فرد از این بابت احساس خجالت می کند و ناحیه ای از پوست بدن خود را که کنده از دید دیگران پنهان می کند، از آنجایی که این اختلال می تواند به طور قابل توجهی بر کیفیت زندگی و سلامت کلی فرد تأثیر بگذارد. به همین منظور در این بخش توضیحاتی در خصوص اینکه اختلال پوست کنی چیست، علائم و درمان آن ارائه شده است.

اختلال پوست کنی می تواند از پوست سالم یا پوستی با بی نظمی های خفیف مثل خال ها، جوش ها، پینه ها، یا زخم ها انجام شود. افراد مبتلا به این اختلال با ناخن یا با ابزارهایی مانند موچین، پوست نواحی از بدن خود مانند پوست صورت، دست، بازو را می کَنَند.

فرد در این اختلال قادر به کنترل وسوسه کندن پوست خود نیست و وقت زیادی را صرف کندن پوست خود و مبارزه با آن می کند و بارها تصمیم گرفته اند که اقدام به پوست کنی نکنند اما ناخواسته بارها این کار را کرده اند.

این افراد سعی می کنند شواهد پوست کنی خود را مخفی، و از این رفتار خود احساس شرمندگی و خجالت می کنند. این اختلال در عملکرد روان شناختی، اجتماعی فرد اختلال ایجاد می کند مانند اختلال اضطراب اجتماعی، عدم کارایی در مدرسه و محل کار، افسردگی و اضطراب و وجود افکار خودکشی که به آشفتگی و پریشانی در فرد منجر می شود.

در اختلال پوست کنی ممکن است فرد قبل از این که پوست خود را بکند تنش داشته و بعد از کندن پوست آرام می‌شود و یا پوست کنی غیرارادی است که در این حالت فرد بدون آگاهی و داشتن تنش نیز اقدام به کندن پوست خود می‌کنند.

درمان شناختی رفتاری (CBT)، یک متخصص یا مشاور سلامت روان به افراد آموزش برخورد فعالانه با مشکلات و اتفاقات زندگی از طریق تغییر باورها و نگرش ها و تفکرات در جهت تغییر رفتار و احساسات می دهد.

درمان های دیگری از جمله رفتار درمانی دیالکتیکی که ترکیبی از ذهن آگاهی است کمک می کند افراد یاد بگیرند علائمی که پوست کنی را راه اندازی می کند، تشخیص دهند.