آسانسور فضایی

[میلاد جوانمردی]

آسانسور فضایی 


‎نوشته میلاد جوانمردی

‎مفهوم تا حدودی با داستان های علمی تخیلی نزدیک است و این الهام ممکن است یک روز تبدیل به واقعیت شود.

‎آسانسور فضایی - داستان علمی انگشت شست، همیشه داستان باقی نمی ماند. که در سال  1863, مثلا, نویسنده فرانسوی ژول ورن یک کتاب شگفت انگیز با عنوان "پاریس در قرن 20 نوشت."او از شیشه و فولاد برج مراقبت نوشت, ماشین حساب, دستگاه های فکس, و یک شبکه ارتباطات جهانی. 

‎حتی بیشتر ...قابل ملاحظه بود که دو سال بعد او بهترین اثر بین المللی خود را با عنوان "از زمین به ماه." نوشت این یک موفقیت بزرگ بود, اما در آن زمان, خوانندگان به طور طبیعی هیچ ایده که فقط 100 سال بعد چنین سفر در واقعیت تبدیل خواهد شد را باور نکردند.

‎اکنون, ناسا در حال کار بر روی تبدیل یکی دیگر از مفهوم داستان های علمی تخیلی و تبدیل آن به واقعیت است ، این یکی 23 سال پیش در کتاب ارتور سی کلارک "چشمه بهشت “ عنوان شده است .

آنچه که جهان علم تا به امروز توانسته است در مورد آسانسور فضایی توضیح دهد به این ترتیب است که:

۱-مدار زمین‌هم‌زمان ۲-گرانیگاه آسانسور ۳-وزنه تعادل ۴-کابل ۵-بالارو ۶-زمین.
آسانسور فضایی وسیله‌ای خیالی است که برای انتقال ماده از سطح یک جرم آسمانی به فضا طراحی شده‌است. برای این وسیله طرح‌های بسیاری تصور شده که همه آنها شامل مسافرت به فضا از طریق حرکت در امتداد ساختاری ثابت به‌جای استفاده از موشک‌های فضایی است. طرح کلی این وسیله غالباً به سازه‌ای مربوط می‌شود که از روی سطح زمین – در نزدیکی یا روی استوا – تا مدار پیرامون زمین و فضای بی‌وزنی امتداد داشته باشد.
ایدهٔ آسانسور فضایی نخستین بار توسط کنستانتین تسیولکوفسکی 

 در سال ۱۸۹۵ زمانی که او صحبت از ماشینی تخیلی به اسم «برج تسوکوفسکی» کرد که از سطح زمین تا مدار زمین امتداد داشت. ایده‌هایی که اخیراً درباره این طرح مطرح می‌شود بیشتر بر وجود سازه‌ای دارای قابلیت انبساط (برای نمونه یک ریسمان دارای قابلیت انعطاف) تاکید می‌شود که از مدار زمین تا سطح آن کشیده شده باشد. این سازه، به همان شکلی گه تارهای یک گیتار کشیده شده و محکم اند، بین زمین و فضا امتداد پیدا می‌کند. یه آسانسور فضایی گاهی اسامی دیگری نظیر پل فضایی، بالابر فضایی، نربان فضایی، قلاب آسمان، برج مداری و آسانسور مداری نیز نسبت داده می‌شود.
دانش و فناوری کنونی به اندازه‌ای نیست که بتوان به وسیله آن ابزارهای مهندسی قابل استفاده‌ای ساخت که به اندازه کافی مقاوم و سبک باشند و بشود از آنها در ساخت آسانسور فضایی استفاده کرد. موضوعی که در ابتدا با آن روبه‌رو می‌شویم این است که مجموع جرم وسایل و ابزارهایی که قرار است این سازه را تشکیل بدهند به قدری زیاد است که باعث شکسته شدن کابل آسانسور می‌شود. در طرح‌های خیالی‌ای که اخیراً برای آسانسور فضایی مطرح شده‌است، استفاده از موادی که در آن‌ها نانولوله کربنی 

 به عنوان ماده‌ای با قابلیت انعطاف بالا به کار رفته، مورد تاکید قرار گرفته‌است، چرا که مقاومت اندازه‌گیری شده نانولوله کربنی بسیار کوچک به اندازه کافی بالا بوده‌است تا این موضوع را از لحاظ فرضی ممکن سازد. نانو لوله‌های کربنی که از صفحات کربن به ضخامت یک اتم و به شکل استوانه‌ای توخالی ساخته شده‌است در سال ۱۹۹۱ توسط سامیو ایجیما (از شرکت NEC ژاپن) کشف شد.
نانو لوله‌های کربنی، ساختارهای حلقوی تو خالی و متشکل از اتم‌های کربن هستندکه می‌توانند به شکل تک یا چند جداره آرایش یابند و دارای خواص فلزی و شبه رسانایی نیز هستند.[۱]نانو لوله‌های کربنی دارای سطح ویژهٔ بسیار بالا، نفوذپذیری زیاد و پایداری مکانیکی و حرارتی خوبی هستند. اگر چه تخلخل‌های نانولوله‌های کربنی به‌طور قابل توجهی کوچک است. غشاهای نانو لوله‌ای نشان داده‌اند که به خاطر سطح داخلی صاف نانولوله‌ها، شدت جریان بیشتر یا یکسانی نسبت به تخلخل‌های بسیار بزرگتر دارند. این مواد بادوام و در مقابل گرما مقاومند و نیز تمیز کردن و استفادهٔ مجدد از آن‌ها در فرایندهای تصفیه‌ای مانند آب وفاضلاب ساده است. غشاهای نانو لوله‌ای می‌توانند تقریباً تمام آلودگی‌های آب اعم از باکتری، ویروس، ترکیبات آلی و کدورات را حذف نمایند.
این قبیل مولکول‌های استوانه ای شکل خواص نوظهوری دارند که آن‌ها را پتانسیل مفیدی در بسیاری از کاربردها در نانو تکنولوژی، اپتیک، الکترونیک و دیگر زمینه‌های علم مواد می‌سازد. شکل لوله ای کربن از دیگر شکل‌های کربن مانند ورقه‌های گرافیتی مطلوبتر است. این به این دلیل است که ساختار لوله ای فاقد باندهای غیر پیوندی و معلق است که باعث می‌شود ساختار از انرژی کمتری برخوردار باشد. آن‌ها استحکام غیرعادی، قابلیت ارتجاع، مقاومت کششی بالا، وزن کم، و خواص الکتریکی بی مانندی را نشان می‌دهند و درعین حال به‌طور کارامدی رسانای گرمایی هستند.
نانو تیوب‌ها دارای فرم لوله ای با ساختار شش ضلعی هستند. نانو تیوب‌ها را می‌توان صفحات گرافیتی فرض کرد که لوله شده‌اند. بر اساس محور چرخش صفحات نانو تیوب‌ها می‌توانند رسانا یا نیمه رسانا باشند. به علت این که کربن با سه پیوند همچنان دارای یک اوربیتال خالی p می‌باشد، حرکت موجی الکترون‌ها به راحتی در سطح بیرونی این لوله‌ها صورت می‌گیرد.
خواص ویژه و منحصر به فرد آن ازجمله مدول یانگ بالا و استحکام کششی خوب از یک طرف و طبیعت کربنی بودن نانو تیوب‌ها (به خاطر این که کربن ماده‌ای است کم وزن، بسیار پایدار و ساده جهت انجام فرایندها که نسبت به فلزات برای تولید ارزان‌تر می‌باشد) باعث شده که در دهه گذشته شاهد تحقیقات مهمی در کارایی و پرباری روش‌های رشد نانو تیوب‌ها باشیم. کارهای نظری و عملی زیادی نیز بر روی ساختار اتمی و ساختارهای الکترونی نانو تیوب متمرکز شده‌است. کوشش‌های گسترده‌ای نیز برای رسیدگی به خواص مکانیکی شامل مدول یانگ و استحکام کششی و ساز وکار عیوب و اثر تغییر شکل نانو تیوب‌ها بر خواص الکتریکی صورت گرفته‌است. فناوری امروزی تنها توانایی ساخت آسانسوری برای نقاطی از منظومه شمسی است که داری جاذبه گرانشی کمتری باشند، مانند مریخ.

امروزه در جهان کشورهایی هستند که با جدیت و علاقه ی فراوان جهت دستیابی و کشف این فناوری در حال تحقیق و تلاش و صرف هزینه و تبلیغات جهت افزایش و جذب منابع علمی مالی و ...میباشند از جمله کشور ژاپن که در اصل شرکت اوبایاشی (Obayashi Corporation) که در زمینه ساخت و ساز و گسترش فناوری های مربوط به ساختمان سازی میباشد که در جهان چندین سال متمادی به عنوان بزرگ ترین و برترین شرکت در زمینه ساخت و ساز معرفی شده است به جهانیان وعده داده است که آسانسور فضایی را تا سال 2050 تقدیم به جهانیان خواهد نمود.
کشور دوم و خواستگاه پیشرفت علم یعنی آمریکا خود را ملتزم به رسیدن به این فناوری میداند به گونه ایی که دولت و رؤسای بالا رتبه سیاسی حتی شخصأ پیگیر میزان پیشرفت در این زمینه هستند و دولت این کشور در سال 2002 با تخصیص بودجه و تشکیل کار گروه بین المللی در قالب کنسرسیوم جهانی آسانسور فضایی زیر نظر سازمان ناسا چشم به تحقق و دست یابی به آن را دارد و از نظر دولت آمریکا این فناوری در کمتر از یک قرن آینده به نجات دهنده کل کره زمین و تنها راه انقراض و نابودی کل کره زمین خواهد توانست خود را به عنوان برترین و خارق العاده ترین فناوری ساخت دست بشر از ابتدای حیات اولیه تا همیشه خود را بشناساند.
از آنجا که جهان امروز با مشکل سوخت و در آینده نزدیک با مشکل جدی تر کمبود و در سال های نه چندان دور با اتمام سوخت های فصیلی به ناچار بایست از سوخت های هسته ای استفاده نماید که حجم بسیار بالایی تولید سوخت هسته ایی منجر به تولید حجم بالایی زباله اتمی خواهد نمود و تنها راه دفع این زباله بسیار خطرناک و نابودگر انتقال آن به خارج از جو زمین می‌باشد که هم اکنون تنها کشوری که موشک های انتقال دهنده بار در محاسبه میزان حمل به مقدار هزینه مناسب کشور روسیه می‌باشد و در صد سال آینده طبیعتأ جمعیت کنونی کل کره زمین از هفت میلیارد و اندی به حداقل ده میلیارد رسیده است و اگر فناوری آسانسور فضایی خلق نگردد به راستی که جهان و کل حیات بشری و در اصل کل زیست بوم زنده کره زمین در کمتر از یک سال به نابودی و انقراض کامل خواهد رسید پس به این علت و دلایل دیگر از جمله تأمین انرژی برق خورشیدی و سرویس دهی و خدمات بهتر سریع تر و ارزان تر به ماهواره ها و ایستگاه های فضایی و نیز امر مهم گسترش علم و اکتشاف جهت دستیابی به منابع مختلف در خارج از این جهان کوچک ما از دلایل دیگری است که اینگونه با جدیت کشور آمریکا به خواستار دست یافتن به این فناوری است.جالب است بدانید آقای مهندس پیار سوان رئیس کنسرسیوم بین المللی آسانسور فضای عقاید جالب تری جزء آنچه که راجع به کارایی و خدمات ارزشمند این فناوری توضیح داده شد دارد!او میگوید با اختراع و ساخت این آسانسور و حمل عده ی بسیار زیادی از انسانها به عنوان توریسم فضایی به خارج از جو(همانطورکه هزینه حمل زباله های اتمی با ۹۰٪کاهش همراه است حمل انسان به فضا نیز حتی برا افراد سطح متوسط جامعه نیز به آسانی ممکن خواهد شد)ما باعث دگر دیسی عظیمی در زمینه پیشرفت علم میشویم و جهان ما و هر آنچه که در  آن بوده است با سرعت پیشرفت می‌کند چون با رفتن انسان به فضا و دیدن جهانی عظیم که هرگز حتی تصور خیالی او قادر به ترسیم آن نبود اکنون با دیده شدن و لمس شدن آن به صورت واقعی باعث گسترش دیافراگم ذهن بشریت میشود و دنیای ما تغییر خواهد کرد.
این ایده کم مطرح شده است در حالی که بیش از ربع قرن در قالب نظریه خلق شده است به این دلیل که حتی افراد دارای تحصیلات بالا و حتی باید گفت متأسفانه هستند افرادی که در سطح بین المللی مطرح بوده و خود پیشگام در ارقاء فناوری های روز و دارای شهرت جهانی نیز میباشند از جمله آقای مهندس ایلان ماسک که همه او را با تولیدات خوب اتومبیل های برقی تسلا و نیز بنیان گذار شرکت فضایی اسپایس ایکس (Space X) میشناسند به موضوع ساخت آسانسور فضایی نه تنها باور ندارند بلکه آن را یک مبحث خیالی و خنده دار میدانند و نیز علت مهمتر که باعث شده که این موضوع علمی در کمتر مکان ها و شبکه های علمی راجع به آن پرداخته شود این است که کشور یا کشورهای که در صورت متحد شدن(امروزه جامعه علمی آسانسور فضایی به این نتیجه رسیده است که حداقل پنج تا هفت کشور قدرتمند و پیشرفته دنیا باید با همکاری و اتحاد مشترک بتوانند به خلق این آسانسور موفق بشوند)و دست یابی به آن تا چندین دهه و حتی چند قرن به عنوان فاتح فضا و برترین قدرت یا قدرت ها محسوب می‌شوند پس طبیعی است که این تمایل ذاتی شدید بشریت به دست یابی و رسیدن به بزرگترین قدرت زمین و فضا بخواهد آن را انتشار و از وجود آن و نیز میزان پیشرفت های علمی کسب کرده خود صحبت کند هرچند که در 1400 سال گذشته خداوند بلند مرتبه در زمان معرفی اسلام و تکمیل آن در قرآن کریم به حضرت محمد (ص) در سوره مبارکه الحجر آیات شریفه۱۴و۱۵ و نیز در سوره مبارکه الأنعام آیه شریفه ۳۵ به موضوع آسانسور فضایی و خلق آن صحبت به میان آورده است.
اما چشم بینا باید و دلی روشن برای پرداختن به آن.

[Reda]

آسانسور فضایی 


‎نوشته میلاد جوانمردی

‎مفهوم تا حدودی با داستان های علمی تخیلی نزدیک است و این الهام ممکن است یک روز تبدیل به واقعیت شود.

‎آسانسور فضایی - داستان علمی انگشت شست، همیشه داستان باقی نمی ماند. که در سال  1863, مثلا, نویسنده فرانسوی ژول ورن یک کتاب شگفت انگیز با عنوان "پاریس در قرن 20 نوشت."او از شیشه و فولاد برج مراقبت نوشت, ماشین حساب, دستگاه های فکس, و یک شبکه ارتباطات جهانی. 

‎حتی بیشتر ...قابل ملاحظه بود که دو سال بعد او بهترین اثر بین المللی خود را با عنوان "از زمین به ماه." نوشت این یک موفقیت بزرگ بود, اما در آن زمان, خوانندگان به طور طبیعی هیچ ایده که فقط 100 سال بعد چنین سفر در واقعیت تبدیل خواهد شد را باور نکردند.

‎اکنون, ناسا در حال کار بر روی تبدیل یکی دیگر از مفهوم داستان های علمی تخیلی و تبدیل آن به واقعیت است ، این یکی 23 سال پیش در کتاب ارتور سی کلارک "چشمه بهشت “ عنوان شده است .

آنچه که جهان علم تا به امروز توانسته است در مورد آسانسور فضایی توضیح دهد به این ترتیب است که:

۱-مدار زمین‌هم‌زمان ۲-گرانیگاه آسانسور ۳-وزنه تعادل ۴-کابل ۵-بالارو ۶-زمین.
آسانسور فضایی وسیله‌ای خیالی است که برای انتقال ماده از سطح یک جرم آسمانی به فضا طراحی شده‌است. برای این وسیله طرح‌های بسیاری تصور شده که همه آنها شامل مسافرت به فضا از طریق حرکت در امتداد ساختاری ثابت به‌جای استفاده از موشک‌های فضایی است. طرح کلی این وسیله غالباً به سازه‌ای مربوط می‌شود که از روی سطح زمین – در نزدیکی یا روی استوا – تا مدار پیرامون زمین و فضای بی‌وزنی امتداد داشته باشد.
ایدهٔ آسانسور فضایی نخستین بار توسط کنستانتین تسیولکوفسکی 

 در سال ۱۸۹۵ زمانی که او صحبت از ماشینی تخیلی به اسم «برج تسوکوفسکی» کرد که از سطح زمین تا مدار زمین امتداد داشت. ایده‌هایی که اخیراً درباره این طرح مطرح می‌شود بیشتر بر وجود سازه‌ای دارای قابلیت انبساط (برای نمونه یک ریسمان دارای قابلیت انعطاف) تاکید می‌شود که از مدار زمین تا سطح آن کشیده شده باشد. این سازه، به همان شکلی گه تارهای یک گیتار کشیده شده و محکم اند، بین زمین و فضا امتداد پیدا می‌کند. یه آسانسور فضایی گاهی اسامی دیگری نظیر پل فضایی، بالابر فضایی، نربان فضایی، قلاب آسمان، برج مداری و آسانسور مداری نیز نسبت داده می‌شود.
دانش و فناوری کنونی به اندازه‌ای نیست که بتوان به وسیله آن ابزارهای مهندسی قابل استفاده‌ای ساخت که به اندازه کافی مقاوم و سبک باشند و بشود از آنها در ساخت آسانسور فضایی استفاده کرد. موضوعی که در ابتدا با آن روبه‌رو می‌شویم این است که مجموع جرم وسایل و ابزارهایی که قرار است این سازه را تشکیل بدهند به قدری زیاد است که باعث شکسته شدن کابل آسانسور می‌شود. در طرح‌های خیالی‌ای که اخیراً برای آسانسور فضایی مطرح شده‌است، استفاده از موادی که در آن‌ها نانولوله کربنی 

 به عنوان ماده‌ای با قابلیت انعطاف بالا به کار رفته، مورد تاکید قرار گرفته‌است، چرا که مقاومت اندازه‌گیری شده نانولوله کربنی بسیار کوچک به اندازه کافی بالا بوده‌است تا این موضوع را از لحاظ فرضی ممکن سازد. نانو لوله‌های کربنی که از صفحات کربن به ضخامت یک اتم و به شکل استوانه‌ای توخالی ساخته شده‌است در سال ۱۹۹۱ توسط سامیو ایجیما (از شرکت NEC ژاپن) کشف شد.
نانو لوله‌های کربنی، ساختارهای حلقوی تو خالی و متشکل از اتم‌های کربن هستندکه می‌توانند به شکل تک یا چند جداره آرایش یابند و دارای خواص فلزی و شبه رسانایی نیز هستند.[۱]نانو لوله‌های کربنی دارای سطح ویژهٔ بسیار بالا، نفوذپذیری زیاد و پایداری مکانیکی و حرارتی خوبی هستند. اگر چه تخلخل‌های نانولوله‌های کربنی به‌طور قابل توجهی کوچک است. غشاهای نانو لوله‌ای نشان داده‌اند که به خاطر سطح داخلی صاف نانولوله‌ها، شدت جریان بیشتر یا یکسانی نسبت به تخلخل‌های بسیار بزرگتر دارند. این مواد بادوام و در مقابل گرما مقاومند و نیز تمیز کردن و استفادهٔ مجدد از آن‌ها در فرایندهای تصفیه‌ای مانند آب وفاضلاب ساده است. غشاهای نانو لوله‌ای می‌توانند تقریباً تمام آلودگی‌های آب اعم از باکتری، ویروس، ترکیبات آلی و کدورات را حذف نمایند.
این قبیل مولکول‌های استوانه ای شکل خواص نوظهوری دارند که آن‌ها را پتانسیل مفیدی در بسیاری از کاربردها در نانو تکنولوژی، اپتیک، الکترونیک و دیگر زمینه‌های علم مواد می‌سازد. شکل لوله ای کربن از دیگر شکل‌های کربن مانند ورقه‌های گرافیتی مطلوبتر است. این به این دلیل است که ساختار لوله ای فاقد باندهای غیر پیوندی و معلق است که باعث می‌شود ساختار از انرژی کمتری برخوردار باشد. آن‌ها استحکام غیرعادی، قابلیت ارتجاع، مقاومت کششی بالا، وزن کم، و خواص الکتریکی بی مانندی را نشان می‌دهند و درعین حال به‌طور کارامدی رسانای گرمایی هستند.
نانو تیوب‌ها دارای فرم لوله ای با ساختار شش ضلعی هستند. نانو تیوب‌ها را می‌توان صفحات گرافیتی فرض کرد که لوله شده‌اند. بر اساس محور چرخش صفحات نانو تیوب‌ها می‌توانند رسانا یا نیمه رسانا باشند. به علت این که کربن با سه پیوند همچنان دارای یک اوربیتال خالی p می‌باشد، حرکت موجی الکترون‌ها به راحتی در سطح بیرونی این لوله‌ها صورت می‌گیرد.
خواص ویژه و منحصر به فرد آن ازجمله مدول یانگ بالا و استحکام کششی خوب از یک طرف و طبیعت کربنی بودن نانو تیوب‌ها (به خاطر این که کربن ماده‌ای است کم وزن، بسیار پایدار و ساده جهت انجام فرایندها که نسبت به فلزات برای تولید ارزان‌تر می‌باشد) باعث شده که در دهه گذشته شاهد تحقیقات مهمی در کارایی و پرباری روش‌های رشد نانو تیوب‌ها باشیم. کارهای نظری و عملی زیادی نیز بر روی ساختار اتمی و ساختارهای الکترونی نانو تیوب متمرکز شده‌است. کوشش‌های گسترده‌ای نیز برای رسیدگی به خواص مکانیکی شامل مدول یانگ و استحکام کششی و ساز وکار عیوب و اثر تغییر شکل نانو تیوب‌ها بر خواص الکتریکی صورت گرفته‌است. فناوری امروزی تنها توانایی ساخت آسانسوری برای نقاطی از منظومه شمسی است که داری جاذبه گرانشی کمتری باشند، مانند مریخ.

امروزه در جهان کشورهایی هستند که با جدیت و علاقه ی فراوان جهت دستیابی و کشف این فناوری در حال تحقیق و تلاش و صرف هزینه و تبلیغات جهت افزایش و جذب منابع علمی مالی و ...میباشند از جمله کشور ژاپن که در اصل شرکت اوبایاشی (Obayashi Corporation) که در زمینه ساخت و ساز و گسترش فناوری های مربوط به ساختمان سازی میباشد که در جهان چندین سال متمادی به عنوان بزرگ ترین و برترین شرکت در زمینه ساخت و ساز معرفی شده است به جهانیان وعده داده است که آسانسور فضایی را تا سال 2050 تقدیم به جهانیان خواهد نمود.
کشور دوم و خواستگاه پیشرفت علم یعنی آمریکا خود را ملتزم به رسیدن به این فناوری میداند به گونه ایی که دولت و رؤسای بالا رتبه سیاسی حتی شخصأ پیگیر میزان پیشرفت در این زمینه هستند و دولت این کشور در سال 2002 با تخصیص بودجه و تشکیل کار گروه بین المللی در قالب کنسرسیوم جهانی آسانسور فضایی زیر نظر سازمان ناسا چشم به تحقق و دست یابی به آن را دارد و از نظر دولت آمریکا این فناوری در کمتر از یک قرن آینده به نجات دهنده کل کره زمین و تنها راه انقراض و نابودی کل کره زمین خواهد توانست خود را به عنوان برترین و خارق العاده ترین فناوری ساخت دست بشر از ابتدای حیات اولیه تا همیشه خود را بشناساند.
از آنجا که جهان امروز با مشکل سوخت و در آینده نزدیک با مشکل جدی تر کمبود و در سال های نه چندان دور با اتمام سوخت های فصیلی به ناچار بایست از سوخت های هسته ای استفاده نماید که حجم بسیار بالایی تولید سوخت هسته ایی منجر به تولید حجم بالایی زباله اتمی خواهد نمود و تنها راه دفع این زباله بسیار خطرناک و نابودگر انتقال آن به خارج از جو زمین می‌باشد که هم اکنون تنها کشوری که موشک های انتقال دهنده بار در محاسبه میزان حمل به مقدار هزینه مناسب کشور روسیه می‌باشد و در صد سال آینده طبیعتأ جمعیت کنونی کل کره زمین از هفت میلیارد و اندی به حداقل ده میلیارد رسیده است و اگر فناوری آسانسور فضایی خلق نگردد به راستی که جهان و کل حیات بشری و در اصل کل زیست بوم زنده کره زمین در کمتر از یک سال به نابودی و انقراض کامل خواهد رسید پس به این علت و دلایل دیگر از جمله تأمین انرژی برق خورشیدی و سرویس دهی و خدمات بهتر سریع تر و ارزان تر به ماهواره ها و ایستگاه های فضایی و نیز امر مهم گسترش علم و اکتشاف جهت دستیابی به منابع مختلف در خارج از این جهان کوچک ما از دلایل دیگری است که اینگونه با جدیت کشور آمریکا به خواستار دست یافتن به این فناوری است.جالب است بدانید آقای مهندس پیار سوان رئیس کنسرسیوم بین المللی آسانسور فضای عقاید جالب تری جزء آنچه که راجع به کارایی و خدمات ارزشمند این فناوری توضیح داده شد دارد!او میگوید با اختراع و ساخت این آسانسور و حمل عده ی بسیار زیادی از انسانها به عنوان توریسم فضایی به خارج از جو(همانطورکه هزینه حمل زباله های اتمی با ۹۰٪کاهش همراه است حمل انسان به فضا نیز حتی برا افراد سطح متوسط جامعه نیز به آسانی ممکن خواهد شد)ما باعث دگر دیسی عظیمی در زمینه پیشرفت علم میشویم و جهان ما و هر آنچه که در  آن بوده است با سرعت پیشرفت می‌کند چون با رفتن انسان به فضا و دیدن جهانی عظیم که هرگز حتی تصور خیالی او قادر به ترسیم آن نبود اکنون با دیده شدن و لمس شدن آن به صورت واقعی باعث گسترش دیافراگم ذهن بشریت میشود و دنیای ما تغییر خواهد کرد.
این ایده کم مطرح شده است در حالی که بیش از ربع قرن در قالب نظریه خلق شده است به این دلیل که حتی افراد دارای تحصیلات بالا و حتی باید گفت متأسفانه هستند افرادی که در سطح بین المللی مطرح بوده و خود پیشگام در ارقاء فناوری های روز و دارای شهرت جهانی نیز میباشند از جمله آقای مهندس ایلان ماسک که همه او را با تولیدات خوب اتومبیل های برقی تسلا و نیز بنیان گذار شرکت فضایی اسپایس ایکس (Space X) میشناسند به موضوع ساخت آسانسور فضایی نه تنها باور ندارند بلکه آن را یک مبحث خیالی و خنده دار میدانند و نیز علت مهمتر که باعث شده که این موضوع علمی در کمتر مکان ها و شبکه های علمی راجع به آن پرداخته شود این است که کشور یا کشورهای که در صورت متحد شدن(امروزه جامعه علمی آسانسور فضایی به این نتیجه رسیده است که حداقل پنج تا هفت کشور قدرتمند و پیشرفته دنیا باید با همکاری و اتحاد مشترک بتوانند به خلق این آسانسور موفق بشوند)و دست یابی به آن تا چندین دهه و حتی چند قرن به عنوان فاتح فضا و برترین قدرت یا قدرت ها محسوب می‌شوند پس طبیعی است که این تمایل ذاتی شدید بشریت به دست یابی و رسیدن به بزرگترین قدرت زمین و فضا بخواهد آن را انتشار و از وجود آن و نیز میزان پیشرفت های علمی کسب کرده خود صحبت کند هرچند که در 1400 سال گذشته خداوند بلند مرتبه در زمان معرفی اسلام و تکمیل آن در قرآن کریم به حضرت محمد (ص) در سوره مبارکه الحجر آیات شریفه۱۴و۱۵ و نیز در سوره مبارکه الأنعام آیه شریفه ۳۵ به موضوع آسانسور فضایی و خلق آن صحبت به میان آورده است.
اما چشم بینا باید و دلی روشن برای پرداختن به آن.

[Mohammad javad khoddam]

خداییش ۱۴۰۰ سال پیش نمیدونستن اسب چیه بعد راجع به آسانسور فضایی گفته بودن????

[m1364rostaiy]

آسانسور فضایی 


‎نوشته میلاد جوانمردی

‎مفهوم تا حدودی با داستان های علمی تخیلی نزدیک است و این الهام ممکن است یک روز تبدیل به واقعیت شود.

‎آسانسور فضایی - داستان علمی انگشت شست، همیشه داستان باقی نمی ماند. که در سال  1863, مثلا, نویسنده فرانسوی ژول ورن یک کتاب شگفت انگیز با عنوان "پاریس در قرن 20 نوشت."او از شیشه و فولاد برج مراقبت نوشت, ماشین حساب, دستگاه های فکس, و یک شبکه ارتباطات جهانی. 

‎حتی بیشتر ...قابل ملاحظه بود که دو سال بعد او بهترین اثر بین المللی خود را با عنوان "از زمین به ماه." نوشت این یک موفقیت بزرگ بود, اما در آن زمان, خوانندگان به طور طبیعی هیچ ایده که فقط 100 سال بعد چنین سفر در واقعیت تبدیل خواهد شد را باور نکردند.

‎اکنون, ناسا در حال کار بر روی تبدیل یکی دیگر از مفهوم داستان های علمی تخیلی و تبدیل آن به واقعیت است ، این یکی 23 سال پیش در کتاب ارتور سی کلارک "چشمه بهشت “ عنوان شده است .

آنچه که جهان علم تا به امروز توانسته است در مورد آسانسور فضایی توضیح دهد به این ترتیب است که:

۱-مدار زمین‌هم‌زمان ۲-گرانیگاه آسانسور ۳-وزنه تعادل ۴-کابل ۵-بالارو ۶-زمین.
آسانسور فضایی وسیله‌ای خیالی است که برای انتقال ماده از سطح یک جرم آسمانی به فضا طراحی شده‌است. برای این وسیله طرح‌های بسیاری تصور شده که همه آنها شامل مسافرت به فضا از طریق حرکت در امتداد ساختاری ثابت به‌جای استفاده از موشک‌های فضایی است. طرح کلی این وسیله غالباً به سازه‌ای مربوط می‌شود که از روی سطح زمین – در نزدیکی یا روی استوا – تا مدار پیرامون زمین و فضای بی‌وزنی امتداد داشته باشد.
ایدهٔ آسانسور فضایی نخستین بار توسط کنستانتین تسیولکوفسکی 

 در سال ۱۸۹۵ زمانی که او صحبت از ماشینی تخیلی به اسم «برج تسوکوفسکی» کرد که از سطح زمین تا مدار زمین امتداد داشت. ایده‌هایی که اخیراً درباره این طرح مطرح می‌شود بیشتر بر وجود سازه‌ای دارای قابلیت انبساط (برای نمونه یک ریسمان دارای قابلیت انعطاف) تاکید می‌شود که از مدار زمین تا سطح آن کشیده شده باشد. این سازه، به همان شکلی گه تارهای یک گیتار کشیده شده و محکم اند، بین زمین و فضا امتداد پیدا می‌کند. یه آسانسور فضایی گاهی اسامی دیگری نظیر پل فضایی، بالابر فضایی، نربان فضایی، قلاب آسمان، برج مداری و آسانسور مداری نیز نسبت داده می‌شود.
دانش و فناوری کنونی به اندازه‌ای نیست که بتوان به وسیله آن ابزارهای مهندسی قابل استفاده‌ای ساخت که به اندازه کافی مقاوم و سبک باشند و بشود از آنها در ساخت آسانسور فضایی استفاده کرد. موضوعی که در ابتدا با آن روبه‌رو می‌شویم این است که مجموع جرم وسایل و ابزارهایی که قرار است این سازه را تشکیل بدهند به قدری زیاد است که باعث شکسته شدن کابل آسانسور می‌شود. در طرح‌های خیالی‌ای که اخیراً برای آسانسور فضایی مطرح شده‌است، استفاده از موادی که در آن‌ها نانولوله کربنی 

 به عنوان ماده‌ای با قابلیت انعطاف بالا به کار رفته، مورد تاکید قرار گرفته‌است، چرا که مقاومت اندازه‌گیری شده نانولوله کربنی بسیار کوچک به اندازه کافی بالا بوده‌است تا این موضوع را از لحاظ فرضی ممکن سازد. نانو لوله‌های کربنی که از صفحات کربن به ضخامت یک اتم و به شکل استوانه‌ای توخالی ساخته شده‌است در سال ۱۹۹۱ توسط سامیو ایجیما (از شرکت NEC ژاپن) کشف شد.
نانو لوله‌های کربنی، ساختارهای حلقوی تو خالی و متشکل از اتم‌های کربن هستندکه می‌توانند به شکل تک یا چند جداره آرایش یابند و دارای خواص فلزی و شبه رسانایی نیز هستند.[۱]نانو لوله‌های کربنی دارای سطح ویژهٔ بسیار بالا، نفوذپذیری زیاد و پایداری مکانیکی و حرارتی خوبی هستند. اگر چه تخلخل‌های نانولوله‌های کربنی به‌طور قابل توجهی کوچک است. غشاهای نانو لوله‌ای نشان داده‌اند که به خاطر سطح داخلی صاف نانولوله‌ها، شدت جریان بیشتر یا یکسانی نسبت به تخلخل‌های بسیار بزرگتر دارند. این مواد بادوام و در مقابل گرما مقاومند و نیز تمیز کردن و استفادهٔ مجدد از آن‌ها در فرایندهای تصفیه‌ای مانند آب وفاضلاب ساده است. غشاهای نانو لوله‌ای می‌توانند تقریباً تمام آلودگی‌های آب اعم از باکتری، ویروس، ترکیبات آلی و کدورات را حذف نمایند.
این قبیل مولکول‌های استوانه ای شکل خواص نوظهوری دارند که آن‌ها را پتانسیل مفیدی در بسیاری از کاربردها در نانو تکنولوژی، اپتیک، الکترونیک و دیگر زمینه‌های علم مواد می‌سازد. شکل لوله ای کربن از دیگر شکل‌های کربن مانند ورقه‌های گرافیتی مطلوبتر است. این به این دلیل است که ساختار لوله ای فاقد باندهای غیر پیوندی و معلق است که باعث می‌شود ساختار از انرژی کمتری برخوردار باشد. آن‌ها استحکام غیرعادی، قابلیت ارتجاع، مقاومت کششی بالا، وزن کم، و خواص الکتریکی بی مانندی را نشان می‌دهند و درعین حال به‌طور کارامدی رسانای گرمایی هستند.
نانو تیوب‌ها دارای فرم لوله ای با ساختار شش ضلعی هستند. نانو تیوب‌ها را می‌توان صفحات گرافیتی فرض کرد که لوله شده‌اند. بر اساس محور چرخش صفحات نانو تیوب‌ها می‌توانند رسانا یا نیمه رسانا باشند. به علت این که کربن با سه پیوند همچنان دارای یک اوربیتال خالی p می‌باشد، حرکت موجی الکترون‌ها به راحتی در سطح بیرونی این لوله‌ها صورت می‌گیرد.
خواص ویژه و منحصر به فرد آن ازجمله مدول یانگ بالا و استحکام کششی خوب از یک طرف و طبیعت کربنی بودن نانو تیوب‌ها (به خاطر این که کربن ماده‌ای است کم وزن، بسیار پایدار و ساده جهت انجام فرایندها که نسبت به فلزات برای تولید ارزان‌تر می‌باشد) باعث شده که در دهه گذشته شاهد تحقیقات مهمی در کارایی و پرباری روش‌های رشد نانو تیوب‌ها باشیم. کارهای نظری و عملی زیادی نیز بر روی ساختار اتمی و ساختارهای الکترونی نانو تیوب متمرکز شده‌است. کوشش‌های گسترده‌ای نیز برای رسیدگی به خواص مکانیکی شامل مدول یانگ و استحکام کششی و ساز وکار عیوب و اثر تغییر شکل نانو تیوب‌ها بر خواص الکتریکی صورت گرفته‌است. فناوری امروزی تنها توانایی ساخت آسانسوری برای نقاطی از منظومه شمسی است که داری جاذبه گرانشی کمتری باشند، مانند مریخ.

امروزه در جهان کشورهایی هستند که با جدیت و علاقه ی فراوان جهت دستیابی و کشف این فناوری در حال تحقیق و تلاش و صرف هزینه و تبلیغات جهت افزایش و جذب منابع علمی مالی و ...میباشند از جمله کشور ژاپن که در اصل شرکت اوبایاشی (Obayashi Corporation) که در زمینه ساخت و ساز و گسترش فناوری های مربوط به ساختمان سازی میباشد که در جهان چندین سال متمادی به عنوان بزرگ ترین و برترین شرکت در زمینه ساخت و ساز معرفی شده است به جهانیان وعده داده است که آسانسور فضایی را تا سال 2050 تقدیم به جهانیان خواهد نمود.
کشور دوم و خواستگاه پیشرفت علم یعنی آمریکا خود را ملتزم به رسیدن به این فناوری میداند به گونه ایی که دولت و رؤسای بالا رتبه سیاسی حتی شخصأ پیگیر میزان پیشرفت در این زمینه هستند و دولت این کشور در سال 2002 با تخصیص بودجه و تشکیل کار گروه بین المللی در قالب کنسرسیوم جهانی آسانسور فضایی زیر نظر سازمان ناسا چشم به تحقق و دست یابی به آن را دارد و از نظر دولت آمریکا این فناوری در کمتر از یک قرن آینده به نجات دهنده کل کره زمین و تنها راه انقراض و نابودی کل کره زمین خواهد توانست خود را به عنوان برترین و خارق العاده ترین فناوری ساخت دست بشر از ابتدای حیات اولیه تا همیشه خود را بشناساند.
از آنجا که جهان امروز با مشکل سوخت و در آینده نزدیک با مشکل جدی تر کمبود و در سال های نه چندان دور با اتمام سوخت های فصیلی به ناچار بایست از سوخت های هسته ای استفاده نماید که حجم بسیار بالایی تولید سوخت هسته ایی منجر به تولید حجم بالایی زباله اتمی خواهد نمود و تنها راه دفع این زباله بسیار خطرناک و نابودگر انتقال آن به خارج از جو زمین می‌باشد که هم اکنون تنها کشوری که موشک های انتقال دهنده بار در محاسبه میزان حمل به مقدار هزینه مناسب کشور روسیه می‌باشد و در صد سال آینده طبیعتأ جمعیت کنونی کل کره زمین از هفت میلیارد و اندی به حداقل ده میلیارد رسیده است و اگر فناوری آسانسور فضایی خلق نگردد به راستی که جهان و کل حیات بشری و در اصل کل زیست بوم زنده کره زمین در کمتر از یک سال به نابودی و انقراض کامل خواهد رسید پس به این علت و دلایل دیگر از جمله تأمین انرژی برق خورشیدی و سرویس دهی و خدمات بهتر سریع تر و ارزان تر به ماهواره ها و ایستگاه های فضایی و نیز امر مهم گسترش علم و اکتشاف جهت دستیابی به منابع مختلف در خارج از این جهان کوچک ما از دلایل دیگری است که اینگونه با جدیت کشور آمریکا به خواستار دست یافتن به این فناوری است.جالب است بدانید آقای مهندس پیار سوان رئیس کنسرسیوم بین المللی آسانسور فضای عقاید جالب تری جزء آنچه که راجع به کارایی و خدمات ارزشمند این فناوری توضیح داده شد دارد!او میگوید با اختراع و ساخت این آسانسور و حمل عده ی بسیار زیادی از انسانها به عنوان توریسم فضایی به خارج از جو(همانطورکه هزینه حمل زباله های اتمی با ۹۰٪کاهش همراه است حمل انسان به فضا نیز حتی برا افراد سطح متوسط جامعه نیز به آسانی ممکن خواهد شد)ما باعث دگر دیسی عظیمی در زمینه پیشرفت علم میشویم و جهان ما و هر آنچه که در  آن بوده است با سرعت پیشرفت می‌کند چون با رفتن انسان به فضا و دیدن جهانی عظیم که هرگز حتی تصور خیالی او قادر به ترسیم آن نبود اکنون با دیده شدن و لمس شدن آن به صورت واقعی باعث گسترش دیافراگم ذهن بشریت میشود و دنیای ما تغییر خواهد کرد.
این ایده کم مطرح شده است در حالی که بیش از ربع قرن در قالب نظریه خلق شده است به این دلیل که حتی افراد دارای تحصیلات بالا و حتی باید گفت متأسفانه هستند افرادی که در سطح بین المللی مطرح بوده و خود پیشگام در ارقاء فناوری های روز و دارای شهرت جهانی نیز میباشند از جمله آقای مهندس ایلان ماسک که همه او را با تولیدات خوب اتومبیل های برقی تسلا و نیز بنیان گذار شرکت فضایی اسپایس ایکس (Space X) میشناسند به موضوع ساخت آسانسور فضایی نه تنها باور ندارند بلکه آن را یک مبحث خیالی و خنده دار میدانند و نیز علت مهمتر که باعث شده که این موضوع علمی در کمتر مکان ها و شبکه های علمی راجع به آن پرداخته شود این است که کشور یا کشورهای که در صورت متحد شدن(امروزه جامعه علمی آسانسور فضایی به این نتیجه رسیده است که حداقل پنج تا هفت کشور قدرتمند و پیشرفته دنیا باید با همکاری و اتحاد مشترک بتوانند به خلق این آسانسور موفق بشوند)و دست یابی به آن تا چندین دهه و حتی چند قرن به عنوان فاتح فضا و برترین قدرت یا قدرت ها محسوب می‌شوند پس طبیعی است که این تمایل ذاتی شدید بشریت به دست یابی و رسیدن به بزرگترین قدرت زمین و فضا بخواهد آن را انتشار و از وجود آن و نیز میزان پیشرفت های علمی کسب کرده خود صحبت کند هرچند که در 1400 سال گذشته خداوند بلند مرتبه در زمان معرفی اسلام و تکمیل آن در قرآن کریم به حضرت محمد (ص) در سوره مبارکه الحجر آیات شریفه۱۴و۱۵ و نیز در سوره مبارکه الأنعام آیه شریفه ۳۵ به موضوع آسانسور فضایی و خلق آن صحبت به میان آورده است.
اما چشم بینا باید و دلی روشن برای پرداختن به آن.