۳ روش برای رها شدن از فلج تحلیلی
پردیس فناوری کیش_طرح مشاوره متخصصین صنعت و مدیریت_دپارتمان مدیریت منابع انسانی :
[/url]
همه دوست دارند از فرصت‌های ارزشمند پیش‌ِ رویشان بهره ببرند؛ اما تصمیم گیری همیشه آسان نیست. گاهی زمان زیادی صرف بررسی گزینه‌های مختلف، ارزیابی داده‌ها و سبک‌سنگین کردن انتخاب‌های ریزودرشت می‌کنیم. سرانجام بدون اینکه تصمیمی بگیریم، فرصت از دست می‌رود. ما به دو‌راهی که می‌رسیم، خشکمان می‌زند، چون دچار فلج تحلیلی می‌شویم. راه‌حل این موضوع یک طرز فکر است که به‌جای ارزیابی بی‌پایان مسئله، اقدام سریع را در اولویت قرار دهد. در این مطلب به‌شما می‌گوییم که چطور خود را از فلج تحلیلی ناشی از فکر‌کردن و تحلیل زیاد رها کنید.
جف بزوس، مدیرعامل آمازون، در جایی گفته است: «تصمیم‌گیری سریع برای داشتن یک کسب و کار موفق و پویا حیاتی است. هرچند کیفیت تصمیمی که می‌گیرید بی‌اهمیت نیست، اما بهتر است به‌جای سکون، سریع تصمیم بگیریم، در مسیر پیشروی شکست بخوریم، از اشتباهمان درس بگیریم و دوباره به پیشروی ادامه دهیم.»
برای غلبه بر فلج تحلیلی ۳ روش را به شما معرفی می‌کنیم. این روش‌ها به شما کمک می‌کنند که از ایستایی و سکون خارج شوید و با قاطعیت تصمیم بگیرید.
مشکل: کمال‌گرایی به‌شدت سرعت شما را کاهش می‌دهد
برای برخی از افرادی که خودشان را خیلی زرنگ می‌دانند، اینکه همیشه به‌دنبال بهترین‌ها هستند و هیچ‌وقت کوتاه نمی‌آیند، مایهٔ افتخار است. اما وقتی پای تصمیم‌گیری در میان باشد، گاهی تلاش برای دستیابی به بهترین‌ها به قیمت ازدست‌رفتن فرصت تمام می‌شود، مثل سودی که در طول بررسی بهترین شریک کاری از دست می‌رود یا سهم بازاری که برای رسیدن به بهترین برنامهٔ عرضهٔ محصول به رقیبان واگذار می‌شود.
گاهی ممکن است بررسی بیش از اندازه به انتخابی بهتر منجر شود؛ اما بنا بر پژوهش‌ها، تحقیق و تحلیل زیاد بر کیفیت تصمیم‌گیری تأثیر منفی می‌گذارد. مسئلهٔ قابل‌توجه این است که تلاش برای رسیدن به تصمیمی بی‌نقص، اغلب به تصمیم‌هایی بی‌کیفیت‌تر منجر می‌شود!
راه‌حل: پذیرش آنچه قابل‌قبول است
هربرت سایمون (Herbert Simon)، دانشمند و اقتصاددان، مفهومی در تصمیم‌گیری ابداع کرد و آن را تصمیم‌گیری رضایت‌بخش (satisficing) نامید. در این روش، هنگام تصمیم‌گیری به‌جای بهبود مزیت‌ها بر تأمین نیازها و خواسته‌ها تمرکز می‌شود. به‌‌عبارت دیگر، فردی که از این روش استفاده می‌کند، به‌محض رسیدن به گزینه‌ای که معیارهای اصلی و ضروری را تأمین می‌کند، دیگر به تحلیل ادامه نمی‌دهد. اما فرد بیشینه‌ساز (maximizer) به ارزیابی و تحلیل ادامه می‌دهد تا به بهترین گزینه برسد. از بین این دو، احتمال اینکه فرد بیشینه‌ساز از تصمیم‌گیری اجتناب کند بیشتر است. وقتی هم تصمیم می‌گیرد، معمولا به‌خاطر تصمیمی که گرفته حسرت بیشتری می‌خورد!
چطور از این وضعیت اجتناب کنیم؟ ما اغلب می‌ترسیم تصمیمی بگیریم که پیامدهای آن قابل‌جبران نباشد، درحالی‌که جف بزوس می‌گوید: «در اغلب تصمیم‌ها راه برگشتی وجود ندارد!» با تأکید بر فرهنگ مسئولیت اشتراکی و ریسک قابل‌قبول، به کمال‌گرا‌ها اجازه می‌دهیم گزینه‌های میانه اما قابل‌قبول را رد کنند.
جهت مطالعه بیشتر به سایت زیر مراجعه نمایید
[url=http://kishindustry.com/%db%b3-%d8%b1%d9%88%d8%b4-%d8%a8%d8%b1%d8%a7%db%8c-%d8%b1%d9%87%d8%a7-%d8%b4%d8%af%d9%86-%d8%a7%d8%b2-%d9%81%d9%84%d8%ac-%d8%aa%d8%ad%d9%84%db%8c%d9%84%db%8c/]www.kishindustry.com
