عامل اثرگذار بر روی SFP

[Mehrdad1371]

1. نوع ارتباط فیبر نوری

به طور کلی فیبرهای نوری را می توان به دو دسته Multimode و Single Mode تقسیم کرد. تفاوت مهم Multimode و Single Mode اندازه ظرفیت و هسته مورد استفاده در آن ها است. هسته مورد استفاده در فیبرهای نوری Single Mode برابر با 5 میکرومتر است. در حالی که این عدد در فیبرهای نوری Multimode 10 برابر بیشتر است. در حقیقت هسته مورد استفاده در فیبر نوری Multimode 50 میکرومتر است. به همین دلیل فیبرهای نوری Multimode پالس ها و سیگنال های بیشتری را با پهنای باند بیشتر منتقل می کنند. در حال حاضر بیشتر از فیبرهای نوری Multimode به جای Single Mode استفاده می شود. استفاده از Multimode ها بیشتر در شبکه های داخلی کاربرد دارد.

2. پهنای باند ، مشخص کننده سرعت انتقال
در ارتباطاتی که از طریق کابل های مسی صورت می گیرد، کامپیوترها قبل از ارسال اطلاعات سرعت ارتباطات را بررسی می کنند. به عنوان مثال یک ارتباط 10/100/1000 به این معنی است که هر ارتباطی از این بازه را می تواند پشتیبانی کند. یعنی اگر در یک ارتباط 1000Mbit/s باشد و طرف ارتباط دیگر 100Mbit/s باشد. این ارتباط به صورت خودکار به 100Mbit/s تنظیم می‌گردد. در صنعت ارتباطات ماژول های 1.25G و 10G بیشترین استفاده را دارند.
3. نوع اتصال فیبر نوری

معمولا در اتصالات مسی اترنت کابل ها با استفاده از کانکتور آشنای RJ45 متصل می شود ولی در اتصالات فیبر نوری از نوع SC، ST و LC می باشند، کانکتور های ساخته شده در اتصالات فیبر فقط به عنوان اتصالات ثابت شناخته می شوند و فقط تفاوت آن ها در برش زاویه پرتاب نور مورد توجه قرار می گیرند که با توجه به اتصالات مورد متداول کانکتور های LC بیشتر از بقیه مورد استفاده قرار می گیرند.