایرهای سری سولز، نقاط معینی از نقشه به ذخیره بازی و ارتقای قابلیت‌ها اختصاص یافته و در هر سیاره حداقل چند ده عدد از این چک‌پوینت‌ها قرار دارد، اما افسوس که نمی‌توانید به صورت سریع میان آن‌ها جابه‌جا شوید. Fallen Order گاهی چهره زشتش را نشان‌تان می‌دهد و این را القا می‌کند که سازندگان تمام تلاش خود را کرده‌اند تا گیم‌پلی را طولانی‌تر از آنچه واقعاً هست جلوه دهند و شما را به رفت و آمد هرچه بیشتر مجبور کنند.
در نبود فست تراول، به دفعات پیش می‌آید که مسیرهایی طولانی را دوباره و دوباره طی می‌کنید و با دشمنانی تکراری، دوباره و دوباره می‌جنگید. البته ترفندهایی برای جبران این مشکل وجود داشته و گرچه اندکی جواب می‌دهند، اما این حس رخوتی که هر از چندگاهی به سراغ‌تان می‌آید را برطرف نمی‌کنند؛ به عنوان مثال میان‌برهایی در نقاط مختلف نقشه تعبیه شده که پیمودن همین مسیر را در دفعه بعدی تسریع می‌کند. اما به ازای هر میان‌بر، این شرایط هم وجود دارد که فلان مرحله را تا انتها رفته‌اید و حالا برای بازگشت به فضاپیما، باید تمام مسیری که با گاه با دشواری طی کرده‌اید را مجدداً طی کنید.
البته که اجازه ندهید استفاده‌ام از کلمه «دشواری» به اشتباه بیندازتتان. اگر از رخوت بازگشت مسیرها بگذریم، راه‌های پر پیچ و خم و گاه عمودی Fallen Order به زیبایی طراحی شده‌اند و در واقع به شکلی ماهرانه به چالش می‌کشندتان. برخی از سکانس‌های پلتفرمینگ آنقدر ظریف از آب درآمده‌اند که ناخودآگاه یاد آنچارتد می‌افتید و وقتی توانایی‌های نیرو، دویدن روی دیوار و دابل جامپ هم وارد ماجرا می‌شود، می‌توانید از تصور حضور خودتان به جای یک جدای واقعی لذت ببرید.

[url=https://vigiato.net/wp-content/uploads/2019/11/starwarsjedifallenorder-Screenshot-2019.11.22-14.04.28.46-1024x576.jpg]

Star Wars Jedi Fallen Order ضمناً در ارائه آن بار حماسی که از فرنچایز استار وارز انتظارش را دارید هم شدیداً موفق بوده است. علی‌رغم اینکه گرافیک فنی بازی عملکردی یک‌دست نداشته و بالا و پایین‌های خودش را دارد، گرافیک هنری بازی یکی از بهترین‌های امسال است و مناظری آنقدر باشکوه مقابل چشم‌تان قرار می‌گیرد که کم پیش نمی‌آید برای لحظه‌ای توقف کرده و به نبرد سهمگین دوردست یا طبیعت بکری که نفس را در سینه حبس می‌کند خیره شوید. در همین لحظات است که در دل به الکترونیک آرتز و نظر احمقانه‌اش راجع به اینکه «دوران بازی‌های تک‌نفره تمام شده» می‌خندید و به این فکر می‌کنید که هنوز هیچ بازی آنلاینی نتوانسته تجاربی این چنین به‌یادماندنی رقم بزند.
در راستای گرافیک فنی که صحبتش شد باید بگویم که متاسفانه نسخه پی‌سی بازی از مشکلاتی کمابیش رنج می‌برد که البته اکنون با یک به‌روزرسانی برطرف شده‌اند. اما هنگامی که مشغول تجربه بازی بودم، گلیچ‌ها و باگ‌ها به شکلی دائمی نمایان می‌شدند و یک بار حتی نیاز به ریستارت بازی بود تا امکان پیشروی فراهم شود.
اما همه ما گیمرها می‌دانیم که چنین اتفاقاتی فرعیات هستند. مهم‌ترین مسئله اینست که ریسپاون مسئولیتی به جد دشوار را برعهده گرفته و به شکلی آبرومندانه از پس آن برآمده است. Star Wars Jedi Fallen Order تجربه‌ای سراسر سرگرم‌کننده است و علی‌رغم برخی مشکلات فنی و برخی سکانس‌های نادر که از تب و تاب می‌افتد، همواره راهی تازه برای غافلگیر کردنتان می‌یابد.