26-05-2024, 10:44 AM
البته تمام مواردی که در بالا به آنها اشاره کردیم به این معنی نیست که پردازندههای ARM قدرت پردازشی محدودی دارند. معماری ARM امروزه امکان استفاده از طراحی ۳۲ و ۶۴ بیتی را در اختیار کاربران قرار میدهد. همچنین باید به مجموعهای از قابلیتهای دیگر اشاره کرد که علاوه بر گوشیهای هوشمند، پردازندههای ARM را برای استفاده در کاربردهای دیگری نظیر ابررایانهها مناسب میکند.
نسبت عملکرد به ازای هر وات از انرژی مصرفی در پردازندههای ARM بسیار قابل قبول است. در صورتی که نرمافزار توسعهیافته برای پردازندههای ARM بهینه باشد، این پردازندهها میتوانند عملکرد بهتری در مقایسه با معماری x86 ارائه کنند، از اینرو اهمیت پردازندههای ARM در کاربردهایی نظیر بهکارگیری آنها در سرورها و ابررایانهها بیش از پیش پررنگ میشود.
دفتر اصلی ARM
خروجی پردازشی مورد انتظار از ۲۴ هستهی پردازشی x86 را میتوان از چند صد هستهی پردازشی کممصرف و کوچک مبتنی بر معماری ARM دریافت کرد. هستههای x86 قدرت پردازشی مورد نیاز را تنها از چند هستهی پردازشی و چندین ترد به دست خواهند آورد، حال آنکه در معماری ARM، وظیفه پردازشی روی چندین هستهی پردازشی کممصرف با ظرفیت پایینتر تقسیم میشود. هرچند تعداد هستههای ARM بیشتر است، اما این هستهها در مقایسه با ۲۴ هستهی x86 نیاز به انرژی کمتری دارند. بدین منظور با استفاده از پتانسیل هستههای ARM میتوان قدرت پردازشی را بدون نیاز به بالابردن انرژی مصرفی، افزایش داد و نرمافزاری را که باید اجرا شود، برای معماری آرم بهینه کرد.
نسبت عملکرد به ازای هر وات از انرژی مصرفی در پردازندههای ARM بسیار قابل قبول است. در صورتی که نرمافزار توسعهیافته برای پردازندههای ARM بهینه باشد، این پردازندهها میتوانند عملکرد بهتری در مقایسه با معماری x86 ارائه کنند، از اینرو اهمیت پردازندههای ARM در کاربردهایی نظیر بهکارگیری آنها در سرورها و ابررایانهها بیش از پیش پررنگ میشود.
دفتر اصلی ARM
خروجی پردازشی مورد انتظار از ۲۴ هستهی پردازشی x86 را میتوان از چند صد هستهی پردازشی کممصرف و کوچک مبتنی بر معماری ARM دریافت کرد. هستههای x86 قدرت پردازشی مورد نیاز را تنها از چند هستهی پردازشی و چندین ترد به دست خواهند آورد، حال آنکه در معماری ARM، وظیفه پردازشی روی چندین هستهی پردازشی کممصرف با ظرفیت پایینتر تقسیم میشود. هرچند تعداد هستههای ARM بیشتر است، اما این هستهها در مقایسه با ۲۴ هستهی x86 نیاز به انرژی کمتری دارند. بدین منظور با استفاده از پتانسیل هستههای ARM میتوان قدرت پردازشی را بدون نیاز به بالابردن انرژی مصرفی، افزایش داد و نرمافزاری را که باید اجرا شود، برای معماری آرم بهینه کرد.