27-05-2017, 04:19 PM
تفکر در مورد توانایی ذخیره کردن اطلاعات به عنوان روندی مضاعف ، می تواند امری مفید باشد . اولین منبع ذخیره که اطلاعات در آن ریخته می شود ، حافظه ی مشغول به کار ، معروف به حافظه ی کوتاه مدت است . حافظه ی کاری تو شامل تمام اطلاعاتی است که برای انجام هر کاری در هر لحظه لازم داری .
فرض کن می خواهی به مغازه ی سی دی فروشی زنگ بزنی و بفهمی که آیا ترانه ای را که به آن گوش می دادی دارند یا نه ؟ تو دنبال شماره تلفن فروشگاه می گردی و سپس شماره را به حافظه ی کوتاه مدت خود می سپاری . چنانچه وقت زیادی صرف به خاطر آوردن شماره نکنی و هیچ دلیل قانع کننده ای هم برای نگه داشتن شماره در حافظه ات نداشته باشی ، اطلاعات به سادگی بعد از اینکه نیاز تو مرتفع شد دور ریخته می شود.
از طر ف دیگر ، چنانچه تصمیم بگیری آن را حفظ کنی و چندین بار شماره را در دل تکرار کنی ، این شماره به حافظه ی دراز مدت تو منتقل می شود . حافظه ی دراز مدت تو شامل تجمع تمام چیزهایی است که تو در ذهنت ذخیره کرده ای و بسیار گسترده است .
گنجایش ذهن تو در ذخیریه کردن اطلاعات تقریبا هرگز کاهش نمی یابد . پس خیالت جمع باشد ، اگر در به خاطر آوردن چیزها دچار مشکل شده ای ، مغزت خراب نشده است . احتیاجی نیست امکانات ذخیره ای خودت را مرتب کنی.
برگرفته از کتاب : چرا اینقدر کم حافظه شده ام ؟
نوشته : داگلاس میسن
ترجمه : نفیسه معتکف