20-04-2022, 10:01 AM
باد يكي از عوامل مهم فرسايش خاك در مناطق خشك و نيمه خشك محسوب ميشود كه به دليل محدوديت پوشش گياهي در اين نواحي، قادر است بر اثر كاوش، ذرات قابل انتقال خاك را با خود حمل نموده و منجر به ايجاد فرسايش بادي گردد. فرسايش بادي از مهمترين فرآيندهاي بيابانزايي در مناطق خشك و نيمه خشك محسوب ميشود كه در مدل هاي مختلف بيابانزايي به وفور مورد استفاده قرار مي گيرد. از جمله مدلهاي فوق ميتوان به مدلهاي FAO- و (UNEP (1 و (ICD (2 اشاره نمود كه با وجود نواقصي كه در هر يك از آنها موجود مي باشد، همچنان يكي از مطرح ترين مدلهاي بيابانزايي در خارج و داخل (ICD) كشور جهت برآورد شدت بيابان زايي مي باشند. در اين تحقيق با توجه به تجزيه و تحليلي كه بر روي دو روش فوق انجام شد، سعي شد تا شاخصها و زير شاخصهاي موثر در معيار فرسايش بادي و عوامل انساني و محيطي بالقوه آن شناسايي و مناسبترين آنها انتخاب شوند تا در نهايت با توجه به ارزش عددي كه به هر يك از اين پارامترها داده مي شود بتوان شدت بيابان زايي منطقه را با مد نظر قرار دادن فرسايش بادي در قالب يك مدل بيابان زايي تعيين نمود. در اين رابطه پس از تعيين واحدهاي كاري (رخسارههاي ژئومورفولوژي) تمامي شاخصها و زير شاخصها در هر يك از آنها و سپس در كل منطقه مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفتند كه در نتيجه آن كل منطقه مورد مطالعه (901.29 كيلومتر مربع) در كلاس متوسط شدت بيابان زايي از نظر فرسايش بادي قرار گرفت.