مکان استودیوی خانگی تأثیر به سزایی بر تمرین و ضبط صدا دارد. بنابراین باید آن را از باقی خانه جدا کنید. تصور کنید ساخت اتاق آکوستیک در طبقه بالای یک خانه دوبلکس که استفاده ای ندارد، چه تفاوت هایی با ساخت آن دیوار به دیوار اتاق کودک دارد! پس انتخاب فضای مناسب برای آکوستیک استودیو خانگی اولین قدم در طراحی استودیو خانگی است.
فضای بیشتر بهتر از فضای کمتر است؛
از اتاق هایی که شکل فوق العاده منظمی دارند استفاده نکنید. اتاق های مکعبی ، یا فضا های باریک و طولانی که دیوار های موازی دارند، آکوستیک خوبی ندارند؛
فضا ها و اتاق هایی که شکل نامنظمی دارند آکوستیک بهتری دارند؛
سراغ فضا های مقعر هم نروید، چون صدا را به یک سو متمرکز می کنند؛
از اتاق هایی که ابعادشان ضریب هم دیگر هستند ( ۱ در ۲ در ۳ ) استفاده نکنید. برای نمونه اتاقی که ۳ متر ارتفاع ، ۶ متر عرض و ۹ متر طول دارد، خوب نیست! این فضا ها صدا را طنین انداز می کنند؛
دیوار های موازی و سقف های خیلی صاف هم خوب نیستند. چنین فضا هایی ، اتاق را به صحنه مسابقه تنیس تبدیل می کنند. موج صدا از این دیوار به آن دیوار می خورد و مدام در رفت وبرگشت است.
مقداری از صدا به محیط اتاق بازمی گردد.
مقداری از آن جذب دیوار یا آن سطح می شود.
و مقداری هم از آن سطح عبور می کند.
در راستای این سه واکنش صدا به برخورد با سطوح ، هنگام طراحی اتاق آکوستیک سه کار هستند که می توانیم برای کنترل صدا انجام دهیم. این سه کار عبارتند از:
پخش صدا
و جذب صدا
مهم ترین نکته هایی که در این مرحله باید به آن ها توجه کنید، جداکردن فضای موردنظر برای استودیوی خانگی از فضا های شلوغ و پرسر و صدایی مانند خیابان ، خانه همسایه و حتی جایی است که در آن خودروی خود را پارک می کنید.
بهترین مکان برای ساخت اتاق آکوستیک جایی است که پنجره ندارد، و ترجیحا پایین تر از سطح زمین است. البته بهتر است برای انتخاب مکان مناسب استودیوی خانگی ، از نظر کارشناس های ضبط موسیقی و طراحی استودیو کمک بگیرید تا هزینه هایی که می کنید، در آینده از بین نروند.
در فضا هایی که برای اجرا و تمرین غیر رسمی استفاده می شوند، استراتژی های ایزوله سازی و کنترل رفتار صدا برای حفظ حریم خصوصی دیگران هم اهمیت فراوانی دارند. بعضی ادوات موسیقی آن قدر بزرگ و پرسر و صدا هستند که ممکن است مزاحمت زیادی برای همسایه ها ایجاد کنند و آرامش آن ها را برهم بزنند.
شکل اتاق برای آکوستیک استودیو خانگی
قدم بعدی در طراحی استودیو خانگی تعریف نسبت های دقیق برای فضای مورد نیاز است. برای ساخت اتاق آکوستیک نسبت های مختلفی عنوان می شود و محاسبه دقیق آن فرایند پیچیده ای است که باید توسط متخصص آن انجام شود.
معمول این است که از نسبت ۱ در ۱٫۶ در ۲٫۶ ( ۳۰ سانتی متر ارتفاع در ۵۰ سانتی متر عرض در ۸۰ سانتی متر طول ) استفاده می کنند. یعنی چه؟ یعنی اگر ارتفاع اتاق مدنظر تقریبا ۳ متر باشد، عرض اتاق آکوستیک استودیو خانگی باید ۵ متر و طول آن ۸ متر باشد.
چند نکته ای که در طراحی استودیو خانگی باید رعایت شوند، عبارت اند از:
فضای بیشتر بهتر از فضای کمتر است؛
از اتاق هایی که شکل فوق العاده منظمی دارند استفاده نکنید. اتاق های مکعبی ، یا فضا های باریک و طولانی که دیوار های موازی دارند، آکوستیک خوبی ندارند؛
فضا ها و اتاق هایی که شکل نامنظمی دارند آکوستیک بهتری دارند؛
سراغ فضا های مقعر هم نروید، چون صدا را به یک سو متمرکز می کنند؛
از اتاق هایی که ابعادشان ضریب هم دیگر هستند ( ۱ در ۲ در ۳ ) استفاده نکنید. برای نمونه اتاقی که ۳ متر ارتفاع ، ۶ متر عرض و ۹ متر طول دارد، خوب نیست! این فضا ها صدا را طنین انداز می کنند؛
دیوار های موازی و سقف های خیلی صاف هم خوب نیستند. چنین فضا هایی ، اتاق را به صحنه مسابقه تنیس تبدیل می کنند. موج صدا از این دیوار به آن دیوار می خورد و مدام در رفت وبرگشت است.
اگر اتاق یا فضای موجودی را برای طراحی استودیو خانگی و ساخت اتاق آکوستیک بازسازی می کنید، و نمی توانید دست به ابعاد نامناسب آن بزنید، نگران نباشید! استراتژی های جذب صدایی وجود دارند که می توانند به حل این مسائل کمک کنند.
بررسی صدا در ساخت اتاق آکوستیک
به طور کلی وقتی موج صدا به هر سطحی برخورد می کند، سه اتفاق می افتد:
مقداری از صدا به محیط اتاق بازمی گردد.
مقداری از آن جذب دیوار یا آن سطح می شود.
و مقداری هم از آن سطح عبور می کند.
در راستای این سه واکنش صدا به برخورد با سطوح ، هنگام طراحی اتاق آکوستیک سه کار هستند که می توانیم برای کنترل صدا انجام دهیم. این سه کار عبارتند از:
کنترل برگشت صدا یا انعکاس صدا
سطوح سخت ، انرژی صدا را در فضا انعکاس داده و پخش می کنند. بخش زیادی از معماری معاصر بر اساس خطوط و سطوح سختی مانند بتن ، چوب و دیوار خشک یا تخته گچ بنا شده است. همه این ها سطوح انعکاس دهنده ای هستند.
به برگشت صدا ، طنین می گویند. برای فضایی که ضبط زنده موسیقی در آن انجام می شوند، طنین لازم است. اما انعکاس صدا را باید کنترل کرد. این امر برای اتاق های کوچک تر ، مهم تر است، چون باعث می شود ظرافت های موجود در صدای موسیقی بهتر شنیده شوند.
انعکاس صدا را به دو روش کنترل می کنیم:
پخش صدا
و جذب صدا
بهتر است استودیوی خانگی سطوحی داشته باشد که موج های صدا را شکسته و پخش کنند. سطوح سخت ، مانند سطوح آجری ، سنگی و چوبی ، همگی به پخش صدا کمک می کنند. اما انعکاس بیش ازحد صدا باعث می شود صدا در فضا بپیچد. برای حل این مسئله ، باید از ابزاری برای جذب یا پخش موج های صدا استفاده کنیم.
جذب صدا ها
در طراحی استودیو خانگی برای کاهش انرژی صدا در فضا ، از جاذب استفاده می کنیم. فرش ، پرده ، مبلمان و دیوارپوش ها از وسایلی هستند که به جذب صدا کمک می کنند، به ویژه در فرکانس های بالا. چنین صداهایی به طور معمول برای گوش ناخوشایند هستند.
جذب در اتاق ، طنین را کنترل می کند و سر و صدا را کاهش می دهد. در جا هایی که مبلمان چندانی ندارند یا پرده ای آویزان نیست ، کفپوش نرمی نداردند و در عین حال سطوح سخت زیاد هستند، می توان از جاذب های آکوستیکی مانند فوم در ساخت و طراحی اتاق آکوستیک استفاده کرد.
جلوگیری از عبور صدا
اگر می خواهید رابطه خوبتان را با همسایه ها حفظ کنید، باید فکری برای ایزوله کردن صدا کنید. همان طور که گفته شد، بخشی از صدا از سطح عبور می کند. پس برای به حداقل رساندن صدایی که عبور می کند، باید نقاط برخورد صدا با سطح را تا جای ممکن کم کنیم.
در ساخت و ساز ، دیوار هایی که فضا ها را از هم جدا می کنند، به طور معمول چهارچوب های مشترکی دارند. اگر هنگام ساخت اتاق آکوستیک می خواهید صدا را تا جای ممکن ایزوله کنید، و جلوی عبورش را بگیرید، بهتر است چهارچوب هر دیواری را با دیوار دیگر جدا کنید. درمورد کف و سقف هم همین مسئله صدق می کند.