[u][/u]
درست ده سال پیش بود که جان گاردنر به زمین افتاد و دچار آسیب نخاعی شد. از آن پس، از استخوان ترقوه به پایین هیچکدام از اعضای بدن وی عملکردی نداشت و او برای ارتباط با دیگران به دستگاههای کمکی وابسته بود. درحالیکه تاکنون فناوریهای متعدد و شاید بسیار گرانقیمتی برای ارتباط معلولان با هر درصد و ناتوانایی معرفی شدهاند (مانند فناوری خاصی که به استیون هاوکینگ اجازهی صحبت از طریق حرکت سر یا چشمانش را میدهد)، محققان به دنبال راهی مؤثرتر و متفاوت برای ارتباط برقرار کردن با استفاده از فعالیت مغز هستند. تیمی با رهبری پروفسور جیمی هندرسون در مرکز مغز و اعصاب دانشگاه استنفورد، در حال انجام آزمایشهای بالینی برای یک رابط ماشینی-مغزی هستند که فعالیتهای مغزی را به دو صورت خارجی و ایمپلنت مغزی بخواند و با تکیه به آن اطلاعات و علوم جدید، یک سیگنال ارتباطی خلق کند.
این فرایند بسیار ساده است؛ طی چندین آزمایش بالینی روی سه فرد معلول، شاملِ گاردنر، پژوهشگران یک مسیر سیلیکونی مشتمل بر ۱۰۰ میلهی کوچک بهسوی قشر حرکتی (قسمتی از مغز که عهدهدار حرکت است) این سه فرد قرار دادند. از آنجا که افراد تمایل داشتند بخشهای مختلف بدن را حرکت دهند، فرصتی برای محققان فراهم شد تا فعالیت مغزی و کد هر سیگنال ناشی از حرکات را رمزگشایی و ثبت کنند. آنگاه افراد داوطلب میتوانستند نشانگر متصل به ایمپلنت را کنترل کنند، بدین ترتیب آنها توانستند ۶ تا ۸ کلمه در دقیقه تایپ کنند.
هندرسون با توجه به دستاورد جدید خود اظهار کرد: «ما هرچه بیشتر دربارهی چگونگی کار قشر حرکتی مغز بیاموزیم، میتوانیم رمزگشایی بیشتری خلق کنیم که برای دستیابی کاملتر به بخشهای مختلف مغز لازم است. این دستاورد ۲ تا ۴ برابر سریعتر از مکانیزمهای رابطی ماشینی-مغزی است.»
گاردنر میگوید هنگامی که آن ایمپلنت را توسط جراحی بدون درد درون مغز او قرار دادند، او وجود یک جسم خارجی را احساس میکرد که این حس، کمی او را به چالش کشید. گاردنر به محققان گفته بود که صدا یا احساس لرزش، مانند این است که فردی از یک دریل برقی استفاده میکند.
گاردنر پس از مدتها تمرین جهت سازگاری با این فناوری، زمانی که بهبود یافت، قادر بود بهطور متوسط هشت و نیم کلمه در دقیقه تایپ کند. اگرچه یک ایمیل کوتاه ۲۰ کلمهای چیزی حدود ۵ دقیقه زمان میبرد؛ او میگوید در مقایسه با زمانی که فناوریهای اولیه استفاده میکرد، احساس رضایت بیشتری دارد. او همچنین میگوید این فناوری حداقل ۵ برابر سریعتر از فناوریهای مشابه پیشین است و او به پیشرفت این مکانیزم امید دارد.
هندرسون با توجه به دستاورد جدید خود اظهار کرد: «ما هرچه بیشتر دربارهی چگونگی کار قشر حرکتی مغز بیاموزیم، میتوانیم رمزگشایی بیشتری خلق کنیم که برای دستیابی کاملتر به بخشهای مختلف مغز لازم است. این دستاورد ۲ تا ۴ برابر سریعتر از مکانیزمهای رابطی ماشینی-مغزی است.»
گاردنر میگوید هنگامی که آن ایمپلنت را توسط جراحی بدون درد درون مغز او قرار دادند، او وجود یک جسم خارجی را احساس میکرد که این حس، کمی او را به چالش کشید. گاردنر به محققان گفته بود که صدا یا احساس لرزش، مانند این است که فردی از یک دریل برقی استفاده میکند.
گاردنر پس از مدتها تمرین جهت سازگاری با این فناوری، زمانی که بهبود یافت، قادر بود بهطور متوسط هشت و نیم کلمه در دقیقه تایپ کند. اگرچه یک ایمیل کوتاه ۲۰ کلمهای چیزی حدود ۵ دقیقه زمان میبرد؛ او میگوید در مقایسه با زمانی که فناوریهای اولیه استفاده میکرد، احساس رضایت بیشتری دارد. او همچنین میگوید این فناوری حداقل ۵ برابر سریعتر از فناوریهای مشابه پیشین است و او به پیشرفت این مکانیزم امید دارد.