27-06-2020, 02:29 PM
(آخرین ویرایش: 27-06-2020, 02:33 PM، توسط رعنا کوزلی لاهرودی.)
پردیس فناوری کیش- طرح مشاوره متخصصین صنعت و مدیریت گروه حرفهای امور بانکی
عقد مزارعه چیست؟ مُزارعه در لغت به معنای با همدیگر کاشتن است و در حقوق به موجب عقد مزارعه یکی از طرفین در معامله زمینی را برای مدتی معین به شخص دیگر میدهد تا در آن زراعت کند و محصول بهدست آمده از آن را تقسیم کنند. در اصطلاح حقوق مالک را مُزارع و شخصی را که زراعت میکند عامل مینامند.
مدت عقد مزارعه
در عقد مزارعه مدت باید معین باشد که در چه مدتِ زمانی مزارع زمین را در اختیار عامل قرار داده است. مدت معین شده باید برای کشت محصول مورد نظر متناسب و کافی باشد و الا اگر این تناسب معقول نباشد عقد باطل است و چنانچه اصلا زمان معین نشود معامله غُرری (هیچ نفع عقلایی و مشروع برای طرفین ندارد و بستگی به شانس و تصادف دارد) و باطل است.
زمین مورد مزارعه
در عقد مزارعه، لازم نیست که مُزارع حتما مالک زمین باشد اما باید مالک منافع آن زمین باشد.
کسی هم که در زمین مورد مزارعه به مدت سکونت یا عمر خود حق انتفاع در آن زمین را دارد میتواند زمین را به مزارعه دهد یا وصی، ولی، قیم، متولی یا وکیل آن زمین باشد که مثلا توانایی زراعت ندارد و زمین خود را برای زرع به دیگری واگذار میکند و با داشتن حق تصرف بهعنوان مزارعِ آن زمین شناخته شود.
زمینهایی که سابقهی احیا و عمران ندارند (اراضی مَوات) نمیتوانند مورد عقد مزارعه قرار بگیرند.
زمینی که مورد مزارعه قرار میگیرد باید برای کشت همان محصولی که برای مزارعه معین شده است آماده باشد ولو اینکه نیاز به اقداماتی اصلاحی باشد. بهطور مثال اگر زمینی که برای کشت گندم آماده شده است طبق عقد مزارعه برای کاشتن برنج در نظر گرفته شود عقد مزارعه باطل است و نیز در زمین مورد مزارعه باید امکان آبرسانی وجود داشته باشد.
مساحت زمین مورد معامله هم باید معین و معلوم باشد. که مقدار زمین میتواند خواه توسط مشاهده یا ذکر مساحت و اوصاف مشخص شود.
تعیین سهم در عقد مزارعه
در عقد مزراعه سهم هریک از طرفین معامله (مزارع و عامل) باید بهطور آشکار مثلا ربع یا ثلث یا نصف مشخص شود و اگر به نحو دیگری باشد با وجود اینکه عقد باطل نمیشود اما این قرارداد دیگر عقد مزارعه محسوب نمیشود.
نوع زرع در مزارعه
نوع محصولی که باید کاشته شود باید در عقد مزارعه معین شود مگر اینکه طبق عرف مشخص باشد که دیگر نیازی به قید نوع محصول در قرارداد مزارعه نیست و اگر عقد مطلقا برای زراعت باشد عامل، اختیار هر نوع زرع در کشت را دارد.
مخارج عقد مزارعه
مخارجی که برای عقد مزارعه لازم است باید توسط طرفین معامله معین شود. برای مثال برای تعیین چگونگی تهیهی بذر زراعت باید مشخص شود که بذر مثلا توسط مالک یا کشاورز یا مشترکا خریداری میشود. در صورت عدم تعیین این موضوع عقد مزارعه باطل است.
رعنا کوزلی لاهرودی- کاردانی حرفهای امور بانکی
تیر ماه 1399
عقد مزارعه چیست؟ مُزارعه در لغت به معنای با همدیگر کاشتن است و در حقوق به موجب عقد مزارعه یکی از طرفین در معامله زمینی را برای مدتی معین به شخص دیگر میدهد تا در آن زراعت کند و محصول بهدست آمده از آن را تقسیم کنند. در اصطلاح حقوق مالک را مُزارع و شخصی را که زراعت میکند عامل مینامند.
مدت عقد مزارعه
در عقد مزارعه مدت باید معین باشد که در چه مدتِ زمانی مزارع زمین را در اختیار عامل قرار داده است. مدت معین شده باید برای کشت محصول مورد نظر متناسب و کافی باشد و الا اگر این تناسب معقول نباشد عقد باطل است و چنانچه اصلا زمان معین نشود معامله غُرری (هیچ نفع عقلایی و مشروع برای طرفین ندارد و بستگی به شانس و تصادف دارد) و باطل است.
زمین مورد مزارعه
در عقد مزارعه، لازم نیست که مُزارع حتما مالک زمین باشد اما باید مالک منافع آن زمین باشد.
کسی هم که در زمین مورد مزارعه به مدت سکونت یا عمر خود حق انتفاع در آن زمین را دارد میتواند زمین را به مزارعه دهد یا وصی، ولی، قیم، متولی یا وکیل آن زمین باشد که مثلا توانایی زراعت ندارد و زمین خود را برای زرع به دیگری واگذار میکند و با داشتن حق تصرف بهعنوان مزارعِ آن زمین شناخته شود.
زمینهایی که سابقهی احیا و عمران ندارند (اراضی مَوات) نمیتوانند مورد عقد مزارعه قرار بگیرند.
زمینی که مورد مزارعه قرار میگیرد باید برای کشت همان محصولی که برای مزارعه معین شده است آماده باشد ولو اینکه نیاز به اقداماتی اصلاحی باشد. بهطور مثال اگر زمینی که برای کشت گندم آماده شده است طبق عقد مزارعه برای کاشتن برنج در نظر گرفته شود عقد مزارعه باطل است و نیز در زمین مورد مزارعه باید امکان آبرسانی وجود داشته باشد.
مساحت زمین مورد معامله هم باید معین و معلوم باشد. که مقدار زمین میتواند خواه توسط مشاهده یا ذکر مساحت و اوصاف مشخص شود.
تعیین سهم در عقد مزارعه
در عقد مزراعه سهم هریک از طرفین معامله (مزارع و عامل) باید بهطور آشکار مثلا ربع یا ثلث یا نصف مشخص شود و اگر به نحو دیگری باشد با وجود اینکه عقد باطل نمیشود اما این قرارداد دیگر عقد مزارعه محسوب نمیشود.
نوع زرع در مزارعه
نوع محصولی که باید کاشته شود باید در عقد مزارعه معین شود مگر اینکه طبق عرف مشخص باشد که دیگر نیازی به قید نوع محصول در قرارداد مزارعه نیست و اگر عقد مطلقا برای زراعت باشد عامل، اختیار هر نوع زرع در کشت را دارد.
مخارج عقد مزارعه
مخارجی که برای عقد مزارعه لازم است باید توسط طرفین معامله معین شود. برای مثال برای تعیین چگونگی تهیهی بذر زراعت باید مشخص شود که بذر مثلا توسط مالک یا کشاورز یا مشترکا خریداری میشود. در صورت عدم تعیین این موضوع عقد مزارعه باطل است.
رعنا کوزلی لاهرودی- کاردانی حرفهای امور بانکی
تیر ماه 1399