خط تولید زغال فشرده به ۲ روش صنعتی و سنتی می‌ باشد.

کوره سنتی زغال همانگونه که از اسمش مشخص است به صورت سنتی، یعنی با مصالح و به وسیله ی بنایان ساخته می شود.

البته لازم به ذکر است که بنا باید حتما به ساخت کوره وارد باشد و کوره ای مطابق با نیاز های تولید زغال فشرده را بسازد.

زغال تولید کوره سنتی از باقیمانده چوب حاصل از نجاری و مصارف دیگر و هیزم تهیه می­ شود.

از گذشته های دور انسان ها با آتش زدن این باقی مانده ها زغال را تولید می کردند.

اما این کار در هوا و فضای آزاد باعث ضرر زدن به محیط زیست می شود.

در دنیای امروزی با الهام از روش های سنتی با استفاده از [font=Georgia]کوره تولید زغال ، دستگاه تولید زغال، واگن و خفه کن و ملزومات دیگر ساخته می شوند[/font].

این محصولات با کیفیت خوب کار می کنند و دود و آلودگی هوا ندارند.

با ترکیب ضایعات مرکبات، زغال های سنتی لیمو تهیه می ­شود که مصرف مطلوب تری دارند و در خط تولید زغال فشرده هم بریکت هایی با عطر های مختلف تولید می گردد.

مواد اولیه کارگاه‌ های تولید زغال صنعتی ۴ ماده اصلی از جمله خاک اره، پوست گردو، پوست بادام و خاک زغال می‌ باشد.

با استفاده از کوره صنعتی برای راه‌ اندازی خط تولید زغال، به دستگاه تولید زغال که با پیشرفت تکنولوژی تولید شده است، نیاز داریم.

زغال فشرده رایج ترین نوع بریکت سوختنی است که از گرد و غبار چوب یا خاک اره در خط تولید زغال فشرده تولید و عرضه بازار می شود.

نام دیگر این محصول زغال چینی می باشد.

زغال فشرده یک بلوک فشرده از گرد و غبار زغال سنگ یا سایر مواد زیستی توده‌ های قابل احتراق همچون زغال چوب، خاک اره، تراشه چوب و زغال سنگ نارس می باشد.

برای تولید زغال فشرده نیاز به راه اندازی خط تولید با تجهیزات با کیفیت و دستگاه های مناسب می باشد.

در فرآیندی خاک اره تبدیل به بریکت می شود.

در واقع خاک اره با دیگر مواد ترکیب می شود در قالب فشرده قرار می گیرد.

بعد از طی فرآیند گفته شده وارد کوره می شود و در آنجا به ماده هموژن تبدیل می شود.

در انتهای این فرآیند، زغال به وجود می آید که بعد از بسته بندی به بازار انتقال می یابد.

نکته: هموژن به عملیاتی می شود که در آن خواص فیزیکی ماده به کربن خالص تبدیل می شود.

پس از تولید بریکت، نوبت به پخت در کوره می شود.

برای پخت بریکت هر دو نوع کوره یعنی هم کوره سنتی و هم کوره صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد.

کوره های صنعتی در کارگاه های تولید زغال کارایی خوبی ندارند.

به همین علت این نوع کوره پیشنهاد نمی شود.

فرآیند پخت زغال به صورت کامل در کوره صنعتی صورت نمی گیرد. در واقع بریکت ها به صورت نیم پخت از کوره خارج می شوند.

پخت زغال در کوره صنعتی بوی نامطلوبی در قلیان به وجود می آورد.

هزینه ساخت کوره سنتی گران تر می باشد و ساخت کوره سنتی بسیار  به صرفه تر است و با آجر و گل ساخته می شود.

با استفاده از زغال فشرده بسیاری از هزینه های مصرف انرژی کاهش می یابد.

زغال فشرده هیچ سولفور و یا گاز خطرناکی را انتشار نمی دهد.

به دلیل فشرده‌ سازی و متراکم کردن این ماده در خط تولید زغال فشرده حدود ۹۰ درصد از پسماند ها کاهش پیدا می‌ کند.

رطوبت پایین این ماده باعث می‌ شود تا سوخت بیشتر و بهتری انجام گیرد.

زغال فشرده در هنگام تماس یا کار با مواد دیگر خاصیت خورندگی ندارد.