ارتباط اوتیسم-OCD

دبرا جی. سالزمن، دکترا، همکاران رفتار درمانی، PA

کودکانی که مبتلا به اختلال طیف اوتیسم (ASD) تشخیص داده می شوند، در معرض افزایش خطر ابتلا به تعدادی از اختلالات اضطرابی هستند. به طور خاص، اختلال وسواس فکری جبری و اختلال طیف اوتیسم دارای همبودی بالایی هستند (37٪ یا بیشتر). اختلال وسواس فکری اجباری (OCD) با وجود وسواس‌ها (افکار، تصاویر یا تمایلات ناخواسته، مزاحم) که باعث ناراحتی قابل‌توجه و/یا اجبار (رفتار) می‌شود که فرد احساس می‌کند انگیزه برای کاهش و/یا تسکین اضطراب دارد، تشخیص داده می‌شود. وسواس.

برای برآوردن معیارهای OCD، وسواس ها و/یا اجبارها باید وقت گیر باشند یا باعث تداخل قابل توجهی در زندگی فرد شوند. وسواس های رایج عبارتند از: افکار آلوده یا مریض بودن، ترس از صدمه دیدن، ترس از دست دادن کنترل، ترس از تصمیم گیری اشتباه، تردید در انجام کاری (کتاب هایم را به خانه آورده، چراغ را روشن کرده)، و نگرانی در مورد چیزها. در جای مناسب اجبارهای رایج شامل شستن دست ها، چک کردن، کسب اطمینان از والدین و معلمان، بازخوانی، پاک کردن و بازنویسی، انجام تعداد معینی از کارها، صرفه جویی در همه چیز، حمام کردن بیش از حد، و سازماندهی چیزها است.

تاثیر OCD بر کودک و خانواده

این رفتارها می تواند منجر به تداخل چشمگیر در زندگی کودک و خانواده شود. گاهی اوقات، والدین اسیر علائم OCD فرزندشان می‌شوند و هر کاری که می‌توانند برای کمک به فرزندشان انجام می‌دهند تا مضطرب نشود و از عصبانیت یا عصبانیت اجتناب کند. والدین و مراقبان اغلب برای مدیریت سایر رفتارهای چالش برانگیز تلاش می کنند، بنابراین اضافه شدن OCD همزمان چالش های فزاینده ای را ایجاد می کند. والدین، مراقبان و معلمان کاری را انجام می دهند که طبیعی است، یعنی اطمینان بخشیدن و ساختار روز کودک برای جلوگیری از محرک های OCD. متأسفانه، اطمینان خاطر و اجتناب تنها به حفظ OCD و تشدید علائم در طول زمان کمک می کند.

شکستن چرخه OCD

درمان با هدف کاهش علائم OCD دقیقاً به عکس آن نیاز دارد: رویارویی با سناریوهای ترسناک و جلوگیری از انجام مناسک و قطع ارتباط بین وسواس و اجبار. این درمان را پیشگیری از مواجهه و پاسخ (ERP) می نامند. این کار گام به گام با ایجاد سلسله مراتبی از سناریوهای ترسناک و موقعیت های دشوار انجام می شود و توضیح می دهد که در هر مرحله چه کاری باید انجام شود (هم توسط والدین و هم توسط فرزند). البته این نیاز به انگیزه در کودک دارد.

بنابراین ERP بهترین موفقیت را در افراد مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا خواهد داشت. یک کودک با مهارت های شناختی بالاتر، درک بیشتری از ویژگی های مورد نیاز برای ERP خواهد داشت. کودک موافقت می کند که درمان را آغاز کند که در کوتاه مدت، اضطراب او را افزایش می دهد، زیرا می داند که در نهایت، اضطراب (و OCD) کاهش می یابد. سرمایه گذاری اضطراب در کوتاه مدت برای یک زندگی عاری از تشریفات و زندانی نشدن درازمدت OCD کار دشواری است، حتی برای کودکان و بزرگسالان بدون تشخیص ASD. کمک به کودک مبتلا به تشخیص ASD همراه برای درک مزایای درمان و افزایش انگیزه او برای "مبارزه با هیولای OCD" به یک چالش تبدیل می شود.

چالش‌های درمانی زیادی برای کودکان مبتلا به ASD و OCD وجود دارد. پرداختن به انگیزه شاید سخت ترین باشد. زمان صرف شده برای تشریح روش‌هایی که OCD در زندگی کودک تداخل می‌کند و احساس درماندگی در مبارزه با «پدربزرگ» OCD می‌تواند به بهبود انگیزه کمک کند. والدین و مراقبان ممکن است نیاز داشته باشند که «تسلیم شدن» به OCD را متوقف کنند، زیرا کودک احساس می کند انگیزه دارد تا روی این موضوع کار کند. والدینی که وقتی برای کمک به کودک به داخل خانه می روند از ترس آلودگی، لباس های خود را عوض می کنند، محیطی را فراهم نمی کنند که کودک نیاز به تغییر را ببیند.

 [font='Arial', sans-serif]درمان وسواس در کرج[/font]

قرار گرفتن در معرض و پیشگیری از پاسخ برای افراد مبتلا به تشخیص های همراه با اوتیسم با عملکرد بالا، چالش های منحصر به فرد، اما قابل حلی را ارائه می دهد. درمان بسیار موثر است و می تواند تفاوت معناداری در زندگی کودک و خانواده ایجاد کند. درک OCD و مکانیسم هایی که OCD را حفظ می کند اولین گام به سوی تغییر است.