15-05-2022, 04:46 PM
(آخرین ویرایش: 15-05-2022, 05:22 PM، توسط رضا ابراهیم خانی.)
پایتون (به انگلیسی: Python، US: /ˈpaɪθɑːn/) ، یک زبان برنامه‌نویسی شیءگرا، تفسیری، سطح بالا، و همه منظوره است که خیدو فان روسوم[a] آن را طراحی کرده‌است و اولین بار در سال ۱۹۹۱ منتشر شده‌است . فلسفه اصلی طراحی پایتون «خوانایی بالای کد» است و نویسه‌های فاصله خالی در آن معنادار هستند و مکرر استفاده می‌شوند. ساختار زبانی و دیدگاه شیءگرا در پایتون به گونه‌ای طراحی شده‌است که به برنامه‌نویس امکان نوشتن کد منطقی و واضح (بدون ابهام) را برای پروژه‌های کوچک و بزرگ می‌دهد.[۲۷]
پایتون (به انگلیسی: Python، US: /ˈpaɪθɑːn/) ، یک زبان برنامه‌نویسی شیءگرا، تفسیری، سطح بالا، و همه منظوره است که خیدو فان روسوم[a] آن را طراحی کرده‌است و اولین بار در سال ۱۹۹۱ منتشر شده‌است . فلسفه اصلی طراحی پایتون «خوانایی بالای کد» است و نویسه‌های فاصله خالی در آن معنادار هستند و مکرر استفاده می‌شوند. ساختار زبانی و دیدگاه شیءگرا در پایتون به گونه‌ای طراحی شده‌است که به برنامه‌نویس امکان نوشتن کد منطقی و واضح (بدون ابهام) را برای پروژه‌های کوچک و بزرگ می‌دهد.[۲۷]
پایتون (به انگلیسی: Python، US: /ˈpaɪθɑːn/) ، یک زبان برنامه‌نویسی شیءگرا، تفسیری، سطح بالا، و همه منظوره است که خیدو فان روسوم[a] آن را طراحی کرده‌است و اولین بار در سال ۱۹۹۱ منتشر شده‌است . فلسفه اصلی طراحی پایتون «خوانایی بالای کد» است و نویسه‌های فاصله خالی در آن معنادار هستند و مکرر استفاده می‌شوند. ساختار زبانی و دیدگاه شیءگرا در پایتون به گونه‌ای طراحی شده‌است که به برنامه‌نویس امکان نوشتن کد منطقی و واضح (بدون ابهام) را برای پروژه‌های کوچک و بزرگ می‌دهد.[۲۷]