04-12-2024, 07:01 PM
بر اساس استاندارد 2800 چون پله‌ها بخشی از اسکلت اصلی ساختمان هستند، باید در محاسبات زلزله و طراحی ساختمان نقش آن‌ها را در نظر بگیریم. یعنی باید بررسی کنیم که پله‌ها چطور روی تیرها و ستون‌های اطرافشان اثر می‌گذارند و چه نیرویی به آن‌ها وارد می‌کنند. در مقاله بارگذاری راه پله بتنی و فلزی به طور کامل این موضوع را توضیح داده‌ایم.
جداسازی پاگرد در تراز طبقه
در گذشته از روش تیر میان طبقه برای اجرای راه پله استفاده می‌شد که منجر به ایجاد پدیده ستون کوتاه و افزایش نیروی برشی ستون می‌شد. به همین دلیل در پیوست ششم استاندارد 2800 برای جلوگیری از تشکیل ستون کوتاه، استفاده از روش‌های جایگزین اجرای ستونک (ستونچه) روی تیر اصلی طبقه و اجرای دستک روی ستون، به عنوان تکیه گاه پاگرد توصیه شده که در ادامه آن‌ها را توضیح خواهیم داد:
1. اجرای دستک به عنوان تکیه‌گاه تیر میان طبقه
یکی از روش‌های پرکاربرد استاندارد 2800، اجرای دستک‌های بتنی در ستون‌های دو طرف راه پله با ابعاد معمول عرض 20، ارتفاع 30 و طول 50 سانتی‌متر است. این دستک‌ها از ستون‌های اصلی بیرون آمده و پاگرد میان طبقه راه پله روی آن قرار می‌گیرد، اما اتصال دستک‌ها و تیر میان طبقه نباید به گونه‌ای باشد که بتواند لنگر خمشی را به ستون اصلی منتقل کند. اگر امکان جابجایی و تغییر شکل به سازه بدهیم، لنگر را به ستون‌های اصلی منتقل نمی‌کند. برای این منظور از دو پلیت (بالشتک فلزی) روی هم، بین دستک و تیر میان طبقه استفاده می‌شود تا امکان تغییر شکل و انبساط و انقباض آن‌ها بدون انتقال نیرو به ستون اصلی انجام شود.
2. اجرای ستونک (ستونچه) برای تیر میان طبقه راه پله
در این روش برای ایجاد تکیه‌گاه مناسب تیر میان طبقه، دو ستونک کوچک با فاصله حدود 3 سانتی‌متر از ستون‌های اصلی راه پله بر روی تیر تراز طبقه ایجاد شده و فضای خالی بین آن‌ها (ستونک و ستون‌های اصلی) با یونولیت پر می‌شود.
اجرای ستونک یا ستونچه کمک می‌کند تا هنگام وقوع زلزله نیرویی بین ستون‌ها و تیر میان طبقه پاگرد جابجا نشود و ستون‌های اصلی به عنوان قاب خمشی فضای کافی برای جابجایی را داشته باشند.
اجرای ستونک برای تیر میان طبقه
با اجرای روش‌های پیشنهادی پیوست ششم و جلوگیری از انتقال هرگونه لنگر به ستون‌های اصلی، دیگر نیازی به تقویت ستون‌های راه پله نیست.
https://academyofcivil.com/blog/staircase/
جداسازی پاگرد در تراز طبقه
در گذشته از روش تیر میان طبقه برای اجرای راه پله استفاده می‌شد که منجر به ایجاد پدیده ستون کوتاه و افزایش نیروی برشی ستون می‌شد. به همین دلیل در پیوست ششم استاندارد 2800 برای جلوگیری از تشکیل ستون کوتاه، استفاده از روش‌های جایگزین اجرای ستونک (ستونچه) روی تیر اصلی طبقه و اجرای دستک روی ستون، به عنوان تکیه گاه پاگرد توصیه شده که در ادامه آن‌ها را توضیح خواهیم داد:
1. اجرای دستک به عنوان تکیه‌گاه تیر میان طبقه
یکی از روش‌های پرکاربرد استاندارد 2800، اجرای دستک‌های بتنی در ستون‌های دو طرف راه پله با ابعاد معمول عرض 20، ارتفاع 30 و طول 50 سانتی‌متر است. این دستک‌ها از ستون‌های اصلی بیرون آمده و پاگرد میان طبقه راه پله روی آن قرار می‌گیرد، اما اتصال دستک‌ها و تیر میان طبقه نباید به گونه‌ای باشد که بتواند لنگر خمشی را به ستون اصلی منتقل کند. اگر امکان جابجایی و تغییر شکل به سازه بدهیم، لنگر را به ستون‌های اصلی منتقل نمی‌کند. برای این منظور از دو پلیت (بالشتک فلزی) روی هم، بین دستک و تیر میان طبقه استفاده می‌شود تا امکان تغییر شکل و انبساط و انقباض آن‌ها بدون انتقال نیرو به ستون اصلی انجام شود.
2. اجرای ستونک (ستونچه) برای تیر میان طبقه راه پله
در این روش برای ایجاد تکیه‌گاه مناسب تیر میان طبقه، دو ستونک کوچک با فاصله حدود 3 سانتی‌متر از ستون‌های اصلی راه پله بر روی تیر تراز طبقه ایجاد شده و فضای خالی بین آن‌ها (ستونک و ستون‌های اصلی) با یونولیت پر می‌شود.
اجرای ستونک یا ستونچه کمک می‌کند تا هنگام وقوع زلزله نیرویی بین ستون‌ها و تیر میان طبقه پاگرد جابجا نشود و ستون‌های اصلی به عنوان قاب خمشی فضای کافی برای جابجایی را داشته باشند.
اجرای ستونک برای تیر میان طبقه
با اجرای روش‌های پیشنهادی پیوست ششم و جلوگیری از انتقال هرگونه لنگر به ستون‌های اصلی، دیگر نیازی به تقویت ستون‌های راه پله نیست.
https://academyofcivil.com/blog/staircase/