24-05-2021, 08:07 PM
چک: به موجب مادۀ 310 قانون تجارت، چک نوشته اي است که به موجب آن صادر کننده، وجوهي را که در نزد مُحالٌ عليه دارد، کلاً يا بعضاً مسترد يا به ديگري واگذار مي نمايد. هرگاه صادرکننده، چک را براي خود صادر کند، در آن صورت خود وي مي تواند وجه چک را از بانک دريافت نمايد. صادر کنندۀ چک بايد حداقل معادل مبلغ چک در بانک وجه داشته باشد. چک وسيله دريافت و پرداخت است و در واقع به جاي پول نقد به کار مي رود.
سفته: به موجب ماده ي 307 قانون تجارت ايران سفته سندي است كه به موجب آن امضاكننده تعهد مي كند مبلغي در موعد معين يا عندالمطالبه در وجه حامل يا شخص معين يا به حواله كرد آن شخص كارسازي نمايد.سفته از جمله اسناد تجارتي است که، در معاملات بين تجار و همچنین بين افراد عادي، دادن و گرفتن آن معمول است.
برات: برات سندي است که به موجب آن صادرکننده از شخص معيني مي خواهد که در وعدۀ تعيين شده، مبلغي در وجه شخص ثالث يا به حواله کرد او يا در وجه حامل، پرداخت نمايد.
سفته: به موجب ماده ي 307 قانون تجارت ايران سفته سندي است كه به موجب آن امضاكننده تعهد مي كند مبلغي در موعد معين يا عندالمطالبه در وجه حامل يا شخص معين يا به حواله كرد آن شخص كارسازي نمايد.سفته از جمله اسناد تجارتي است که، در معاملات بين تجار و همچنین بين افراد عادي، دادن و گرفتن آن معمول است.
برات: برات سندي است که به موجب آن صادرکننده از شخص معيني مي خواهد که در وعدۀ تعيين شده، مبلغي در وجه شخص ثالث يا به حواله کرد او يا در وجه حامل، پرداخت نمايد.