با وجود آنکه از نظر شریعت اسلام، طلاق، مکروه ترین حکم حلال خداوند بوده و همواره توصیه بر عدم انجام آن شده است، اما گاه شرایط زندگی مشترک، چنان دشوار و غیر قابل تحمل گشته که راه حلی جز طلاق و جدایی زوجین، جهت اصلاح شرایط باقی نمی ماند.

تقاضای درخواست طلاق از طرف زن یا شوهر، مطابق مقررات قانون مدنی، دارای تفاوت آشکاری می باشد. به این ترتیب که مردان هر گاه بخواهند، بدون نیاز به ذکر دلیل، قادر به طلاق دادن همسر خود می باشند. اما، پذیرش دادخواست طلاق از سوی زنان، تنها در موارد تصریح شده در قانون امکان پذیر می باشد. بنابراین این سوال مطرح می گردد، که موارد طلاق از طرف زن در قانون کدام موارد می باشد؟

با توجه به اهمیت این مساله و ضرورت تبیین مواد قانونی مربوط به آن، در این مقاله ، ابتدا به بررسی مفهوم طلاق از طرف زن پرداخته و سپس ، موارد حق طلاق زن که به صورت پراکنده در برخی از مواد قانون مدنی مورد تصریح قرار گرفته ، را تحلیل خواهیم کرد و در آخر هم به شرایط دادخواست طلاق از طرف زن ، خواهیم پرداخت .

اما از آنجا که در برخی از شرایط ، تحمل زندگی مشترک برای زن امکان پذیر نبوده و از سوی دیگر، مخالفت زوج با طلاق می تواند آسیب های جدی به زوجه و زندگی مشترک وارد کند ، قانون گذار در اصلاحات بعدی این قانون، امکان درخواست طلاق از سوی زوجه را در موارد محدودی مورد پذیرش قرار داد .

همانگونه که در بخش قبل توضیح دادیم، موارد طلاق از طرف زن، در قانون مدنی در مواد 1119، 1129 و 1130 پیش بینی شده است. این موارد عبارتند از : وکالت در طلاق برای زوجه، عدم پرداخت نفقه از سوی زوج یا ناتوانی در پرداخت نفقه و عسر و حرج زوجه. هم چنین مطابق ماده 1029 قانون مدنی، یکی دیگر از موارد طلاق به تقاضای زن، غیبت شوهر بوده که با حصول شرایطی، امکان طلاق به درخواست زوجه را فراهم می آورد. در این موارد اگر زن درخواست طلاق دهد و شوهر هم راضی نباشد، باز هم دادگاه حکم به طلاق خواهد داد.