حقوق زنان در ایران

[امیرحسین غفوریان بروجردنیا]

دامنۀ حقوق اجتماعی زنان بسیار وسیع است؛ گسترده‌ترین شکل آن را می‌توان در منشور حقوق و مسئولیت‌های زنان در نظام جمهوری اسلامی ایران مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی در سال ۱۳۸۳ شمسی دید که طیف وسیعی از موضوعات از جمله سلامت، حقوق فرهنگی، حقوق اقتصادی، حقوق سیاسی و حقوق قضایی زنان را در برمی‌گیرد.
از آنجا که بررسی تمام این موضوعات و ارزیابی کارنامۀ چهل ساله جمهوری اسلامی ایران در این موارد در یک مقاله ممکن نیست، به آن دسته از مصادیق حقوق اجتماعی شهروندان ایران پرداخته می‌شود که در ماده ۲۶ فصل دوم قانون مجازات اسلامی، مشخصا از آنها نام برده شده است؛ یعنی:
[list]

[*]حق داوطلب شدن در انتخابات ریاست جمهوری، مجلس خبرگان رهبری، عضویت در شورای نگهبان، مجمع تشخیص مصلحت نظام، هیأت دولت و تصدی مقام معاونت رئیس جمهور

[*]تصدی پستهای ریاست قوه قضائیه، دیوان عالی کشور، دیوان عدالت اداری و دادستانی کل کشور

[*]حق انتخاب شدن یا عضویت در انجمن‌ها، شوراها، احزاب و جمعیتها به موجب قانون یا با رأی مردم

[*]حق عضویت در هیأتهای منصفه و امناء و شوراهای حل اختلاف و حق اشتغال به عنوان وکیل دادگستری

[*]حق انتخاب شدن به سمت داوری یا کارشناسی در مراجع رسمی، به عنوان قیم، امین، متولی، ناظر یا متصدی موقوفات عام

[*]حق استخدام و کار در کلیه دستگاه‌های حکومتی، نهادهای تحت‌نظر رهبری، شهرداری‌ها و مؤسسات مأمور به خدمات عمومی

[*]حق اشتغال به عنوان مدیرمسئول یا سردبیر رسانه‌های گروهی و حق تأسیس، اداره یا عضویت در هیأت مدیره شرکتهای دولتی، تعاونی و خصوصی
[/list]