17-05-2019, 12:05 PM
اینترنت بزرگ ترین سامانه‌ای است که تا امروز توسط بشر طرّاحی، مهندسی و اجرا شده است. ریشهٔ این شبکهٔ بزرگ جهانی به دههٔ 1960 باز می گردد که سازمان‌های نظامی آمریکا برای انجام پروژه‌های تحقیقاتی برای به وجود آوردن شبکه‌ای مستحکم، توزیع شده و با تحمل خطا سرمایه گذاری کرده اند.
این پژوهش به همراه عصری از سرمایه گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات جدید، باعث شد تا مشارکت‌های جهانی آغاز شود و از اواسط دههٔ 1990، اینترنت به صورت یک شبکهٔ جهانی و همگی شود. وابستگی تمام فعّالیت‌های انسان به اینترنت در مقیاسی بسیار بزرگ و در زمانی کوتاه، حکایت از شروع یک عصر تاریخیِ نوین در عرصه‌های مختلف علوم، فناوری، از همه مهمتر در طریقه تفکّر بشر دارد. شواهد زیادی وجود دارد که از آنچه اینترنت برای انسان خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار کمی به واقعیت تبدیل شده.
پیدایش اینترنت
پیداشدن اینترنت به دهه 1960 باز می‌گردد؛ وقتی که دولت آمریکا براساس طرحی به نام آرپا مخفف آژانس تحقیق پروژه‌های پیشرفته که در آن تاریخ برای کارکردهای دفاعی ساخته شده بود، این طرح را اجرا کرد. طرح این بود که کامپیوترهای شهر های مختلف که اطلاعات خاصی را در خود ذخیره داشتند بتوانند در صورت نیاز با هم ارتباط برقرار نموده و اطلاعات را به یکدیگر انتقال دهند و یا اطلاعات را به اشتراک بگذارند.
در همان دوران سیستم‌هایی ساخته شده بودند که امکان ارتباط بین کامپیوترهای یک سازمان را توسط شبکه مخصوص همان سازمان فراهم می کردند طوریکه کامپیوترهای موجود در بخش‌ها یا طبقات گوناگون با یکدیگر تبادل اطلاعات کنند و امکان فرستادن نامه بین بخش‌های گوناگون سازمان را فراهم می‌کردند که امروزه به این سیستم ارسال نامه پست الکترونیک می‌گویند. اما برای اتصال و ارتباط دادن این شبکه‌های کوچک و پراکنده که هر کدام به استانداردهای خودشان کار می‌کردند.
سرانجام درسال 1961، 4 کامپیوتر در2 ایالت مختلف توانستند با موفقیت ارتباط برقرار کنند و با اضافه شدن واژه نت به طرح نخستین، نام آرپانت برای آن منظور شد. در دهه 1970 با تعریف پروتکل‌های جدیدتر مثل TCP که تا به امروز رواج دارد و نیز مشارکت کامپیوترهای میزبان بیشتر به آرپانت و حتی گسترده شدن آن به برخی نواحی فراتر از مرزهای آمریکا، شهرت بیشتری برای آرپانت به همراه آورد و طرح اینترنت همراه با جزییات بیشتر درباره شبکه‌های کامپیوتری مطرح گشت تا اینکه در اواخر دهه 1970 شبکه‌های گوناگون تصمیم گرفتند به صورت شبکه‌ای با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و آرپانت را بعنوان هسته اصلی انتخاب کردند. در سال 1993 نام اینترنت روی این شبکه عظیم گذاشته شد، وب یا همان WWW که مخفف World Wide Web (به فارسی: شبکه گسترده جهانی) می‌باشد.
تاریخچهٔ اینترنت در ایران
در سال 1371 اندکی از دانشگاه‌های ایران، از جمله دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه گیلان، توسط مركز تحقیقات فیزیك نظری و از طریق پروتكل UUCP به اینترنت متصل شدند تا با کشورهای خارجی ایمیل رد و بدل كنند.
در سال 1372 ایران نیز به شبکه اینترنت ملحق شد. اولین کامپیوتری که در ایران به اینترنت متصل شد مرکز تحقیقات فیزیک نظری در ایران بود. در حال حاضر نیز این مرکز یکی از مرکزهای خدمات اینترنت در ایران است .مركز تحقیقات فیزیك نظری، بعنوان تنها نهاد ثبت اسامی قلمرو [ir.] در ایران به رسمیت شناخته می‌شود.
در سال 1373 مؤسسه ندا رایانه تأسیس شد. پس از راه‌اندازی نخستین بولتن بورد، در عرض یك سال نخستین وب سایت ایرانی داخل ایران را راه‌اندازی کرد.
در سال 1374 مجلس ایران تأسیس شركت امور ارتباطات دیتا زیر نظر مخابرات ایران را تصویب نمود و مسؤلیت توسعه خدمات دیتا در كشور را به صورت انحصاری در اختیار آن شركت قرار داد.
در سال 1377 ایران با قرارداد شورای عالی انفورماتیک و همكاری بنیاد دانش و هنر واقع در انگلستان و با نظارت و مدیریت فنّی دانشگاه صنعتی شریف،پروژه یونیکد تحت عنوان «فارسی وب» را آغاز کرد. هدف پروژه این است كه با گنجاندن كامل و جامع الفبای فارسی در استاندارد یونیكد، نشر فارسی در كامپیوتر، مخصوصاً اینترنت و وب، استاندارد شود.
نتیجه
شبکه جهانی اینترنت توسط شخص خاصی و یک نفر و در یک تاریخ مشخص اختراع و تکمیل نشده. این شبکه در ابتدا یک شبکه اطلاع رسانی محدود بوده که برای ارتش امریکا طراحی شده و تنها در اختیار سازمانها و ارگانهای نظامی بوده و به ارسال و دریافت و بایگانی اطلاعات نظامی در ارتش محدود می شد.
این پژوهش به همراه عصری از سرمایه گذاری شخصی بنیاد ملی علوم آمریکا برای ایجاد یک ستون فقرات جدید، باعث شد تا مشارکت‌های جهانی آغاز شود و از اواسط دههٔ 1990، اینترنت به صورت یک شبکهٔ جهانی و همگی شود. وابستگی تمام فعّالیت‌های انسان به اینترنت در مقیاسی بسیار بزرگ و در زمانی کوتاه، حکایت از شروع یک عصر تاریخیِ نوین در عرصه‌های مختلف علوم، فناوری، از همه مهمتر در طریقه تفکّر بشر دارد. شواهد زیادی وجود دارد که از آنچه اینترنت برای انسان خواهد ساخت و خواهد کرد، تنها مقدار بسیار کمی به واقعیت تبدیل شده.
پیدایش اینترنت
پیداشدن اینترنت به دهه 1960 باز می‌گردد؛ وقتی که دولت آمریکا براساس طرحی به نام آرپا مخفف آژانس تحقیق پروژه‌های پیشرفته که در آن تاریخ برای کارکردهای دفاعی ساخته شده بود، این طرح را اجرا کرد. طرح این بود که کامپیوترهای شهر های مختلف که اطلاعات خاصی را در خود ذخیره داشتند بتوانند در صورت نیاز با هم ارتباط برقرار نموده و اطلاعات را به یکدیگر انتقال دهند و یا اطلاعات را به اشتراک بگذارند.
در همان دوران سیستم‌هایی ساخته شده بودند که امکان ارتباط بین کامپیوترهای یک سازمان را توسط شبکه مخصوص همان سازمان فراهم می کردند طوریکه کامپیوترهای موجود در بخش‌ها یا طبقات گوناگون با یکدیگر تبادل اطلاعات کنند و امکان فرستادن نامه بین بخش‌های گوناگون سازمان را فراهم می‌کردند که امروزه به این سیستم ارسال نامه پست الکترونیک می‌گویند. اما برای اتصال و ارتباط دادن این شبکه‌های کوچک و پراکنده که هر کدام به استانداردهای خودشان کار می‌کردند.
سرانجام درسال 1961، 4 کامپیوتر در2 ایالت مختلف توانستند با موفقیت ارتباط برقرار کنند و با اضافه شدن واژه نت به طرح نخستین، نام آرپانت برای آن منظور شد. در دهه 1970 با تعریف پروتکل‌های جدیدتر مثل TCP که تا به امروز رواج دارد و نیز مشارکت کامپیوترهای میزبان بیشتر به آرپانت و حتی گسترده شدن آن به برخی نواحی فراتر از مرزهای آمریکا، شهرت بیشتری برای آرپانت به همراه آورد و طرح اینترنت همراه با جزییات بیشتر درباره شبکه‌های کامپیوتری مطرح گشت تا اینکه در اواخر دهه 1970 شبکه‌های گوناگون تصمیم گرفتند به صورت شبکه‌ای با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و آرپانت را بعنوان هسته اصلی انتخاب کردند. در سال 1993 نام اینترنت روی این شبکه عظیم گذاشته شد، وب یا همان WWW که مخفف World Wide Web (به فارسی: شبکه گسترده جهانی) می‌باشد.
تاریخچهٔ اینترنت در ایران
در سال 1371 اندکی از دانشگاه‌های ایران، از جمله دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه گیلان، توسط مركز تحقیقات فیزیك نظری و از طریق پروتكل UUCP به اینترنت متصل شدند تا با کشورهای خارجی ایمیل رد و بدل كنند.
در سال 1372 ایران نیز به شبکه اینترنت ملحق شد. اولین کامپیوتری که در ایران به اینترنت متصل شد مرکز تحقیقات فیزیک نظری در ایران بود. در حال حاضر نیز این مرکز یکی از مرکزهای خدمات اینترنت در ایران است .مركز تحقیقات فیزیك نظری، بعنوان تنها نهاد ثبت اسامی قلمرو [ir.] در ایران به رسمیت شناخته می‌شود.
در سال 1373 مؤسسه ندا رایانه تأسیس شد. پس از راه‌اندازی نخستین بولتن بورد، در عرض یك سال نخستین وب سایت ایرانی داخل ایران را راه‌اندازی کرد.
در سال 1374 مجلس ایران تأسیس شركت امور ارتباطات دیتا زیر نظر مخابرات ایران را تصویب نمود و مسؤلیت توسعه خدمات دیتا در كشور را به صورت انحصاری در اختیار آن شركت قرار داد.
در سال 1377 ایران با قرارداد شورای عالی انفورماتیک و همكاری بنیاد دانش و هنر واقع در انگلستان و با نظارت و مدیریت فنّی دانشگاه صنعتی شریف،پروژه یونیکد تحت عنوان «فارسی وب» را آغاز کرد. هدف پروژه این است كه با گنجاندن كامل و جامع الفبای فارسی در استاندارد یونیكد، نشر فارسی در كامپیوتر، مخصوصاً اینترنت و وب، استاندارد شود.
نتیجه
شبکه جهانی اینترنت توسط شخص خاصی و یک نفر و در یک تاریخ مشخص اختراع و تکمیل نشده. این شبکه در ابتدا یک شبکه اطلاع رسانی محدود بوده که برای ارتش امریکا طراحی شده و تنها در اختیار سازمانها و ارگانهای نظامی بوده و به ارسال و دریافت و بایگانی اطلاعات نظامی در ارتش محدود می شد.
