31-08-2019, 09:45 PM
۱- برنامه نویسی به روش نردبانی:
در روش نردبانی برنامه به صورت نماد اتصال و سیستم پیچ های مدار فرمان رله‌ای نشان داده می‌شود؛ لذا ساختار برنامه شبیه مدارهای فرمان رله‌ای می‌باشد، اما نباید با آن ها اشتباه شود. در این روش برنامه ریزی از علامت کنتاکت (تیغه – (Contact و هم چنین علامت بوبین (Coil) استفاده می شود.
در برنامه نویسی با روش نردبانی به اصول زیر باید توجه کرد:
الف- در روش نردبانی ورودی را با کنتاکت نشان می دهند. کنتاکت (تیغۀ) باز I1 با علامت و کنتاکت بستۀ I2 با علامت نشان داده می شود.
ب- خروجی را با بوبین نشان می دهند و علامت به صورت است و ضمناً کنتاکت مربوط به هر بوبین اگر از نوع باز باشد با علامت مشخص می شود.
پ- تیغه ها اگر از نوع ورودی باشند با حرف I و اگر از نوع خروجی (بوبین) باشند با حرف Q مشخص می شوند. کنتاکت مربوط به بوبین (خروجی) نیز مانند مدارات کنتاکتوری هم نام و هم شمارۀ بوبین خواهد بود مثل Q1.
ت- آخرین ستون سمت راست در روش نردبانی فقط می تواند محل قرارگرفتن بوبین باشد؛ سایر ورودی ها و کنتاکت های بوبین می تواند در هر محلی در روش نردبانی رسم شود.
ث- در مدارهای فرمان نحوۀ ترسیم نقشه عمودی بوده از بالا شروع و در پایین ترین نقطه به بوبین کنتاکتور ختم می شود اما در روش نردبانی ترسیم مدار به صورت افقی بوده روی پله های یک نردبان از چپ به راست انجام شده و به ستون سمت راست ختم می شود.
۲- برنامه نویسی به روش بلوکی:
در این روش که شبیه گیت های منطقی می باشد از یک سری بلوک جهت برنامه نویسی استفاده می شود که در داخل بلوک نوع عمل منطقی مشخص می شود.
در برنامه نویسی با این روش به اصول زیر باید توجه کرد:
الف- در این روش ترسیم مدار از سمت ورودی به سمت خروجی است (معمولاً از سمت چپ شروع و به سمت راست ختم می شود).
ب- در روش بلوکی ورودی با علامت و خروجی با علامت نشان داده می شود. ورودی با حرف I و خروجی با حرف Q مشخص می شوند و در بالای بلوک این حروف و شمارۀ آن ها درج می شود.
پ- یک خروجی بوبین می تواند به ورودی چندین بلوک وصل شود. به این ترتیب کنتاکت آن خروجی ساخته می شود.
ت- در این روش برای اتصالات و برنامه ریزی می توان از عملگرهای منطقی استفاده کرد، برای مثال در این روش اتصال سری را AND و اتصال موازی را OR می نامند.
ث- برای ساخت علامت کنتاکت بسته از عملگر منطقی NOT مطابق شکل می توان استفاده کرد.
ج- در مواردی که خروجی عملگر NOT به ورودی هر عملگری وصل شود می توان به جای عملگر NOT از یک حباب استفاده نمود.
همان طور که در معرفی زبان نردبانی و بلوکی گفته شد مشابهت با شکل مدارهای الکتریکی نباید باعث ایجاد تصورات نادرست در مورد برنامه شود. باید توجه داشت رسم علامت کنتاکت در برنامه ها به معنای وجود کنتاکت در داخل رلۀ PLR نیست؛ همین طور رسم خطوطی برای اتصال عملگرها و یا ورودی و خروجی ها به معنای مسیری برای عبور جریان نیست.
دو روش برنامه نویسی نردبانی و بلوکی نمادهای گرافیگی هستند که فقط کار را ساده سازی می کنند اما اتصالات آن ها وجود خارجی ندارد؛ برای مثال برنامه ای مشابه شکل زیر در اصل برنامۀ I1 – Q1 است و بدین معنا است که هر ارزش منطقی که I1 داشته باشد Q1 هم همان ارزش منطقی را دارد.
در روش نردبانی برنامه به صورت نماد اتصال و سیستم پیچ های مدار فرمان رله‌ای نشان داده می‌شود؛ لذا ساختار برنامه شبیه مدارهای فرمان رله‌ای می‌باشد، اما نباید با آن ها اشتباه شود. در این روش برنامه ریزی از علامت کنتاکت (تیغه – (Contact و هم چنین علامت بوبین (Coil) استفاده می شود.
در برنامه نویسی با روش نردبانی به اصول زیر باید توجه کرد:
الف- در روش نردبانی ورودی را با کنتاکت نشان می دهند. کنتاکت (تیغۀ) باز I1 با علامت و کنتاکت بستۀ I2 با علامت نشان داده می شود.
ب- خروجی را با بوبین نشان می دهند و علامت به صورت است و ضمناً کنتاکت مربوط به هر بوبین اگر از نوع باز باشد با علامت مشخص می شود.
پ- تیغه ها اگر از نوع ورودی باشند با حرف I و اگر از نوع خروجی (بوبین) باشند با حرف Q مشخص می شوند. کنتاکت مربوط به بوبین (خروجی) نیز مانند مدارات کنتاکتوری هم نام و هم شمارۀ بوبین خواهد بود مثل Q1.
ت- آخرین ستون سمت راست در روش نردبانی فقط می تواند محل قرارگرفتن بوبین باشد؛ سایر ورودی ها و کنتاکت های بوبین می تواند در هر محلی در روش نردبانی رسم شود.
ث- در مدارهای فرمان نحوۀ ترسیم نقشه عمودی بوده از بالا شروع و در پایین ترین نقطه به بوبین کنتاکتور ختم می شود اما در روش نردبانی ترسیم مدار به صورت افقی بوده روی پله های یک نردبان از چپ به راست انجام شده و به ستون سمت راست ختم می شود.
۲- برنامه نویسی به روش بلوکی:
در این روش که شبیه گیت های منطقی می باشد از یک سری بلوک جهت برنامه نویسی استفاده می شود که در داخل بلوک نوع عمل منطقی مشخص می شود.
در برنامه نویسی با این روش به اصول زیر باید توجه کرد:
الف- در این روش ترسیم مدار از سمت ورودی به سمت خروجی است (معمولاً از سمت چپ شروع و به سمت راست ختم می شود).
ب- در روش بلوکی ورودی با علامت و خروجی با علامت نشان داده می شود. ورودی با حرف I و خروجی با حرف Q مشخص می شوند و در بالای بلوک این حروف و شمارۀ آن ها درج می شود.
پ- یک خروجی بوبین می تواند به ورودی چندین بلوک وصل شود. به این ترتیب کنتاکت آن خروجی ساخته می شود.
ت- در این روش برای اتصالات و برنامه ریزی می توان از عملگرهای منطقی استفاده کرد، برای مثال در این روش اتصال سری را AND و اتصال موازی را OR می نامند.
ث- برای ساخت علامت کنتاکت بسته از عملگر منطقی NOT مطابق شکل می توان استفاده کرد.
ج- در مواردی که خروجی عملگر NOT به ورودی هر عملگری وصل شود می توان به جای عملگر NOT از یک حباب استفاده نمود.
همان طور که در معرفی زبان نردبانی و بلوکی گفته شد مشابهت با شکل مدارهای الکتریکی نباید باعث ایجاد تصورات نادرست در مورد برنامه شود. باید توجه داشت رسم علامت کنتاکت در برنامه ها به معنای وجود کنتاکت در داخل رلۀ PLR نیست؛ همین طور رسم خطوطی برای اتصال عملگرها و یا ورودی و خروجی ها به معنای مسیری برای عبور جریان نیست.
دو روش برنامه نویسی نردبانی و بلوکی نمادهای گرافیگی هستند که فقط کار را ساده سازی می کنند اما اتصالات آن ها وجود خارجی ندارد؛ برای مثال برنامه ای مشابه شکل زیر در اصل برنامۀ I1 – Q1 است و بدین معنا است که هر ارزش منطقی که I1 داشته باشد Q1 هم همان ارزش منطقی را دارد.