19-12-2017, 11:26 AM
(آخرین ویرایش: 19-12-2017, 11:33 AM، توسط rahimzadeh.)
پردازندهٔ چند هسته‌ای از اجزای رایانشی و محاسباتی است که دو یا چند پردازنده مستقل واقعی (به نام «هسته») دارد، که واحدهایی برای خواندن و اجرای دستورالعمل‌های برنامه هستند. این دستورالعمل‌ها عموما دستورالعمل‌های معمولی CPU از قبیل اضافه کردن، انتقال داده‌ها، و انشعاب است، اما هسته های متعدد می توانند در همان زمان دستورالعمل های بیشتری را اجرا کنند که موجب افزایش سرعت کلی برای برنامه های تابع رایانش موازی می‌شود. تولید کنندگان معمولا هسته‌ها را بر روی یک قطعه مدار مجتمع (IC) ادغام می‌کنند، یا بر روی چند قطعه در یک بسته تراشه عرضه می‌کنندهمچنانکه کامپیوتر‌های شخصی متداول تر شده اندو بیشتر برنامه‌های کاربردی برای آنها طراحی شده‌است. کاربر نهایی نیاز به سریعتر شدن و نگه داری بهتر از سیستم را فهمیده‌است. تسریع به وسیلهٔ افزایش سرعت کلاک و اخیرا اضافه کردن هسته‌های پردازش چندگانه برای تراشه‌های مشابه به دست آمده‌است اگرچه سرعت تراشه در طی سالها به طور نمایی افزایش یافته‌است. این زمان در حال خاتمه یافتن است و تولیدکنندگان به سمت پردازش چندهسته‌ای تمایل دارند اگرچه به وسیله افزایش تعدادی هسته روی یک تراشه تنها چالش‌هایی در رابطه با حافظه و انسجام حافظهٔ نهان و همچنین ارتباط بین هسته‌ها ناشی می‌شود. پروتکل‌های منسجم و شبکه‌های به هم متصل تعدادی از موضوعات را حل کرده‌اند اما تا زمانی که برنامه نویسان نوشتن برنامه‌های کاربردی موازی را یاد می‌گیرند مزیت کامل و کارایی پردازنده‌های چند هسته‌ای ها دست نخواهند یافت.
پردازندهٔ چند هسته‌ای از اجزای رایانشی و محاسباتی است که دو یا چند پردازنده مستقل واقعی (به نام «هسته») دارد، که واحدهایی برای خواندن و اجرای دستورالعمل‌های برنامه هستند. این دستورالعمل‌ها عموما دستورالعمل‌های معمولی CPU از قبیل اضافه کردن، انتقال داده‌ها، و انشعاب است، اما هسته های متعدد می توانند در همان زمان دستورالعمل های بیشتری را اجرا کنند که موجب افزایش سرعت کلی برای برنامه های تابع رایانش موازی می‌شود. تولید کنندگان معمولا هسته‌ها را بر روی یک قطعه مدار مجتمع (IC) ادغام می‌کنند، یا بر روی چند قطعه در یک بسته تراشه عرضه می‌کنندهمچنانکه کامپیوتر‌های شخصی متداول تر شده اندو بیشتر برنامه‌های کاربردی برای آنها طراحی شده‌است. کاربر نهایی نیاز به سریعتر شدن و نگه داری بهتر از سیستم را فهمیده‌است. تسریع به وسیلهٔ افزایش سرعت کلاک و اخیرا اضافه کردن هسته‌های پردازش چندگانه برای تراشه‌های مشابه به دست آمده‌است اگرچه سرعت تراشه در طی سالها به طور نمایی افزایش یافته‌است. این زمان در حال خاتمه یافتن است و تولیدکنندگان به سمت پردازش چندهسته‌ای تمایل دارند اگرچه به وسیله افزایش تعدادی هسته روی یک تراشه تنها چالش‌هایی در رابطه با حافظه و انسجام حافظهٔ نهان و همچنین ارتباط بین هسته‌ها ناشی می‌شود. پروتکل‌های منسجم و شبکه‌های به هم متصل تعدادی از موضوعات را حل کرده‌اند اما تا زمانی که برنامه نویسان نوشتن برنامه‌های کاربردی موازی را یاد می‌گیرند مزیت کامل و کارایی پردازنده‌های چند هسته‌ای ها دست نخواهند یافت.
پردازندهٔ چند هسته‌ای از اجزای رایانشی و محاسباتی است که دو یا چند پردازنده مستقل واقعی (به نام «هسته») دارد، که واحدهایی برای خواندن و اجرای دستورالعمل‌های برنامه هستند. این دستورالعمل‌ها عموما دستورالعمل‌های معمولی CPU از قبیل اضافه کردن، انتقال داده‌ها، و انشعاب است، اما هسته های متعدد می توانند در همان زمان دستورالعمل های بیشتری را اجرا کنند که موجب افزایش سرعت کلی برای برنامه های تابع رایانش موازی می‌شود. تولید کنندگان معمولا هسته‌ها را بر روی یک قطعه مدار مجتمع (IC) ادغام می‌کنند، یا بر روی چند قطعه در یک بسته تراشه عرضه می‌کنندهمچنانکه کامپیوتر‌های شخصی متداول تر شده اندو بیشتر برنامه‌های کاربردی برای آنها طراحی شده‌است. کاربر نهایی نیاز به سریعتر شدن و نگه داری بهتر از سیستم را فهمیده‌است. تسریع به وسیلهٔ افزایش سرعت کلاک و اخیرا اضافه کردن هسته‌های پردازش چندگانه برای تراشه‌های مشابه به دست آمده‌است اگرچه سرعت تراشه در طی سالها به طور نمایی افزایش یافته‌است. این زمان در حال خاتمه یافتن است و تولیدکنندگان به سمت پردازش چندهسته‌ای تمایل دارند اگرچه به وسیله افزایش تعدادی هسته روی یک تراشه تنها چالش‌هایی در رابطه با حافظه و انسجام حافظهٔ نهان و همچنین ارتباط بین هسته‌ها ناشی می‌شود. پروتکل‌های منسجم و شبکه‌های به هم متصل تعدادی از موضوعات را حل کرده‌اند اما تا زمانی که برنامه نویسان نوشتن برنامه‌های کاربردی موازی را یاد می‌گیرند مزیت کامل و کارایی پردازنده‌های چند هسته‌ای ها دست نخواهند یافت.
پردازندهٔ چند هسته‌ای از اجزای رایانشی و محاسباتی است که دو یا چند پردازنده مستقل واقعی (به نام «هسته») دارد، که واحدهایی برای خواندن و اجرای دستورالعمل‌های برنامه هستند. این دستورالعمل‌ها عموما دستورالعمل‌های معمولی CPU از قبیل اضافه کردن، انتقال داده‌ها، و انشعاب است، اما هسته های متعدد می توانند در همان زمان دستورالعمل های بیشتری را اجرا کنند که موجب افزایش سرعت کلی برای برنامه های تابع رایانش موازی می‌شود. تولید کنندگان معمولا هسته‌ها را بر روی یک قطعه مدار مجتمع (IC) ادغام می‌کنند، یا بر روی چند قطعه در یک بسته تراشه عرضه می‌کنندهمچنانکه کامپیوتر‌های شخصی متداول تر شده اندو بیشتر برنامه‌های کاربردی برای آنها طراحی شده‌است. کاربر نهایی نیاز به سریعتر شدن و نگه داری بهتر از سیستم را فهمیده‌است. تسریع به وسیلهٔ افزایش سرعت کلاک و اخیرا اضافه کردن هسته‌های پردازش چندگانه برای تراشه‌های مشابه به دست آمده‌است اگرچه سرعت تراشه در طی سالها به طور نمایی افزایش یافته‌است. این زمان در حال خاتمه یافتن است و تولیدکنندگان به سمت پردازش چندهسته‌ای تمایل دارند اگرچه به وسیله افزایش تعدادی هسته روی یک تراشه تنها چالش‌هایی در رابطه با حافظه و انسجام حافظهٔ نهان و همچنین ارتباط بین هسته‌ها ناشی می‌شود. پروتکل‌های منسجم و شبکه‌های به هم متصل تعدادی از موضوعات را حل کرده‌اند اما تا زمانی که برنامه نویسان نوشتن برنامه‌های کاربردی موازی را یاد می‌گیرند مزیت کامل و کارایی پردازنده‌های چند هسته‌ای ها دست نخواهند یافت.
پردازندهٔ چند هسته‌ای از اجزای رایانشی و محاسباتی است که دو یا چند پردازنده مستقل واقعی (به نام «هسته») دارد، که واحدهایی برای خواندن و اجرای دستورالعمل‌های برنامه هستند. این دستورالعمل‌ها عموما دستورالعمل‌های معمولی CPU از قبیل اضافه کردن، انتقال داده‌ها، و انشعاب است، اما هسته های متعدد می توانند در همان زمان دستورالعمل های بیشتری را اجرا کنند که موجب افزایش سرعت کلی برای برنامه های تابع رایانش موازی می‌شود. تولید کنندگان معمولا هسته‌ها را بر روی یک قطعه مدار مجتمع (IC) ادغام می‌کنند، یا بر روی چند قطعه در یک بسته تراشه عرضه می‌کنندهمچنانکه کامپیوتر‌های شخصی متداول تر شده اندو بیشتر برنامه‌های کاربردی برای آنها طراحی شده‌است. کاربر نهایی نیاز به سریعتر شدن و نگه داری بهتر از سیستم را فهمیده‌است. تسریع به وسیلهٔ افزایش سرعت کلاک و اخیرا اضافه کردن هسته‌های پردازش چندگانه برای تراشه‌های مشابه به دست آمده‌است اگرچه سرعت تراشه در طی سالها به طور نمایی افزایش یافته‌است. این زمان در حال خاتمه یافتن است و تولیدکنندگان به سمت پردازش چندهسته‌ای تمایل دارند اگرچه به وسیله افزایش تعدادی هسته روی یک تراشه تنها چالش‌هایی در رابطه با حافظه و انسجام حافظهٔ نهان و همچنین ارتباط بین هسته‌ها ناشی می‌شود. پروتکل‌های منسجم و شبکه‌های به هم متصل تعدادی از موضوعات را حل کرده‌اند اما تا زمانی که برنامه نویسان نوشتن برنامه‌های کاربردی موازی را یاد می‌گیرند مزیت کامل و کارایی پردازنده‌های چند هسته‌ای ها دست نخواهند یافت.