03-05-2021, 02:18 PM
- C'est une excellente idée, dit Briant.
- Comment appelons-nous la rivière qui se jette dans Sloughi-bay ? demande Wilcox.
- La rivière Zealand, propose Baxter, pour nous souvenir de notre pays.
- Et le lac ?... demande Garnett.
- Appelons-le Family-lake (Lac de la Famille) ; c'est une pensée pour nos chers parents.
Ce nom est aussitôt admis. Et ainsi de suite.
L'ambiance est extraordinaire. Ces jeunes garçons ne sont plus des naufragés, mais des colons de l'île.
Mais de quelle île ?... Il faut aussi lui donner un nom.
- Tiens !... tiens !... Je sais comment l'appeler, s'écrie Costar.
- Tu sais cela... toi ? dit Doniphan.
- L'île Bébé, sans doute ! ajoute Service.
- Allons, cessez de plaisanter; nous t'écoutons, Costar, dit Briant.
un bien, puisque nous sommes des élèves de la pension Chairman, appelons-la l'île Chairman !
Tous applaudissent. Costar rougit de plaisir.
بریان : این ایده عالی است.
ویلکوکس پرسید : اسم آن رودخانه ای که آبش وارد اسلوگی شد را چه بگذاریم؟
ـ باکستر : رودخانه زلاند.به یاد کشورمان.
گارنت : و آن دریچه چطور؟
ـ اسم آن را دریاچه خانواده میگذاریم.به یاد پدر مادر هایمان.
این نام خیلی زود مورد تحسین همه واقع شد.
محیط عالی بود.پسران دیگر گروه شکست خورده ای نبودند.بلکه پایه های جزیره به حساب می آمدند.
ـ ولی کدام جزیره؟ باید اسمی برای آن بگذاریم.
کستار : آها آها من میدانم اسمش را چه بگذاریم.
دونیفان : میدانی؟
ـ سرویس : جزیره نوزادان ، بدون شک
ـ بریان : باشه ، شوخی کردن کافیست.به کستار گوش بدیم.
از آنجا که ما از آموزشگاه شرمن هستیم اسمش را جزیره شرمن مینامیم.
همه تشویقش کردند و کستار هم از خجالت قرمز شد.