دی استیل از سبک های رشته طراحی صنعتی

[علی خانی]

پردیس فناوری کیشـطرح مشاوره متخصصین صنعت و مدیریت-گروه حسابداری و مالی
دی استیل یا [font=Georgia]نئوپلاستیسیسم
[/font]
در تعامل با محافظه کاری روسی و دیگر جنبش های انتزاعی، جنبش افراطی جدیدی به نام دی استیل در هلند شکل گرفت که هرگونه تلاش برای الهام از طبیعت در هنر را مردود می دانست (۱۹۳۱- ۱۹۱۷). نظریه پردازان این سبک تلاش می کردند تا تمامی نشانه های احساسی و شخصی در هنر را حذف کنند و هنر را به شدت محدود به اصول بدیهی و ساختاری کنند. در نظر آنها آثار هنری قابل ساده شدن به فرم و رنگ هستند و رنگ ها نیز در حد سیاه و سفید و رنگ های اصلی باقی می مانند. این ساده سازی تا حدی پیش رفته است که حتی جهت های بصری را محدود به دو جهت افقی و عمودی می دانند و در آثار این سبک خطوط منحنی و مورب کمتر به چشم می خورند.

طرحی از پیت موندریان

در سال ۱۹۱۷ "تئو وان دواسبورگ" (Theo van Doesburg) نشریه ای جدید را تأسیس کرد. این مجله که نام ساده "سبک" (Destile) را یدک می کشید، محلی برای تبادل نظر میان نقاشان، معماران و مجسمه سازان فراهم آورد تا این افراد نظریات و بیانیه های خود را به چاپ برسانند و فلسفه هنری جدید را ارائه دهند که به صورت افراطی مدرن بود. نظریاتی که در قالب نشریه دی استایل شکل گرفت به نظریات نئوپلاستیسیزم (نئوپلاستیسیسم) نیز معروف شد.

تئو وان دواسبورگ ۱۹۳۱-۱۸۸۳

علاوه بر "وان دواسبورگ" از جمله همکاران و اعضای اولیه نشریه سبک می توان از نقاشانی به نام "پیت موندریان" (Piet Mondrian) نام برد که در سال ۱۹۱۸ "گریت ریت ولد" (Gerrit Rietveld) و در سال ۱۹۲۲"ون ایسترن" به این گروه پیوستند.

پیت موندریان ۱۹۴۴-۱۸۷۲

آرمان های این سبک همواره دارای ته مایه ای از عناصر خلاف اندیشانه پروتستانی بودند که باید برنامه جنبش مدرن را پیش می برد و به آرمان های عملکردگرایی و نیازمندی های فنی تولید صنعتی نیز جامه عمل می پوشانید. اکنون طرح ها باید به قدری ساده می شدند تا به سطح عناصر اصلی و تغییر ناپذیر خویش در طراحی اثاثیه منزل برسند. اثاثیه منزلی که "ریت ولد" طراحی کرده است اصول دی استایل را به گونه ای منعکس می سازند که گویی این اصول نشان دهنده بیانیه خاصی هستند.
صندلی قرمز و آبی مشهور او تنها متشکل از چند قطعه چوب در نقش عناصر سازنده چارچوب و همچنین دو تخته در نقش کفه اصلی و پشتی برای تولید ماشینی مناسب بود.

 
گریت توماس ریت ولد ۱۹۶۴-۱۸۸۸      -     صندلی قرمز و آبی

عناصر ساختارگرایی نیز در رنگ های واضح و اصلی کاملا آشکار است و بدون تردید یادآور نقاشی های موندریان است. طرح های بعدی "ریت ولد" هرگز از حد پیش تولید فراتر نرفته و به تولید نرسیده اند.
تغییر ماهیت گروه:
در سال ۱۹۲۳با پیوستن وان دسبورگ به باهاوس، تغییراتی برگرفته از نظریات ماله ویچ (کانستراکتیویسم) در نظریات او به وجود آمد ک مورد توافق همه اعضای گروه نبود. از طرفی اعضای جدیدی از دادائیست ها نظیر I.K. Bonset's poetry و Aldo Camini به آن پیوستند. پس از درگذشت دوسبورگ در سال ۱۹۳۱، هرچند که نام گروه تحت مدیریت همسر دوسبورگ برقرار ماند، اما اعضای آن مانند گریت ریتولد و پیت موندریان به طور جداگانه علاقه مندی های خویش را در پی گرفتند.

خانه طراحی شده توسط ریت ولد در هلند

لیست اعضای گروه دی استیل:
Max Bill از ۱۹۰۸تا ۱۹۹۴، نقاش، مجسمه ساز و معمار
Ilya Bolotowsky از ۱۹۰۷ تا ۱۹۸۱، نقاش و مجسمه ساز
Burgoyne Diller از ۱۹۰۶ تا ۱۹۶۵، نقاش.
Theo van Doesburg از ۱۸۸۳ تا ۱۹۳۱، نقاش، طراح و نظریه پرداز.
Cornelis van Eesteren از ۱۸۹۷ تا ۱۹۸۱، معمار.
Jean Gorin از ۱۸۹۹ تا ۱۹۸۱، نقاش.
Robert van 't Hoff از۱۸۸۷ تا ۱۹۹۷ معمار.
Vilmos Huszàr از ۱۸۸۴4 تا ۱۹۶۰، نقاش.
Anthony Kok از ۱۸۸۲ تا ۱۹۶۹، شاعر.
Bart van der Leck از ۱۸۷۶ تا ۱۹۵۸، نقاش.
Piet Mondrian از ۱۸۷۲ تا ۱۹۴۴، نقاش.
Marlow Moss از ۱۸۹۰ تا ۱۹۵۸، نقاش و مجسمه ساز.
J.J.P. Oudاز ۱۸۹۰تا ۱۹۶۳، معمار.
Amédée Ozenfant از ۱۸۸۶ تا ۱۹۶۶ نقاش.
Gerrit Rietveldاز ۱۸۸۸ تا ۱۹۶۴، طراح و معمار.
Georges Vantongerloo از۱۸۸۶ تا ۱۹۶۵، مجسمه ساز.
Friedrich Vordemberge-Gildewart، نقاش.
Jan Wils از ۱۹۸۱ تا ۱۹۷۲، معمار.

منابع: http://en.wikipedia.org/wiki/De_Stijl
+ جزوه آشنایی با طراحی صنعتی در دنیا، خانم مهندس سروری
+ ویرایش علمی
تهیه شده در: https://www.newdesign.ir