29-07-2023, 01:02 PM
تعریف افسردگی
افسردگی یا اختلال افسردگی اساسی یک اختلال سلامت روان است که بر احساس، فکر و عمل فرد تأثیر می گذارد. افرادی که این وضعیت را تجربه می کنند، احساس غمگینی می کنند و علاقه خود را به انجام فعالیت های معمول خود از دست می دهند.
این وضعیت پس از آن می تواند باعث انواع مشکلات روحی و جسمی شود. اثرات افسردگی می تواند برای مدت طولانی ادامه یابد یا حتی عود کند و بر توانایی فرد در انجام فعالیت های روزانه تأثیر بگذارد. نه تنها این، این مشکلات سلامتی نیز می توانند بدتر شوند و در صورت عدم درمان طولانی تر شوند.
اشکال افسردگی چیست؟
افسردگی بر اساس شدت و علت آن به چند نوع تقسیم می شود. در اینجا توضیحی برای هر نوع آورده شده است:
1. افسردگی شدید
این نوع اختلال سلامت روان با علائم احساس غم، تجربه از دست دادن علاقه یا به طور کلی علائم ظاهر می شود. این وضعیت می تواند در هر زمانی ظاهر شود و حدود 2 هفته یا حتی بیشتر طول بکشد.
2. دیس تایمی
نیز وجود دارد علاوه بر این، دیس تایمیا یا علائم افسردگی مزمن ( اختلال افسردگی مداوم ) . این نوع در افسردگی اساسی که در مدت طولانی، یعنی حداقل 2 سال رخ داده است، قرار می گیرد.
3. اختلال دوقطبی
نیز وجود دارد سپس، اختلال دوقطبی ، یک مشکل خلقی که با علائمی به شکل تغییرات شدید در احساسات و خلق و خوی در دو بازه زمانی ظاهر می شود. هنگام تجربه این مشکل روانی، فرد ممکن است در مرحله شیدایی یا شادی بیش از حد و افسردگی شدید (احساس غم و ناامیدی) باشد.
4. افسردگی پس از زایمان
این نوع افسردگی در مادرانی که به تازگی مراحل زایمان را پشت سر گذاشته اند بسیار شایع است. معمولاً این وضعیت با علائم افسردگی شدید در عرض تقریباً 1 سال پس از زایمان ظاهر می شود.
5. اختلال نارسایی پیش از قاعدگی (PMDD)
PMDD یک اختلال روانی است که مترادف با زنان است. علائم می تواند حدود 1 هفته قبل از قاعدگی برای برخی از زنان ظاهر شود، سپس با رسیدن قاعدگی ناپدید می شود. با این حال، این اختلال با علائم PMS یا سندرم پیش از قاعدگی یکسان نیست.
6. افسردگی غیر معمول
این نوع معمولا با برخی علائم غیر معمول افسردگی ظاهر می شود. به عنوان مثال، افزایش وزن قابل توجه، خواب بیش از حد، طرد شدن، و غم و اندوه بیش از حد. به طور کلی، اگر فرد مبتلا یک رویداد یا فضای مثبت را تجربه کند، این علائم شروع به فروکش می کنند.
7. افسردگی روانی
وجود دارد در نهایت، افسردگی روان پریشی ، یک اختلال سلامت روان که در فردی رخ می دهد که افسردگی شدید همراه با علائم روان پریشی مانند هذیان، توهم و الگوهای فکری را تجربه می کند.
علل افسردگی
متأسفانه، متخصصان نمی‌دانند علت دقیق افسردگی فردی چیست. با این حال، آنها مشکوک هستند که این اختلال سلامت روان به دلیل عوامل محرک زیر رخ می دهد.
بیولوژیکی مشکل فردی که از افسردگی رنج می برد ممکن است تغییرات فیزیکی را در مغز تجربه کند. با این حال، سطح اهمیت این تغییرات نامشخص است، اگرچه ممکن است در نهایت به تعیین علت آنها کمک کنند.
اختلالات شیمیایی در مغز . انتقال دهنده های عصبی مواد شیمیایی طبیعی مغز هستند که تصور می شود در افسردگی نقش دارند. مطالعات نشان می دهد که تغییرات در عملکرد و اثرات این انتقال دهنده های عصبی می تواند بر ثبات خلق و خوی تأثیر بگذارد به طوری که بر سطح افسردگی افراد نیز تأثیر می گذارد.
اختلالات هورمونی . تغییر یا اختلال در تعادل هورمون ها می تواند باعث افسردگی شود. این اغلب در طول بارداری و در هفته ها یا ماه های پس از زایمان (پس از زایمان) رخ می دهد. علاوه بر این، فردی که دارای مشکلات تیروئید، یائسگی و چندین بیماری دیگر است نیز در معرض خطر بالای افسردگی قرار دارد.
بیماری ارثی . این مشکل سلامت روان برای فردی با خانواده هسته ای که شرایط مشابهی را تجربه کرده است بیشتر در معرض خطر است. کارشناسان می‌گویند، ژن‌ها می‌توانند بر خطر علل افسردگی تأثیر بگذارند.
رویدادهای زندگی استرس، مرگ یکی از عزیزان، رویدادهای ناراحت کننده (تروما)، انزوا و عدم حمایت همگی می توانند به افسردگی کمک کنند.
پزشکی شرایط درد و بیماری جسمی مداوم می تواند منجر به افسردگی شود. افراد مبتلا به بیماری های مزمن مانند دیابت، سرطان و بیماری پارکینسون بیشتر در معرض افسردگی هستند.
پزشکی . برخی از داروها عوارض جانبی افسردگی دارند. مواد مخدر و الکل نیز می توانند باعث افسردگی یا بدتر شدن آن شوند.
شخصیت . فردی که به راحتی تحت فشار قرار می گیرد یا در کنار آمدن با موقعیت های خاص مشکل دارد، بیشتر مستعد افسردگی است.
عوامل خطر افسردگی
افسردگی عموماً در نوجوانان بین 20 تا 30 سال رخ می دهد، اگرچه همه رده های سنی نیز خطرات خاص خود را دارند. زنان بیشتر از مردان در معرض خطر افسردگی هستند، اما زنان نیز سریعتر به دنبال کمک حرفه ای هستند.
در همین حال، افسردگی که در میانسالی یا بزرگسالان مسن‌تر رخ می‌دهد می‌تواند با سایر بیماری‌های جدی پزشکی همزیستی داشته باشد. به عنوان مثال می توان به دیابت، سرطان، بیماری قلبی و بیماری پارکینسون اشاره کرد.
این بیماری های مزمن اغلب در صورت وجود افسردگی بدتر می شوند. گاهی اوقات داروهای این بیماری می تواند عوارض جانبی ایجاد کند که به افسردگی کمک می کند. عوامل متعددی می توانند این اختلال سلامت روان را تحریک کنند، از جمله:
سابقه اختلالات روانی در خانواده داشته باشید.
سوء مصرف الکل یا مواد مخدر غیرقانونی.
داشتن ویژگی های شخصیتی خاص، مانند عزت نفس پایین، خشن بودن در قضاوت کردن خود، بدبین بودن یا وابستگی بیش از حد به دیگران.
یک بیماری مزمن یا جدی مانند اختلال هورمون تیروئید، آسیب به سر، HIV/AIDS، دیابت، سرطان، سکته مغزی، درد مزمن یا بیماری قلبی داشته باشید.
مصرف برخی داروها، مانند برخی از داروهای فشار خون بالا یا قرص های خواب.
تجربه یک رویداد آسیب زا، مانند تجاوز جنسی، مرگ، از دست دادن یکی از عزیزان، یا مشکلات مالی.
ویژگی های افسردگی چیست؟
شما می توانید علائم افسردگی را از دو چیز متوجه شوید، یعنی روانی و جسمی. از جنبه روانپزشکی، این اختلال روانی دارای ویژگی های زیر است:
اغلب خودتان را به خاطر داشتن احساس گناه سرزنش کنید.
اغلب احساس حقارت، بی ارزشی و ناامیدی می کنند.
همیشه نگران باشید و بیش از حد نگران باشید.
خلق و خوی بدی دارند یا اغلب احساس غم و اندوه بیش از حد دارند.
حساس، تحریک پذیر و بیشتر گریه می کند.
مشکل در تفکر، تصمیم گیری و تمرکز.
نسبت به محیط اطراف بی تفاوتی نشان می دهد.
هیچ علاقه و انگیزه ای برای هیچ چیز نشان نمی دهد (آنهدونیا).
دائماً در فکر صدمه زدن به خود یا اقدام به خودکشی هستید.
در همین حال، علائم فیزیکی افسردگی که قابل مشاهده است عبارتند از:
بدن احساس خستگی می کند و انرژی ندارد.
کاهش اشتها یا حتی بی اشتهایی.
داشتن مشکل در خواب یا خواب زیاد.
درد و سرگیجه بدون دلیل مشخص.
گفتار و حرکاتی که کندتر از حد معمول است.
کاهش یا از دست دادن میل جنسی.
افزایش یا حتی کاهش وزن.
مشکل افسردگی همیشه علائم مشابهی را نشان نمی دهد. این بستگی به شدت هر بیمار دارد. سطوح خفیف این اختلال روانی می تواند در فعالیت ها، بهره وری و روابط اجتماعی اختلال ایجاد کند. در همین حال، در افسردگی شدید، مبتلایان نمی توانند حرکت کنند و با افراد دیگر ارتباط برقرار کنند.
تشخیص علائم افسردگی
پزشک با انجام مصاحبه های پزشکی، معاینات فیزیکی، معاینات روانشناختی و معاینات کمکی مانند آزمایش خون در صورت لزوم، افسردگی را تشخیص می دهد.
این معاینه به دنبال یافتن علل و علائم افسردگی است. اینم توضیح کامل تر:
معاینه فیزیکی . پزشک معاینه فیزیکی انجام می دهد و سوالاتی در رابطه با وضعیت سلامتی می پرسد. در برخی موارد، افسردگی ظاهر شده با مشکلات سلامت جسمانی که علت آن هستند ارتباط دارد.
تست آزمایشگاهی . این معاینه با هدف تایید اختلالات غده تیروئید که یکی از محرک های افسردگی هستند از طریق شمارش کامل خون انجام می شود. متخصصان پزشکی می توانند بررسی کنند که آیا تداخلی با اندام وجود دارد تا فوراً از آن مراقبت کنند.
معاینه ذهنی . روانشناس یا روانپزشک در مورد علائم ظاهر شده، از جمله افکار، احساسات و الگوهای رفتاری سوال خواهد کرد. علاوه بر این، پزشکان همچنین از مبتلایان می‌خواهند که پرسشنامه‌ای را برای پاسخ به چندین سؤال برای ارزیابی سلامت روان پر کنند.
DSM-5. پزشکان همچنین می توانند از معیارهای افسردگی مطابق با راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5) از انجمن روانپزشکی آمریکا استفاده کنند .
درمان علائم افسردگی
زندگی با افسردگی آسان نیست، اما درمان می تواند به بهبود کیفیت زندگی مبتلایان کمک کند. سعی کنید برای بهبودی به یک متخصص پزشکی مراجعه کنید تا کمک پزشکی بخواهید. اگر هنوز خفیف است، خودمراقبتی ممکن است کمک کند.
اگر درمان مستقل دیگر مؤثر نباشد، ممکن است بیمار به روانشناسی و مشاوره روانپزشکی یا تجویز دارو از پزشک نیاز داشته باشد. برخی از راه هایی که می تواند گزینه ای برای مقابله با این مشکل سلامت روان باشد، عبارتند از:
1. مراقبت از خود
خودمراقبتی ممکن است بهترین گزینه برای مقابله با افسردگی خفیف باشد. برای بسیاری از افراد، ورزش منظم به ایجاد احساسات مثبت و افزایش خلق و خوی کمک می کند. خواب با کیفیت کافی، خوردن غذاهای سالم و پرهیز از الکل (یک داروی افسردگی) نیز می تواند به کاهش علائم افسردگی کمک کند.
2. روان درمانی
پزشکان روان درمانی را برای موارد افسردگی خفیف تا شدید توصیه می کنند. علاوه بر این، پزشکان اغلب روان درمانی را با دارو ترکیب می کنند. انواع درمان های زیر برای غلبه بر این اختلالات روانی:
رفتار درمانی شناختی (CBT). هدف این درمان کمک به مبتلایان به رها کردن افکار و احساسات منفی و جایگزینی آنها با پاسخ های مثبت است.
درمان حل مسئله (PST) ، درمانی که می تواند به بهبود توانایی فرد مبتلا در مواجهه با تجربیاتی که باعث ایجاد احساس افسردگی می شود کمک کند.
درمان بین فردی (IPT)، برای کمک به غلبه بر مشکلاتی که هنگام برخورد با افراد دیگر ایجاد می شود.
درمان روان پویایی، برای کمک به مبتلایان به درک آنچه احساس می کنند و چگونه به این احساسات پاسخ دهند.
بسته به شدت بیماری، درمان ممکن است چند هفته یا بیشتر طول بکشد. در بیشتر موارد، بهبود قابل توجهی می تواند طی 10 تا 15 جلسه رخ دهد.
3. پزشکی
عدم تعادل مواد شیمیایی در مغز یک عامل خطر برای افسردگی است. پزشکان می توانند داروهای ضد افسردگی را برای کمک به اصلاح ساختار شیمیایی مغز تجویز کنند. به طور کلی، داروهای ضد افسردگی در افرادی که این اختلال را ندارند، اثر محرکی ندارند.
داروهای ضد افسردگی ممکن است علائم را در یک یا دو هفته اول مصرف آنها کاهش دهند، اما مزایای کامل ممکن است تا دو تا سه ماه مشاهده نشود. در برخی شرایط، سایر داروهای روانگردان ممکن است مفید باشند.
پزشکان معمولاً توصیه می کنند که پس از بهبود علائم افسردگی، بیماران به مدت شش ماه یا بیشتر به مصرف دارو ادامه دهند. درمان طولانی مدت همچنین می تواند به کاهش خطر دوره های افسردگی آینده در افرادی که بیشتر در معرض خطر هستند کمک کند.
4. درمان تحریک مغز
این نوع درمان معمولاً گزینه ای برای شرایط افسردگی است که پس از مصرف دارو بهبود نمی یابند، علائم روان پریشی را تجربه می کنند و تلاش برای خودکشی نشان می دهند. این نوع درمان های تحریک مغز عبارتند از:
درمان تشنج الکتریکی (ECT) . این درمان با عبور جریان الکتریکی به مغز از طریق پوست سر انجام می شود تا باعث تشنج کوتاه مدت شود.
تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS). این نوع تحریک مغز با استفاده از انرژی مغناطیسی که در قاعده جمجمه به جریان الکتریکی تبدیل می شود، انجام می شود. هدف این روش کمک به افراد مبتلا در تنظیم احساسات است. TMS یک درمان اضافی است که می تواند با دارو ترکیب شود و غیر تهاجمی است (نیازی به جراحی ندارد).
تحریک عصب واگ (VHS) . پزشکان به ندرت این نوع درمان را انجام می دهند. روش کار به این صورت است که پزشک الکترودهایی را برای تحریک عصب واگ نصب می کند که در گردن بیمار کاشته می شود.
عوارض افسردگی
افسردگی یک اختلال جدی سلامت روان است که می تواند برای مبتلایان و خانواده هایشان کشنده باشد. این اختلال اغلب در صورت عدم درمان بدتر می شود و منجر به مشکلات عاطفی، رفتاری و سلامتی می شود که بر زندگی تأثیر می گذارد. برخی از عوارضی که ممکن است رخ دهد عبارتند از:
اضافه وزن یا چاقی می تواند منجر به بیماری قلبی و دیابت شود.
بیماری جسمی.
فرار به شکل مصرف الکل یا مواد مخدر است.
اضطراب، اختلال هراس یا فوبیای اجتماعی.
منجر به درگیری های خانوادگی، مشکلات روابط، و مشکلات کار یا مدرسه می شود.
ایزوله سازی اجتماعی.
افکار خودکشی، اقدام به خودکشی یا خودکشی.
میل به خودزنی.
مرگ زودرس به دلیل شرایط پزشکی.
پیشگیری از افسردگی
متأسفانه متخصصان دقیقاً نمی دانند چه اقداماتی در پیشگیری از بروز علائم افسردگی مؤثر است. با این حال، اگر دوره ای از این اختلال روانی دارید، بهتر است با یادگیری روش های موثر از عود آن جلوگیری کنید.
به عنوان مثال، تغییر سبک زندگی و دارو درمانی موثر. راه های دیگری که می توانید برای پیشگیری از این اختلال انجام دهید عبارتند از:
با پیدا کردن یک جامعه خوب از عادت به تنهایی دوری کنید.
با برنامه ریزی کوتاه مدت و بلند مدت زندگی را ساده تر کنید.
به طور منظم، حداقل 3 تا 5 بار در هفته حدود 30 دقیقه ورزش کنید.
مصرف مواد غذایی با تغذیه متعادل و الگوهای غذایی منظم.
زندگی را آرام تر کنید و از استرس دوری کنید.
از مصرف مشروبات الکلی و مواد مخدر غیرقانونی خودداری کنید.
چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم؟
اگر شما یا یکی از نزدیکانتان علائم افسردگی را تجربه کردید، به خصوص اگر تمایل به آسیب رساندن به خود یا دیگران دارید، فوراً یک معاینه پزشکی به روانشناس یا روانپزشک انجام دهید. مقاله توجه داشته باشید، اینها علائم افسردگی هستند که به کمک روانشناس نیاز دارند تا دریابید که افراد مبتلا به افسردگی چه زمانی به کمک پزشکی نیاز دارند.
رسیدگی در اسرع وقت می تواند به مبتلایان کمک کند تا بهره وری بیشتری داشته باشند و از بروز عوارض جدی ناشی از این اختلال روانی جلوگیری کنند . زیرا مبتلایان اغلب متوجه نمی شوند که این وضعیت را تجربه می کنند.
//////////////////////////////////////