در سال 2019، انجمن روانشناسی آمریکا (APA) توصیه هایی برای مدیریت افسردگی صادر کرد. در این توصیه، APA رویکرد درمانی را بر اساس گروه سنی بیمار تقسیم می کند.

درمان اولیه توصیه شده برای بزرگسالان مبتلا به افسردگی روان درمانی یا داروهای ضد افسردگی نسل دوم مانند فلوکستین و دولوکستین است . شواهد علمی مختلف نشان می دهد که اثرات روان درمانی معادل داروهای ضد افسردگی است. بنابراین، اگر پزشک بخواهد داروهای ضد افسردگی تجویز کند، دستورالعمل های APA توصیه می کند که آنها را همراه با روان درمانی تجویز کند. اشکال توصیه شده روان درمانی عبارتند از رفتار درمانی، رفتار درمانی شناختی (CBT) و درمان روان پویایی.

در سالمندان، درمان اولیه توصیه شده برای اختلال افسردگی اساسی CBT گروهی است که می تواند همراه با داروهای ضد افسردگی نسل دوم تجویز شود. اگر بیمار افسردگی جزئی داشته باشد، درمان توصیه شده CBT، درمان حل مسئله و داروهای ضد افسردگی است که با توجه به پلی داروسازی انتخاب می شوند .

در نوجوانان، روان درمانی انتخابی CBT و روان درمانی بین فردی است. داروی ضد افسردگی خط اول توصیه شده فلوکستین است. درمان با کلومیپرامین، ایمی پرامین ، میرتازاپین، پاروکستین و ونلافاکسین در این جمعیت بیمار توصیه نمی شود.[9]

    مهارکننده انتخابی بازجذب سروتونین (SSRI): فلوکستین و سرترالین

    سروتونین - مهارکننده بازجذب نوراپی نفرین (SNRI): دولوکستین و ونلافاکسین

    مهارکننده های مونوآمین اکسیداز (MAOI): فنلزین و ترانیل سیپرومین

    ( داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای TCAs): آمی تریپتیلین ، آموکساپین و ایمی پرامین

    مهارکننده های دوپامینرژیک بازجذب نوراپی نفرین (DNRI): بوپروپیون[2،18]

بی خوابی، آرام بخشی، بی قراری، لرزش، سردرد، سرگیجه، هیپرهیدروزیس، هیپوناترمی و سندرم ترشح اثرات نامطلوب داروهای ضد افسردگی شامل تکانشگری، اختلال عملکرد جنسی، مشکلات گوارشی، طولانی شدن QT ، نامناسب هورمون ضد ادراری (SIADH) است.

اشکال داروهای ضد افسردگی شروع کند درمان است. در حال حاضر دارویی به عنوان یک ضد افسردگی سریع الاثر به نام اسکتامین ساخته شده است . [28] اثر ضد افسردگی یافت شده است کتامین در بیماران مبتلا به افسردگی مقاوم به درمان و در بیماران مبتلا به افسردگی دوقطبی . گزارش شده است که کتامین به عنوان تک درمانی، همراه با داروهای ضدافسردگی، یا به عنوان بیهوشی پیش داروی قبل از ECT ( درمان تشنج الکتریکی ) استفاده می شود .[30]

روان درمانی توصیه شده برای افسردگی CBT است. CBT به بیماران کمک می کند تا الگوهای فکری و رفتاری منفی را که باعث می شود افسردگی را تجربه کنند، بشناسند و آنها را به سمت واقع بینانه تر بودن و حل مسئله تغییر دهند .[7،9،24،27]

به غیر از CBT، روان درمانی دیگری که می تواند در بیماران مبتلا به افسردگی استفاده شود، درمان شناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (MBCT) است. هدف MBCT این است که به بیماران کمک کند تا روی وضعیت فعلی تمرکز کنند، تنها با تشخیص تمام تجربیات (اعم از خوشایند و ناخوشایند) تجربه شده، بدون تلاش برای تغییر آنها (مثلا آرزوی چیز متفاوتی در گذشته). این درمان در پیشگیری از عود افسردگی موثر است.[9،24]

علاوه بر دارودرمانی و روان‌درمانی، درمان‌های بیولوژیکی نیز وجود دارد که می‌توان به بیماران مبتلا به افسردگی داد، مانند نوروفیدبک، تحریک مغناطیسی ترانس کرانیال (TMS) ، نوروفیدبک/بیوفیدبک و درمان تشنج الکتریکی (ECT).

TMS یک روش درمانی است که از امواج الکترومغناطیسی برای ایجاد تحریک الکتریکی به مغز مرتبط با تغییرات خلقی استفاده می کند. گزارش شده است که TMS دارای اثرات ضد افسردگی و بهبود عملکرد شناختی در بیماران مبتلا به افسردگی است.

با عبور جریان الکتریکی مستقیم برای تحریک مغز بیمار انجام می شود. در حال حاضر روش های ECT تحت بیهوشی انجام می شود تا به بیمار آسیبی نرسد. ECT فقط در موارد افسردگی اساسی انجام می شود که به درمان های دیگر پاسخ نداده اند یا کسانی که در معرض خطر بالای خودکشی هستند.