15-03-2021, 02:45 PM
صدا روی پروتکل اینترنت (به انگلیسی: VoIP) مخفف کلمات Voice Over Internet Protocol است .VoIP به یک گروه از تکنولوژی می‌گویند که برای انتقال صدا و چندرسانه از شبکه‌های مبتنی بر پروتکل اینترنت، مانند اینترنت استفاده می‌کند. VoIP با عنوان‌های تلفن IP، تلفن اینترنتی، تلفن پهن‌باند، صدای پهن‌باند ، تلفن تحت شبکه صدا روی پهن‌باند نیز شناخته‌می‌شود.
معمولاً از شرکت‌های ارائه‌کننده ی سرویس‌های VoIP به‌عنوان تهیه‌کنندگان، و از پروتکل‌های استفاده شده برای حمل علایم صدا روی شبکهٔ IP، به‌عنوان صدا روی IP یا پروتکل‌های VoIP یاد می‌شود. آن‌ها را می‌توان در اصل توسعهٔ تجاری تجربهٔ پروتکل صدای شبکه (۱۹۷۳) که توسط تهیه‌کنندگان نسل قدیمی اینترنت (ARPANET) اختراع شده‌بود، در نظرگرفت.
برخی از کاهش هزینه‌ها تا حدودی به دلیل استفاده از یک شبکه ی منفرد برای حمل صدا و اطلاعات است، مخصوصاً در جایی که استفاده‌کنندگان به شبکه‌ای دسترسی دارند که از ظرفیت آن کمتر استفاده شده و می‌توانند از VoIP بدون هیچ هزینهٔ اضافی استفاده‌کنند. تماس‌های VoIP به VoIP برخی اوقات مجانی هستند، در حالی که تماس VoIP به شبکه‌های تلفن عمومی(PSTN) ممکن است هزینه‌ای دربرداشته‌باشد که باید توسط استفاده‌کنندگان VoIP پرداخت‌شود.
پروتکل‌های صدا روی IP، سیگنال‌های تلفنی را به‌عنوان داده ی دیجیتال (که معمولاً با فنون فشرده‌سازی کاهش حجم یافته‌است) حمل می‌کنند.
دو نوع شبکه ی تلفن بر روی سرویس‌های VoIP وجود دارد: شماره‌گیری داخلی مستقیم (DID) و شماره‌های دسترسی. شماره‌گیری داخلی مستقیم(DID)، تماس‌گیرنده را به‌صورت مستقیم متصل می‌کند در صورتی که لازمهٔ شماره‌های دسترسی، گرفتن شماره ی داخلی توسط تماس‌گیرنده‌است.
تاریخچه
از دیرباز انتقال صدا بر روی آی‌پی یک موضوع جالب بوده‌است. تقریباً زمان اختراع اولین شبکهٔ رایانه‌ای (حدود ۱۹۷۳)، صدا بر روی پروتکل اینترنت مخابره شده بود. به کمک فناوری، مخابرهٔ صدای مکالمات بر روی اینترنت برای استفاده‌کنندگان نهایی از حداقل دههٔ ۱۹۹۰ در دسترس بوده‌است. برای مثال در سال ۱۹۹۶، یک محصول نرم‌افزاری پیچیده و فشرده شده که صدای اینترنتی یا Vocaltec نامیده می‌شد، VoIP را، به همراه نمای اضافی (از قبیل پست صوتی و نمایشگر ID) در اختیار قرار می‌داد. به‌هر حال، آن نرم‌افزار راهی برای سامانه POTS آنالوگ پیشنهاد نمی‌داد، بنابراین فقط برای صحبت کردن با دیگر استفاده‌کنندگان برنامهٔ Vocaltec امکان‌پذیر بود. Vocaltec برای بازکردن فشردگی صدای زمان حقیقی (زمان خالص ارسال و دریافت پیام) مهم است، که در مقطعی حیاتی بود (یعنی هنگامی که اکثریت استفاده‌کنندگان، در بیشترین اوقات، یک مودم دایل‌آپ ۲۸٫۸ کیلو بیت در ثانیه در اختیار داشتند). در سال ۱۹۹۷، درجهٔ ۳، توسعهٔ اولین soft-switch (واژه‌ای که در سال ۱۹۹۸ اختراع شد) را آغاز کرد. سوئیچ‌های نرم‌افزاری برای جایگزینی سخت‌افزار سنتی switchboardها، و برای خدمت‌رسانی، به‌عنوان راه بین دو شبکه تلفنی، طراحی شده بودند.
کارگزاری (عملیات)
VoIP وظایفی که ممکن است برای دستیابی به استفاده از شبکه‌های قدیمی مشکل‌تر باشند (که به‌طور معمول برای مخابرهٔ بیشتر از یک تلفن ناکارآمد سنتی استفاده می‌شود)، را به صورت زیر تسهیل می‌کند: • با توانایی همان خط تلفن متصل شده به پهن‌باند. این مورد، VoIP را به یک راه‌حل ساده برای اضافه کردن یک خط تلفن اضافی به یک منزل یا دفتر تبدیل می‌نماید. • بسیاری از بسته‌های VoIP نماهای PSTN را که بیشتر telcos(شرکت‌های ارتباط راه دور) به‌طور معمول شارژ اضافی برای آن می‌گیرند، یا ممکن است از telco محلی شما، از قبیل ۳ راه تماس، تماس به جلو، تکرار اتوماتیک و نمایشگر ID در دسترس نباشد، را شامل می‌شوند. VoIP می‌تواند با پروتکل‌های موجود off-the-shelf از قبیل پروتکل انتقال مبدأ زمان واقعی، ایمن شود. بیشتر مشکلات تولید یک تلفن ایمن روی خطوط تلفنی قدیمی، شبیه دیجیتالی و مخابرهٔ دیجیتالی قبلاً به جای VoIP بوده‌اند. این فقط برای رمزگذاری و تصدیق جریان دادهٔ موجود لازم است. • VoIP وابسته به محل نیست، فقط یک اتصال اینترنتی برای به دست آوردن یک اتصال به یک تهیه‌کننده یا سرویس‌دهندهٔ VoIP نیاز دارد، برای مثال کارگزاران مرکزی استفاده‌کننده از خطوط VoIP می‌توانند از هر کجا با یک اتصال اینترنتی پایدار و سریع کار کنند. • تلفن‌های VoIP می‌توانند با دیگر خدمات در دسترس روی اینترنت شامل محاورهٔ ویدئویی، پیام یا تبادل فایل داده موازی با محاوره، کنفرانس صوتی، مدیریت کتب آدرس و اطلاعات گذرنده در بارهٔ دیگران (دوستان یا همکاران) که به صورت آنلاین برای طرفین علاقه‌مند در دسترس هستند، یکپارچه شوند.
اجرا
از آنجایی که UDP نمی‌تواند یک سازوکار برای اطمینان از اینکه بسته‌های اطلاعاتی به‌صورت دایمی و منظم تحویل داده می‌شوند یا ضمانت‌های کیفیت سرویس را (که به عنوان QoS شناخته شده‌اند) تهیه کند، اجرای VOIP با مسایل نهفتگی و ناپایداری سیگنال مواجه‌است. این یک واقعیت است به‌ویژه هنگامی که تأخیر انتشار مدار ماهواره‌ای، ناشی از سفر چرخشی طولانی، حادث می‌شود(۴۰۰ میلی‌ثانیه تا ۶۰۰ میلی‌ثانیه برای ماهواره‌های ثابت). گره‌های دریافت‌کننده باید بسته‌های IP را که ممکن است خارج از دستور، تاخیردار یا گم شده باشند (با اطمینان از اینکه جریان صوت یک سازگاری زمان مناسب را می‌طلبد)، بازسازی کنند. این وظیفه‌مندی معمولاً به‌وسیلهٔ میان‌گیر ناپایداری سیگنال انجام می‌شود.
چالش دیگر، مسیریابی تراکم VoIP از میان دیوارهای آتش و ترجمه‌کنندگان آدرس است. کنترل‌کنندگان محدودهٔ جلسات خصوصی همراه دیوارهای آتش، برای برقراری تماس‌های VOIP از یک شبکهٔ سازمانی حفاظت شده، استفاده می‌کنند. Skype از یک پروتکل اختصاصی برای مسیردهی به تماس‌ها استفاده می‌کند و از طریق Skypeهای دیگر در شبکه، عبور از NATS متقارن و دیوارهای آتش را اجازه می‌دهد. دیگر روش‌ها برای عبور از دیوارهای آتش، استفاده از پروتکل‌هایی از قبیل STUN یا ICE را درگیر می‌کند.
چالش‌های VoIP: • پهنای باند در دسترس • تأخیر نهفتگی شبکه • اتلاف بسته • ناپایداری سیگنال • انعکاس صدا • امنیت • پایایی • ضربان شماره‌گیری برای ترجمهٔ DTMF
بسیاری از تهیه‌کنندگان VoIP پالس شماره‌گیری را از تلفن‌های قدیمی به DTMF ترجمه نمی‌کنند. استفاده‌کننده از VoIP ممکن است از یک پالس VoIP برای تبدیل‌کنندهٔ Tone اگر نیاز باشد، استفاده کند.
تاخیرهای ثابت نمی‌تواند کنترل شود اما برخی تاخیرها می‌توانند به‌وسیلهٔ نشان‌دار کردن بسته‌های صدا به‌عنوان حساس به تأخیر، حداقل شوند. (برای مثال Diffserv را ببینید)
عامل اصلی گم شدن ازدحام است که می‌تواند به وسیلهٔ مدیریت ازدحام و پرهیز کنترل شود. حامل شبکه‌های VoIP به‌وسیلهٔ مهندسی ترافیک راه دور، از ازدحام پرهیز می‌کند.
تغییر در تأخیر، jitter نامیده می‌شود. اثرات jitter به‌وسیلهٔ ذخیره کردن بسته‌های پستی در یک بافر (بافر پخش‌کنندهٔ بیرونی) روی ورودی و قبل از پخش آن‌ها، می‌تواند کاهش یابد. این از یک حالت شناخته شده (ناتوانی بافر) که فرایند پخش دادهٔ صدا (برای پخش) به آخر می‌رسد، پرهیز می‌کند زیرا بستهٔ صدای بعدی هنوز نرسیده‌است اما تأخیر را به‌وسیلهٔ طول بافر افزایش می‌دهد.
علل مشترک بازگشت صدا، عدم تناسب در مقاومت ظاهری در مدار آنالوگ، جفت‌شدگی صوتی مخابره و دریافت سیگنال در انتهای دریافت را شامل می‌شود.
پایایی (قابلیت اعتماد)
تلفن‌های معمولی به‌طور مستقیم به خطوط تلفن شرکت‌های تلفن متصل هستند، که در هنگام قطع برق به‌وسیلهٔ تولیدکنندگان بک‌آپ یا باتری‌های قرار داده شده در تبادل تلفن، دایر نگاه داشته می‌شوند. به‌هر حال خانوادهٔ سخت‌افزار VoIP از مودم‌های پهن‌باند و دیگر تجهیزات تقویت شده به‌وسیلهٔ خانوادهٔ برق، که ممکن است برای زمان قطع برق در غیاب یک تأمین‌کنندهٔ برق غیرقابل انقطاع یا ژنراتور باشند، استفاده می‌کنند. کاربران (قبول‌کنندگان) اولیهٔ VoIP ممکن است همچنین استفاده‌کنندگان تجهیزات دیگر تلفن از قبیل PBX و پایگاه‌های تلفن بدون سیم باشند، که روی قدرتی که به‌وسیلهٔ شرکت‌های تلفن تأمین نشده‌است، تکیه می‌کنند. حتی با برق محلی در دسترس، خود حامل پهن‌باند هنوز ممکن است قطعی برق را به‌همان خوبی تجربه کند. در حالی که از عمر PSTN دهه‌ها می‌گذرد و به‌طور معمول به‌شدت قابل اعتماد است، بیشتر شبکه‌های پهن‌باند کمتر از ده سال عمر دارند، و حتی بهترین آن‌ها هنوز موضوعی برای قطع برق متناوب هستند. به‌علاوه تکنولوژی‌های شبکه از قبیل کابل و DSL اغلب همان درجات سرویس، هنگامی که PSTN یا تکنولوژی‌های کسب و کار با اتصالی از قبیل T1 به دست می‌آورند، را به دست نمی‌دهند.
کیفیت سرویس
بعضی از اتصالات پهن‌باند ممکن است کیفیتی کمتر از کیفیت مطلوب داشته باشند. جایی که بسته‌های IP در هر نقطه‌ای در شبکه بین استفاده‌کنندگان Viop گم شده یا تأخیر یافته هستند، یک قطع شدگی زودگذر صدا وجود خواهد داشت. این بیشتر در شبکه‌های با ازدحام بالا قابل توجه‌است / یا جایی که مسافت‌های طولانی وجود دارد / یا میان کارکردی بین نقاط انتهایی است. تکنولوژی، قابلیت اعتماد و کیفیت صدا را با گذر زمان پیشرفت داده و به توسعهٔ کارایی VoIP همچنان که زمان به جلو می‌رود، ادامه خواهد داد.
آن برای تکیه کردن روی طبیعت بسته‌ای بستر حمل در ارتباطات VoIP و مخابرهٔ جریان بسته‌ها از تلفن مبدأ به تلفن مقصد به‌طور هم‌زمان در طول مسیرهای مختلف (چند مسیری) پیشنهاد شده بود. در چنین شیوه‌ای، شکست‌های گذرا فشار کمی روی کیفیت ارتباط دارند. در مسیرگزینی موی‌رگی، آن برای استفاده در کدهای منبع سطح بسته یا به‌طور ویژه کدهای مناسب برای مخابرهٔ بسته‌های زاید اضافی، که ارتباط را قابل اعتمادتر می‌سازند، پیشنهاد شده بوده‌است.
تعدادی قوانین برای حمایت از گزارش کیفیت سرویس، برای تماس‌های VoIP تعریف شده‌اند. این‌ها گزارش‌های خلاصهٔ RTCP XR(RFC۳۶۱۱)،SIP RTCP و H.۴۶۰٫۹ ضمیمهٔ B(برای H.۳۲۳) و H.۲۴۸٫۳۰ و MGCP الحاقی را شامل می‌شود. بلوک متریک RFC3611 VoIP به‌وسیلهٔ یک تلفن IP یا دروازه(gateway) در طی یک مکالمهٔ زنده تولید می‌شود و اطلاعات نرخ اتلاف پکت، نرخ دورریخت پکت (ناشی از جیتر)، اتلاف بسته/ دورریخت خطاهای پیاپی متریک (طول خطاهای پیاپی/ چگالی، طول شکاف/چگالی)، تأخیر شبکه، و تأخیر سامانه انتهایی، سیگنال/ پارازیت/ درجهٔ بازتاب صدا، نمرات MOS و فاکتور R و پیکربندی اطلاعات مرتبط برای میان‌گیر جیتر را شامل می‌شود.
گزارش‌های متریک RFC3611 VoIP بین نقاط انتهایی IP، بر یک مبنای اتفاقی در طول یک مکالمه، و یک انتهای پیام تلفنی فرستاده شده از طریق گزارش خلاصهٔ SIP RTCP یا یکی از دیگر پروتکل‌های علامت‌دهی الحاقی، مبادله می‌شوند. گزارش‌های متریک RFC3611 VoIP برای حمایت از بازخورد زمان واقعی مرتبط با مسایل QoS، تبادل اطلاعات بین نقاط انتهایی برای محاسبهٔ کیفیت تماس بهبود یافته و یک تنوع درخواست‌های دیگر نامزد شده‌اند.
مشکل در ارسال دورنویس (Fax)
مشکل در ارسال دورنویس پشتیبانی از ارسال دورنویس روی VoIP هنوز محدود است. وسایل رمزگذار صدای موجود، برای مخابرهٔ دورنویس طراحی نشده‌اند. تلاشی برای علاج این مشکل به‌وسیلهٔ تعریف یک راه حل مبتنی بر IP متناوب برای تحویل دورنویس روی IP، به نام پروتکل T.۳۸ در حال انجام است. راه حل ممکن دیگر برای چیره‌شدن بر مشکل، برخورد با سامانه دورنویس به‌عنوان یک سامانه switching (مسیریابی) پیام است (که به مخابرهٔ داده در زمان واقعی نیاز ندارد) – از قبیل ارسال یک دورنویس هنگامی که یک پیوست ایمیل وجود دارد(Fax را ببینید) یا نسخهٔ چاپی از راه دور (پروتکل چاپ اینترنتی را ببینید). سامانه انتهایی می‌تواند به‌طور کامل دادهٔ دورنویس وارده را قبل از نمایش یا چاپ تصویر دورنویس میانگیری کند.
تماس‌های اورژانسی
طبیعت IP آن را برای مکان‌یابی جغرافیایی کاربران شبکه مشکل می‌سازد؛ بنابراین، تماس‌های اورژانسی، به‌راحتی نمی‌توانند برای یک مرکز تلفن نزدیک، مسیریابی شوند، و در برخی سامانه‌های VoIP این امر غیرممکن است. بعضی اوقات، سامانه‌های VoIP ممکن است تماس‌های اورژانسی را برای یک خط تلفن غیر اورژانس (نامزد شده) مسیریابی کنند. در آمریکا، حداقل یکی از بخش‌های پلیس مرکزی به‌طور جدی برای این تمرین، هنگامی‌که عموم مردم بالقوه در معرض خطر قرار می‌گیرند، هدف‌گذاری می‌شود.
علاوه بر این، در حوادثی که تماس‌گیرنده قادر به دادن آدرس نیست، سرویس‌های اضطراری ممکن است که قادر به مکان‌یابی آن‌ها به هیچ طریقی نباشند. دنبال کردن راهنماهای خطوط موبایل، توسط چندین حامل VoIP قبلاً یک کار محیطی تکنیکی را اجرا می‌کنند. برای مثال، یک حامل VoIP بزرگ، نیاز به ثبت آدرس فیزیکی جایی که خط VoIP استفاده خواهد شد، دارد. هنگامی که شما با شمارهٔ اورژانس کشورتان تماس می‌گیرید، آن‌ها آن را برای سامانه محلی مناسب، مسیریابی خواهند کرد. آن‌ها همچنین مرکز تماس اضطراری خودشان (که برای مثال، از یک سرویس مبتنی بر نرم‌افزار که وابسته به محل فیزیکی ویژه‌ای نیست) و تماس‌های اورژانس غیرقابل مسیریابی با آن گرفته خواهد شد، را حفظ می‌کنند و پس از یادگیری محل فیزیکی‌تان، شما را به‌صورت دستی مکان‌یابی خواهند کرد.
اگر شما (هنگامی که به‌دلیل سیاست‌های مالیاتی ۹۱۱)، باید با کشورتان از محلی در فایل تأمین‌کنندهٔ VoIP، تماس بگیرید، ۹۱۱ همهٔ وظایف عملیاتی را نزد خود نگاه خواهد داشت.
یکپارچگی با سامانه تلفن جهانی
هنگامی که سرویس تلفن قدیمی (POTS) و شبکه‌های تلفن سیار، یک استاندارد جهانی مشترک را(E.۱۶۴) که هر خط تلفن ویژه‌ای را شناسایی و اختصاص می‌دهد، به اشتراک می‌گذارند، چیزی شبیه استاندارد برای شبکه‌های VoIP خیلی پذیرفته نیست. برخی شماره‌ای(E.۱۶۴) که می‌تواند به‌خوبی برای تماس‌های ورودی و خروجی VoIP استفاده شود را تخصیص می‌دهند. به‌هر حال، اغلب اوقات، شماهای ناسازگار زمان تماس، بین تهیه‌کنندگان VoIP که کدهای کوتاه مخصوص تهیه‌کننده را استفاده می‌کنند، وجود دارد.
نقطهٔ تنهای تماس
با راه‌حل‌های سخت‌افزاری VoIP، اتصال مسیریاب VoIP به جعبهٔ تلفن مرکزی موجود در خانه و هر تلفنی که قبلاً به VoIP متصل شده‌است، ممکن می‌گردد. خدمات VoIP مبتنی بر نرم‌افزار، نیازمند به استفاده از یک کامپیوتر است، لذا این خدمات به نقطهٔ تنهای تماس محدود می‌شوند، به‌هر حال اکنون مجموعه تلفن‌هایی در دسترس هستند که بدون نیاز به یک PC امکان استفاده از VoIP را میسر می‌سازند. برخی سرویس‌ها توانایی اتصال به تلفن‌های WiFi SIP را فراهم می‌کنند آنچنانکه سرویس می‌تواند در سر تا سر ملک، و خارج از آن، برای هر محلی با یک hotspot باز، توسعه یابد. به‌هر حال، توجه کنید که بسیاری از hotspotها به تصدیق مبتنی بر مرورگر، که بیشتر تلفن‌های SIP نمی‌توانند از آن پشتیبانی کنند، نیاز دارند.
تلفن‌های سیار و تجهیزات دستی
شرکت‌های تلفن و مصرف‌کنندگان، میلیاردها دلار در تجهیزات تلفن سیار سرمایه‌گذاری کرده‌اند. در کشورهای توسعه یافته، خطوط موبایل تقریباً به نفوذ کامل در بازار دست یافته‌اند، و بسیاری از مردم خطوط زمینی‌شان (خطوط ارتباطی با کابل) را رها و منحصراً از خطوط سیار استفاده می‌کنند. در چنین موقعیتی، تقاضای فراگیر برای استفاده از VoIP در میان مصرف‌کنندگان کاملاً محرز نیست تا هم بخش عمومی یا مجموعهٔ شرکت‌های شبکه‌های بی‌سیم پوشش جغرافیایی شبیه، برای شبکه‌های سلولی (ایجاد خطوط VoIP سیار بدان وسیله، چنان‌که خطوط WiFi یا VoWLAN نامیده می‌شود) برای آن ایجاد یا VoIP را روی شبکه‌های ۳Gی به ارث رسیده، اجرا نمایند. به‌هر حال، مجموعهٔ تلفن‌های «دو نمایه» که تحویل ارتباط بدون انقطاع را بین یک شبکهٔ سلولار و یک شبکهٔ WiFi ممکن می‌سازند، برای کمک به رواج بیشتر VoIP مورد انتظار هستند.
تلفن‌هایی شبیه به NEC N۹۰۰iL، و مدل‌های بعد از آن(Nokia E۶۰، ۶۱)، اولین مجموعه تلفن‌های دو نمایهٔ قادر به تحویل VoIP سیار بوده‌اند. با بیشتر و بیشتر شدن خطوط سیار و تجهیزات دستی استفاده‌کنندگان VoIP، اسامی مستعار MoIP و MVoip(موبایل VoIP) به این کاربردهای سیار انتساب یافته‌اند.
وسایل دستی نوع دیگری از وسایل هستند که به آن وسیله شما می‌توانید از خدمات VoIP استفاده کنید. از این‌رو بیشتر این وسایل با توجه به استفادهٔ از انواع GSM/GPRS وسایل ارتباط، محدود شده‌اند، تقریباً همهٔ وسایل دستی از WiFiهای برخی گونه‌ها استفاده می‌کنند.
وسایل دستی دیگر، وسایل نوع بارکد استحکام یافته هستند که در انبارها و محیط‌های خرده‌فروشی استفاده می‌شوند. این نوع وسایل روی خدمات «داخل چهار دیواری» VoIP که به دنیای خارجی متصل نمی‌شوند و منحصراً برای ارتباطات یک کارمند به کارمند دیگر استفاده می‌شوند، تکیه می‌کنند.
امنیت[ویرایش]
VoIP بسیاری از مصرف‌کنندگان هنوز از رمزگذاری پشتیبانی نمی‌کند، اگر چه داشتن یک تلفن امن با VoIP ساده‌تر از خطوط تلفن سنتی است. به‌عنوان یک نتیجه، استراق سمع روی تماس‌های VoIP و حتی تغییر محتویاتشان برای یک متخصص شبکه که دارای ابزارهای نرم‌افزاری لازم باشد، نسبتاً ساده‌است. چندین راه‌حل منبع باز وجود دارد که دریافت و ردیابی محاورات VoIP را تسهیل می‌کند. مقدار اندکی از امنیت، برای کدهای سماعی انحصاری که به‌طور ساده برای درخواست‌های منبع باز در دسترس نیستند، به‌طور مقتضی حاصل می‌شود، به‌هر حال اینچنین امنیت مبهم به اثبات نرسیده‌ای در کاربرد طولانی مدت در دیگر زمینه‌ها، مؤثر نیست. برخی فروشندگان نیز تراکم را برای مشکل‌تر ساختن استراق سمع، مورد استفاده قرار می‌دهند. به‌هر حال، امنیت واقعی به کدگذاری و پنهان کردن و تصدیق نهفته که به‌طور گسترده در دسترس مصرف‌کننده نیست، نیاز دارد. استاندارد ایمن موجود SRTP و پروتکل ZRTP جدید در مبدل‌های تلفن آنالوگ(ATAs) به‌همان خوبی تلفن‌های نرم‌افزاری متغیر، در دسترس است. این امر، استفاده از IPsec برای P2P VoIP ایمن را با استفاده از رمزگذاری فرصت‌طلبانه ممکن می‌سازد. Skype از SRTP استفاده نمی‌کند، اما از رمزگذاری که برای تهیه‌کنندگان Skype شفاف است، استفاده می‌کند.
گزینهٔ VPN صدا، صدای ایمن را برای شبکه‌های VoIP با درخواست رمزگذاری IPsec برای جریان صدای دیجیتال تأمین می‌کند.
کارت‌های تلفن پیش‌پرداخت شده
VoIP به یک تکنولوژی مهم برای سرویس‌های تلفن برای مسافران تبدیل شده‌است، کارگران مهاجر و تبعیدشدگان، که هر یک، به‌علت هزینه‌های بالای سفر در کشور بیگانه به اجبار فاقد تلفن ثابت یا سیار هستند، سرویس‌های VoIP را برای تماس‌های تلفنی انتخاب می‌کنند. کارت‌های تلفن پیش‌پرداخت همچنین می‌تواند از یک تلفن معمولی یا کافهٔ اینترنتی که سرویس‌های تلفن دارند، استفاده شود. کشورهای توسعه یافته و محدوده‌های با توریست بالا یا انجمنهای مهاجرت به‌طور کلی ادراک بیشتری نسبت به این موضوع دارند.
تعیین هویت تماس گیرنده
تعیین هویت تماس گیرنده از سوی تهیه‌کنندگان متفاوت VoIP پشتیبانی می‌شود، هر چند اکثریت تهیه‌کنندگان VoIP حالا تعیین هویت کامل تماس گیرنده (با نام، یا یادآوری تماس‌های گرفته شده) را پیشنهاد می‌کنند. هنگام تماس یک شمارهٔ PSTN سنتی، از سوی برخی تهیه‌کنندگان VoIP، تعیین هویت تماس‌گیرنده پشتیبانی نمی‌شود. در حالات بسیار اندکی، تهیه‌کنندگان VoIP اجازهٔ کلاهبرداری از اطلاعات تعیین هویت تماس گیرنده را به یک تماس‌گیرنده می‌دهند، این امر زمانی اتفاق می‌افتد که هر از چندگاهی آن‌ها از یک شمارهٔ متفاوت تماس می‌گیرند. درجهٔ تجاری تجهیزات VoIP و نرم‌افزار، اغلب آن را برای تصحیح اطلاعات تعیین هویت تماس‌گیرنده ساده می‌سازد. اگر چه این امر می‌تواند انعطاف بسیار زیاد تجاری ایجاد کند، لاکن راه را برای سوء استفاده نیز بازمی‌گذارد.
صدا روی پیام فوری(VoIM)
صدای روی پیام لحظه‌ای(VoIP,(VoIM را در هنگامی که یک ارتباط در میان چندین ارتباط وجود دارد، با یک لیست تماس و حضور واسط، به‌عنوان تجربهٔ ابتدایی کاربر معرفی می‌کند. بسیاری از سرویس‌های پیام‌آور لحظه‌ای، مشتری به مشتری یا مشتری به PSTN VoIP را در متوسط ۲۰۰۰ ثانیه اضافه می‌کند.
www.kishtech.ir
معمولاً از شرکت‌های ارائه‌کننده ی سرویس‌های VoIP به‌عنوان تهیه‌کنندگان، و از پروتکل‌های استفاده شده برای حمل علایم صدا روی شبکهٔ IP، به‌عنوان صدا روی IP یا پروتکل‌های VoIP یاد می‌شود. آن‌ها را می‌توان در اصل توسعهٔ تجاری تجربهٔ پروتکل صدای شبکه (۱۹۷۳) که توسط تهیه‌کنندگان نسل قدیمی اینترنت (ARPANET) اختراع شده‌بود، در نظرگرفت.
برخی از کاهش هزینه‌ها تا حدودی به دلیل استفاده از یک شبکه ی منفرد برای حمل صدا و اطلاعات است، مخصوصاً در جایی که استفاده‌کنندگان به شبکه‌ای دسترسی دارند که از ظرفیت آن کمتر استفاده شده و می‌توانند از VoIP بدون هیچ هزینهٔ اضافی استفاده‌کنند. تماس‌های VoIP به VoIP برخی اوقات مجانی هستند، در حالی که تماس VoIP به شبکه‌های تلفن عمومی(PSTN) ممکن است هزینه‌ای دربرداشته‌باشد که باید توسط استفاده‌کنندگان VoIP پرداخت‌شود.
پروتکل‌های صدا روی IP، سیگنال‌های تلفنی را به‌عنوان داده ی دیجیتال (که معمولاً با فنون فشرده‌سازی کاهش حجم یافته‌است) حمل می‌کنند.
دو نوع شبکه ی تلفن بر روی سرویس‌های VoIP وجود دارد: شماره‌گیری داخلی مستقیم (DID) و شماره‌های دسترسی. شماره‌گیری داخلی مستقیم(DID)، تماس‌گیرنده را به‌صورت مستقیم متصل می‌کند در صورتی که لازمهٔ شماره‌های دسترسی، گرفتن شماره ی داخلی توسط تماس‌گیرنده‌است.
تاریخچه
از دیرباز انتقال صدا بر روی آی‌پی یک موضوع جالب بوده‌است. تقریباً زمان اختراع اولین شبکهٔ رایانه‌ای (حدود ۱۹۷۳)، صدا بر روی پروتکل اینترنت مخابره شده بود. به کمک فناوری، مخابرهٔ صدای مکالمات بر روی اینترنت برای استفاده‌کنندگان نهایی از حداقل دههٔ ۱۹۹۰ در دسترس بوده‌است. برای مثال در سال ۱۹۹۶، یک محصول نرم‌افزاری پیچیده و فشرده شده که صدای اینترنتی یا Vocaltec نامیده می‌شد، VoIP را، به همراه نمای اضافی (از قبیل پست صوتی و نمایشگر ID) در اختیار قرار می‌داد. به‌هر حال، آن نرم‌افزار راهی برای سامانه POTS آنالوگ پیشنهاد نمی‌داد، بنابراین فقط برای صحبت کردن با دیگر استفاده‌کنندگان برنامهٔ Vocaltec امکان‌پذیر بود. Vocaltec برای بازکردن فشردگی صدای زمان حقیقی (زمان خالص ارسال و دریافت پیام) مهم است، که در مقطعی حیاتی بود (یعنی هنگامی که اکثریت استفاده‌کنندگان، در بیشترین اوقات، یک مودم دایل‌آپ ۲۸٫۸ کیلو بیت در ثانیه در اختیار داشتند). در سال ۱۹۹۷، درجهٔ ۳، توسعهٔ اولین soft-switch (واژه‌ای که در سال ۱۹۹۸ اختراع شد) را آغاز کرد. سوئیچ‌های نرم‌افزاری برای جایگزینی سخت‌افزار سنتی switchboardها، و برای خدمت‌رسانی، به‌عنوان راه بین دو شبکه تلفنی، طراحی شده بودند.
کارگزاری (عملیات)
VoIP وظایفی که ممکن است برای دستیابی به استفاده از شبکه‌های قدیمی مشکل‌تر باشند (که به‌طور معمول برای مخابرهٔ بیشتر از یک تلفن ناکارآمد سنتی استفاده می‌شود)، را به صورت زیر تسهیل می‌کند: • با توانایی همان خط تلفن متصل شده به پهن‌باند. این مورد، VoIP را به یک راه‌حل ساده برای اضافه کردن یک خط تلفن اضافی به یک منزل یا دفتر تبدیل می‌نماید. • بسیاری از بسته‌های VoIP نماهای PSTN را که بیشتر telcos(شرکت‌های ارتباط راه دور) به‌طور معمول شارژ اضافی برای آن می‌گیرند، یا ممکن است از telco محلی شما، از قبیل ۳ راه تماس، تماس به جلو، تکرار اتوماتیک و نمایشگر ID در دسترس نباشد، را شامل می‌شوند. VoIP می‌تواند با پروتکل‌های موجود off-the-shelf از قبیل پروتکل انتقال مبدأ زمان واقعی، ایمن شود. بیشتر مشکلات تولید یک تلفن ایمن روی خطوط تلفنی قدیمی، شبیه دیجیتالی و مخابرهٔ دیجیتالی قبلاً به جای VoIP بوده‌اند. این فقط برای رمزگذاری و تصدیق جریان دادهٔ موجود لازم است. • VoIP وابسته به محل نیست، فقط یک اتصال اینترنتی برای به دست آوردن یک اتصال به یک تهیه‌کننده یا سرویس‌دهندهٔ VoIP نیاز دارد، برای مثال کارگزاران مرکزی استفاده‌کننده از خطوط VoIP می‌توانند از هر کجا با یک اتصال اینترنتی پایدار و سریع کار کنند. • تلفن‌های VoIP می‌توانند با دیگر خدمات در دسترس روی اینترنت شامل محاورهٔ ویدئویی، پیام یا تبادل فایل داده موازی با محاوره، کنفرانس صوتی، مدیریت کتب آدرس و اطلاعات گذرنده در بارهٔ دیگران (دوستان یا همکاران) که به صورت آنلاین برای طرفین علاقه‌مند در دسترس هستند، یکپارچه شوند.
اجرا
از آنجایی که UDP نمی‌تواند یک سازوکار برای اطمینان از اینکه بسته‌های اطلاعاتی به‌صورت دایمی و منظم تحویل داده می‌شوند یا ضمانت‌های کیفیت سرویس را (که به عنوان QoS شناخته شده‌اند) تهیه کند، اجرای VOIP با مسایل نهفتگی و ناپایداری سیگنال مواجه‌است. این یک واقعیت است به‌ویژه هنگامی که تأخیر انتشار مدار ماهواره‌ای، ناشی از سفر چرخشی طولانی، حادث می‌شود(۴۰۰ میلی‌ثانیه تا ۶۰۰ میلی‌ثانیه برای ماهواره‌های ثابت). گره‌های دریافت‌کننده باید بسته‌های IP را که ممکن است خارج از دستور، تاخیردار یا گم شده باشند (با اطمینان از اینکه جریان صوت یک سازگاری زمان مناسب را می‌طلبد)، بازسازی کنند. این وظیفه‌مندی معمولاً به‌وسیلهٔ میان‌گیر ناپایداری سیگنال انجام می‌شود.
چالش دیگر، مسیریابی تراکم VoIP از میان دیوارهای آتش و ترجمه‌کنندگان آدرس است. کنترل‌کنندگان محدودهٔ جلسات خصوصی همراه دیوارهای آتش، برای برقراری تماس‌های VOIP از یک شبکهٔ سازمانی حفاظت شده، استفاده می‌کنند. Skype از یک پروتکل اختصاصی برای مسیردهی به تماس‌ها استفاده می‌کند و از طریق Skypeهای دیگر در شبکه، عبور از NATS متقارن و دیوارهای آتش را اجازه می‌دهد. دیگر روش‌ها برای عبور از دیوارهای آتش، استفاده از پروتکل‌هایی از قبیل STUN یا ICE را درگیر می‌کند.
چالش‌های VoIP: • پهنای باند در دسترس • تأخیر نهفتگی شبکه • اتلاف بسته • ناپایداری سیگنال • انعکاس صدا • امنیت • پایایی • ضربان شماره‌گیری برای ترجمهٔ DTMF
بسیاری از تهیه‌کنندگان VoIP پالس شماره‌گیری را از تلفن‌های قدیمی به DTMF ترجمه نمی‌کنند. استفاده‌کننده از VoIP ممکن است از یک پالس VoIP برای تبدیل‌کنندهٔ Tone اگر نیاز باشد، استفاده کند.
تاخیرهای ثابت نمی‌تواند کنترل شود اما برخی تاخیرها می‌توانند به‌وسیلهٔ نشان‌دار کردن بسته‌های صدا به‌عنوان حساس به تأخیر، حداقل شوند. (برای مثال Diffserv را ببینید)
عامل اصلی گم شدن ازدحام است که می‌تواند به وسیلهٔ مدیریت ازدحام و پرهیز کنترل شود. حامل شبکه‌های VoIP به‌وسیلهٔ مهندسی ترافیک راه دور، از ازدحام پرهیز می‌کند.
تغییر در تأخیر، jitter نامیده می‌شود. اثرات jitter به‌وسیلهٔ ذخیره کردن بسته‌های پستی در یک بافر (بافر پخش‌کنندهٔ بیرونی) روی ورودی و قبل از پخش آن‌ها، می‌تواند کاهش یابد. این از یک حالت شناخته شده (ناتوانی بافر) که فرایند پخش دادهٔ صدا (برای پخش) به آخر می‌رسد، پرهیز می‌کند زیرا بستهٔ صدای بعدی هنوز نرسیده‌است اما تأخیر را به‌وسیلهٔ طول بافر افزایش می‌دهد.
علل مشترک بازگشت صدا، عدم تناسب در مقاومت ظاهری در مدار آنالوگ، جفت‌شدگی صوتی مخابره و دریافت سیگنال در انتهای دریافت را شامل می‌شود.
پایایی (قابلیت اعتماد)
تلفن‌های معمولی به‌طور مستقیم به خطوط تلفن شرکت‌های تلفن متصل هستند، که در هنگام قطع برق به‌وسیلهٔ تولیدکنندگان بک‌آپ یا باتری‌های قرار داده شده در تبادل تلفن، دایر نگاه داشته می‌شوند. به‌هر حال خانوادهٔ سخت‌افزار VoIP از مودم‌های پهن‌باند و دیگر تجهیزات تقویت شده به‌وسیلهٔ خانوادهٔ برق، که ممکن است برای زمان قطع برق در غیاب یک تأمین‌کنندهٔ برق غیرقابل انقطاع یا ژنراتور باشند، استفاده می‌کنند. کاربران (قبول‌کنندگان) اولیهٔ VoIP ممکن است همچنین استفاده‌کنندگان تجهیزات دیگر تلفن از قبیل PBX و پایگاه‌های تلفن بدون سیم باشند، که روی قدرتی که به‌وسیلهٔ شرکت‌های تلفن تأمین نشده‌است، تکیه می‌کنند. حتی با برق محلی در دسترس، خود حامل پهن‌باند هنوز ممکن است قطعی برق را به‌همان خوبی تجربه کند. در حالی که از عمر PSTN دهه‌ها می‌گذرد و به‌طور معمول به‌شدت قابل اعتماد است، بیشتر شبکه‌های پهن‌باند کمتر از ده سال عمر دارند، و حتی بهترین آن‌ها هنوز موضوعی برای قطع برق متناوب هستند. به‌علاوه تکنولوژی‌های شبکه از قبیل کابل و DSL اغلب همان درجات سرویس، هنگامی که PSTN یا تکنولوژی‌های کسب و کار با اتصالی از قبیل T1 به دست می‌آورند، را به دست نمی‌دهند.
کیفیت سرویس
بعضی از اتصالات پهن‌باند ممکن است کیفیتی کمتر از کیفیت مطلوب داشته باشند. جایی که بسته‌های IP در هر نقطه‌ای در شبکه بین استفاده‌کنندگان Viop گم شده یا تأخیر یافته هستند، یک قطع شدگی زودگذر صدا وجود خواهد داشت. این بیشتر در شبکه‌های با ازدحام بالا قابل توجه‌است / یا جایی که مسافت‌های طولانی وجود دارد / یا میان کارکردی بین نقاط انتهایی است. تکنولوژی، قابلیت اعتماد و کیفیت صدا را با گذر زمان پیشرفت داده و به توسعهٔ کارایی VoIP همچنان که زمان به جلو می‌رود، ادامه خواهد داد.
آن برای تکیه کردن روی طبیعت بسته‌ای بستر حمل در ارتباطات VoIP و مخابرهٔ جریان بسته‌ها از تلفن مبدأ به تلفن مقصد به‌طور هم‌زمان در طول مسیرهای مختلف (چند مسیری) پیشنهاد شده بود. در چنین شیوه‌ای، شکست‌های گذرا فشار کمی روی کیفیت ارتباط دارند. در مسیرگزینی موی‌رگی، آن برای استفاده در کدهای منبع سطح بسته یا به‌طور ویژه کدهای مناسب برای مخابرهٔ بسته‌های زاید اضافی، که ارتباط را قابل اعتمادتر می‌سازند، پیشنهاد شده بوده‌است.
تعدادی قوانین برای حمایت از گزارش کیفیت سرویس، برای تماس‌های VoIP تعریف شده‌اند. این‌ها گزارش‌های خلاصهٔ RTCP XR(RFC۳۶۱۱)،SIP RTCP و H.۴۶۰٫۹ ضمیمهٔ B(برای H.۳۲۳) و H.۲۴۸٫۳۰ و MGCP الحاقی را شامل می‌شود. بلوک متریک RFC3611 VoIP به‌وسیلهٔ یک تلفن IP یا دروازه(gateway) در طی یک مکالمهٔ زنده تولید می‌شود و اطلاعات نرخ اتلاف پکت، نرخ دورریخت پکت (ناشی از جیتر)، اتلاف بسته/ دورریخت خطاهای پیاپی متریک (طول خطاهای پیاپی/ چگالی، طول شکاف/چگالی)، تأخیر شبکه، و تأخیر سامانه انتهایی، سیگنال/ پارازیت/ درجهٔ بازتاب صدا، نمرات MOS و فاکتور R و پیکربندی اطلاعات مرتبط برای میان‌گیر جیتر را شامل می‌شود.
گزارش‌های متریک RFC3611 VoIP بین نقاط انتهایی IP، بر یک مبنای اتفاقی در طول یک مکالمه، و یک انتهای پیام تلفنی فرستاده شده از طریق گزارش خلاصهٔ SIP RTCP یا یکی از دیگر پروتکل‌های علامت‌دهی الحاقی، مبادله می‌شوند. گزارش‌های متریک RFC3611 VoIP برای حمایت از بازخورد زمان واقعی مرتبط با مسایل QoS، تبادل اطلاعات بین نقاط انتهایی برای محاسبهٔ کیفیت تماس بهبود یافته و یک تنوع درخواست‌های دیگر نامزد شده‌اند.
مشکل در ارسال دورنویس (Fax)
مشکل در ارسال دورنویس پشتیبانی از ارسال دورنویس روی VoIP هنوز محدود است. وسایل رمزگذار صدای موجود، برای مخابرهٔ دورنویس طراحی نشده‌اند. تلاشی برای علاج این مشکل به‌وسیلهٔ تعریف یک راه حل مبتنی بر IP متناوب برای تحویل دورنویس روی IP، به نام پروتکل T.۳۸ در حال انجام است. راه حل ممکن دیگر برای چیره‌شدن بر مشکل، برخورد با سامانه دورنویس به‌عنوان یک سامانه switching (مسیریابی) پیام است (که به مخابرهٔ داده در زمان واقعی نیاز ندارد) – از قبیل ارسال یک دورنویس هنگامی که یک پیوست ایمیل وجود دارد(Fax را ببینید) یا نسخهٔ چاپی از راه دور (پروتکل چاپ اینترنتی را ببینید). سامانه انتهایی می‌تواند به‌طور کامل دادهٔ دورنویس وارده را قبل از نمایش یا چاپ تصویر دورنویس میانگیری کند.
تماس‌های اورژانسی
طبیعت IP آن را برای مکان‌یابی جغرافیایی کاربران شبکه مشکل می‌سازد؛ بنابراین، تماس‌های اورژانسی، به‌راحتی نمی‌توانند برای یک مرکز تلفن نزدیک، مسیریابی شوند، و در برخی سامانه‌های VoIP این امر غیرممکن است. بعضی اوقات، سامانه‌های VoIP ممکن است تماس‌های اورژانسی را برای یک خط تلفن غیر اورژانس (نامزد شده) مسیریابی کنند. در آمریکا، حداقل یکی از بخش‌های پلیس مرکزی به‌طور جدی برای این تمرین، هنگامی‌که عموم مردم بالقوه در معرض خطر قرار می‌گیرند، هدف‌گذاری می‌شود.
علاوه بر این، در حوادثی که تماس‌گیرنده قادر به دادن آدرس نیست، سرویس‌های اضطراری ممکن است که قادر به مکان‌یابی آن‌ها به هیچ طریقی نباشند. دنبال کردن راهنماهای خطوط موبایل، توسط چندین حامل VoIP قبلاً یک کار محیطی تکنیکی را اجرا می‌کنند. برای مثال، یک حامل VoIP بزرگ، نیاز به ثبت آدرس فیزیکی جایی که خط VoIP استفاده خواهد شد، دارد. هنگامی که شما با شمارهٔ اورژانس کشورتان تماس می‌گیرید، آن‌ها آن را برای سامانه محلی مناسب، مسیریابی خواهند کرد. آن‌ها همچنین مرکز تماس اضطراری خودشان (که برای مثال، از یک سرویس مبتنی بر نرم‌افزار که وابسته به محل فیزیکی ویژه‌ای نیست) و تماس‌های اورژانس غیرقابل مسیریابی با آن گرفته خواهد شد، را حفظ می‌کنند و پس از یادگیری محل فیزیکی‌تان، شما را به‌صورت دستی مکان‌یابی خواهند کرد.
اگر شما (هنگامی که به‌دلیل سیاست‌های مالیاتی ۹۱۱)، باید با کشورتان از محلی در فایل تأمین‌کنندهٔ VoIP، تماس بگیرید، ۹۱۱ همهٔ وظایف عملیاتی را نزد خود نگاه خواهد داشت.
یکپارچگی با سامانه تلفن جهانی
هنگامی که سرویس تلفن قدیمی (POTS) و شبکه‌های تلفن سیار، یک استاندارد جهانی مشترک را(E.۱۶۴) که هر خط تلفن ویژه‌ای را شناسایی و اختصاص می‌دهد، به اشتراک می‌گذارند، چیزی شبیه استاندارد برای شبکه‌های VoIP خیلی پذیرفته نیست. برخی شماره‌ای(E.۱۶۴) که می‌تواند به‌خوبی برای تماس‌های ورودی و خروجی VoIP استفاده شود را تخصیص می‌دهند. به‌هر حال، اغلب اوقات، شماهای ناسازگار زمان تماس، بین تهیه‌کنندگان VoIP که کدهای کوتاه مخصوص تهیه‌کننده را استفاده می‌کنند، وجود دارد.
نقطهٔ تنهای تماس
با راه‌حل‌های سخت‌افزاری VoIP، اتصال مسیریاب VoIP به جعبهٔ تلفن مرکزی موجود در خانه و هر تلفنی که قبلاً به VoIP متصل شده‌است، ممکن می‌گردد. خدمات VoIP مبتنی بر نرم‌افزار، نیازمند به استفاده از یک کامپیوتر است، لذا این خدمات به نقطهٔ تنهای تماس محدود می‌شوند، به‌هر حال اکنون مجموعه تلفن‌هایی در دسترس هستند که بدون نیاز به یک PC امکان استفاده از VoIP را میسر می‌سازند. برخی سرویس‌ها توانایی اتصال به تلفن‌های WiFi SIP را فراهم می‌کنند آنچنانکه سرویس می‌تواند در سر تا سر ملک، و خارج از آن، برای هر محلی با یک hotspot باز، توسعه یابد. به‌هر حال، توجه کنید که بسیاری از hotspotها به تصدیق مبتنی بر مرورگر، که بیشتر تلفن‌های SIP نمی‌توانند از آن پشتیبانی کنند، نیاز دارند.
تلفن‌های سیار و تجهیزات دستی
شرکت‌های تلفن و مصرف‌کنندگان، میلیاردها دلار در تجهیزات تلفن سیار سرمایه‌گذاری کرده‌اند. در کشورهای توسعه یافته، خطوط موبایل تقریباً به نفوذ کامل در بازار دست یافته‌اند، و بسیاری از مردم خطوط زمینی‌شان (خطوط ارتباطی با کابل) را رها و منحصراً از خطوط سیار استفاده می‌کنند. در چنین موقعیتی، تقاضای فراگیر برای استفاده از VoIP در میان مصرف‌کنندگان کاملاً محرز نیست تا هم بخش عمومی یا مجموعهٔ شرکت‌های شبکه‌های بی‌سیم پوشش جغرافیایی شبیه، برای شبکه‌های سلولی (ایجاد خطوط VoIP سیار بدان وسیله، چنان‌که خطوط WiFi یا VoWLAN نامیده می‌شود) برای آن ایجاد یا VoIP را روی شبکه‌های ۳Gی به ارث رسیده، اجرا نمایند. به‌هر حال، مجموعهٔ تلفن‌های «دو نمایه» که تحویل ارتباط بدون انقطاع را بین یک شبکهٔ سلولار و یک شبکهٔ WiFi ممکن می‌سازند، برای کمک به رواج بیشتر VoIP مورد انتظار هستند.
تلفن‌هایی شبیه به NEC N۹۰۰iL، و مدل‌های بعد از آن(Nokia E۶۰، ۶۱)، اولین مجموعه تلفن‌های دو نمایهٔ قادر به تحویل VoIP سیار بوده‌اند. با بیشتر و بیشتر شدن خطوط سیار و تجهیزات دستی استفاده‌کنندگان VoIP، اسامی مستعار MoIP و MVoip(موبایل VoIP) به این کاربردهای سیار انتساب یافته‌اند.
وسایل دستی نوع دیگری از وسایل هستند که به آن وسیله شما می‌توانید از خدمات VoIP استفاده کنید. از این‌رو بیشتر این وسایل با توجه به استفادهٔ از انواع GSM/GPRS وسایل ارتباط، محدود شده‌اند، تقریباً همهٔ وسایل دستی از WiFiهای برخی گونه‌ها استفاده می‌کنند.
وسایل دستی دیگر، وسایل نوع بارکد استحکام یافته هستند که در انبارها و محیط‌های خرده‌فروشی استفاده می‌شوند. این نوع وسایل روی خدمات «داخل چهار دیواری» VoIP که به دنیای خارجی متصل نمی‌شوند و منحصراً برای ارتباطات یک کارمند به کارمند دیگر استفاده می‌شوند، تکیه می‌کنند.
امنیت[ویرایش]
VoIP بسیاری از مصرف‌کنندگان هنوز از رمزگذاری پشتیبانی نمی‌کند، اگر چه داشتن یک تلفن امن با VoIP ساده‌تر از خطوط تلفن سنتی است. به‌عنوان یک نتیجه، استراق سمع روی تماس‌های VoIP و حتی تغییر محتویاتشان برای یک متخصص شبکه که دارای ابزارهای نرم‌افزاری لازم باشد، نسبتاً ساده‌است. چندین راه‌حل منبع باز وجود دارد که دریافت و ردیابی محاورات VoIP را تسهیل می‌کند. مقدار اندکی از امنیت، برای کدهای سماعی انحصاری که به‌طور ساده برای درخواست‌های منبع باز در دسترس نیستند، به‌طور مقتضی حاصل می‌شود، به‌هر حال اینچنین امنیت مبهم به اثبات نرسیده‌ای در کاربرد طولانی مدت در دیگر زمینه‌ها، مؤثر نیست. برخی فروشندگان نیز تراکم را برای مشکل‌تر ساختن استراق سمع، مورد استفاده قرار می‌دهند. به‌هر حال، امنیت واقعی به کدگذاری و پنهان کردن و تصدیق نهفته که به‌طور گسترده در دسترس مصرف‌کننده نیست، نیاز دارد. استاندارد ایمن موجود SRTP و پروتکل ZRTP جدید در مبدل‌های تلفن آنالوگ(ATAs) به‌همان خوبی تلفن‌های نرم‌افزاری متغیر، در دسترس است. این امر، استفاده از IPsec برای P2P VoIP ایمن را با استفاده از رمزگذاری فرصت‌طلبانه ممکن می‌سازد. Skype از SRTP استفاده نمی‌کند، اما از رمزگذاری که برای تهیه‌کنندگان Skype شفاف است، استفاده می‌کند.
گزینهٔ VPN صدا، صدای ایمن را برای شبکه‌های VoIP با درخواست رمزگذاری IPsec برای جریان صدای دیجیتال تأمین می‌کند.
کارت‌های تلفن پیش‌پرداخت شده
VoIP به یک تکنولوژی مهم برای سرویس‌های تلفن برای مسافران تبدیل شده‌است، کارگران مهاجر و تبعیدشدگان، که هر یک، به‌علت هزینه‌های بالای سفر در کشور بیگانه به اجبار فاقد تلفن ثابت یا سیار هستند، سرویس‌های VoIP را برای تماس‌های تلفنی انتخاب می‌کنند. کارت‌های تلفن پیش‌پرداخت همچنین می‌تواند از یک تلفن معمولی یا کافهٔ اینترنتی که سرویس‌های تلفن دارند، استفاده شود. کشورهای توسعه یافته و محدوده‌های با توریست بالا یا انجمنهای مهاجرت به‌طور کلی ادراک بیشتری نسبت به این موضوع دارند.
تعیین هویت تماس گیرنده
تعیین هویت تماس گیرنده از سوی تهیه‌کنندگان متفاوت VoIP پشتیبانی می‌شود، هر چند اکثریت تهیه‌کنندگان VoIP حالا تعیین هویت کامل تماس گیرنده (با نام، یا یادآوری تماس‌های گرفته شده) را پیشنهاد می‌کنند. هنگام تماس یک شمارهٔ PSTN سنتی، از سوی برخی تهیه‌کنندگان VoIP، تعیین هویت تماس‌گیرنده پشتیبانی نمی‌شود. در حالات بسیار اندکی، تهیه‌کنندگان VoIP اجازهٔ کلاهبرداری از اطلاعات تعیین هویت تماس گیرنده را به یک تماس‌گیرنده می‌دهند، این امر زمانی اتفاق می‌افتد که هر از چندگاهی آن‌ها از یک شمارهٔ متفاوت تماس می‌گیرند. درجهٔ تجاری تجهیزات VoIP و نرم‌افزار، اغلب آن را برای تصحیح اطلاعات تعیین هویت تماس‌گیرنده ساده می‌سازد. اگر چه این امر می‌تواند انعطاف بسیار زیاد تجاری ایجاد کند، لاکن راه را برای سوء استفاده نیز بازمی‌گذارد.
صدا روی پیام فوری(VoIM)
صدای روی پیام لحظه‌ای(VoIP,(VoIM را در هنگامی که یک ارتباط در میان چندین ارتباط وجود دارد، با یک لیست تماس و حضور واسط، به‌عنوان تجربهٔ ابتدایی کاربر معرفی می‌کند. بسیاری از سرویس‌های پیام‌آور لحظه‌ای، مشتری به مشتری یا مشتری به PSTN VoIP را در متوسط ۲۰۰۰ ثانیه اضافه می‌کند.
www.kishtech.ir
