12-07-2020, 12:19 AM
(آخرین ویرایش: 12-07-2020, 12:20 AM، توسط امیرحسین هدائی.)
اگر منظور از دوران عقد، عدم نزدیکی و رابطه ی زناشویی نداشتن زوجین باشد در هنگام طلاق چه از نوع توافقی و چه به درخواست هر کدام از زوجین، مهریه نصف خواهد شد مگر اینکه توافق دیگری بین زوجین باشد. مثل اینکه زوجه ادعایی در خصوص مهریه نداشته باشد و در قبال طلاق (توافقی) مهریه را بذل نماید.
آنچه که در طلاق های توافقی که نزدیکی بین زن و شوهر اتفاق نیافتاده است و زوجه تمایل دارد مهریه خود را بذل نماید، می بایستی رعایت شود این است که وقتی به قاضی یا قسمت مشاوره دادگاه برای طلاق توافقی مراجعه می شود اظهار شود که “زوجه کل مهریه استحقاقی را در قبال طلاق بذل می نماید” نه کل مهریه ما فی القباله یعنی آنچه در سند نکاحیه نوشته شده است.
نکته دیگر اینکه رویه دادگاه های خانواده تهران به این صورت است که اگر زوجه مدعی بکارت باشد از سوی دادگاه به پزشکی قانونی جهت معاینه معرفی می شود و در صورت تایید بکارت و عدم نزدیکی، در رای دادگاه منعکس خواهد شد.
خوب است بدانید که اگر رای طلاق توافقی صادر شود و زوجه دوشیزه باشد اولا بعد از ثبت طلاق در دفترخانه، زوجه حق رجوع به مهریه بذل شده را ندارد و ثانیا بعد از ثبت طلاق با مراجعه به اداره ثبت احوال می توان شناسنامه جدیدی که نام همسر قبلی و طلاق از آن حذف شده است، اخذ نمود.
با توجه به همین نکته ها و ظرافت ها است که توصیه می شود برای انجام مراحل طلاق توافقی از وکیل خانواده استفاده شود.
طلاق توافقی در دوران عقد، باکره نبودن و ترس از پزشکی قانونی
یکی از مشکلات زوجینی که عقد کرده ولی زندگی مشترک را شروع نکرده اند و به هر دلیل تمایل به جدایی و طلاق دارند، وجود رابطه زناشویی و عدم بکارت زوجه است. علی رغم اینکه هرگونه رابطه جنسی بین زوجین، بعد از عقد نکاح، مشکل قانونی و شرعی ندارد ولی گویا رسم پنهان و آشکاری در مناطق مختلف ایران است که رابطه زناشویی کامل را به شروع زندگی مشترک و به اصطلاح عامیانه موکول به عروسی می کنند. و همیشه رابطه زناشویی در این مدت، خاصه برای زوجه، با نگرانی و اضطراب و ترس از والدین همراه است . بد حادثه این است که قبل از شروع زندگی مشترک و مراسم مرسوم به عروسی، بین زن و شوهر اختلاف حادث شود و کار به طلاق برسد…
یکی از مشکلات زوجینی که عقد کرده ولی زندگی مشترک را شروع نکرده اند و به هر دلیل تمایل به جدایی و طلاق دارند، وجود رابطه زناشویی و عدم بکارت زوجه است. علی رغم اینکه هرگونه رابطه جنسی بین زوجین، بعد از عقد نکاح، مشکل قانونی و شرعی ندارد ولی گویا رسم پنهان و آشکاری در مناطق مختلف ایران است که رابطه زناشویی کامل را به شروع زندگی مشترک و به اصطلاح عامیانه موکول به عروسی می کنند. و همیشه رابطه زناشویی در این مدت، خاصه برای زوجه، با نگرانی و اضطراب و ترس از والدین همراه است . بد حادثه این است که قبل از شروع زندگی مشترک و مراسم مرسوم به عروسی، بین زن و شوهر اختلاف حادث شود و کار به طلاق برسد…
با چه بسیار پرونده های طلاق توافقی و غیر توافقی مواجه بودیم که ترس از رفتن به پزشک قانونی جهت معاینه بکارت داشتند و به دنبال راهکاری بودند که به هر طریقی رای طلاق توافقی صادر شود که در آن زوجه دوشیزه اعلام شده باشد. همانطور که در مطالب قبلی توضیح داده شد رویه دادگاه های خانواده تهران بر این است که اگر زوجه ، مدعی بکارت شود و حتی زوج نیز موافق باشد باز هم محاکم خانواده، زوجه را جهت معاینه به پزشکی قانونی معرفی می کنند. ثمره باکره بودن زوجه در هنگام طلاق این است که پس از ثبت رسمی طلاق، زن و مرد می توانند به اداره ثبت احوال مراجعه کنند و با دادن مدارک و حکم دادگاه، شناسنامه خود را تعویض کنند که در این صورت ازدواج و طلاق ثبت شده در شناسنامه قبلی از بین خواهد رفت، شاید به دلیل عدم وقوع نزدیکی، تمایل به این باشد که در ازدواج بعدی، ازدواج قبلی را کتمان کنند.
نکته ای که باید توجه کرد اینکه در بیشتر موارد، پزشکی قانونی، پرده بکارت ترمیم شده و به اصطلاح پزشکی هایمن را تشخیص می دهد و جوابی که به دادگاه ارسال می دارد اعلام می دارد که پرده بکارت ترمیم شده است و این بدین معنی است که زوجه دوشیزه نیست!
اما در مواردی دیده شده است که پزشکی قانونی پس از معاینه ، اعلام داشته که بکارت ترمیم شده است که پس از اعتراض زوجه، جهت معاینه به واحد پزشکی قانونی دیگری (عمدتا پزشکی قانونی مرکز در خیابان بهشت) ارجاع شده است که پزشکان شعبه مرکز بر خلاف نظر قبلی، اعلام بکارت و غیر ترمیمی بودن را کرده اند.