14-11-2017, 06:00 PM
وقتي در مورد سيستم‌هاي 64 بيتي صحبت مي‌شود بايد بين دو مفهوم محاسبات 64 بيتي که براي رسيدن به کارآيي بالاتر و آدرس‌دهي 64 بيتي که براي پشتيباني از حجم بالاتري از حافظه به کار مي‌روند تفاوت قائل شد. سيستم 64 بيتي براي پشتيباني از اطلاعات 64 بيتي از رجيسترهاي 64 بيتي استفاده مي‌کند. اين سيستم‌ها از آدرس‌دهي داخلي 64 بيتي استفاده مي‌کنند که حجم حافظه قابل آدرس‌دهي را به 16 گيگابايت مي‌رساند در حاليکه در سيستم‌هاي 32 بيتي حداکثر حافظه قابل آدرس دهي، 4 گيگا بايت است.
براي کار با سيستم‌عامل 64 بيتي به پردازنده 64 بيتي نياز است. اکثر سيستم‌هاي 64 بيتي قادرند نرم‌افزارهاي 32 بيتي را در حالت سازگاري يا Compatibility Mode اجرا کنند.
اين قابليت، با توجه به کمياب بودن نسخه 64 بيتي برخي نرم‌افزارها، بسيار کاربردي است. با نصب سيستم‌عامل 32 بيتي روي پردازنده 64 بيتي، در واقع از تمام قابليت‌ها و قدرت اين نوع پردازنده استفاده نخواهد شد. در حاليکه يک نرم‌افزار 64 بيتي چنانچه ساختار درستي داشته باشد روي سيستم‌عامل 64 بيتي بسيار بهتر اجرا مي‌شود، به علاوه نرم‌افزارهاي 32 بيتي هم با سرعت تقريبا يکساني روي هر دو نوع سيستم‌عامل اجرا خواهند شد.
براي کار با سيستم‌عامل 64 بيتي به پردازنده 64 بيتي نياز است. اکثر سيستم‌هاي 64 بيتي قادرند نرم‌افزارهاي 32 بيتي را در حالت سازگاري يا Compatibility Mode اجرا کنند.
اين قابليت، با توجه به کمياب بودن نسخه 64 بيتي برخي نرم‌افزارها، بسيار کاربردي است. با نصب سيستم‌عامل 32 بيتي روي پردازنده 64 بيتي، در واقع از تمام قابليت‌ها و قدرت اين نوع پردازنده استفاده نخواهد شد. در حاليکه يک نرم‌افزار 64 بيتي چنانچه ساختار درستي داشته باشد روي سيستم‌عامل 64 بيتي بسيار بهتر اجرا مي‌شود، به علاوه نرم‌افزارهاي 32 بيتي هم با سرعت تقريبا يکساني روي هر دو نوع سيستم‌عامل اجرا خواهند شد.