08-12-2019, 02:55 PM
![[تصویر: padar.jpg]](https://padraliftco.ir/wp-content/uploads/2019/11/padar.jpg)
آسانسورها دستگاه‌هایی هستند که افراد و کالاها را به صورت عمودی در یک محل اختصاصی منتقل می‌کنند و طبقات مختلف یک ساختمان را به هم وصل می‌کنند. آنها در دهه 1850 به کار گرفته شدند زیرا سیستم اسکلت فولادی اجازه ساخت ساختمان‌های بلندتر را فراهم می‌کردند. با این حال این مکانیسم ایمنی آنها بود که مانع از سقوط کابین می‌شد و باعث محبوب شدن آسانسورها شد. تقریبا در کلیه ساختمان‌های مدرن چند طبقه، آسانسورها باید وجود داشته باشند. سه نوع آسانسور وجود دارد، آسانسور کششی با یک اتاق ماشین، آسانسور کششی بدون اتاق ماشین و آسانسور هیدرولیک که معمولا در سازه‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. با این حال، در هر نوع از آنها تفاوت‌هایی وجود دارد.
آسانسور هیدرولیک
آسانسور هیدرولیک توسط پیستونی در پایین آسانسور پشتیبانی می‌شود که توسط یک موتور الکتریکی و یک مایع هیدرولیک در داخل پیستون، آسانسور را به سمت بالا حرکت می‌دهد. آسانسور به محض این که دریچه مایع پیستون باز می‌شود به سمت پایین حرکت می‌کند. آنها برای موارد کم ارتفاع با 2 تا 8 طبقه استفاده می‌شوند و با حداکثر سرعت یک متر بر ثانیه حرکت می‌کنند. اتاق ماشین آسانسور هیدرولیک در پایین‌ترین سطح مجاورت شافت آسانسور قرار دارد.
آسانسور هیدرولیک معمولی دارای تسمه‌ای بوده که در زیر کف گودال آسانسور امتداد دارد و در هنگام فرود آمدن آسانسور، پیستون جمع شده را دریافت می‌کند. برخی از پیکربندی‌ها دارای پیستون تلسکوپی هستند و به سوراخ کم عمق دیگری در زیر گودال وارد می‌شوند.
آسانسور هیدرولیک بدون گودال یک پیستون در هر طرف کابین دارد. در این پیکربندی، پیستون‌های تلسکوپی در پایه گودال ثابت شده قرار می‌گیرند و نیازی به گودال و یا سوراخ زیر گودال ندارند. پیستون‌های تلسکوپی امکان حرکت تا 15 متر را امکان پذیر می‌کنند. پیستون‌های غیرتلسکوپی فقط امکان سفر در حدود 6 متر را فراهم می‌کنند.
آسانسور هیدرولیک کابلی از ترکیبی از کابل و پیستون برای جابجایی آسانسور استفاده می‌کند و حداکثر فاصله حرکت حدود 18 متر دارد.
آسانسور هیدرولیک هزینه اولیه کمی دارد و هزینه‌های نگهداری مداوم آن در مقایسه با انواع دیگر آسانسور پایین‌تر است. با این حال، آسانسورهای هیدرولیکی از انرژی بیشتری نسبت به انواع دیگر آسانسورها استفاده می‌کنند زیرا موتور الکتریکی باید در برابر نیروی جاذبه مقاومت کند و باعث شود مایع هیدرولیک به داخل پیستون وارد شود. ایراد عمده آسانسورهای هیدرولیکی این است که مایع هیدرولیک گاهی اوقات ممکن است نشت کند و این می‌تواند یک خطر جدی برای محیط زیست ایجاد کند.
آسانسورهای کششی دنده‌ای و غیردنده‌ای با اتاق ماشین
آسانسورهای کششی توسط کابل‌هایی بلند حرکت می‌کنند که از یک چرخ متصل به یک موتور الکتریکی بالاتر از شافت آسانسور عبور می‌کنند. آنها برای کاربردهای متوسط و مرتفع استفاده می‌شوند و سرعت حرکت بسیار بالاتری نسبت به آسانسور هیدرولیک دارند. وزنه عکس العمل باعث می‌شود که آسانسورها با جبران وزن کابین و سرنشینان، کارایی بیشتری داشته باشند تا موتور نیازی به حرکت دادن وزن اصلی نداشته باشد.
آسانسورهای کششی دنده‌ای دارای جعبه دنده‌ای هستند که به موتور وصل می‌شود و چرخ‌هایی نیز وجود دارند که کابل‌ها را هدایت می‌کند. آسانسورهای کششی دنده‌ای قادر به حرکت تا سرعت 150 متر در دقیقه هستند. حداکثر فاصله حرکت برای یک آسانسور کششی دنده‌ای در حدود 75 متر است.
آسانسورهای کششی بدون دنده دارای یک چرخ هستند که به طور مستقیم به موتور متصل می‌شود. آسانسورهای کششی بدون دنده قادر به سفر با سرعت بیش از 600 متر بر دقیقه هستند و حداکثر مسافت حرکت آنها در حدود 600 متر است، بنابراین آنها تنها گزینه ایده‌آل برای کاربری‌های مرتفع هستند.
آسانسورهای کششی دنده‌ای از نظر هزینه اولیه، هزینه‌های نگهداری و مصرف انرژی گزینه‌ای متوسط هستند. آسانسورهای کششی بدون دنده دارای هزینه اولیه بالا، هزینه نگهداری متوسط در حین انجام کار هستند و انرژی بیشتری در مقایسه با آسانسورهای کششی دنده‌ای مصرف می‌کنند.
این امر مهم است که کابل‌ها و قطعات آسانسور به طور منظم به منظور استهلاک بررسی شوند. با پوسیدن آنها، کشش بین فولی و کابل کاهش می‌یابد و امکان لغزش بیشتر می‌شود، که باعث کاهش راندمان شده و در صورت عدم کنترل ممکن است خطراتی را در پی داشته باشد.
آسانسورهای کششی محدودیت‌هایی در زمینه ارتفاع دارند که با طول و وزن کابل‌ها محدود می‌شوند. مواد جدید قوی‌تر و سبک‌تر، مانند فیبر کربن، به آسانسورهای کششی اجازه می‌دهد تا به ارتفاعات بالاتر دست یابند.
آسانسورهای بدون اتاق ماشین (MRL)
این موارد آسانسورهای کششی هستند که اتاق ماشین اختصاصی در بالای شافت آسانسور ندارند. دستگاه در فضای بالای شافت قرار گرفته و در هنگام نیاز به تعمیر یا نگهداری، از بالای کابین آسانسور قابل دسترسی هستند. جعبه‌های کنترل در یک اتاق کنترل در مجاورت شافت آسانسور قرار دارند.
این آسانسورها دارای حداکثر مسافت طی شده در حدود 75 متر هستند و می‌توانند با سرعت حداکثر 150 متر بر دقیقه حرکت کنند. آسانسورهای MRL از نظر هزینه اولیه و نگهداری با آسانسورهای کششی دنده‌ای قابل مقایسه هستند، اما نسبت به آسانسورهای دنده‌ای مصرف انرژی نسبتا کمتری دارند.
این آسانسورها، در حال تبدیل شدن به محبوب‌ترین گزینه برای ساختمان‌های با ارتفاع متوسط هستند که مسافت حرکت آنها در حدود 75 متر است. آنها از نظر انرژی کارآمد بوده و به فضای کمتری احتیاج دارند و کارایی و قابلیت اطمینان آنها در کنار آسانسورهای کششی کمتر است.
