زبان چینی چیست؟
چینی[c] (中文؛ Zhōngwén،[d] مخصوصاً برای زبان نوشتاری) هر یک از گروه زبان‌هایی است که به طور بومی توسط اکثریت قومی چینی هان و بسیاری از گروه‌های قومی اقلیت در چین بزرگ صحبت می‌شود. حدود ۱٫۳ میلیارد نفر (یا تقریباً ۱۶٪ از جمعیت جهان) به عنوان زبان اصلی خود به انواع مختلف چینی صحبت می کنند.
![[تصویر: chin1-300x238.png]](http://ipcce.ir/wp-content/uploads/2022/12/chin1-300x238.png)
زبان های چینی شاخه سینیتی از خانواده زبان های چینی- تبتی را تشکیل می دهند. انواع گفتاری زبان چینی معمولاً توسط افراد بومی به عنوان گونه هایی از یک زبان واحد در نظر گرفته می شود. با این حال، عدم درک متقابل آنها به این معنی است که آنها گاهی اوقات به عنوان زبان های جداگانه در یک خانواده در نظر گرفته می شوند. بررسی روابط تاریخی بین انواع زبان چینی ادامه دارد. در حال حاضر، اکثر طبقه‌بندی‌ها ۷ تا ۱۳ گروه منطقه‌ای اصلی را بر اساس پیشرفت‌های آوایی چینی میانه نشان می‌دهند که بیشترین صحبت از آنها ماندارین است (با حدود ۸۰۰ میلیون سخنران یا ۶۶%)، و پس از آن Min (75 میلیون، به عنوان مثال، مین جنوبی) است. وو (۷۴ میلیون، به عنوان مثال شانگهای)، و یو (۶۸ میلیون، به عنوان مثال کانتونی).این شاخه ها برای یکدیگر نامفهوم هستند و بسیاری از زیرگروه های آنها با گونه های دیگر در همان شاخه نامفهوم هستند (مثلاً Southern Min). با این حال، مناطق انتقالی وجود دارد که در آن گونه‌هایی از شاخه‌های مختلف ویژگی‌های کافی برای درک محدود را به اشتراک می‌گذارند، از جمله نیو شیانگ با ماندارین جنوب غربی، ژوانژو وو با ماندارین یانگ تسه پایین، جین با ماندارین دشت مرکزی و گویش‌های متفاوت هاکا با گان (اگرچه اینها با جریان اصلی هاکا قابل درک نیستند). همه انواع چینی حداقل تا حدی تونال هستند و تا حد زیادی تحلیلی هستند.
قدیمی ترین سوابق مکتوب چینی، کتیبه های استخوان اوراکل دوران سلسله شانگ است که می تواند به ۱۲۵۰ سال قبل از میلاد برگردد. دسته بندی های آوایی چینی قدیم را می توان از قافیه های شعر کهن بازسازی کرد. در طول دوره سلسله های شمالی و جنوبی، چینی میانه چندین تغییر صدا را تجربه کرد و به دنبال جدایی طولانی جغرافیایی و سیاسی به چندین گونه تقسیم شد. Qieyun، یک فرهنگ لغت ریم، مصالحه ای را بین تلفظ های مناطق مختلف ثبت کرده است. دربارهای سلطنتی سلسله‌های مینگ و کینگ اولیه با استفاده از زبان کوئینه (گوآنهوا) بر اساس گویش نانجینگ ماندارین یانگ تسه پایین کار می‌کردند. چینی استاندارد (استاندارد ماندارین)، بر اساس گویش پکنی ماندارین، در دهه ۱۹۳۰ پذیرفته شد و اکنون زبان رسمی جمهوری خلق چین و جمهوری چین (تایوان)، یکی از چهار زبان رسمی سنگاپور است. و یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل متحد است. شکل نوشتاری، با استفاده از لوگوگرام‌هایی که به حروف چینی معروف هستند، توسط گویندگان باسواد گویش‌هایی که متقابلاً نامفهوم هستند به اشتراک گذاشته می‌شود. از دهه ۱۹۵۰، نویسه‌های چینی ساده شده برای استفاده توسط دولت جمهوری خلق چین تبلیغ می‌شوند، در حالی که سنگاپور رسما نویسه‌های ساده شده را در سال ۱۹۷۶ پذیرفته است. نویسه‌های سنتی همچنان در تایوان، هنگ‌کنگ، ماکائو و سایر کشورهایی که در خارج از کشور قابل توجه هستند استفاده می‌شود. جوامع چینی زبان مانند مالزی (که اگرچه در دهه ۱۹۸۰ از نویسه های ساده شده به عنوان استاندارد واقعی استفاده کردند، اما نویسه های سنتی هنوز در استفاده گسترده باقی می مانند).
ارتباط‌‌با‌ما :
تلفن : ۰۲۱۶۶۱۷۶۱۹۶ ۰۲۱۶۶۵۶۹۷۶۲ ۰۹۰۵۹۶۲۶۹۰۰
نشانی : خیابان جمالزاده‌شمالی بعد از بلوار‌کشاورز پلاک ۴۱۴ طبقه ۳ واحد ۵
شبکه‌های‌اجتماعی‌پردیس‌فناوری‌کیش :
سامانه‌آموزش‌مجازی‌رهیاران : www.rahyaranlms.ir
کانال‌تلگرام kishtech@
اینستاگرام rahyaranlms kishtech.ir
چینی[c] (中文؛ Zhōngwén،[d] مخصوصاً برای زبان نوشتاری) هر یک از گروه زبان‌هایی است که به طور بومی توسط اکثریت قومی چینی هان و بسیاری از گروه‌های قومی اقلیت در چین بزرگ صحبت می‌شود. حدود ۱٫۳ میلیارد نفر (یا تقریباً ۱۶٪ از جمعیت جهان) به عنوان زبان اصلی خود به انواع مختلف چینی صحبت می کنند.
زبان های چینی شاخه سینیتی از خانواده زبان های چینی- تبتی را تشکیل می دهند. انواع گفتاری زبان چینی معمولاً توسط افراد بومی به عنوان گونه هایی از یک زبان واحد در نظر گرفته می شود. با این حال، عدم درک متقابل آنها به این معنی است که آنها گاهی اوقات به عنوان زبان های جداگانه در یک خانواده در نظر گرفته می شوند. بررسی روابط تاریخی بین انواع زبان چینی ادامه دارد. در حال حاضر، اکثر طبقه‌بندی‌ها ۷ تا ۱۳ گروه منطقه‌ای اصلی را بر اساس پیشرفت‌های آوایی چینی میانه نشان می‌دهند که بیشترین صحبت از آنها ماندارین است (با حدود ۸۰۰ میلیون سخنران یا ۶۶%)، و پس از آن Min (75 میلیون، به عنوان مثال، مین جنوبی) است. وو (۷۴ میلیون، به عنوان مثال شانگهای)، و یو (۶۸ میلیون، به عنوان مثال کانتونی).این شاخه ها برای یکدیگر نامفهوم هستند و بسیاری از زیرگروه های آنها با گونه های دیگر در همان شاخه نامفهوم هستند (مثلاً Southern Min). با این حال، مناطق انتقالی وجود دارد که در آن گونه‌هایی از شاخه‌های مختلف ویژگی‌های کافی برای درک محدود را به اشتراک می‌گذارند، از جمله نیو شیانگ با ماندارین جنوب غربی، ژوانژو وو با ماندارین یانگ تسه پایین، جین با ماندارین دشت مرکزی و گویش‌های متفاوت هاکا با گان (اگرچه اینها با جریان اصلی هاکا قابل درک نیستند). همه انواع چینی حداقل تا حدی تونال هستند و تا حد زیادی تحلیلی هستند.
قدیمی ترین سوابق مکتوب چینی، کتیبه های استخوان اوراکل دوران سلسله شانگ است که می تواند به ۱۲۵۰ سال قبل از میلاد برگردد. دسته بندی های آوایی چینی قدیم را می توان از قافیه های شعر کهن بازسازی کرد. در طول دوره سلسله های شمالی و جنوبی، چینی میانه چندین تغییر صدا را تجربه کرد و به دنبال جدایی طولانی جغرافیایی و سیاسی به چندین گونه تقسیم شد. Qieyun، یک فرهنگ لغت ریم، مصالحه ای را بین تلفظ های مناطق مختلف ثبت کرده است. دربارهای سلطنتی سلسله‌های مینگ و کینگ اولیه با استفاده از زبان کوئینه (گوآنهوا) بر اساس گویش نانجینگ ماندارین یانگ تسه پایین کار می‌کردند. چینی استاندارد (استاندارد ماندارین)، بر اساس گویش پکنی ماندارین، در دهه ۱۹۳۰ پذیرفته شد و اکنون زبان رسمی جمهوری خلق چین و جمهوری چین (تایوان)، یکی از چهار زبان رسمی سنگاپور است. و یکی از شش زبان رسمی سازمان ملل متحد است. شکل نوشتاری، با استفاده از لوگوگرام‌هایی که به حروف چینی معروف هستند، توسط گویندگان باسواد گویش‌هایی که متقابلاً نامفهوم هستند به اشتراک گذاشته می‌شود. از دهه ۱۹۵۰، نویسه‌های چینی ساده شده برای استفاده توسط دولت جمهوری خلق چین تبلیغ می‌شوند، در حالی که سنگاپور رسما نویسه‌های ساده شده را در سال ۱۹۷۶ پذیرفته است. نویسه‌های سنتی همچنان در تایوان، هنگ‌کنگ، ماکائو و سایر کشورهایی که در خارج از کشور قابل توجه هستند استفاده می‌شود. جوامع چینی زبان مانند مالزی (که اگرچه در دهه ۱۹۸۰ از نویسه های ساده شده به عنوان استاندارد واقعی استفاده کردند، اما نویسه های سنتی هنوز در استفاده گسترده باقی می مانند).
ارتباط‌‌با‌ما :
تلفن : ۰۲۱۶۶۱۷۶۱۹۶ ۰۲۱۶۶۵۶۹۷۶۲ ۰۹۰۵۹۶۲۶۹۰۰
نشانی : خیابان جمالزاده‌شمالی بعد از بلوار‌کشاورز پلاک ۴۱۴ طبقه ۳ واحد ۵
شبکه‌های‌اجتماعی‌پردیس‌فناوری‌کیش :
سامانه‌آموزش‌مجازی‌رهیاران : www.rahyaranlms.ir
کانال‌تلگرام kishtech@
اینستاگرام rahyaranlms kishtech.ir
