13-06-2023, 12:14 PM
این یک دستگاه تمیز کننده سریع است که در آن فرآیندهای طبیعی به طور مصنوعی تولید می شوند. با کمک یک آئروتانک بدون آوردن دستگاه فاضلاب به آن غیرممکن است
با زندگی در یک خانه خصوصی، من می خواهم حداکثر راحتی را برای خانواده ام در آن ایجاد کنم و سطح بالایی از زندگی را داشته باشم، بنابراین بسیار مهم است که از قبل در مورد موضوع مهمی مانند فاضلاب فکر کنیم. فاضلاب در یک خانه خصوصی را می توان با دستان خود انجام داد. این مقاله به شما کمک می کند تا تمام کارها را به درستی، شایسته و بدون آسیب رساندن به محیط زیست انجام دهید.
در ساخت مستقل یک سیستم فاضلاب در یک خانه خصوصی، می توانید مقدار زیادی صرفه جویی کنید، اما بسیار مهم است که همه کارها را به درستی مطابق با تمام الزامات مربوط به این نوع کار ساخت و ساز و نصب انجام دهید.
انتخاب طرح سیستم فاضلاب باید مطابق با چیدمان یک خانه خاص انجام شود. هنگام برنامه ریزی خانه، توصیه می شود از چیدمان فشرده ساختمان ها اطمینان حاصل کنید که در آن تامین آب و زهکشی (دوش، حمام، لباسشویی، حمام و غیره) انجام می شود. اما برای بسیاری ، بهترین گزینه ترتیبی است که در آن تمام تجهیزات لوله کشی به یک لوله (کلکتور) متصل می شود، که از طریق آن فاضلاب به محل دفن زباله یا مخزن سپتیک جریان می یابد.
کارشناسان توصیه می کنند که در حضور یک خانه بزرگ که چندین مختلف ساختمان را با زهکشی و آبرسانی تامین قسمت می کند، به چنین طرحی از سیستم فاضلاب که در آن حداقل دو (و گاهی اوقات بیشتر) تخلیه یا وجود دارد ترجیح داده شود. سپتیک تانک ها خواهد بود علاوه بر این، اگر خانه شما دو طبقه یا چند طبقه دارد و حمام، سرویس بهداشتی و آشپزخانه در طبقات مختلف قرار دارند، در این صورت نیاز به نصب آسانسور خواهید داشت.
انواع فاضلاب
تمام کارهای مربوط به ساخت فاضلاب در یک خانه خصوصی با دستان خود به ترتیب فاضلاب خارجی و داخلی کاهش می یابد. کارهای فاضلاب داخلی شامل نصب کانال های تهویه، رایزر و لوله در ساختمان هایی مانند حمام، آشپزخانه، سرویس بهداشتی و ... می باشد. لوله هایی که از خانه به یک ایستگاه تمیز کردن عمیق (یک راه حل بسیار گران قیمت کلید در دست) یا یک مخزن سپتیک خانگی (با منطقه فیلتراسیون یا ذخیره سازی) منتهی می شوند. البته، اگر به یک سیستم دفع زباله متمرکز دسترسی داشته باشید، کار بسیار ساده می شود. اما این مقاله به این سیستم خودمختار، از جمله تصفیه موثر فاضلاب در یک مخزن سپتیک و یک روش ابتدایی مانند دفن زباله می پردازد.
اول از همه، لازم است به طرح داخلی پرداخت. حتی در مرحله، لازم است فکر کنیم که تمام ساختمان هایی که فاضلاب ارائه می شود تا حد امکان نزدیک به یکدیگر قرار دارند، زیرا بعداً این رویکرد به طور قابل توجهی طرح سازماندهی سیستم فاضلاب داخلی را ساده می کند. . هر خانه دارای یک طرح فاضلاب فردی است که می تواند بسیار متفاوت باشد.
در این مورد باید در نظر داشت که برای تخلیه فاضلاب باید از لوله هایی با قطر 100-110 میلی متر در توالت استفاده کرد. لوله های PP یا PVC با قطر 50 میلی متر باید برای زهکشی خاکستری که از آشپزخانه یا حمام به سمت فاضلاب می رود استفاده شود. تمام چرخش ها باید با استفاده از دو زانو پلاستیکی خم شده با زاویه 45 درجه انجام شوند، زیرا این امر احتمال مسدود شدن را کاهش می دهد که از بین بردن آن بسیار مشکل ساز است. استفاده از لوله های پلی وینیل کلراید (PVC) یا پلی پروپیلن (PP) در سیستم فاضلاب قابل اعتمادتر و ارزان تر است، زیرا آنها بادوام تر، قابل اعتمادتر و ارزان تر از لوله های چدنی هستند. و علاوه بر این، نصب یک سیستم فاضلاب داخلی با استفاده از چنین لوله هایی بسیار ساده تر است.
اول از همه، لازم است تصمیم بگیرید که دقیقاً لوله یا رایزر کلکتور در کجا قرار دارد و تنها پس از آن باید با سیم کشی بعدی مقابله کرد.
اما قبل از آن، باید با وضوح بیشتری درک کنید که چگونه می توانید به طور مستقل یک طرح فاضلاب برای خانه خود ایجاد کنید، زیرا در آینده می توان طبق این طرح همه چیز (تجهیزات و مواد لوله کشی) را به طور کامل محاسبه کرد. باید سیستم فاضلاب را تجهیز کنید.
می توانید طرح فاضلاب را روی یک جعبه کاغذ انجام دهید، اما توصیه می شود برای این کار چندین ورق کاغذ خریداری کنید. شما همچنین به یک متر نوار، یک خط کش و یک مداد تیز نیاز دارید.
طرح فاضلاب برای یک خانه خصوصی به ترتیب زیر تهیه می شود:
ابتدا باید مقیاس را ترسیم کنید. اگر ابعاد خانه برای شما ناشناخته است، پس باید با یک متر نوار بروید و همه چیز را اندازه بگیرید.
سپس باید تصمیم بگیرید که رایزرها در کجا قرار دارند.
پس از آن، لازم است مکان های تجهیزات بهداشتی و فنی طبق برنامه تعیین شود و نحوه اتصال آنها تصمیم گیری شود.
در مرحله بعد، لازم است به لوله هایی که از اتصالات و بالابر به وسایل لوله کشی می روند و همچنین تمام عناصر اتصال (سه راهی، خم ها و غیره) توجه کنید.
تمام موارد فوق باید برای هر طبقه از خانه شما انجام شود.
سپس لازم است ابعاد لوله فن و رایزر مشخص شود.
اکنون فقط خلاصه کردن طول تمام لوله های مربوط به فاضلاب داخلی باقی مانده است.
مرحله بعدی سیستم خارجی خواهد بود که در آن باید یک طرح فاضلاب خارجی ایجاد کنید که شامل لوله هایی از ایستگاه تمیز کردن عمیق یا مخزن سپتیک تا خروجی است. فراموش نکنید که تمام SNiP های موجود و SNiP را در نظر بگیرید.
از آنجایی که شرایط داخل و خارج خانه بسیار متفاوت است، لوله ها برای این دو سیستم فاضلاب به طور متفاوتی استفاده می شوند. در حال حاضر لوله های PP و PVC که رنگ خاکستری مشخصی دارند، اغلب برای اجرای لوله های فاضلاب داخلی استفاده می شوند. قطر این لوله ها برای تخت آفتابگیر و رایزر 110 میلی متر و برای زهکشی 40 و 50 میلی متر است. اما فراموش نکنید که این لوله ها فقط برای فاضلاب داخلی در نظر گرفته شده اند و برای بیرونی باید از راه حل های دیگر استفاده کرد.
اغلب، لوله های زیرزمینی از یک تصفیه خانه فاضلاب یا یک مخزن سپتیک به یک خروجی به رنگ نارنجی رنگ می شوند، که کاملاً ساده توضیح داده شده است - رنگ نارنجی روشن روی زمین بیشتر از بقیه قابل توجه است. اما لوله های فاضلاب خارجی نه تنها از نظر رنگ با بقیه متفاوت است - آنها نیازهای کاملاً متفاوتی دارند. باید بار قابل توجهی را چنین لوله هایی استحکام بیشتری دارند، زیرا در زیر زمین تحمل کنند. علاوه بر این، سازه های بادوام تری نیز وجود دارد که نمونه ای از آنها می تواند لوله های موجدار دو لایه باشد. اما هنگام ساخت یک سیستم فاضلاب برای یک خانه خصوصی، عمق لوله گذاری معمولا کم است (اغلب تا 2 متر)، بنابراین نیازی به استفاده از چنین لوله هایی نیست. لوله های قرمز اغلب 110 میلی متر قطر دارند که باید برای تخلیه فاضلاب از خانه کافی باشد.
چدن
مزایا: قوی، بادوام و قادر به تحمل بارهای سنگین.
معایب: گران، سنگین و شکننده است، به دلیل خوردگی، زبری می تواند در داخل ظاهر شود که می تواند منجر به مسدود شدن شود.
پلی پروپیلن
مزایا: سبک و انعطاف پذیر است، که آنها را بیشترین تقاضا برای فاضلاب داخلی می کند. آنها به راحتی می توانند دمای بالای فاضلاب را تحمل کنند.
معایب: در صورت استفاده به شکل مورد نظر، هیچ ضرری وجود ندارد.
پی وی سی
مزایا: مشابه چدن، ارزان و سبک. اغلب برای فاضلاب خارجی استفاده می شود.
معایب: دمای بالای فاضلاب به خوبی تحمل نمی شود، شکننده است (آنها خم نمی شوند، اما ترک می کنند).
لوله گذاری
شاید زمان برترین فرآیند در ساخت یک خانه خصوصی با دستان خود اتصال و تخمگذار لوله ها باشد. اگر تصمیم دارید خودتان این کار را انجام دهید، فراموش نکنید که با کسی برای کمک تماس بگیرید، زیرا این نه تنها بر کیفیت کار، بلکه بر سرعت نیز تأثیر می گذارد. علاوه بر این، توصیه می شود ابتدا سفتی سیستم را با شستشوی آن با آب تمیز بررسی کنید و تنها پس از اطمینان از قابل اعتماد بودن تمام درزها، می توانید به عملیات کامل ادامه دهید.
ترین مورد بحث است در حال حاضر این گزینه ساده که از لوله های PP یا PVC برای فاضلاب استفاده می کند. در حال حاضر پیشنهادات زیادی از این محصولات در بازار ساخت و ساز وجود دارد، بنابراین یافتن نسخه های اصلاحی، سه راهی، زانویی و لوله های پلاستیکی که به دلیل وجود لاستیک قابل اعتماد هستند و به راحتی در محل اتصالات متصل می شوند، برای شما دشوار نخواهد بود. دکمه سرآستین در صورت درخواست، تمام مفاصل را می توان با یک درزگیر لوله کشی مخصوص درمان کرد. و در جاهایی که کار از دیوار یا سقف عبور می کند، نصب آستین توصیه می شود.
علاوه بر این، لازم است در مورد شیب لوله ها به یاد داشته باشید. با توجه به SNiP، زاویه شیب لوله در یک سیستم بدون فشار به قطر آن بستگی دارد. برای مثال برای لوله ای با قطر 50 میلی متر باید حداقل 3 سانتی متر در هر متر شیب و برای لوله با قطر 110 میلی متر حداقل 2 سانتی متر در هر متر ایجاد کرد. این را فراموش نکنید، زیرا برای اطمینان از شیب مورد نظر، باید نقاط مختلف خط لوله را در ارتفاعات مختلف قرار دهید.
برای اینکه بین سیستم فاضلاب داخلی و خارجی با ناهماهنگی مواجه نشوید، لازم است که نصب فاضلاب در خانه از خروجی شروع شود. خروجی قسمت مرزی سیستم فاضلاب است که لوله منتهی به سپتیک تانک را با لوله (رایزر) خروجی از خانه متصل می کند.
خروجی باید از طریق فونداسیون در عمقی بیش از عمق انجماد خاک مربوط به منطقه شما نصب شود. می توانید یک خروجی بالاتر نصب کنید، اما برای این کار باید لوله را عایق بندی کنید تا در زمستان یخ نزند. اگر این کار انجام نشود، ممکن است بتوانید فقط در بهار، پس از گرم کردن، از توالت استفاده کنید.
اگر این مورد در نظر گرفته نشود، باید سوراخی در پایه ایجاد کنید که در آن لوله تخلیه با آستین نصب شود. آستین یک بخش لوله کوچک است که قطر آن بزرگتر از لوله فاضلاب (130-160 میلی متر) است. چنین آستینی باید حداقل 15 سانتی متر از دو طرف فونداسیون بیرون بزند.
با جمع بندی موارد فوق ، می توان گفت که در این مرحله باید یک سوراخ در پایه ایجاد کنید (اگر آنجا نباشد) و یک آستین را با یک لوله در آن قرار دهید. به یاد داشته باشید که قطر لوله خروجی نباید کمتر از قطر رایزر باشد. یک آستین برای تنظیم شیب مورد نیاز لوله به مخزن سپتیک (2 سانتی متر در هر متر) مورد نیاز است.
بهتر است رایزر را در توالت قرار دهید، زیرا اندازه توصیه شده لوله از توالت تا رایزر 100 میلی متر است. لوله ها را می توان به طور آشکار و مخفی بسته به نحوه نصب آنها - در جعبه های مخصوص، دیوارها، کانال ها و حفره ها یا در کنار دیوارها (تثبیت با آویز، گیره و غیره) نصب کرد.
برای اتصال لوله های فاضلاب به رایزر باید از سه راهی خمیده و در محل اتصال لوله های با قطرهای مختلف از آداپتورها استفاده شود. یک لوله جمع کننده با قطر 100-110 میلی متر باید در محل تقاطع لوله های سینک، حمام و دوش نصب شود. علاوه بر این، مهر و موم آب را فراموش نکنید که به محافظت از بوی در برابر بوهای نامطبوع کمک می کند.
روی هر رایزر یک سه راهی مخصوص (تجدید نظر) نصب شود تا در صورت لزوم رفع گرفتگی امکان پذیر باشد. لازم است پس از هر نوبت نظافت نصب شود تا در آینده کار نظافت فاضلاب انجام نشود.
خروجی و نصب کانال فن نقش بسیار مهمی دارد، زیرا کانال فن برای موارد زیر ضروری است:
حفظ فشار اتمسفر در داخل سیستم به طوری که چکش آب و نشت هوا رخ نمی دهد.
افزایش دوام سیستم فاضلاب؛
تهویه کل سیستم فاضلاب، که به نوبه خود برای عملکرد موثر مخزن سپتیک ضروری است.
لوله فن ادامه رایزر است یعنی لوله ای که از آن آورده شده است. قبل از اتصال لوله فن و رایزر، بازبینی باید نصب شود. پس از آن، باید لوله را با زاویه مناسب به چادر بیاورید.
ساده کردن کار با ترکیب لوله فن (تهویه فاضلاب) با دودکش یا تهویه خانه توصیه نمی شود. ضمناً خروجی لوله فن باید در فاصله حداقل 4 متری از پنجره ها و بالکن ها قرار گیرد. ارتفاع گودال از پشت بام نباید کمتر از 70 سانتی متر باشد علاوه بر این باید تهویه فاضلاب، دودکش و تهویه خانه در سطوح مختلف وجود داشته باشد.
با جمع بندی تمام موارد فوق می توان موارد زیر را بیان کرد:
در مرحله اول، در صورت امکان، باید شروع به ترسیم یک نمودار اتصال دقیق کنید و فاصله وسایل لوله کشی تا بالابر را به حداقل برسانید.
در فرآیند اتصال دستگاه های اضافی، لازم است قطر لوله هایی که به رایزر می روند افزایش یابد. اجازه ندهید قطر کاهش یابد.
شما باید یک قانون ساده را دنبال کنید: هرچه خروجی دستگاه بیشتر باشد، باید به رایزر نزدیکتر باشد. توالت باید در نزدیکترین فاصله به آسانسور قرار گیرد.
هنگام اتصال سیم ها در یک خانه فاضلاب خصوصی، گوشه های تیز باید حذف شوند و لوله ها باید با شیب خاصی گذاشته شوند.
تمیز کردن و تجدید نظر باید از قبل در مکان هایی که ممکن است در آینده انسداد ظاهر شود ارائه شود.
نمودار سیم کشی باید دارای یک لوله فن برای تهویه سیستم باشد.
شما می توانید فاضلاب را در یک خانه خصوصی با دستان خود به روش های مختلف تجهیز کنید که در ادامه مورد بحث قرار خواهد گرفت. مهم است که سیستم مناسبی را انتخاب کنید که تمام نیازهای شما را برآورده کند.
انتخاب یک طرح سازماندهی سیستم فاضلاب با در نظر گرفتن برخی پارامترها ضروری است:
اقامت موقت یا دائم در خانه؛
تعداد ساکنان دائمی در خانه؛
هر فرد چه مقدار آب در روز مصرف می کند (بسته به وجود ماشین لباسشویی، سینک، سینک، توالت، دوش، حمام و غیره)؛
آب زیرزمینی در چه سطحی ظاهر می شود.
سایت شما چقدر بزرگ است و چه مقدار فضا را می توان برای امکانات درمانی اختصاص داد.
چه نوع و ساختار خاک؛
شرایط آب و هوایی.
برای اطلاعات دقیق تر، باید تمام بخش های مربوط به SNiP و SanPin را مطالعه کنید.
تمام سیستم های فاضلاب برای یک خانه خصوصی را می توان به طور مشروط به دو نوع تقسیم کرد:
سیستم های ذخیره سازی (مخزن فاضلاب مهر و موم شده، فاضلاب بدون ته)؛
تاسیسات تصفیه فاضلاب (aerotank - سپتیک تانک با تامین هوای ثابت، سپتیک تانک با بیوفیلتر، سپتیک تانک دو یا سه محفظه و منطقه فیلتراسیون، دو چاه سرریز و یک سپتیک تانک با تصفیه طبیعی، تصفیه خاک ساده با مخزن سپتیک تک محفظه).
گودال قدیمی ترین و اثبات شده ترین روش سازماندهی فاضلاب برای قرن ها است. 50-70 سال پیش هیچ جایگزینی برای این روش وجود نداشت. درست است، در آن روزها، مردم مانند الان از آب در یک خانه شخصی استفاده نمی کردند.
در واقع فاضلاب چاهی بی ته است. در لوله، دیوارها را می توان از بتن، حلقه های بتنی، آجر یا مواد دیگر ساخت و خاک را در پایین رها کرد. پس از ورود فاضلاب خانگی به گودال، آب نسبتاً تمیز به داخل خاک می ریزد، فضولات آلی جامد و مدفوع جمع می شوند و به کف می ریزند. با گذشت زمان، زمانی که چاه کاملاً با مواد زائد جامد پر شد، باید تمیز شود.
در گذشته دیوارهای ضد آب در گودال زهکشی نمی ساختند، بنابراین وقتی پر می شد آن را دفن می کردند و دیگری را در جای دیگری حفر می کردند.
لازم به ذکر است که فاضلاب در یک خانه خصوصی تنها در صورتی می تواند با استفاده از زباله سازماندهی شود که میانگین حجم زهکشی روزانه از یک تجاوز نکند. مکعب متر تنها در این صورت میکروارگانیسم های خاکی که در خاک زندگی می کنند و از مواد آلی تغذیه می کنند قادر خواهند بود آبی که از کف گودال وارد خاک می شود را پردازش کنند. و اگر میزان فاضلاب بیش از این استاندارد باشد، آب حذف نمی شود و تصفیه لازم منجر به آلودگی آب های زیرزمینی می شود. اگر این اتفاق بیفتد، تمام منابع آبی در شعاع 50 متری آلوده می شوند. اگر میکروارگانیسم ها را به محل دفن زباله اضافه کنید، این کار کمی از بوی نامطبوع آن کم می کند و همچنین فرآیند تصفیه آب را تسریع می کند. اما هنوز ارزش ریسک کردن را ندارد.
خلاصه. فقط اگر آنها به طور دائم در خانه زندگی نمی کنند، اما چند بار در هفته بدون صرف آب زیاد به آن سر می زنند، ارزش ساختن یک زباله دانی بی انتها را دارد. علاوه بر این، باید به این نکته توجه کنید که آب زیرزمینی باید حداقل یک متر زیر گودال قرار گیرد، در غیر این صورت نمی توانید از آلودگی منابع آب و خاک جلوگیری کنید. لوله کمترین قیمت را دارد، اما با وجود این، در حال حاضر در کلبه ها و خانه های روستایی مدرن محبوب نیست.
در این حالت لازم است یک ظرف دربسته در نزدیکی خانه نصب شود که فاضلاب از طریق لوله های کل خانه به داخل آن جریان می یابد. شما می توانید یک ظرف آماده را در فروشگاه خریداری کنید که می تواند از فلز، پلاستیک یا مواد دیگر ساخته شود. اما اگر بخواهید، می توانید چنین ظرفی را با دستان خود از حلقه های بتنی بسازید. پوشش را می توان از فلز و قسمت پایینی را می توان از بتن ساخت. شرط اصلی ساخت این نوع فاضلاب، بست کامل است. برای این نوع فاضلاب می توان از لوله های موجدار پراگما استفاده کرد.
چنین مخزن زمانی باید تمیز شود که کاملاً پر شود، برای این کار باید با کامیون فاضلاب تماس بگیرید که از 15 تا 30 دلار برای شما هزینه دارد. اندازه مورد نیاز ظرف و دفعات تخلیه آن به حجم فاضلاب بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر چهار نفر به طور دائم در خانه زندگی می کنند و از ماشین لباسشویی، توالت، سینک، دوش و حمام استفاده می کنند، حجم مخزن باید حداقل 8 متر مکعب باشد و نیاز به تمیز کردن دارد. هر 10-14 روز
خلاصه. اگر آب های زیرزمینی در منطقه شما بسیار زیاد است، به عنوان گزینه ای برای سازماندهی یک سیستم فاضلاب در خانه، می توانید از یک تخلیه مهر و موم شده استفاده کنید. با کمک آن می توانید به طور کامل از منابع آب و خاک در برابر آلودگی احتمالی محافظت کنید. اما عیب چنین سیستمی این است که باید بیشتر با ماشین فاضلاب تماس بگیرید. به همین دلیل، لازم است از قبل در مورد مکانی که گودال را در آن قرار می دهید فکر کنید تا دسترسی راحت به گودال وجود داشته باشد. کف مخزن یا گودال نباید بیشتر از سه متر از سطح خاک فاصله داشته باشد، در غیر این صورت شلنگ به پایین نمی رسد. درب مخزن ذخیره باید عایق بندی شود تا خط لوله از یخ زدگی محافظت شود. قیمت چنین ظرفی به طور مستقیم به اندازه آن و ماده ای که از آن ساخته شده است بستگی دارد. ارزان ترین گزینه استفاده از یوروکیوب های مستعمل است و گران ترین آنها ریختن آجر یا بتن است . همچنین هزینه های ماهانه برای تمیز کردن مخزن را فراموش نکنید.
ساده ترین گزینه برای تصفیه خاک، سپتیک تانک تک محفظه ای است
سپتیک تانک تک محفظه تفاوت چندانی با یک زباله دان معمولی ندارد و گاهی اوقات به آن می گویند. این سازه در اصل یک چاه است که کف آن با یک لایه کوچک (حداقل 30 سانتی متر) سنگ خرد شده پوشانده شده است و ماسه درشت با همان لایه روی سنگ خرد شده پوشانده شده است. در این حالت فاضلاب خانه از طریق لوله هایی وارد چاه می شود که آب از شن و ماسه و خاک عبور کرده و 50 درصد تصفیه می شود. البته سنگ خرد شده و شن و ماسه به طور قابل توجهی کیفیت تصفیه آب را بهبود می بخشد، اما این مسئله اساساً حل نمی شود.
خلاصه. اگر مردم در خانه با مقادیر ثابت یا زیاد فاضلاب زندگی می کنند، توصیه نمی شود که در یک خانه خصوصی با استفاده از یک مخزن سپتیک تک محفظه، یک سیستم فاضلاب بسازید. این گزینه فقط برای سطوح پایین آب زیرزمینی و اقامتگاه های موقت قابل استفاده است. علاوه بر این، لازم است که سنگ خرد شده و شن و ماسه را هر از چند گاهی تغییر دهید، زیرا آنها به خاک رس تبدیل می شوند.
ساخت چاه های فیلتر و چاه های زهکشی یک راه بسیار محبوب برای سازماندهی فاضلاب در یک خانه خصوصی است، علاوه بر این، این گزینه مقرون به صرفه تر است و می تواند به طور مستقل نصب شود.
این سیستم فاضلاب از دو چاه تشکیل شده است: چاه اول دارای ته هوا و چاه دوم بدون ته، اما با قلوه سنگ و ماسه پاشیده شده است.
فاضلاب خانه وارد چاه اول می شود، جایی که فضولات و مواد زائد جامد به پایین فرو می روند و زباله های روغنی به سطح می آیند. آب نسبتاً شفافی بین این دو لایه تشکیل می شود. چاه اول از طریق یک لوله سرریز حدود 2/3 ارتفاع آن به چاه دوم متصل می شود که در شیب کمی قرار دارد و جریان بدون مانع آب را تضمین می کند. کمی آب تصفیه شده وارد چاه دوم می شود، سپس از ماسه، شن و خاک عبور می کند و بیشتر تصفیه می شود.
چاه اول به عنوان یک چاه و چاه دوم به عنوان یک چاه فیلتر عمل می کند. هر از گاهی اولین چاه از مدفوع پر می شود و برای تمیز کردن آن باید با کامیون فاضلاب تماس بگیرید. این باید هر شش ماه یک بار انجام شود. برای کاهش میزان بوهای نامطبوع، لازم است میکروارگانیسم هایی که مدفوع را تجزیه می کنند به چاه اول وارد کرد.
دو محفظه ای که در بالا توضیح داده شد را می توان با دستان خود از حلقه های آجری، بتونی یا بتنی ساخت، یا می توانید یک مخزن سپتیک پلاستیکی آماده از سازنده خریداری کنید، که در آن تمیز کردن اضافی با استفاده از میکروارگانیسم های خاص انجام می شود. .
خلاصه. در یک خانه خصوصی، اگر سطح آب زیرزمینی حتی در هنگام سیل کمتر از یک متر زیر کف چاه دوم باشد، ارزش نصب یک سیستم فاضلاب بر اساس دو چاه سرریز را دارد. اگر سایت شما دارای خاک شنی یا شنی است، این یک گزینه ایده آل خواهد بود . اما به یاد داشته باشید که پس از حدود پنج سال، شن و ماسه در چاه دوم باید جایگزین شود.
خاک و تصفیه بیولوژیکی - سپتیک تانک با منطقه فیلتراسیون
این نوع سپتیک تانک به صورت یک مخزن منفرد ساخته می شود که به چندین مخزن مجزا که توسط لوله به هم متصل شده و یا به 2-3 قسمت تقسیم می شود. معمولا اگر بخواهید این نوع فاضلاب را در منزل خود نصب کنید، نسخه آماده آن خریداری می شود.
اولین ظرفیت مخزن سپتیک برای قرار دادن فاضلاب طراحی شده است، مانند یک چاه ته نشینی معمولی. علاوه بر این، آب تا حدی تصفیه شده از طریق لوله به قسمت دوم یا مخزن عبور می کند، جایی که تمام باقی مانده های آلی موجود توسط باکتری های بی هوازی تجزیه می شوند. پس از آن، آب تصفیه شده بیشتری به میدان های فیلتر می آید.
منطقه فیلتراسیون یک منطقه بسیار بزرگ (حدود 30 متر مربع) زیرزمینی است که در آن فاضلاب با خاک تصفیه می شود. در این حالت به دلیل مساحت زیاد، آب حدود 80 درصد تصفیه می شود. اگر خاک منطقه شما شنی یا شنی است، این یک گزینه ایده آل خواهد بود، در غیر این صورت باید یک منطقه تصفیه مصنوعی از ماسه و شن بسازید. پس از عبور آب از ناحیه فیلتراسیون، در لوله ها جمع آوری شده و به چاه ها یا خندق های زهکشی فرستاده می شود. کاشت سبزیجات و درختان خوراکی در بالای قسمت فیلتر ممنوع است، فقط می توانید یک تخت گل درست کنید.
با گذشت زمان، منطقه فیلتراسیون به گل تبدیل می شود و باید تمیز شود، یا بهتر است با شن و ماسه جایگزین شود. این حجم زیادی از کار است و سایت شما ممکن است در این مورد آسیب ببیند.
خلاصه. ساخت یک سیستم فاضلاب با منطقه فیلتراسیون در یک خانه خصوصی تنها زمانی توصیه می شود که عمق آب زیرزمینی حداقل 2.5-3 متر باشد. علاوه بر این باید در نظر داشته باشید که از محل فیلتر تا ساختمان های مسکونی و منابع آب حداقل 30 متر فاصله وجود داشته باشد.
با کمک یک ایستگاه تصفیه عمیق، حتی با سطح کافی آب زیرزمینی، می توان نصب کامل فاضلاب را در یک خانه خصوصی انجام داد.
این ایستگاه یک کانتینر است که به 3-4 قسمت تقسیم می شود. پس از بررسی با متخصصان در مورد تجهیزات و اندازه لازم، بهتر است آن را از یک سازنده معتبر خریداری کنید. قیمت چنین سپتیک تانک از 1200 دلار شروع می شود که ارزان نیست.
محفظه اول این سپتیک تانک به گونه ای طراحی شده است که آب را در خود جای دهد و در دومی، زباله های آلی با کمک میکروارگانیسم های بی هوازی تجزیه می شوند. در محفظه سوم آب جدا می شود و در چهارم مواد آلی با کمک باکتری های هوازی تجزیه می شود که قطعا به آنها نیاز است. ورودی ثابت هوای برای اطمینان از این شرایط لوله ای در بالای محفظه نصب می شود که باید 50 سانتی متر از سطح زمین بالا بیاید و در لوله منتهی به محفظه سوم به چهارم فیلتری تعبیه شده و باکتری های هوازی به آن اضافه می شود. در واقع، این یک منطقه فیلتر است، اما متمرکز و مینیاتوری است. به دلیل غلظت بالای میکروارگانیسم ها و ناحیه کوچک حرکت آب، تصفیه آب دقیق تر است (تا 90-95٪). آب تصفیه شده به این روش می تواند برای شستشوی ماشین، آبیاری باغ و بسیاری موارد دیگر استفاده شود. لوله ای وجود دارد که از محفظه چهارم به کانال زهکشی یا مخزن ذخیره می رود.
خلاصه. برای یک خانه خصوصی است که در آن به طور دائم زندگی می کنند یک مخزن سپتیک با یک بیوفیلتر یک راه حل عالی . افزودن میکروارگانیسم ها به مخزن سپتیک بسیار ساده است - فقط آنها را در توالت بریزید. هیچ محدودیتی برای چنین ایستگاه نظافتی وجود ندارد. از مزایای آن می توان به عدم نیاز به برق برای عملکرد آن اشاره کرد. نقطه ضعف این است که این ایستگاه نیاز به اقامت دائم دارد، زیرا باکتری های محروم از فاضلاب به سادگی می میرند. اگر باکتری های جدیدی را به آنجا اضافه کنید، تنها پس از دو هفته شروع به کار می کنند.
یک ایستگاه تصفیه مصنوعی یک مخزن سپتیک با تامین هوای اجباری است
این در واقع یک ایستگاه تصفیه سریع است که در آن فرآیندهای طبیعی به صورت مصنوعی انجام می شود. سازماندهی سیستم فاضلاب یک خانه خصوصی با استفاده از مخزن هوادهی بدون تامین برق به مخزن سپتیک، که برای اتصال توزیع کننده هوا و پمپ هوا ضروری است، غیرممکن است.
این سپتیک تانک دارای سه محفظه یا محفظه مجزا است که به یکدیگر متصل شده اند. آب از طریق لوله فاضلاب ابتدا وارد اتاقک اول می شود و در آنجا ته نشین می شود و مواد زائد جامد ته نشین می شوند. علاوه بر این، آب تا حدی تصفیه شده به محفظه دوم ریخته می شود که اساساً یک مخزن هوادهی است که در آن لجن فعال متشکل از گیاهان و میکروارگانیسم ها با آب مخلوط می شود. همه باکتری ها و میکروارگانیسم های لجن فعال هوازی هستند، بنابراین تهویه اجباری برای فعالیت حیاتی آنها ضروری است.
سپس آب مخلوط شده با لجن وارد محفظه سوم که مخزن تمیز کننده عمیق است می شود و پس از آن لجن از طریق پمپ مخصوص به آئروتانک بازگردانده می شود.
به دلیل تامین هوای اجباری، تصفیه فاضلاب بسیار سریع اتفاق می افتد و از آب تصفیه شده می توان برای نیازهای فنی مختلف (آبیاری باغ، شستشوی ماشین و ...) استفاده کرد.
خلاصه. Aerotank، البته، بسیار گران است (از 3700 دلار)، اما در عین حال بسیار مفید است. هیچ محدودیتی برای نصب این نوع فاضلاب وجود ندارد. از معایب فقط می توان به نیاز به برق و همچنین اقامت دائمی برای نمردن باکتری ها اشاره کرد.
اگر سایت شما دارای سطح بالایی از آب های زیرزمینی است، می توانید چندین گزینه را بر اساس همه موارد بالا انتخاب کنید:
مخزن هوادهی (ایستگاه تصفیه هوا);
مخزن سپتیک با بیوفیلتر؛
ظرف مهر و موم شده ای که زباله در آن جمع آوری می شود.
محدودیت های خاصی برای قرار دادن تاسیسات سیستم فاضلاب وجود دارد.
محل سپتیک:
باتلاق و حداقل 10 متر؛
حداقل 20-50 متر از هر منبع آب (مخزن، چاه، چاه)؛
حداقل 5 متر از ساختمان های مسکونی.
ساختمان مسکونی:
300 متر از ایستگاه ها و چاه های زهکشی.
50 متر از تاسیسات تصفیه هوا;
25 متر از منطقه فیلتر;
8 متر از چاه فیلتر.
حتماً یک پروژه از سیستم فاضلاب یک خانه خصوصی تهیه کنید و سعی نکنید همه چیز را بدون آن انجام دهید، زیرا سیستم فاضلاب به گونه ای است که هیچ حدس و گمانی امکان پذیر نیست. بهتر است با معماران یا یک دفتر طراحی تماس بگیرید، جایی که متخصصان با در نظر گرفتن شرایط کار، آب و هوا، سایت و خاک به ایجاد یک پروژه شایسته کمک می کنند. حتی بهتر است حتی قبل از شروع ساخت، پروژه فاضلاب را همراه با پروژه خانه انجام دهید.
نصب سیستم فاضلاب برای یک خانه خصوصی بسیار دشوار نیست. برای انجام این کار کافی است لوله ها را به درستی در اطراف خانه توزیع کنید، آنها را به کلکتور متصل کنید و به مخزن سپتیک بیاورید. برای کارهای خاکی می توانید بیل مکانیکی اجاره کنید یا خودتان این کار را انجام دهید. نکته اصلی طراحی و انتخاب شایسته سیستم فاضلاب است.
امروزه، اگرچه واقع شده است، افراد کمی از مسکن بدون آسایش راضی هستند . علاوه بر آب تامین شده، خروج آب مصرفی و همچنین فضولات نیز باید ساماندهی شود. بنابراین اگر خانه ای روستایی فاضلاب نداشته باشد، مردم ساکن در آن آسایش مناسبی نخواهند داشت. این اصلاً لوکس نیست، بلکه واقعاً یک ضرورت است و راه چاره نصب فاضلاب در خانه است (چوبی یا آجری فرقی نمی کند) اگر از هر طرف به موضوع نگاه کنید کار کاملاً شدنی است. . مسئوليت.
سیستم های داخلی و خارجی
تمام کارهای مربوط به تنظیم فاضلاب به طراحی سیستم های داخلی و خارجی کاهش می یابد.
شامل رایزر داخلی، لوله فن، نصب لوله در اتاق های مرطوب (آشپزخانه، توالت، حمام (دوش و غیره) می باشد.
خارجی یا خارجی - بخشی از ارتباطات است که در خارج از خانه است. به طور خاص، مقررات آن شامل تحویل لوله ها به یک مخزن سپتیک خانگی (با یک کلکتور یا منطقه فیلتر) یا به یک ایستگاه تصفیه عمیق (یک راه حل آماده بسیار گران قیمت) است. به طور طبیعی، اگر بتوان فاضلاب را به یک سیستم متمرکز تخلیه کرد، کار ساده می شود. اما در مورد ما، ما در مورد یک سیستم خودمختار با تمیز کردن موثر فاضلاب در یک مخزن سپتیک صحبت می کنیم، ما هیچ زباله ابتدایی را در نظر نخواهیم گرفت - این یک بازمانده از گذشته است.
طرح فاضلاب داخلی
البته، ارزش شروع با یک طرح را دارد. در مرحله طراحی خانه، بهتر است به این فکر کنید که تمام اتاق های مرطوب تا حد امکان به یکدیگر نزدیک باشند - این رویکرد بعداً ترتیب فاضلاب داخلی را ساده می کند. طرح لوله در یک خانه خصوصی فردی است و می تواند شبیه هر چیزی باشد. در زیر یکی از گزینه های پلان طبقه را ارائه می دهیم.
در عین حال، در نظر گرفته شده است که لوله هایی با قطر 100-110 میلی متر باید برای تخلیه زباله از توالت استفاده شود و طول کلی توصیه شده آنها 1000 میلی متر است. لوله های پلی پروپیلن (PP) یا پلی وینیل کلراید (PVC) با قطر 50 میلی متر برای زهکش های خاکستری وارد شده به رایزر از حمام و آشپزخانه استفاده می شود. چرخش های شبکه با اتصال دو زانو پلاستیکی با خمیدگی 45 درجه انجام می شود که خطر گرفتگی را کاهش می دهد که در هنگام استفاده از فاضلاب باید برطرف شود (روش مقابله با این فاجعه را بخوانید). اتکا به لوله های PP یا PVC ارزان تر و قابل اطمینان تر است، زیرا آنها ارزان تر، قابل اطمینان تر و بادوام تر از لوله های چدنی هستند. علاوه بر این، هنگام استفاده از آنها، نصب سیستم داخلی بسیار ساده شده است.
مهمترین چیز در طراحی تعیین محل آینده رایزر یا لوله جمع کننده است. از این به بعد، همانطور که می گویند، از این به بعد "می رقصیم".
با این حال، بیایید در مورد چگونگی ایجاد یک طرح فاضلاب برای یک خانه خصوصی با جزئیات بیشتری صحبت کنیم. در واقع، با کمک آن، ما می توانیم به طور عینی ارزیابی کنیم که چه مقدار و چه چیزی (مواد و تجهیزات لوله کشی) برای نصب سیستم به طور کلی مورد نیاز است. بهتر است تمام کارها را با استفاده از صفحات توری معمولی انجام دهید، اما باز هم بهتر است چندین ورق کاغذ گراف خریداری کنید. ما همچنین به یک مداد تیز، یک خط کش و یک متر نوار نیاز داریم. دنباله کار بر روی ایجاد یک نمودار را می توان به صورت زیر بیان کرد:
طرحی از خانه را در مقیاس تهیه کنید (از طرح موجود استفاده کنید یا تمام اتاق ها را با نوار اندازه گیری کنید و تمام اندازه گیری ها را انجام دهید).
تعیین محل بالابر (بالابر)؛
در هر طبقه، با توجه به نیازهای ما، وسایل بهداشتی و فنی را به صورت مشروط توصیف می کنیم (در این مرحله توصیه می شود نحوه اتصال آنها را بدانید).
ما لوله ها را از دستگاه های لوله کشی گرفته تا رایزرها و اتصالات (عناصر اتصال مانند خم ها، سه راهی ها و غیره) را روی پلان به تصویر می کشیم.
تمام عملیات فوق را برای هر طبقه از خانه تکرار کنید.
ما ابعاد رایزر و لوله فن را تعیین می کنیم که در زیر مورد بحث قرار خواهد گرفت.
ما طول تمام لوله های فاضلاب داخلی تا خروجی را خلاصه می کنیم.
ما یک طرح فاضلاب خارجی برای خانه ترسیم می کنیم که شامل از خروجی تا یک مخزن سپتیک یا یک تصفیه خانه فاضلاب بیولوژیکی عمیق است و الزامات SanPiN 2.1.4.1110-02 و SNiP 2.04.03-85 را در نظر می گیرد.
لوله های
انتخاب لوله برای سیستم های خارجی و داخلی متفاوت است. امروزه هنگام نصب سیستم داخلی (سیم کشی خانه) عمدتاً از لوله های PVC و PP با رنگ خاکستری مشخص استفاده می شود. اغلب، قطر 110 میلی متر (برای بلند کردن و صندلی های آفتابگیر)، 50 و 40 میلی متر است - برای تخلیه زهکشی از وسایل لوله کشی.
در مورد سیستم خارجی، لوله های در نظر گرفته شده برای تخمگذار زیرزمینی، به عنوان مثال، از خروجی به مخزن سپتیک یا یک تصفیه خانه فاضلاب بیولوژیکی عمیق، رنگ نارنجی معمولی دارند. این رنگ خیلی ساده توضیح داده شده است: قرمز روشن بیشتر از بقیه روی زمین قابل توجه است. اما نه تنها رنگ لوله ها را برای فاضلاب خارجی متمایز می کند - الزامات مواد نیز متفاوت است: این لوله ها استحکام بیشتری دارند، زیرا باید بار قابل توجهی را از زمین تحمل کنند. حتی محصولات بادوام تری نیز وجود دارد، به عنوان مثال، لوله های دو لایه راه راه. اما هنگام نصب سیستم فاضلاب در یک خانه خصوصی، عمق تخمگذار خط لوله معمولاً کوچک است (بیش از 3 متر و اغلب تا 2 متر)، بنابراین پیگیری استحکام لوله ها منطقی نیست. رایج ترین قطر لوله های قرمز 110 میلی متر است که برای زهکشی کافی کاملاً کافی است.
در زیر جدولی با مشخصات لوله های مواد مختلف آورده شده است . همه راه حل ها اینجا نیستند - فقط محبوب ترین ها.
ویژگی های لوله های فاضلاب
مواد هدف، مزایا و معایب لوله ها
چدن
+ قوی و بادوام، می تواند بارهای سنگین را تحمل کند
– شکننده، سنگین و گران قیمت؛ در حین کار ، لوله از داخل زنگ می زند ، زبر می شود که می تواند منجر به گرفتگی شود
پلی پروپیلن
+ انعطاف پذیر و سبک، که آنها را در هنگام ساخت یک سیستم فاضلاب داخلی (معمولاً لوله های خاکستری) مورد تقاضا قرار می دهد. دمای بالا را به خوبی تحمل می کند
– هنگامی که به عنوان مورد نظر استفاده می شود، مشاهده نمی شود
پی وی سی
+ برای همان لوله های چدنی؛ سبک و ارزان آنها عمدتا برای تخمگذار سیستم فاضلاب خارجی استفاده می شوند (به راحتی از قسمت اصلی آنها تشخیص داده می شود. رنگ نارنجی )
– دمای بالای فاضلاب را ضعیف تحمل می کند. ترک خوردن به جای خم شدن (شکننده)
لوله گذاری
یکی از زمان‌برترین فرآیندها در چیدمان فاضلاب مستقل، تخمگذار و توزیع لوله‌ها است. اگر تصمیم دارید بدون کمک متخصصان این کار را انجام دهید، حداقل از یک دستیار استفاده کنید - نه تنها سرعت، بلکه کیفیت کار نیز به آن بستگی دارد. شیر تمیز تنبلی نکنید پس از اتمام کار، برای بررسی سفتی سیستم با ریختن آب و تنها پس از بررسی تمام درزها، عملکرد کامل سیستم را شروع کنید.
اتصال لوله
همانطور که در بالا ذکر کردیم، ساده ترین گزینه شامل استفاده از لوله های فاضلاب PVC یا PP است. امروزه این محصولات در گستره وسیعی عرضه می شوند، بنابراین به راحتی می توانید زانو، سه راهی، ریویژن و لوله های پلاستیکی را پیدا کنید که به دلیل وجود کاف های لاستیکی در محل اتصالات، به راحتی و با اطمینان به هم متصل می شوند. افراد کمال گرا علاوه بر این می توانند با یک درزگیر لوله کشی مانند سیلیکون درمان کنند. آستین ها باید در جایی نصب شوند که لوله ها از سقف و دیوار عبور می کنند.
بیایید بلافاصله در مورد شیب لوله صحبت کنیم. SNiP مربوطه (2.04.01-85 و 2.04.03-85) به وضوح نشان می دهد که زاویه شیب لوله ها در یک سیستم بدون فشار به قطر آنها بستگی دارد. بنابراین، برای لوله های با قطر 50 میلی متر، لازم است شیب 3 سانتی متر در متر، برای لوله های با قطر 100-110 میلی متر - 2 سانتی متر در متر ایجاد شود. این را در نظر داشته باشید زیرا باید نقاط مختلف خط لوله افقی را در ارتفاعات مختلف قرار دهید.
خروجی فاضلاب
اگر نمی خواهید با مشکل ناهماهنگی بین سیستم های خارجی و داخلی مواجه شوید، پس ارزش آن را دارد که نصب سیستم فاضلاب در خانه را از خروجی شروع کنید. خروجی - قسمت مرزی سیستم که خروجی لوله ها را از خانه (رایزر یا رایزر) به لوله منتهی به مخزن سپتیک متصل می کند.
خروجی از طریق ضخامت فونداسیون در عمقی کمتر از عمق انجماد خاک (GPG) معمولی برای منطقه شما تنظیم می شود. اگر کار برای اطمینان از عایق حرارتی لوله انجام شود، می توان آن را بالاتر برد. این برای جلوگیری از یخ زدگی فاضلاب ضروری است. در مورد اینکه این موضوع چیست، می توانید به صاحبان خانه های روستایی بگویید که فقط در ماه مارس-مه، زمانی که لوله ها ذوب می شوند، موفق به استفاده از توالت شدند.
اگر در مرحله نصب فونداسیون به این امر توجه نمی شد، باید سوراخی در فونداسیون ایجاد کرد که برای نصب لوله تخلیه با آستین کافی باشد. دومی چیزی نیست جز یک قطعه لوله با قطر 130-160 میلی متر که بیشتر از قطر لوله فاضلاب است. آستین باید حداقل 150 میلی متر از دو طرف صفحه پایه بیرون بزند.
در واقع در این مرحله باید یک سوراخ در پایه ایجاد کرد (در صورت عدم وجود) و یک لوله آستین را داخل آن قرار داد. مهم است که قطر لوله خروجی کمتر از قطر لوله رایزر نباشد. خود آستین به شما امکان می دهد نقطه شیب لوله را به مخزن سپتیک تنظیم کنید: 2 سانتی متر در هر متر. اکنون شما یک ایده تقریبی در مورد نحوه نصب زهکشی از خانه خود دارید.
نصب رایزر و نصب لوله
با در نظر گرفتن ابعاد توصیه شده لوله از توالت تا رایزر (1000 میلی متر)، بهتر است رایزر در توالت فرنگی قرار گیرد. بسته به اینکه لوله ها در کنار دیوارها (تثبیت با گیره، آویز و غیره) یا در حفره ها، کانال ها، دیوارها یا جعبه های خاص نصب شده باشند، نصب می تواند باز یا مخفی باشد.
سه راهی اریب برای اتصال رایزر به لوله های فاضلاب استفاده می شود. لوله های با قطرهای مختلف از طریق آداپتورها متصل می شوند. یک لوله جمع کننده با قطر 100-110 میلی متر در محل تقاطع لوله ها از دوش، حمام، سینک نصب می شود. در نصب به اصطلاح آب بند دقت کنید. آنها بو را از خوشبوترین بوها محافظت می کنند.
در نتیجه، یک سیستم فاضلاب با طراحی و مونتاژ مناسب برای مدت طولانی بدون مشکلات جدی کار خواهد کرد.
با زندگی در یک خانه خصوصی، من می خواهم حداکثر راحتی را برای خانواده ام در آن ایجاد کنم و سطح بالایی از زندگی را داشته باشم، بنابراین بسیار مهم است که از قبل در مورد موضوع مهمی مانند فاضلاب فکر کنیم. فاضلاب در یک خانه خصوصی را می توان با دستان خود انجام داد. این مقاله به شما کمک می کند تا تمام کارها را به درستی، شایسته و بدون آسیب رساندن به محیط زیست انجام دهید.
در ساخت مستقل یک سیستم فاضلاب در یک خانه خصوصی، می توانید مقدار زیادی صرفه جویی کنید، اما بسیار مهم است که همه کارها را به درستی مطابق با تمام الزامات مربوط به این نوع کار ساخت و ساز و نصب انجام دهید.
انتخاب طرح سیستم فاضلاب باید مطابق با چیدمان یک خانه خاص انجام شود. هنگام برنامه ریزی خانه، توصیه می شود از چیدمان فشرده ساختمان ها اطمینان حاصل کنید که در آن تامین آب و زهکشی (دوش، حمام، لباسشویی، حمام و غیره) انجام می شود. اما برای بسیاری ، بهترین گزینه ترتیبی است که در آن تمام تجهیزات لوله کشی به یک لوله (کلکتور) متصل می شود، که از طریق آن فاضلاب به محل دفن زباله یا مخزن سپتیک جریان می یابد.
کارشناسان توصیه می کنند که در حضور یک خانه بزرگ که چندین مختلف ساختمان را با زهکشی و آبرسانی تامین قسمت می کند، به چنین طرحی از سیستم فاضلاب که در آن حداقل دو (و گاهی اوقات بیشتر) تخلیه یا وجود دارد ترجیح داده شود. سپتیک تانک ها خواهد بود علاوه بر این، اگر خانه شما دو طبقه یا چند طبقه دارد و حمام، سرویس بهداشتی و آشپزخانه در طبقات مختلف قرار دارند، در این صورت نیاز به نصب آسانسور خواهید داشت.
انواع فاضلاب
تمام کارهای مربوط به ساخت فاضلاب در یک خانه خصوصی با دستان خود به ترتیب فاضلاب خارجی و داخلی کاهش می یابد. کارهای فاضلاب داخلی شامل نصب کانال های تهویه، رایزر و لوله در ساختمان هایی مانند حمام، آشپزخانه، سرویس بهداشتی و ... می باشد. لوله هایی که از خانه به یک ایستگاه تمیز کردن عمیق (یک راه حل بسیار گران قیمت کلید در دست) یا یک مخزن سپتیک خانگی (با منطقه فیلتراسیون یا ذخیره سازی) منتهی می شوند. البته، اگر به یک سیستم دفع زباله متمرکز دسترسی داشته باشید، کار بسیار ساده می شود. اما این مقاله به این سیستم خودمختار، از جمله تصفیه موثر فاضلاب در یک مخزن سپتیک و یک روش ابتدایی مانند دفن زباله می پردازد.
اول از همه، لازم است به طرح داخلی پرداخت. حتی در مرحله، لازم است فکر کنیم که تمام ساختمان هایی که فاضلاب ارائه می شود تا حد امکان نزدیک به یکدیگر قرار دارند، زیرا بعداً این رویکرد به طور قابل توجهی طرح سازماندهی سیستم فاضلاب داخلی را ساده می کند. . هر خانه دارای یک طرح فاضلاب فردی است که می تواند بسیار متفاوت باشد.
در این مورد باید در نظر داشت که برای تخلیه فاضلاب باید از لوله هایی با قطر 100-110 میلی متر در توالت استفاده کرد. لوله های PP یا PVC با قطر 50 میلی متر باید برای زهکشی خاکستری که از آشپزخانه یا حمام به سمت فاضلاب می رود استفاده شود. تمام چرخش ها باید با استفاده از دو زانو پلاستیکی خم شده با زاویه 45 درجه انجام شوند، زیرا این امر احتمال مسدود شدن را کاهش می دهد که از بین بردن آن بسیار مشکل ساز است. استفاده از لوله های پلی وینیل کلراید (PVC) یا پلی پروپیلن (PP) در سیستم فاضلاب قابل اعتمادتر و ارزان تر است، زیرا آنها بادوام تر، قابل اعتمادتر و ارزان تر از لوله های چدنی هستند. و علاوه بر این، نصب یک سیستم فاضلاب داخلی با استفاده از چنین لوله هایی بسیار ساده تر است.
اول از همه، لازم است تصمیم بگیرید که دقیقاً لوله یا رایزر کلکتور در کجا قرار دارد و تنها پس از آن باید با سیم کشی بعدی مقابله کرد.
اما قبل از آن، باید با وضوح بیشتری درک کنید که چگونه می توانید به طور مستقل یک طرح فاضلاب برای خانه خود ایجاد کنید، زیرا در آینده می توان طبق این طرح همه چیز (تجهیزات و مواد لوله کشی) را به طور کامل محاسبه کرد. باید سیستم فاضلاب را تجهیز کنید.
می توانید طرح فاضلاب را روی یک جعبه کاغذ انجام دهید، اما توصیه می شود برای این کار چندین ورق کاغذ خریداری کنید. شما همچنین به یک متر نوار، یک خط کش و یک مداد تیز نیاز دارید.
طرح فاضلاب برای یک خانه خصوصی به ترتیب زیر تهیه می شود:
ابتدا باید مقیاس را ترسیم کنید. اگر ابعاد خانه برای شما ناشناخته است، پس باید با یک متر نوار بروید و همه چیز را اندازه بگیرید.
سپس باید تصمیم بگیرید که رایزرها در کجا قرار دارند.
پس از آن، لازم است مکان های تجهیزات بهداشتی و فنی طبق برنامه تعیین شود و نحوه اتصال آنها تصمیم گیری شود.
در مرحله بعد، لازم است به لوله هایی که از اتصالات و بالابر به وسایل لوله کشی می روند و همچنین تمام عناصر اتصال (سه راهی، خم ها و غیره) توجه کنید.
تمام موارد فوق باید برای هر طبقه از خانه شما انجام شود.
سپس لازم است ابعاد لوله فن و رایزر مشخص شود.
اکنون فقط خلاصه کردن طول تمام لوله های مربوط به فاضلاب داخلی باقی مانده است.
مرحله بعدی سیستم خارجی خواهد بود که در آن باید یک طرح فاضلاب خارجی ایجاد کنید که شامل لوله هایی از ایستگاه تمیز کردن عمیق یا مخزن سپتیک تا خروجی است. فراموش نکنید که تمام SNiP های موجود و SNiP را در نظر بگیرید.
از آنجایی که شرایط داخل و خارج خانه بسیار متفاوت است، لوله ها برای این دو سیستم فاضلاب به طور متفاوتی استفاده می شوند. در حال حاضر لوله های PP و PVC که رنگ خاکستری مشخصی دارند، اغلب برای اجرای لوله های فاضلاب داخلی استفاده می شوند. قطر این لوله ها برای تخت آفتابگیر و رایزر 110 میلی متر و برای زهکشی 40 و 50 میلی متر است. اما فراموش نکنید که این لوله ها فقط برای فاضلاب داخلی در نظر گرفته شده اند و برای بیرونی باید از راه حل های دیگر استفاده کرد.
اغلب، لوله های زیرزمینی از یک تصفیه خانه فاضلاب یا یک مخزن سپتیک به یک خروجی به رنگ نارنجی رنگ می شوند، که کاملاً ساده توضیح داده شده است - رنگ نارنجی روشن روی زمین بیشتر از بقیه قابل توجه است. اما لوله های فاضلاب خارجی نه تنها از نظر رنگ با بقیه متفاوت است - آنها نیازهای کاملاً متفاوتی دارند. باید بار قابل توجهی را چنین لوله هایی استحکام بیشتری دارند، زیرا در زیر زمین تحمل کنند. علاوه بر این، سازه های بادوام تری نیز وجود دارد که نمونه ای از آنها می تواند لوله های موجدار دو لایه باشد. اما هنگام ساخت یک سیستم فاضلاب برای یک خانه خصوصی، عمق لوله گذاری معمولا کم است (اغلب تا 2 متر)، بنابراین نیازی به استفاده از چنین لوله هایی نیست. لوله های قرمز اغلب 110 میلی متر قطر دارند که باید برای تخلیه فاضلاب از خانه کافی باشد.
چدن
مزایا: قوی، بادوام و قادر به تحمل بارهای سنگین.
معایب: گران، سنگین و شکننده است، به دلیل خوردگی، زبری می تواند در داخل ظاهر شود که می تواند منجر به مسدود شدن شود.
پلی پروپیلن
مزایا: سبک و انعطاف پذیر است، که آنها را بیشترین تقاضا برای فاضلاب داخلی می کند. آنها به راحتی می توانند دمای بالای فاضلاب را تحمل کنند.
معایب: در صورت استفاده به شکل مورد نظر، هیچ ضرری وجود ندارد.
پی وی سی
مزایا: مشابه چدن، ارزان و سبک. اغلب برای فاضلاب خارجی استفاده می شود.
معایب: دمای بالای فاضلاب به خوبی تحمل نمی شود، شکننده است (آنها خم نمی شوند، اما ترک می کنند).
لوله گذاری
شاید زمان برترین فرآیند در ساخت یک خانه خصوصی با دستان خود اتصال و تخمگذار لوله ها باشد. اگر تصمیم دارید خودتان این کار را انجام دهید، فراموش نکنید که با کسی برای کمک تماس بگیرید، زیرا این نه تنها بر کیفیت کار، بلکه بر سرعت نیز تأثیر می گذارد. علاوه بر این، توصیه می شود ابتدا سفتی سیستم را با شستشوی آن با آب تمیز بررسی کنید و تنها پس از اطمینان از قابل اعتماد بودن تمام درزها، می توانید به عملیات کامل ادامه دهید.
ترین مورد بحث است در حال حاضر این گزینه ساده که از لوله های PP یا PVC برای فاضلاب استفاده می کند. در حال حاضر پیشنهادات زیادی از این محصولات در بازار ساخت و ساز وجود دارد، بنابراین یافتن نسخه های اصلاحی، سه راهی، زانویی و لوله های پلاستیکی که به دلیل وجود لاستیک قابل اعتماد هستند و به راحتی در محل اتصالات متصل می شوند، برای شما دشوار نخواهد بود. دکمه سرآستین در صورت درخواست، تمام مفاصل را می توان با یک درزگیر لوله کشی مخصوص درمان کرد. و در جاهایی که کار از دیوار یا سقف عبور می کند، نصب آستین توصیه می شود.
علاوه بر این، لازم است در مورد شیب لوله ها به یاد داشته باشید. با توجه به SNiP، زاویه شیب لوله در یک سیستم بدون فشار به قطر آن بستگی دارد. برای مثال برای لوله ای با قطر 50 میلی متر باید حداقل 3 سانتی متر در هر متر شیب و برای لوله با قطر 110 میلی متر حداقل 2 سانتی متر در هر متر ایجاد کرد. این را فراموش نکنید، زیرا برای اطمینان از شیب مورد نظر، باید نقاط مختلف خط لوله را در ارتفاعات مختلف قرار دهید.
برای اینکه بین سیستم فاضلاب داخلی و خارجی با ناهماهنگی مواجه نشوید، لازم است که نصب فاضلاب در خانه از خروجی شروع شود. خروجی قسمت مرزی سیستم فاضلاب است که لوله منتهی به سپتیک تانک را با لوله (رایزر) خروجی از خانه متصل می کند.
خروجی باید از طریق فونداسیون در عمقی بیش از عمق انجماد خاک مربوط به منطقه شما نصب شود. می توانید یک خروجی بالاتر نصب کنید، اما برای این کار باید لوله را عایق بندی کنید تا در زمستان یخ نزند. اگر این کار انجام نشود، ممکن است بتوانید فقط در بهار، پس از گرم کردن، از توالت استفاده کنید.
اگر این مورد در نظر گرفته نشود، باید سوراخی در پایه ایجاد کنید که در آن لوله تخلیه با آستین نصب شود. آستین یک بخش لوله کوچک است که قطر آن بزرگتر از لوله فاضلاب (130-160 میلی متر) است. چنین آستینی باید حداقل 15 سانتی متر از دو طرف فونداسیون بیرون بزند.
با جمع بندی موارد فوق ، می توان گفت که در این مرحله باید یک سوراخ در پایه ایجاد کنید (اگر آنجا نباشد) و یک آستین را با یک لوله در آن قرار دهید. به یاد داشته باشید که قطر لوله خروجی نباید کمتر از قطر رایزر باشد. یک آستین برای تنظیم شیب مورد نیاز لوله به مخزن سپتیک (2 سانتی متر در هر متر) مورد نیاز است.
بهتر است رایزر را در توالت قرار دهید، زیرا اندازه توصیه شده لوله از توالت تا رایزر 100 میلی متر است. لوله ها را می توان به طور آشکار و مخفی بسته به نحوه نصب آنها - در جعبه های مخصوص، دیوارها، کانال ها و حفره ها یا در کنار دیوارها (تثبیت با آویز، گیره و غیره) نصب کرد.
برای اتصال لوله های فاضلاب به رایزر باید از سه راهی خمیده و در محل اتصال لوله های با قطرهای مختلف از آداپتورها استفاده شود. یک لوله جمع کننده با قطر 100-110 میلی متر باید در محل تقاطع لوله های سینک، حمام و دوش نصب شود. علاوه بر این، مهر و موم آب را فراموش نکنید که به محافظت از بوی در برابر بوهای نامطبوع کمک می کند.
روی هر رایزر یک سه راهی مخصوص (تجدید نظر) نصب شود تا در صورت لزوم رفع گرفتگی امکان پذیر باشد. لازم است پس از هر نوبت نظافت نصب شود تا در آینده کار نظافت فاضلاب انجام نشود.
خروجی و نصب کانال فن نقش بسیار مهمی دارد، زیرا کانال فن برای موارد زیر ضروری است:
حفظ فشار اتمسفر در داخل سیستم به طوری که چکش آب و نشت هوا رخ نمی دهد.
افزایش دوام سیستم فاضلاب؛
تهویه کل سیستم فاضلاب، که به نوبه خود برای عملکرد موثر مخزن سپتیک ضروری است.
لوله فن ادامه رایزر است یعنی لوله ای که از آن آورده شده است. قبل از اتصال لوله فن و رایزر، بازبینی باید نصب شود. پس از آن، باید لوله را با زاویه مناسب به چادر بیاورید.
ساده کردن کار با ترکیب لوله فن (تهویه فاضلاب) با دودکش یا تهویه خانه توصیه نمی شود. ضمناً خروجی لوله فن باید در فاصله حداقل 4 متری از پنجره ها و بالکن ها قرار گیرد. ارتفاع گودال از پشت بام نباید کمتر از 70 سانتی متر باشد علاوه بر این باید تهویه فاضلاب، دودکش و تهویه خانه در سطوح مختلف وجود داشته باشد.
با جمع بندی تمام موارد فوق می توان موارد زیر را بیان کرد:
در مرحله اول، در صورت امکان، باید شروع به ترسیم یک نمودار اتصال دقیق کنید و فاصله وسایل لوله کشی تا بالابر را به حداقل برسانید.
در فرآیند اتصال دستگاه های اضافی، لازم است قطر لوله هایی که به رایزر می روند افزایش یابد. اجازه ندهید قطر کاهش یابد.
شما باید یک قانون ساده را دنبال کنید: هرچه خروجی دستگاه بیشتر باشد، باید به رایزر نزدیکتر باشد. توالت باید در نزدیکترین فاصله به آسانسور قرار گیرد.
هنگام اتصال سیم ها در یک خانه فاضلاب خصوصی، گوشه های تیز باید حذف شوند و لوله ها باید با شیب خاصی گذاشته شوند.
تمیز کردن و تجدید نظر باید از قبل در مکان هایی که ممکن است در آینده انسداد ظاهر شود ارائه شود.
نمودار سیم کشی باید دارای یک لوله فن برای تهویه سیستم باشد.
شما می توانید فاضلاب را در یک خانه خصوصی با دستان خود به روش های مختلف تجهیز کنید که در ادامه مورد بحث قرار خواهد گرفت. مهم است که سیستم مناسبی را انتخاب کنید که تمام نیازهای شما را برآورده کند.
انتخاب یک طرح سازماندهی سیستم فاضلاب با در نظر گرفتن برخی پارامترها ضروری است:
اقامت موقت یا دائم در خانه؛
تعداد ساکنان دائمی در خانه؛
هر فرد چه مقدار آب در روز مصرف می کند (بسته به وجود ماشین لباسشویی، سینک، سینک، توالت، دوش، حمام و غیره)؛
آب زیرزمینی در چه سطحی ظاهر می شود.
سایت شما چقدر بزرگ است و چه مقدار فضا را می توان برای امکانات درمانی اختصاص داد.
چه نوع و ساختار خاک؛
شرایط آب و هوایی.
برای اطلاعات دقیق تر، باید تمام بخش های مربوط به SNiP و SanPin را مطالعه کنید.
تمام سیستم های فاضلاب برای یک خانه خصوصی را می توان به طور مشروط به دو نوع تقسیم کرد:
سیستم های ذخیره سازی (مخزن فاضلاب مهر و موم شده، فاضلاب بدون ته)؛
تاسیسات تصفیه فاضلاب (aerotank - سپتیک تانک با تامین هوای ثابت، سپتیک تانک با بیوفیلتر، سپتیک تانک دو یا سه محفظه و منطقه فیلتراسیون، دو چاه سرریز و یک سپتیک تانک با تصفیه طبیعی، تصفیه خاک ساده با مخزن سپتیک تک محفظه).
گودال قدیمی ترین و اثبات شده ترین روش سازماندهی فاضلاب برای قرن ها است. 50-70 سال پیش هیچ جایگزینی برای این روش وجود نداشت. درست است، در آن روزها، مردم مانند الان از آب در یک خانه شخصی استفاده نمی کردند.
در واقع فاضلاب چاهی بی ته است. در لوله، دیوارها را می توان از بتن، حلقه های بتنی، آجر یا مواد دیگر ساخت و خاک را در پایین رها کرد. پس از ورود فاضلاب خانگی به گودال، آب نسبتاً تمیز به داخل خاک می ریزد، فضولات آلی جامد و مدفوع جمع می شوند و به کف می ریزند. با گذشت زمان، زمانی که چاه کاملاً با مواد زائد جامد پر شد، باید تمیز شود.
در گذشته دیوارهای ضد آب در گودال زهکشی نمی ساختند، بنابراین وقتی پر می شد آن را دفن می کردند و دیگری را در جای دیگری حفر می کردند.
لازم به ذکر است که فاضلاب در یک خانه خصوصی تنها در صورتی می تواند با استفاده از زباله سازماندهی شود که میانگین حجم زهکشی روزانه از یک تجاوز نکند. مکعب متر تنها در این صورت میکروارگانیسم های خاکی که در خاک زندگی می کنند و از مواد آلی تغذیه می کنند قادر خواهند بود آبی که از کف گودال وارد خاک می شود را پردازش کنند. و اگر میزان فاضلاب بیش از این استاندارد باشد، آب حذف نمی شود و تصفیه لازم منجر به آلودگی آب های زیرزمینی می شود. اگر این اتفاق بیفتد، تمام منابع آبی در شعاع 50 متری آلوده می شوند. اگر میکروارگانیسم ها را به محل دفن زباله اضافه کنید، این کار کمی از بوی نامطبوع آن کم می کند و همچنین فرآیند تصفیه آب را تسریع می کند. اما هنوز ارزش ریسک کردن را ندارد.
خلاصه. فقط اگر آنها به طور دائم در خانه زندگی نمی کنند، اما چند بار در هفته بدون صرف آب زیاد به آن سر می زنند، ارزش ساختن یک زباله دانی بی انتها را دارد. علاوه بر این، باید به این نکته توجه کنید که آب زیرزمینی باید حداقل یک متر زیر گودال قرار گیرد، در غیر این صورت نمی توانید از آلودگی منابع آب و خاک جلوگیری کنید. لوله کمترین قیمت را دارد، اما با وجود این، در حال حاضر در کلبه ها و خانه های روستایی مدرن محبوب نیست.
در این حالت لازم است یک ظرف دربسته در نزدیکی خانه نصب شود که فاضلاب از طریق لوله های کل خانه به داخل آن جریان می یابد. شما می توانید یک ظرف آماده را در فروشگاه خریداری کنید که می تواند از فلز، پلاستیک یا مواد دیگر ساخته شود. اما اگر بخواهید، می توانید چنین ظرفی را با دستان خود از حلقه های بتنی بسازید. پوشش را می توان از فلز و قسمت پایینی را می توان از بتن ساخت. شرط اصلی ساخت این نوع فاضلاب، بست کامل است. برای این نوع فاضلاب می توان از لوله های موجدار پراگما استفاده کرد.
چنین مخزن زمانی باید تمیز شود که کاملاً پر شود، برای این کار باید با کامیون فاضلاب تماس بگیرید که از 15 تا 30 دلار برای شما هزینه دارد. اندازه مورد نیاز ظرف و دفعات تخلیه آن به حجم فاضلاب بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر چهار نفر به طور دائم در خانه زندگی می کنند و از ماشین لباسشویی، توالت، سینک، دوش و حمام استفاده می کنند، حجم مخزن باید حداقل 8 متر مکعب باشد و نیاز به تمیز کردن دارد. هر 10-14 روز
خلاصه. اگر آب های زیرزمینی در منطقه شما بسیار زیاد است، به عنوان گزینه ای برای سازماندهی یک سیستم فاضلاب در خانه، می توانید از یک تخلیه مهر و موم شده استفاده کنید. با کمک آن می توانید به طور کامل از منابع آب و خاک در برابر آلودگی احتمالی محافظت کنید. اما عیب چنین سیستمی این است که باید بیشتر با ماشین فاضلاب تماس بگیرید. به همین دلیل، لازم است از قبل در مورد مکانی که گودال را در آن قرار می دهید فکر کنید تا دسترسی راحت به گودال وجود داشته باشد. کف مخزن یا گودال نباید بیشتر از سه متر از سطح خاک فاصله داشته باشد، در غیر این صورت شلنگ به پایین نمی رسد. درب مخزن ذخیره باید عایق بندی شود تا خط لوله از یخ زدگی محافظت شود. قیمت چنین ظرفی به طور مستقیم به اندازه آن و ماده ای که از آن ساخته شده است بستگی دارد. ارزان ترین گزینه استفاده از یوروکیوب های مستعمل است و گران ترین آنها ریختن آجر یا بتن است . همچنین هزینه های ماهانه برای تمیز کردن مخزن را فراموش نکنید.
ساده ترین گزینه برای تصفیه خاک، سپتیک تانک تک محفظه ای است
سپتیک تانک تک محفظه تفاوت چندانی با یک زباله دان معمولی ندارد و گاهی اوقات به آن می گویند. این سازه در اصل یک چاه است که کف آن با یک لایه کوچک (حداقل 30 سانتی متر) سنگ خرد شده پوشانده شده است و ماسه درشت با همان لایه روی سنگ خرد شده پوشانده شده است. در این حالت فاضلاب خانه از طریق لوله هایی وارد چاه می شود که آب از شن و ماسه و خاک عبور کرده و 50 درصد تصفیه می شود. البته سنگ خرد شده و شن و ماسه به طور قابل توجهی کیفیت تصفیه آب را بهبود می بخشد، اما این مسئله اساساً حل نمی شود.
خلاصه. اگر مردم در خانه با مقادیر ثابت یا زیاد فاضلاب زندگی می کنند، توصیه نمی شود که در یک خانه خصوصی با استفاده از یک مخزن سپتیک تک محفظه، یک سیستم فاضلاب بسازید. این گزینه فقط برای سطوح پایین آب زیرزمینی و اقامتگاه های موقت قابل استفاده است. علاوه بر این، لازم است که سنگ خرد شده و شن و ماسه را هر از چند گاهی تغییر دهید، زیرا آنها به خاک رس تبدیل می شوند.
ساخت چاه های فیلتر و چاه های زهکشی یک راه بسیار محبوب برای سازماندهی فاضلاب در یک خانه خصوصی است، علاوه بر این، این گزینه مقرون به صرفه تر است و می تواند به طور مستقل نصب شود.
این سیستم فاضلاب از دو چاه تشکیل شده است: چاه اول دارای ته هوا و چاه دوم بدون ته، اما با قلوه سنگ و ماسه پاشیده شده است.
فاضلاب خانه وارد چاه اول می شود، جایی که فضولات و مواد زائد جامد به پایین فرو می روند و زباله های روغنی به سطح می آیند. آب نسبتاً شفافی بین این دو لایه تشکیل می شود. چاه اول از طریق یک لوله سرریز حدود 2/3 ارتفاع آن به چاه دوم متصل می شود که در شیب کمی قرار دارد و جریان بدون مانع آب را تضمین می کند. کمی آب تصفیه شده وارد چاه دوم می شود، سپس از ماسه، شن و خاک عبور می کند و بیشتر تصفیه می شود.
چاه اول به عنوان یک چاه و چاه دوم به عنوان یک چاه فیلتر عمل می کند. هر از گاهی اولین چاه از مدفوع پر می شود و برای تمیز کردن آن باید با کامیون فاضلاب تماس بگیرید. این باید هر شش ماه یک بار انجام شود. برای کاهش میزان بوهای نامطبوع، لازم است میکروارگانیسم هایی که مدفوع را تجزیه می کنند به چاه اول وارد کرد.
دو محفظه ای که در بالا توضیح داده شد را می توان با دستان خود از حلقه های آجری، بتونی یا بتنی ساخت، یا می توانید یک مخزن سپتیک پلاستیکی آماده از سازنده خریداری کنید، که در آن تمیز کردن اضافی با استفاده از میکروارگانیسم های خاص انجام می شود. .
خلاصه. در یک خانه خصوصی، اگر سطح آب زیرزمینی حتی در هنگام سیل کمتر از یک متر زیر کف چاه دوم باشد، ارزش نصب یک سیستم فاضلاب بر اساس دو چاه سرریز را دارد. اگر سایت شما دارای خاک شنی یا شنی است، این یک گزینه ایده آل خواهد بود . اما به یاد داشته باشید که پس از حدود پنج سال، شن و ماسه در چاه دوم باید جایگزین شود.
خاک و تصفیه بیولوژیکی - سپتیک تانک با منطقه فیلتراسیون
این نوع سپتیک تانک به صورت یک مخزن منفرد ساخته می شود که به چندین مخزن مجزا که توسط لوله به هم متصل شده و یا به 2-3 قسمت تقسیم می شود. معمولا اگر بخواهید این نوع فاضلاب را در منزل خود نصب کنید، نسخه آماده آن خریداری می شود.
اولین ظرفیت مخزن سپتیک برای قرار دادن فاضلاب طراحی شده است، مانند یک چاه ته نشینی معمولی. علاوه بر این، آب تا حدی تصفیه شده از طریق لوله به قسمت دوم یا مخزن عبور می کند، جایی که تمام باقی مانده های آلی موجود توسط باکتری های بی هوازی تجزیه می شوند. پس از آن، آب تصفیه شده بیشتری به میدان های فیلتر می آید.
منطقه فیلتراسیون یک منطقه بسیار بزرگ (حدود 30 متر مربع) زیرزمینی است که در آن فاضلاب با خاک تصفیه می شود. در این حالت به دلیل مساحت زیاد، آب حدود 80 درصد تصفیه می شود. اگر خاک منطقه شما شنی یا شنی است، این یک گزینه ایده آل خواهد بود، در غیر این صورت باید یک منطقه تصفیه مصنوعی از ماسه و شن بسازید. پس از عبور آب از ناحیه فیلتراسیون، در لوله ها جمع آوری شده و به چاه ها یا خندق های زهکشی فرستاده می شود. کاشت سبزیجات و درختان خوراکی در بالای قسمت فیلتر ممنوع است، فقط می توانید یک تخت گل درست کنید.
با گذشت زمان، منطقه فیلتراسیون به گل تبدیل می شود و باید تمیز شود، یا بهتر است با شن و ماسه جایگزین شود. این حجم زیادی از کار است و سایت شما ممکن است در این مورد آسیب ببیند.
خلاصه. ساخت یک سیستم فاضلاب با منطقه فیلتراسیون در یک خانه خصوصی تنها زمانی توصیه می شود که عمق آب زیرزمینی حداقل 2.5-3 متر باشد. علاوه بر این باید در نظر داشته باشید که از محل فیلتر تا ساختمان های مسکونی و منابع آب حداقل 30 متر فاصله وجود داشته باشد.
با کمک یک ایستگاه تصفیه عمیق، حتی با سطح کافی آب زیرزمینی، می توان نصب کامل فاضلاب را در یک خانه خصوصی انجام داد.
این ایستگاه یک کانتینر است که به 3-4 قسمت تقسیم می شود. پس از بررسی با متخصصان در مورد تجهیزات و اندازه لازم، بهتر است آن را از یک سازنده معتبر خریداری کنید. قیمت چنین سپتیک تانک از 1200 دلار شروع می شود که ارزان نیست.
محفظه اول این سپتیک تانک به گونه ای طراحی شده است که آب را در خود جای دهد و در دومی، زباله های آلی با کمک میکروارگانیسم های بی هوازی تجزیه می شوند. در محفظه سوم آب جدا می شود و در چهارم مواد آلی با کمک باکتری های هوازی تجزیه می شود که قطعا به آنها نیاز است. ورودی ثابت هوای برای اطمینان از این شرایط لوله ای در بالای محفظه نصب می شود که باید 50 سانتی متر از سطح زمین بالا بیاید و در لوله منتهی به محفظه سوم به چهارم فیلتری تعبیه شده و باکتری های هوازی به آن اضافه می شود. در واقع، این یک منطقه فیلتر است، اما متمرکز و مینیاتوری است. به دلیل غلظت بالای میکروارگانیسم ها و ناحیه کوچک حرکت آب، تصفیه آب دقیق تر است (تا 90-95٪). آب تصفیه شده به این روش می تواند برای شستشوی ماشین، آبیاری باغ و بسیاری موارد دیگر استفاده شود. لوله ای وجود دارد که از محفظه چهارم به کانال زهکشی یا مخزن ذخیره می رود.
خلاصه. برای یک خانه خصوصی است که در آن به طور دائم زندگی می کنند یک مخزن سپتیک با یک بیوفیلتر یک راه حل عالی . افزودن میکروارگانیسم ها به مخزن سپتیک بسیار ساده است - فقط آنها را در توالت بریزید. هیچ محدودیتی برای چنین ایستگاه نظافتی وجود ندارد. از مزایای آن می توان به عدم نیاز به برق برای عملکرد آن اشاره کرد. نقطه ضعف این است که این ایستگاه نیاز به اقامت دائم دارد، زیرا باکتری های محروم از فاضلاب به سادگی می میرند. اگر باکتری های جدیدی را به آنجا اضافه کنید، تنها پس از دو هفته شروع به کار می کنند.
یک ایستگاه تصفیه مصنوعی یک مخزن سپتیک با تامین هوای اجباری است
این در واقع یک ایستگاه تصفیه سریع است که در آن فرآیندهای طبیعی به صورت مصنوعی انجام می شود. سازماندهی سیستم فاضلاب یک خانه خصوصی با استفاده از مخزن هوادهی بدون تامین برق به مخزن سپتیک، که برای اتصال توزیع کننده هوا و پمپ هوا ضروری است، غیرممکن است.
این سپتیک تانک دارای سه محفظه یا محفظه مجزا است که به یکدیگر متصل شده اند. آب از طریق لوله فاضلاب ابتدا وارد اتاقک اول می شود و در آنجا ته نشین می شود و مواد زائد جامد ته نشین می شوند. علاوه بر این، آب تا حدی تصفیه شده به محفظه دوم ریخته می شود که اساساً یک مخزن هوادهی است که در آن لجن فعال متشکل از گیاهان و میکروارگانیسم ها با آب مخلوط می شود. همه باکتری ها و میکروارگانیسم های لجن فعال هوازی هستند، بنابراین تهویه اجباری برای فعالیت حیاتی آنها ضروری است.
سپس آب مخلوط شده با لجن وارد محفظه سوم که مخزن تمیز کننده عمیق است می شود و پس از آن لجن از طریق پمپ مخصوص به آئروتانک بازگردانده می شود.
به دلیل تامین هوای اجباری، تصفیه فاضلاب بسیار سریع اتفاق می افتد و از آب تصفیه شده می توان برای نیازهای فنی مختلف (آبیاری باغ، شستشوی ماشین و ...) استفاده کرد.
خلاصه. Aerotank، البته، بسیار گران است (از 3700 دلار)، اما در عین حال بسیار مفید است. هیچ محدودیتی برای نصب این نوع فاضلاب وجود ندارد. از معایب فقط می توان به نیاز به برق و همچنین اقامت دائمی برای نمردن باکتری ها اشاره کرد.
اگر سایت شما دارای سطح بالایی از آب های زیرزمینی است، می توانید چندین گزینه را بر اساس همه موارد بالا انتخاب کنید:
مخزن هوادهی (ایستگاه تصفیه هوا);
مخزن سپتیک با بیوفیلتر؛
ظرف مهر و موم شده ای که زباله در آن جمع آوری می شود.
محدودیت های خاصی برای قرار دادن تاسیسات سیستم فاضلاب وجود دارد.
محل سپتیک:
باتلاق و حداقل 10 متر؛
حداقل 20-50 متر از هر منبع آب (مخزن، چاه، چاه)؛
حداقل 5 متر از ساختمان های مسکونی.
ساختمان مسکونی:
300 متر از ایستگاه ها و چاه های زهکشی.
50 متر از تاسیسات تصفیه هوا;
25 متر از منطقه فیلتر;
8 متر از چاه فیلتر.
حتماً یک پروژه از سیستم فاضلاب یک خانه خصوصی تهیه کنید و سعی نکنید همه چیز را بدون آن انجام دهید، زیرا سیستم فاضلاب به گونه ای است که هیچ حدس و گمانی امکان پذیر نیست. بهتر است با معماران یا یک دفتر طراحی تماس بگیرید، جایی که متخصصان با در نظر گرفتن شرایط کار، آب و هوا، سایت و خاک به ایجاد یک پروژه شایسته کمک می کنند. حتی بهتر است حتی قبل از شروع ساخت، پروژه فاضلاب را همراه با پروژه خانه انجام دهید.
نصب سیستم فاضلاب برای یک خانه خصوصی بسیار دشوار نیست. برای انجام این کار کافی است لوله ها را به درستی در اطراف خانه توزیع کنید، آنها را به کلکتور متصل کنید و به مخزن سپتیک بیاورید. برای کارهای خاکی می توانید بیل مکانیکی اجاره کنید یا خودتان این کار را انجام دهید. نکته اصلی طراحی و انتخاب شایسته سیستم فاضلاب است.
امروزه، اگرچه واقع شده است، افراد کمی از مسکن بدون آسایش راضی هستند . علاوه بر آب تامین شده، خروج آب مصرفی و همچنین فضولات نیز باید ساماندهی شود. بنابراین اگر خانه ای روستایی فاضلاب نداشته باشد، مردم ساکن در آن آسایش مناسبی نخواهند داشت. این اصلاً لوکس نیست، بلکه واقعاً یک ضرورت است و راه چاره نصب فاضلاب در خانه است (چوبی یا آجری فرقی نمی کند) اگر از هر طرف به موضوع نگاه کنید کار کاملاً شدنی است. . مسئوليت.
سیستم های داخلی و خارجی
تمام کارهای مربوط به تنظیم فاضلاب به طراحی سیستم های داخلی و خارجی کاهش می یابد.
شامل رایزر داخلی، لوله فن، نصب لوله در اتاق های مرطوب (آشپزخانه، توالت، حمام (دوش و غیره) می باشد.
خارجی یا خارجی - بخشی از ارتباطات است که در خارج از خانه است. به طور خاص، مقررات آن شامل تحویل لوله ها به یک مخزن سپتیک خانگی (با یک کلکتور یا منطقه فیلتر) یا به یک ایستگاه تصفیه عمیق (یک راه حل آماده بسیار گران قیمت) است. به طور طبیعی، اگر بتوان فاضلاب را به یک سیستم متمرکز تخلیه کرد، کار ساده می شود. اما در مورد ما، ما در مورد یک سیستم خودمختار با تمیز کردن موثر فاضلاب در یک مخزن سپتیک صحبت می کنیم، ما هیچ زباله ابتدایی را در نظر نخواهیم گرفت - این یک بازمانده از گذشته است.
طرح فاضلاب داخلی
البته، ارزش شروع با یک طرح را دارد. در مرحله طراحی خانه، بهتر است به این فکر کنید که تمام اتاق های مرطوب تا حد امکان به یکدیگر نزدیک باشند - این رویکرد بعداً ترتیب فاضلاب داخلی را ساده می کند. طرح لوله در یک خانه خصوصی فردی است و می تواند شبیه هر چیزی باشد. در زیر یکی از گزینه های پلان طبقه را ارائه می دهیم.
در عین حال، در نظر گرفته شده است که لوله هایی با قطر 100-110 میلی متر باید برای تخلیه زباله از توالت استفاده شود و طول کلی توصیه شده آنها 1000 میلی متر است. لوله های پلی پروپیلن (PP) یا پلی وینیل کلراید (PVC) با قطر 50 میلی متر برای زهکش های خاکستری وارد شده به رایزر از حمام و آشپزخانه استفاده می شود. چرخش های شبکه با اتصال دو زانو پلاستیکی با خمیدگی 45 درجه انجام می شود که خطر گرفتگی را کاهش می دهد که در هنگام استفاده از فاضلاب باید برطرف شود (روش مقابله با این فاجعه را بخوانید). اتکا به لوله های PP یا PVC ارزان تر و قابل اطمینان تر است، زیرا آنها ارزان تر، قابل اطمینان تر و بادوام تر از لوله های چدنی هستند. علاوه بر این، هنگام استفاده از آنها، نصب سیستم داخلی بسیار ساده شده است.
مهمترین چیز در طراحی تعیین محل آینده رایزر یا لوله جمع کننده است. از این به بعد، همانطور که می گویند، از این به بعد "می رقصیم".
با این حال، بیایید در مورد چگونگی ایجاد یک طرح فاضلاب برای یک خانه خصوصی با جزئیات بیشتری صحبت کنیم. در واقع، با کمک آن، ما می توانیم به طور عینی ارزیابی کنیم که چه مقدار و چه چیزی (مواد و تجهیزات لوله کشی) برای نصب سیستم به طور کلی مورد نیاز است. بهتر است تمام کارها را با استفاده از صفحات توری معمولی انجام دهید، اما باز هم بهتر است چندین ورق کاغذ گراف خریداری کنید. ما همچنین به یک مداد تیز، یک خط کش و یک متر نوار نیاز داریم. دنباله کار بر روی ایجاد یک نمودار را می توان به صورت زیر بیان کرد:
طرحی از خانه را در مقیاس تهیه کنید (از طرح موجود استفاده کنید یا تمام اتاق ها را با نوار اندازه گیری کنید و تمام اندازه گیری ها را انجام دهید).
تعیین محل بالابر (بالابر)؛
در هر طبقه، با توجه به نیازهای ما، وسایل بهداشتی و فنی را به صورت مشروط توصیف می کنیم (در این مرحله توصیه می شود نحوه اتصال آنها را بدانید).
ما لوله ها را از دستگاه های لوله کشی گرفته تا رایزرها و اتصالات (عناصر اتصال مانند خم ها، سه راهی ها و غیره) را روی پلان به تصویر می کشیم.
تمام عملیات فوق را برای هر طبقه از خانه تکرار کنید.
ما ابعاد رایزر و لوله فن را تعیین می کنیم که در زیر مورد بحث قرار خواهد گرفت.
ما طول تمام لوله های فاضلاب داخلی تا خروجی را خلاصه می کنیم.
ما یک طرح فاضلاب خارجی برای خانه ترسیم می کنیم که شامل از خروجی تا یک مخزن سپتیک یا یک تصفیه خانه فاضلاب بیولوژیکی عمیق است و الزامات SanPiN 2.1.4.1110-02 و SNiP 2.04.03-85 را در نظر می گیرد.
لوله های
انتخاب لوله برای سیستم های خارجی و داخلی متفاوت است. امروزه هنگام نصب سیستم داخلی (سیم کشی خانه) عمدتاً از لوله های PVC و PP با رنگ خاکستری مشخص استفاده می شود. اغلب، قطر 110 میلی متر (برای بلند کردن و صندلی های آفتابگیر)، 50 و 40 میلی متر است - برای تخلیه زهکشی از وسایل لوله کشی.
در مورد سیستم خارجی، لوله های در نظر گرفته شده برای تخمگذار زیرزمینی، به عنوان مثال، از خروجی به مخزن سپتیک یا یک تصفیه خانه فاضلاب بیولوژیکی عمیق، رنگ نارنجی معمولی دارند. این رنگ خیلی ساده توضیح داده شده است: قرمز روشن بیشتر از بقیه روی زمین قابل توجه است. اما نه تنها رنگ لوله ها را برای فاضلاب خارجی متمایز می کند - الزامات مواد نیز متفاوت است: این لوله ها استحکام بیشتری دارند، زیرا باید بار قابل توجهی را از زمین تحمل کنند. حتی محصولات بادوام تری نیز وجود دارد، به عنوان مثال، لوله های دو لایه راه راه. اما هنگام نصب سیستم فاضلاب در یک خانه خصوصی، عمق تخمگذار خط لوله معمولاً کوچک است (بیش از 3 متر و اغلب تا 2 متر)، بنابراین پیگیری استحکام لوله ها منطقی نیست. رایج ترین قطر لوله های قرمز 110 میلی متر است که برای زهکشی کافی کاملاً کافی است.
در زیر جدولی با مشخصات لوله های مواد مختلف آورده شده است . همه راه حل ها اینجا نیستند - فقط محبوب ترین ها.
ویژگی های لوله های فاضلاب
مواد هدف، مزایا و معایب لوله ها
چدن
+ قوی و بادوام، می تواند بارهای سنگین را تحمل کند
– شکننده، سنگین و گران قیمت؛ در حین کار ، لوله از داخل زنگ می زند ، زبر می شود که می تواند منجر به گرفتگی شود
پلی پروپیلن
+ انعطاف پذیر و سبک، که آنها را در هنگام ساخت یک سیستم فاضلاب داخلی (معمولاً لوله های خاکستری) مورد تقاضا قرار می دهد. دمای بالا را به خوبی تحمل می کند
– هنگامی که به عنوان مورد نظر استفاده می شود، مشاهده نمی شود
پی وی سی
+ برای همان لوله های چدنی؛ سبک و ارزان آنها عمدتا برای تخمگذار سیستم فاضلاب خارجی استفاده می شوند (به راحتی از قسمت اصلی آنها تشخیص داده می شود. رنگ نارنجی )
– دمای بالای فاضلاب را ضعیف تحمل می کند. ترک خوردن به جای خم شدن (شکننده)
لوله گذاری
یکی از زمان‌برترین فرآیندها در چیدمان فاضلاب مستقل، تخمگذار و توزیع لوله‌ها است. اگر تصمیم دارید بدون کمک متخصصان این کار را انجام دهید، حداقل از یک دستیار استفاده کنید - نه تنها سرعت، بلکه کیفیت کار نیز به آن بستگی دارد. شیر تمیز تنبلی نکنید پس از اتمام کار، برای بررسی سفتی سیستم با ریختن آب و تنها پس از بررسی تمام درزها، عملکرد کامل سیستم را شروع کنید.
اتصال لوله
همانطور که در بالا ذکر کردیم، ساده ترین گزینه شامل استفاده از لوله های فاضلاب PVC یا PP است. امروزه این محصولات در گستره وسیعی عرضه می شوند، بنابراین به راحتی می توانید زانو، سه راهی، ریویژن و لوله های پلاستیکی را پیدا کنید که به دلیل وجود کاف های لاستیکی در محل اتصالات، به راحتی و با اطمینان به هم متصل می شوند. افراد کمال گرا علاوه بر این می توانند با یک درزگیر لوله کشی مانند سیلیکون درمان کنند. آستین ها باید در جایی نصب شوند که لوله ها از سقف و دیوار عبور می کنند.
بیایید بلافاصله در مورد شیب لوله صحبت کنیم. SNiP مربوطه (2.04.01-85 و 2.04.03-85) به وضوح نشان می دهد که زاویه شیب لوله ها در یک سیستم بدون فشار به قطر آنها بستگی دارد. بنابراین، برای لوله های با قطر 50 میلی متر، لازم است شیب 3 سانتی متر در متر، برای لوله های با قطر 100-110 میلی متر - 2 سانتی متر در متر ایجاد شود. این را در نظر داشته باشید زیرا باید نقاط مختلف خط لوله افقی را در ارتفاعات مختلف قرار دهید.
خروجی فاضلاب
اگر نمی خواهید با مشکل ناهماهنگی بین سیستم های خارجی و داخلی مواجه شوید، پس ارزش آن را دارد که نصب سیستم فاضلاب در خانه را از خروجی شروع کنید. خروجی - قسمت مرزی سیستم که خروجی لوله ها را از خانه (رایزر یا رایزر) به لوله منتهی به مخزن سپتیک متصل می کند.
خروجی از طریق ضخامت فونداسیون در عمقی کمتر از عمق انجماد خاک (GPG) معمولی برای منطقه شما تنظیم می شود. اگر کار برای اطمینان از عایق حرارتی لوله انجام شود، می توان آن را بالاتر برد. این برای جلوگیری از یخ زدگی فاضلاب ضروری است. در مورد اینکه این موضوع چیست، می توانید به صاحبان خانه های روستایی بگویید که فقط در ماه مارس-مه، زمانی که لوله ها ذوب می شوند، موفق به استفاده از توالت شدند.
اگر در مرحله نصب فونداسیون به این امر توجه نمی شد، باید سوراخی در فونداسیون ایجاد کرد که برای نصب لوله تخلیه با آستین کافی باشد. دومی چیزی نیست جز یک قطعه لوله با قطر 130-160 میلی متر که بیشتر از قطر لوله فاضلاب است. آستین باید حداقل 150 میلی متر از دو طرف صفحه پایه بیرون بزند.
در واقع در این مرحله باید یک سوراخ در پایه ایجاد کرد (در صورت عدم وجود) و یک لوله آستین را داخل آن قرار داد. مهم است که قطر لوله خروجی کمتر از قطر لوله رایزر نباشد. خود آستین به شما امکان می دهد نقطه شیب لوله را به مخزن سپتیک تنظیم کنید: 2 سانتی متر در هر متر. اکنون شما یک ایده تقریبی در مورد نحوه نصب زهکشی از خانه خود دارید.
نصب رایزر و نصب لوله
با در نظر گرفتن ابعاد توصیه شده لوله از توالت تا رایزر (1000 میلی متر)، بهتر است رایزر در توالت فرنگی قرار گیرد. بسته به اینکه لوله ها در کنار دیوارها (تثبیت با گیره، آویز و غیره) یا در حفره ها، کانال ها، دیوارها یا جعبه های خاص نصب شده باشند، نصب می تواند باز یا مخفی باشد.
سه راهی اریب برای اتصال رایزر به لوله های فاضلاب استفاده می شود. لوله های با قطرهای مختلف از طریق آداپتورها متصل می شوند. یک لوله جمع کننده با قطر 100-110 میلی متر در محل تقاطع لوله ها از دوش، حمام، سینک نصب می شود. در نصب به اصطلاح آب بند دقت کنید. آنها بو را از خوشبوترین بوها محافظت می کنند.
در نتیجه، یک سیستم فاضلاب با طراحی و مونتاژ مناسب برای مدت طولانی بدون مشکلات جدی کار خواهد کرد.