افسردگی چیست؟ - نسخه‌ی قابل چاپ

افسردگی یا اختلال افسردگی، بیماری است که باعث بروز انواع علائم شناختی، ذهنی و جسمی با انگیزه کم و افسردگی به عنوان علائم اصلی می شود و منجر به کاهش عملکرد روزانه می شود.

اختلال افسردگی یک بیماری جدی است که باعث تغییر در احساسات، افکار، وضعیت جسمانی و رفتار می شود. افسردگی با افسردگی موقت متفاوت است و بیان ضعف شخصی یا چیزی نیست که بتوان آن را با اراده از بین برد. با این حال، اگر درمان مناسب را از یک متخصص دریافت کنید، می توانید انتظار بهبود قابل توجهی داشته باشید و به زندگی عادی خود بازگردید.

2. علائم افسردگی چیست؟

علائم حسی بدون علاقه، بدون لذت

بی خوابی یا نارکولپسی

فوران عاطفی یا کناره گیری

احساس گناه یا بی ارزشی

وسوسه خودکشی

علائم فیزیکی به راحتی احساس خستگی می کنید و انرژی ندارید

علائم شناختی کاهش حافظه، کاهش توانایی تفکر، کاهش تمرکز

3. چه چیزی باعث افسردگی می شود؟

علت دقیق آن هنوز مشخص نیست، اما مانند سایر اختلالات روانی، انواع عوامل بیوشیمیایی، ژنتیکی و محیطی می توانند باعث افسردگی شوند.

1. عوامل بیوشیمیایی

ناهنجاری در انتقال دهنده های عصبی (نوراپی نفرین، سروتونین، گابا و غیره) و هورمون ها (تیروئید، هورمون رشد، محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنوکورتیکال) در مغز و تغییر در ریتم بیولوژیکی ممکن است علت باشد.

[font='Arial', sans-serif] مقاله درمان افسردگی[/font]

[font='Arial', sans-serif][font='Arial', sans-serif] همچنین بخوانید مقاله درمان افسردگی را[/font][/font]

2. عوامل ژنتیکی

اگرچه این یک بیماری ژنتیکی نیست، اما در صورت داشتن والدین، خواهر و برادر یا خویشاوندان مبتلا به افسردگی، خطر ابتلا به افسردگی ممکن است کمی افزایش یابد.

3. عوامل محیطی

برخی از موقعیت های زندگی که کنار آمدن با آنها دشوار است عبارتند از از دست دادن عزیزان، تنهایی، بیکاری، مشکلات مالی و استرس شدید. اگرچه عوامل فوق به تنهایی باعث افسردگی شدید نمی شوند، اما می توانند بر ایجاد علائم تأثیر بگذارند.

4. بیماری جسمی، داروها

بیماری های مختلفی مانند دیابت، سرطان لوزالمعده و سکته مغزی و داروهای درمانی مانند داروهای ضد اضطراب، مواد مخدر و محرک های سیستم عصبی مرکزی نیز می توانند باعث برخی از انواع افسردگی شوند. در این موارد تشخیص افتراقی ضروری است زیرا در صورت درمان علت افسردگی ممکن است بهبود یابد.

معیارهای تشخیصی افسردگی چیست؟

1. خود تشخیصی

مقیاس CES-D یکی از پرکاربردترین تست های غربالگری افسردگی است. نمره کل 16 یا بیشتر نشان دهنده علائم افسردگی خفیف، نمره 21 یا بیشتر نشان دهنده علائم افسردگی متوسط و نمره 25 یا بیشتر نشان دهنده افسردگی شدید است. شما می توانید آن را امتحان کنید، بنابراین باید با یک متخصص مشورت کنید.

CES-D 척도: مرکز مطالعات اپیدمیولوژیک مقیاس افسردگی

2. معیارهای تشخیصی

معیارهای تشخیصی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی انجمن روانپزشکی آمریکا (DSM-5) به شرح زیر است: با این حال، از آنجایی که تشخیص افسردگی به صورت مکانیکی بر اساس معیارهای تشخیصی انجام نمی شود، تشخیص بالینی از طریق مصاحبه با یک متخصص با تجربه از اهمیت بیشتری برخوردار است.

<معیارهای تشخیصی راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی (DSM-5)>

: در 2 هفته گذشته 5 علامت یا بیشتر از جمله 1 یا 2 علامت داشته اید. 1. تقریبا هر روز احساس افسردگی می کنم.

2. احساس اینکه زندگی تقریباً هر روز خسته کننده و بدون شادی است.

3. کاهش یا افزایش وزن قابل توجه بدون کنترل وزن، یا کاهش یا افزایش اشتها که تقریبا هر روز اتفاق می افتد.

4. بی خوابی یا پرخوابی که تقریبا هر روز اتفاق می افتد.

5. تقریباً هر روز احساس تشدید یا افسردگی می کنید (ممکن است توسط دیگران قضاوت شود).

6. تقریباً هر روز احساس خستگی یا کم انرژی می کنید.

7. تقریباً هر روز احساس بی ارزشی یا احساس گناه بیش از حد یا نامناسب.

8. احساس کاهش توانایی تفکر یا تمرکز و بلاتکلیفی که تقریباً هر روز ظاهر می شود.

9. افکار مکرر مرگ، افکار مکرر خودکشی بدون برنامه مشخص یا اقدام به خودکشی یا برنامه مشخص برای انجام خودکشی.

ب علائم در بخش A باعث ناراحتی یا اختلال قابل توجه بالینی در عملکرد اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه های مهم می شود.

سی علائم بخش A ناشی از دارو یا بیماری های دیگر نیست.

D علائم در مورد الف ناشی از بیماری روانی دیگری مانند اسکیزوفرنی نیست.

E من هرگز شیدایی یا هیپومانیا را تجربه نکرده ام.

* اگر تمام شرایط A تا E برآورده شود، افسردگی تشخیص داده می شود.

افسردگی چگونه درمان می شود؟

1. دارو درمانی

- فاز حاد (2-3 ماه): با هدف بهبود علائم اصلی.

- فاز طولانی (4-6 ماه): هدف حفظ بهبود علائم و از بین بردن علائم باقیمانده است که در طول درمان حاد بهبود نیافته اند.

- مرحله نگهداری (6-24 ماه): هدف جلوگیری از عود است.

داروهای ضدافسردگی معمولا بیش از 4 هفته طول می کشد تا اثر کنند، بنابراین باید حداقل 4 تا 6 هفته آنها را مصرف کنید تا اثرات دارو را مشاهده کنید. در برخی موارد، دوره تا بهبود ممکن است به دلیل افزایش دوز دارو یا تغییر دارو طولانی تر شود. مهم است که تحت یک رابطه درمانی قابل اعتماد با یک روانپزشک، بدون تسلیم شدن در میانه راه، در درمان شرکت کنید. پس از بهبود علائم، درمان نگهدارنده دارو حداقل به مدت 6 ماه برای جلوگیری از عود لازم است.

2. روان درمانی

«درمان شناختی» برای اصلاح سبک شناختی، «روابط بین فردی درمانی» برای بهبود روابط بین فردی، و «درمانی روان پویایی» برای تجزیه و تحلیل تروما یا تعارض دوران کودکی وجود دارد. هنگامی که با دارو درمانی ترکیب می شود، اثر درمانی می تواند افزایش یابد.

3. اگرچه معمولاً مورد استفاده قرار نمی‌گیرد، درمان الکتروشوک (در موارد افسردگی شدید یا خطر بالای خودکشی) و فتوتراپی می‌توانند گزینه‌های درمانی باشند.

چه داروهایی برای درمان افسردگی موجود است؟

1. داروهای ضد افسردگی

تقسیم نام مواد تشکیل دهنده توجه داشته باشید

SSRI اسیتالوپرام

(اسیتالوپرام) 1. اولین دارویی است که در درمان افسردگی در نظر گرفته شده است.

2. در مقایسه با انواع دیگر داروها، عوارض جانبی کمتری دارد (آرامبخشی، افزایش وزن، سیستم قلبی عروقی و غیره) و حتی در صورت مصرف بیش از حد، نسبتاً بی خطر است.

3. اولین انتخاب برای درمان افسردگی، به ویژه در بیماران مسن با عوامل خطر یا علائم زوال عقل پیری.

4. عوارض جانبی: از دست دادن اشتها، تنش، اضطراب، بی خوابی، تهوع، استفراغ، اسهال، سردرد، اختلال عملکرد جنسی و غیره. طی چند هفته پس از شروع درمان ناپدید می شود.

- فلوکستین: اضطراب، بی خوابی، اضطراب عصبی و غیره.

- سرترالین: اسهال

- پاروکستین: خشکی دهان، بی حالی خفیف

(پاروکستین)

SNRI دولوکستین

(دولوکستین) 1. عوارض جانبی: تهوع، استفراغ، سردرد، سرگیجه، از دست دادن اشتها، بی خوابی، تعریق، یبوست، اختلال در عملکرد جنسی و غیره.

2. ونلافاکسین: با افزایش دوز، اثر افزایش فشار خون دیاستولیک دارد، بنابراین اندازه گیری منظم فشار خون و بیماران مبتلا به فشار خون بالا باید در مصرف آن دقت ویژه ای داشته باشند.

(دس)ونلافاکسین

و غیره بوپروپیون

(بوپروپیون) 1. عوارض جانبی: تهوع، سرگیجه، لرزش، بی خوابی، استفراغ، یبوست، خشکی دهان و غیره.

2. به عنوان آگونیست بر گیرنده های دوپامین عمل می کند و می تواند باعث تحریک سیستم عصبی مرکزی مانند بی قراری، بی خوابی و لرزش شود.

3. بهتر است از مصرف آن قبل از خواب خودداری شود.

میرتازاپین

(میرتازاپین) 1. یک بار در روز در یک زمان مشخص قبل از خواب مصرف کنید.

2. عوارض جانبی: خواب آلودگی، افزایش اشتها، افزایش وزن، سرگیجه، خشکی دهان و یبوست و ....

(ترازودون) 1. اثر تثبیت کننده قابل توجهی دارد، بنابراین برای بیماران مبتلا به افسردگی که از تحریک پذیری، اضطراب و بی خوابی رنج می برند مفید است.

2. عوارض جانبی: بثورات، خشکی دهان، یبوست، کاهش اشتها، تهوع، سردرد، آرامبخشی، افت فشار خون ارتواستاتیک، اختلال حافظه و غیره.

3. بروز کم اما عوارض جانبی کشنده: علائم خارج هرمی، نعوظ مداوم، صرع و غیره.

TCA آمی تریپتیلین

(آمی تریپتیلین) 1. عوارض جانبی: آرام بخش، افزایش وزن، خشکی دهان، تاری دید، سرگیجه، احتباس ادرار، زوال عقل و اختلال شناختی، اختلال عملکرد جنسی و غیره.

2. برای جلوگیری از افت فشار خون، سنکوپ و زمین خوردن، هنگام برخاستن از حالت خوابیده به آرامی بایستید و ورزش کافی و مصرف آب برای بهبود توانایی سازگاری با داروها ضروری است.

3. در بیماران گلوکومی (خطر افزایش فشار داخل چشم) و بیماران آریتمی منع مصرف دارد.

ایمی پرامین

(ایمی پرامین)

نورتریپتیلین

(نورتریپتیلین)

2. قرص های خواب آور

اگر بی خوابی شدید باشد، استفاده موقت از قرص های خواب ممکن است به بهبود علائم کمک کند. داروهای ضد اضطراب عمدتا استفاده می شود و قرص های خواب آور غیرعادی نیز مفید هستند.