دوسال در تعطیلات ، ژول ورن صفحه 23

[آیدا جابرانصاری]

Quelle déception! Ils sont bien sur une île.Ils décident de déjeuner et de se remettre rapidement en route pour arriver au Sloughi avant la tombée de la nuit.

                       

Après le repas, qui est fort triste, Doniphan ramasse son sac et son fusil et dit :

- Partons !

Tous se lèvent. C'est alors que Phann court vers la mer et se met à boire.

- Il boit !... Il boit !... s'écrie Doniphan.

Il court à son tour derrière Phann et se met aussi à boire. L'eau est douce ! C'est un lac qui s'étend jusqu'à l'horizon. Ce n'est pas la mer.

La question de l'île ou du continent n'est donc toujours pas résolue. Les jeunes garçons décident alors de descendre vers le sud en longeant le lac.

Vers sept heures du soir, la nuit étant tombée, ils s'installent entre les énormes racines d'un arbre pour dormir, après avoir avalé un rapide dîner.

Le lendemain, après avoir examiné l'endroit où ils se trouvent, Wilcox s'écrie :

- Heureusement que nous n'avons pas continué à marcher, hier soir. Il fallait franchir une petite rivière, puis on trouvait un marais.

– En effet, répond Briant, c'est un marais qui s'étend vers le sud et on n'en voit pas la fin.

چقدر ناامید کننده.آنها دوباره  به جزیره رسیده بودند.تصمیم گرفتند سریع قبل از غروب آفتاب خودشان را دوباره به اسلوگی برسانند.

بعد از آن وعدا غذایی بسیار ناراحت کننده ، دونیفان کیف خود را جمع کرد و تفنگش را برداشت و گفت :

 

ـ برویم.

همه بلند شدند.فان به سمت دریا دوید و شروع کرد به نوشیدن آب.

دونیفان برای خود نوشت : ـب نوشید و آب نوشید

پشت سر فان به نوبت یکی یکی به سمت دریا دویدند و آب نوشیدند.آب بسیار آرام بود ، دریاچه ای که تا افق کشیده میشد.دریا نبود.مسئله جزیره یا قاره هنوز آن ها را درگیر کرده بود.جوانان تصمیم گرفتند در راستای دریاچه به سمت جنوب بروند.

حدود ساعت هفت عصر کم کم داشت شب میشد ، آنها شامی سریع خوردند و بین ریشه های عظیم درختان به خواب رفتند.فردای آن روز ویلکوکس محیطی که در آن بودند را کمی بررسی کرد و گفت :

ـ خوب شد دیشب به راه رفتن ادامه ندادیم.باید از یک رودخانه میگذشتیم و بعد به یک باتلاق برخورد میکردیم.

ـ بریان : در حقیقت این یک باتلاق است که تا جنوب کشیده میشود و نمشوند انتهای آن را دید.