٣٣. وَ كَانَ، مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السّلَامُ فِي الِاسْتِخَارَةِ:
بسم الله الرحمن الرحيم
اللّهُمّ إِنِيّ أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اقْضِ لِي بِالْخِيَرَةِ وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ الِاخْتِيَارِ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ ذَرِيعَةً إِلَى الرّضَا بِمَا قَضَيْتَ لَنَا وَ التّسْلِيمِ لِمَا حَكَمْتَ فَأَزِحْ عَنّا رَيْبَ الِارْتِيَابِ، وَ أَيّدْنَإ؛سسّّ بِيَقِينِ الْمُخْلِصِينَ.
وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمّا تَخَيّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ، وَ نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ، وَ نَجْنَحَ إِلَى الّتِي هِيَ أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَةِ، وَ أَقْرَبُ إِلَى ضِدّ الْعَافِيَةِ حَبّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ، وَ سَهّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِيَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَيْنَا مِنْ مَشِيّتِكَ حَتّى لَا نُحِبّ تَأْخِيرَ مَا عَجّلْتَ، وَ لَا تَعْجِيلَ مَا أَخّرْتَ، وَ لَا نَكْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ، وَ لَا نَتَخَيّرَ مَا كَرِهْتَ.
وَ اخْتِمْ لَنَا بِالّتِي هِيَ أَحْمَدُ عَاقِبَةً، وَ أَكْرَمُ مَصِيراً، إِنّكَ تُفِيدُ الْكَرِيمَةَ، وَ تُعْطِي الْجَسِيمَةَ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِيدُ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.
۳۳. نيايش، در طلب خير
به نام خداوند بخشنده ی مهربان
خدايا از تو مي‌خواهم که به دانايي‌ات خير را برايم بگزيني. پس بر محمّد و آلش رحمت فرست، و در باره‌ام به خير حکم فرماي، و ما را به حکمت اختيار خود ملهم ساز، و آن را براي ما وسيله رضاء به قضاء و تسليم به حکم خود قرار ده. و به اين وسيله پريشاني شک و ترديد را از ما دور ساز، و ما را به يقين مخلصين تأييد فرماي، و به خويشتن وا مگذار، که از معرفت آنچه براي ما برگزيده‌اي فرو مانيم، تا آنجا که قدر تو را سبک شماريم، و مورد رضاي تو را مکروه داريم، و به چيزي که از حسن عاقبت دورتر و به خلاف عافيت نزديک‌تر است متمايل شويم. آنچه را از قضاي خود که ما از آن اکراه داريم پيش ما محبوب ساز. و آنچه را از حکم تو که دشوار مي‌پنداريم بر ما آسان کن و ما را به گردن نهادن مشيّتي که بر ما وارد ساخته‌اي ملهم ساز. تا تأخير آنچه را تعجيل فرموده‌اي، و تعجيل آنچه را به تأخير افکنده‌اي، دوست نداريم، و آنچه را تو دوست داري مکروه نشماريم و آنچه را مکروه داري برنگزينيم. و کار ما را به آنچه فرجامش پسنديده‌تر و مآلش بهتر است پايان بخش زيرا که تو عطاياي نفيس مي‌دهي. و نعمت‌هاي بزرگ مي‌بخشي، و تو بر هر کار قدرت بي‌پايان داري.
بسم الله الرحمن الرحيم
اللّهُمّ إِنِيّ أَسْتَخِيرُكَ بِعِلْمِكَ، فَصَلّ عَلَى مُحَمّدٍ وَ آلِهِ، وَ اقْضِ لِي بِالْخِيَرَةِ وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ الِاخْتِيَارِ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ ذَرِيعَةً إِلَى الرّضَا بِمَا قَضَيْتَ لَنَا وَ التّسْلِيمِ لِمَا حَكَمْتَ فَأَزِحْ عَنّا رَيْبَ الِارْتِيَابِ، وَ أَيّدْنَإ؛سسّّ بِيَقِينِ الْمُخْلِصِينَ.
وَ لَا تَسُمْنَا عَجْزَ الْمَعْرِفَةِ عَمّا تَخَيّرْتَ فَنَغْمِطَ قَدْرَكَ، وَ نَكْرَهَ مَوْضِعَ رِضَاكَ، وَ نَجْنَحَ إِلَى الّتِي هِيَ أَبْعَدُ مِنْ حُسْنِ الْعَاقِبَةِ، وَ أَقْرَبُ إِلَى ضِدّ الْعَافِيَةِ حَبّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ، وَ سَهّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ وَ أَلْهِمْنَا الِانْقِيَادَ لِمَا أَوْرَدْتَ عَلَيْنَا مِنْ مَشِيّتِكَ حَتّى لَا نُحِبّ تَأْخِيرَ مَا عَجّلْتَ، وَ لَا تَعْجِيلَ مَا أَخّرْتَ، وَ لَا نَكْرَهَ مَا أَحْبَبْتَ، وَ لَا نَتَخَيّرَ مَا كَرِهْتَ.
وَ اخْتِمْ لَنَا بِالّتِي هِيَ أَحْمَدُ عَاقِبَةً، وَ أَكْرَمُ مَصِيراً، إِنّكَ تُفِيدُ الْكَرِيمَةَ، وَ تُعْطِي الْجَسِيمَةَ، وَ تَفْعَلُ مَا تُرِيدُ، وَ أَنْتَ عَلَى كُلّ شَيْءٍ قَدِيرٌ.
۳۳. نيايش، در طلب خير
به نام خداوند بخشنده ی مهربان
خدايا از تو مي‌خواهم که به دانايي‌ات خير را برايم بگزيني. پس بر محمّد و آلش رحمت فرست، و در باره‌ام به خير حکم فرماي، و ما را به حکمت اختيار خود ملهم ساز، و آن را براي ما وسيله رضاء به قضاء و تسليم به حکم خود قرار ده. و به اين وسيله پريشاني شک و ترديد را از ما دور ساز، و ما را به يقين مخلصين تأييد فرماي، و به خويشتن وا مگذار، که از معرفت آنچه براي ما برگزيده‌اي فرو مانيم، تا آنجا که قدر تو را سبک شماريم، و مورد رضاي تو را مکروه داريم، و به چيزي که از حسن عاقبت دورتر و به خلاف عافيت نزديک‌تر است متمايل شويم. آنچه را از قضاي خود که ما از آن اکراه داريم پيش ما محبوب ساز. و آنچه را از حکم تو که دشوار مي‌پنداريم بر ما آسان کن و ما را به گردن نهادن مشيّتي که بر ما وارد ساخته‌اي ملهم ساز. تا تأخير آنچه را تعجيل فرموده‌اي، و تعجيل آنچه را به تأخير افکنده‌اي، دوست نداريم، و آنچه را تو دوست داري مکروه نشماريم و آنچه را مکروه داري برنگزينيم. و کار ما را به آنچه فرجامش پسنديده‌تر و مآلش بهتر است پايان بخش زيرا که تو عطاياي نفيس مي‌دهي. و نعمت‌هاي بزرگ مي‌بخشي، و تو بر هر کار قدرت بي‌پايان داري.