میزان نویزهای داخلی کاهش یافته­ی درون یک ساختمان اداری را می­توان از طریق کنترل انتقال از اتاقی به اتاق دیگر(آلودگی نویز داخلی) و انتقال از طریق منابع بیرونی یعنی انتقال سنگین (آلودگی نویز خارجی) به­دست آورد. نوع نمای دوجداره و تعداد شکاف­ها می­توانند برای عایق­کاری صوتی در ارتباط با آلودگی نویز داخلی و خارجی واقعاٌ حیاتی باشند. Jager (2003) مدعی است که برای عایق­کاری صوتی باید حداقل mm 100 در نظر گرفته شود. Faist (1998) گزارشی به­منظور محاسبه­ی جنبه­های صوتی نمای دوجداره نوشت. در این گزارش محاسبات و اندازه­گیری­های واقعی ارائه شده­اند. در نهایت شرح گسترده­ای از عملکرد صوتی در Oesterle  به­دست می­آید (2001).

در طول زمستان لایه­ی اضافی خارجی از طریق افزایش مقاومت انتقال حرارت خارجی، عایق­کاری بهتری را فراهم می­کند. گرچه مقدار ضریب انتقال گرمایشی مشابه Ueq  برای نمای تهویه­ای دائمی تا اندازه­ای کمتر است،( نسبت به نمای یک لایه­ای­)، اگر فضای میانی (فضای خالی­) در طول مدت گرمسازی بسته باشد، نتایج بهتری به­دست می­آید. سرعت کاهش یافته­ی جریان هوا و دمای افزایش یافته­ی هوای درون فضای خالی، میزان انتقال گرما در سطح شیشه­ را کاهش می­دهد که منجر به کاهش تلفات گرمایی می­شود. این امر باعث حفظ درجه حرارت­های بالاتری درون بخش داخلی قاب شیشه می­گردد. Oesterle (2001)، شرح می­دهد که تناسب سطح شکاف باید به­گونه­ای باشد که عایق­کاری گرمایشی بهبود یابد. علاوه بر آن، هنگامی­که پهنای فضای خالی میانی تغییر می­یابد، مؤلفان نتایج اندازه­گیری­ها را در ساختمان­های موجود فراهم می­کنند.

Stec و van Passen در " نماهای مضاعف و HVAC کنترل شده" در 2000، گزارشی نوشت که به جنبه­های پیش­گرمایشی نماهای دوجداره می­پردازد. مؤلفان مدعی هستند که "بیشترین مقادیر راندمان بازیافت گرمایی در فضاهای خالی کوچک­تر یافت می­شود. فضاهای خالی کوچک جریان هوای بیشتری درون خود و بنابراین ضریب انتقال حرارت بیشتری دارند." بدین ترتیب، "در طول زمستان، فضاهای خالی کوچک مفیدتر هستند، زیرا آن­ها جریان هوای سیستم تهویه­ی مورد نظر را در فضای خالی تأمین می­کنند و بیشترین کارایی را برای پیش­­گرمایش هوای سیستم تهویه دارند.

در طول تابستان هنگامی­که هوای گرم درون فضای خالی تهویه شده است، می­توان هوای گرم را استخراج نمود. همان­طور که Lee نیز مانند دیگر مؤلفان شرح می­دهد، "همان­گونه که بازتافت از طریق بازتافت جذب شده در فضای خالی میانی منتشر می­گردد، یک ناودان مؤثر طبیعی حاصل می­شود، که به­همراه حرارت افزوده­ی آن، باعث افزایش جریان هوا می­شود." برای سیستم تهویه­ی مناسب فضای خالی، بسیار هائز اهمیت است که ترکیب نوع قاب­های شیشه­ای و نوع ابزار سایه­اندازی را با دقت انتخاب کنیم تا فضای خالی و در نتیجه فضای داخلی بیش از اندازه  گرم نشود. هندسه­ی فضای خالی می­تواند واقعاٌ حیاتی باشد چرا که عرض و ارتفاع فضای خالی و اندازه­ی شکاف­ها برای دماهای میانی و جریان هوا تعیین کننده است(در صورتیکه فضای خالی به­طور طبیعی تهویه شده باشد). پارامتر مهم دیگری که باید در نظر گرفت تثبیت موقعیت ابزار سایه­اندازی است. Oesterle (2001) و Lee (2002)، موقعیت مناسب سایه­ی خورشید را بیان می­کنند. ( طبق ادعای آن­ها، باید در نیمه­ی خارجی فضای میانی قرار بگیرد.)

Stec (2000)، مدعی است که " در صورتی­که تهویه­ی طبیعی مورد نظر باشد نیمی از نمای داخلی باید عایق­کاری شود. در غیر این صورت باید سیستم خنک کننده­ی مکانیکی را به­کار برد."

 تأثیر می­گذارد. از طرفی دیگر در صورتیکه پنجره­ها و درها بسته باشند و سیستم­های تهویه­ و خنک کننده­ی مکانیکی هنگام شب متوقف شوند، گرما در داخل اطاق محبوس می­شود که موجب عدم آسایش گرمایی در ساعات اولیه­ی روز می­گردد. مزیت اصلی نماهای دوجداره این است که آن­ها می­توانند سیستم تهویه­ی شبانه­ی طبیعی فراهم کنند که ضد سرقت است و در مقابل هوا محفوظ است. بر طبق Lee (2002)، "نماهای دوجداره جهت دسترسی به سیستم تهویه­ی شبانه طراحی شده­اند که دلایل امنیتی و محافظت بارانی مزیت عمده­ی آن­ها محسوب می­شود."

طبق Stec (200)، " خنک کردن شبانه از طریق تهویه­ی عرضی به شکاف­های بزرگی در نمای بیرونی نیاز دارد (به­عنوان مثال انشعاب­های باز میان پنل­ها با شکاف مؤثر 2% از سطح کف اتاق)" .

ذخیره­سازی انرژی و تأثیرات زیست محیطی کاهش یافته:  در اصل، نماهای دوجداره زمانی می­توانند انرژی را ذخیره کنند که به­طور مناسبی طراحی شده باشند. اغلب، زمانی­که عایق­کاری متداول دیوار خارجی ضعیف باشد، ذخیره­سازی که توسط جداره­ی اضافی فراهم می­شود ممکن است مؤثر به­نظر برسد. طبق Oesterle (2001)، " ذخیره­سازی قابل توجه انرژی را تنها در جایی ­می­توان به­دست آورد که نماهای دوجداره تهویه­ی پنجره­ای را امکان­پذیرمی­سازد یا در جایی که آن­ها به­طور قابل ملاحظه­ای مدت زمانی را که سیستم تهویه­ی طبیعی مورد استفاده قرار گرفته است را افزایش دهند. با اجتناب کردن از تأمین جریان هوای مکانیکی، می­توان هزینه­های برقی تأمین جریان هوا را کاهش داد. این امر به­طور زیادی ذخیره­سازی انرژی بیان شده را افزایش می­دهد."

طبق Arons (2001)، "ذخیره­سازی انرژی منسوب به نماهای دوجداره از طریق به حداقل رساندن بار خورشیدی در اطراف ساختمان­ها به­دست می­آید. با فراهم کردن ضریب خورشیدی و مقدارU پایین بار خنک­سازی فضاهای مجاور به حداقل می­رسد." به­علاوه، همان­گونه که مؤلف در تز MSc خود بیان می­کند، گرچه تاکنون هیچ­گونه مطالعه­ای درباره­ی هزینه­های عملیاتی بر ضد تأثیرات انرژی ساختمانی/مجسم شده منتشر نشده است، کمپانی Grant مدعی است که نماهای دوجداره از طریق کاهش استفاده­ی انرژی در طول عملیات ساختمانی منابع طبیعی را ذخیره می­کنند.

تأثیرات کاهش فشار باد:  نماهای دوجداره در اطراف ساختمان­های بلند را می­توان به­منظور  کاهش اثرات فشار باد به­کار برد. Oesterle (2001)، مدعی است که: "اگرچه مطمئناٌ امکان کاهش موقت نوسانات فشاری ایجاد شده به­عنوان مثال از طریق باد ناگهانی وجود دارد، این امر توسط تأثیر دفع­کننده­ی فضای میانی آسان شده است. در هر صورت فشار دائم بر نما  در صورتیکه پنجره­ها به درون اتاق­ها باز شوند، می­تواند به­طور پیوسته گسترش یابد."

شفافیت طراحی معماری: تقریباٌ در تمامی منابع مطبوعاتی، میل معمار به استفاده از بخش­های بزرگ­تر سطوح شیشه­کاری ذکر شده است. همان­گونه که Lee (2002)، مدعی است، " نمای دوجداره پدیده­­ی معماری اروپایی است که برگرفته از میل زیباشناسی ساختمان برای یک نمای تمام شیشه­ای می­باشد."

طبق Kragh (2000)، "شفافیت در معماری همیشه خوش­آیند بوده است و مشکل همیشه ایجاد یک پوشش ساختمانی شفاف بدون نمود انرژی و منطقه­ی داخلی سازش­کارانه بوده است. سال­ها توسعه­ی نمای مدرن و سیستم­های زیست محیطی به ایجاد ساختمان­های تمام شیشه­ای با مصرف انرژی پایین و سطح بالای رفاه کارمندان منجر شده است. نمای دوجداره­ی تهویه شده با  کاهش بهره­وری خورشیدی در تابستان و با فراهم نمودن عایق­کاری حرارتی در زمستان نوعی فن­آوری است که هر روز رایج­تر می­شود."

تهویه­ی طبیعی:  یکی از مزایای عمده­ی سیستم­های نمای دوجداره این است که تهویه­ی طبیعی( یا پشتیبانی پنکه­ای) را میسر می­سازند. گونه­های متفاوت را می­توان در آب و هوا، موقعیت­ها، مکان­ها و ساختمان­های متفاوت به­منظور فراهم نمودن هوای تازه قبل و در طول ساعات کاری به­کاربرد. انتخاب نوع نمای دوجداره برای درجه­حرارت­ها، جریان هوا و کیفیت هوای وارد شده­ به داخل ساختمان، تعیین کننده است. در صورتیکه طراحی به­خوبی انجام شود، تهویه­ی طبیعی به کاهش مصرف انرژی در طول زمان کاری منجر می­گردد و رفاه کارکنان را بهبود می­بخشد. Lee (2002)، بیان می­کند که " تهویه­ی طبیعی را می­توان از راه­های گوناگونی وارد نمود: 1) از طریق پنجره­های در دسترس، تهویه را می­توان از طریق باد یا نیروی رانش حرارتی( یا تأثیر ناودان) به­منظور تهویه­ی یک طرف ساختمان یا تهویه­ی متقاطع عرض ساختمان به­کار گرفت. 2) تهویه­ی ناودان القاء شده از شکاف­های خارجی گوناگونی استفاده می­کند(پنجره­ها علاوه بر جعبه­های ­تهویه­ی متصل به دریچه­های هواکش زیر زمینی، بال­های ساختمانی، دودکش­های چند طبقه­ای، روزنه­های سقف اتاق و ....) به­منظور داخل کشیدن هوای تازه در سطحی پایین و هوای خروجی در سطحی بالا و3) در جایی­که حجم چند طبقه­ای ایجاد شده­ برای جریان و کنش متقابل گروهی را نیز می­توان به­منظور تهویه­ی فضاهای همجوار استفاده نمود، حفره­ی حرارتی امکان تحقق بخشیدن تهویه­ی ناودانی را فراهم می­کند.

خروجی اضطراری:  Claessens و De Hedre خاطر نشان می­شوند که از فضای شیشه­ای نمای دوجداره می­توان به­عنوان خروجی اضطراری استفاده نمود.

مقدار پایین U و g : Kragh (2000)، مدعی است که دو مزیت عمده­ی نمای دوجداره انتقال حرارتی پایین (مقدارU ) و ضریب مصرف گرمای خورشیدی پایین (مقدار g) می­باشد./ پایان ص 119.

هزینه­ی ساخت بالا نسبت به نمای معمولی. همان­گونه که Oesterle (2001) بیان می­کند، "هیچ کس مخالف این نیست که نماهای دوجداره از نوع یک­جداره گران­تر هستند: ساخت لایه­ی بیرونی و فضای بین دو لایه ، نوع قبلی را پر زحمت­تر می­سازد." /پ ص 120

حفاظت از حریق: هنوز مشخص نیست که آیا نماهای دوجداره در خصوص حفاظت از حریق ساختمانی مفید هستند یا خیر. Oesterle (2001) مدعی است که: " واقعاٌ هیچ اطلاعاتی درباره­ی عملکرد این نوع نما در مورد حریق وجود ندارد."  Jasger(2003)، توضیح مفصلی درباره­ی حفاظت حریق انواع نماهای دوجداره برای ساختمان­های متفاوت ارائه می­دهد. ممکن است برخی مؤلفان مشکلات احتمالی ایجاد شده از طریق انتقال اتاق به اتاق دود در صورت وقوع حریق را یاد­آور شوند.

کاهش فضای اداری اشغال شده: همان­طور که در بالا گفته شد، عرض فضای خالی میانی نمای دوجداره می­تواند از 20 سانتی­متر تا چندین متر تغییر یابد. این امر باعث کاهش فضای مفید می­شود. Oesterle(2001) آن را این­گونه بیان می­کند " عمق اتاق مؤثر اضافی حاصل از طرح­ریزی نما". اغلب پهنای فضای خالی خصوصیات داخلی آن را تحت­تأثیر قرار می­دهد(یعنی هنگامی­که فضای خالی بسته است هر قدر فضای خالی عمیق­تر باشد، گرمای کمتری از طریق همرفت انتقال می­یابد.) و گاهی اوقات هر قدر فضای خالی عمیق­تر باشد شرایط رفاهی حرارتی بیشتری در مجاورت دیوارهای خارجی قرار می­گیرد. بنابراین، بسیار هائز اهمیت است که حد متناسب عمق نما را پیدا کنیم تا آن­قدر باریک شود که فضا را از بین نبرد و آن­قدر عمیق شود تا بتوان از فضای مجاور نما استفاده نمود.

تأسیسات و هزینه­های عملیاتی اضافی: با مقایسه­ی نمای دوجداره و نوع تک جداره، به­آسانی می­توان دریافت که نوع دوجداره هزینه­ی ساختی، نظافتی، عملیاتی، نظارتی، خدماتی و نگه­داری  بالاتری دارد.Oesterle  (2001) شرح گسترده­ای از روش محاسبه­ی هزینه­ها ارائه می­دهد. همان­گونه که او مدعی است، هنوز روش کارآمدی برای محاسبه­ی هزینه­ها وجود ندارد.

مشکلات گرمای بیش از حد:  همان­طور که در بالا بیان شد، اگر سیستم نمای دوجداره به­خوبی طراحی نگردد، این امکان جود دارد که دمای هوای درون فضای خالی، گرمای فضای داخلی را بیش از حد افزایش دهد. Jager (2003)، مدعی است که برای جلوگیری از گرمای بیش از حد، حداقل فاصله­ی میان قاب شیشه­ای داخلی و خارجی نباید کمتر ازmm  200  باشد. Compagno (2002)، خاطر نشان می­شود که مطالب کلیدی پهنای فضای خالی و اندازه­ی شکاف­های سییستم تهویه می­باشند.

روشنایی روز: خواص روشنایی روز نماهای دوجداره شبیه انواع دیگر نماهای شیشه­ای است (یعنی نمای تک جداره). این  امر دلیل عمده­ی است که فراهم کردن روشنی روز و راحتی دید به­طور گسترده در این بخش بررسی تألیفات بیان نشده است. در هر حال، Oesterle (2001) بر روی تفاوت­های عمده­ی مختص نماهای دوجداره متمرکز می­شود. همان­طور که مؤلفان بیان می­کنند،

·[font=Times New Roman]                     [/font]کاهش مقدار نور ورودی اتاق­ها به دلیل لایه­ی خارجی اضافی و

·[font=Times New Roman]                     [/font]تأثیر جبرانی فضاهای شیشه­ای بزرگتر."

·[font=Times New Roman]                  [/font]عایق­کاری صوتی

·[font=Times New Roman]                  [/font]حفاظت حریق

·[font=Times New Roman]                  [/font]تهویه­ی طبیعی- کیفیت جریان هوا / پ ص 122

Saelens  و Hens (2001)، در "ارزیابی آزمایشی جریان هوا در پوشش­های فعال تهویه­ شده­ی طبیعی" رایج­ترین تکنیک­های اندازه­گیری را برای محاسبه­ی مقادیر جریان هوا در پوشش­های تهویه­ای طبیعی و مکانیکی بیان می­کنند. جریان هوا در دریچه­های هوا و فضاهای خالی را می­توان از طریق اندازه­گیری این عامل تعیین نمود:

·[font=Times New Roman]                     [/font]تفاوت فشار سراسر یک روزنه، نازل یا لوله­ ونتوری

·[font=Times New Roman]                     [/font]گردش هوا توسط بادسنج

·[font=Times New Roman]                     [/font]جریان هوا با استفاده­ی مستقیم از تکنیک­های گازی رسام

در همین مقاله جریان هوا توسط پوشش­های تهویه­ای فعال طبیعی از طریق آزمایش تحلیل شده است. همان­گونه که مؤلف بان می­کند "روشی برای تعیین جریان هوای درون فضای خالی از طریق تفاوت فشاری بر روی شبکه­ی چهارخانه­ی(گرید) تهویه­ی پایین­تر ارائه شده است. از طریق تفاوت فشار بر روی گرید تهویه­ی پایین­تر، جریان هوای درون فضای خالی را می­توان از طریق خاصیت فشاری پوشش فعال تعیین نمود. این روش توسط اندازه­گیری­های گازی رسام بررسی و اعتبار آن اثبات شده است."

 Saelens در تز دکترای خود به Onur (1996) رجوع می­کند. همان­گونه که او شرح می­دهد "برای فضاهای خالی تهویه شده­ی مکانیکی، اندازه­گیری تفاوت فشار سراسر روزنه­ی واقع شده در کانال خروجی، روشی عالی برای تعیین مقدار جریان هوا می­باشد. در هر حال، این روش در خصوص فضاهای خالی تهویه شده­ی طبیعی کمتر مورد مطالعه قرار گرفته است. همان­گونه که Sealens در "ارزیابی آزمایشی جریان هوا در پوشش­های فعال تهویه شده­ی طبیعی "،(2001) بیان می­کند،"محرک­ها معمولاٌ کوچک هستند و به دلیل مقاومت جریان بالای روزنه، جریان درون فضای خالی بسیار تأثیر گذار خواهد بود. به­علاوه از آنجا که هیچ­گونه کانال خروجی وجود ندارد، یافتن فضایی مناسب برای روزنه­ دشوار خواهد بود./پ ص 125       

Saelens،(2001) بعد از مطالعه­ی گزارشات Park ، (1989); Faist،(1998) و Jones، روش دومی برای محاسبه­ی مقدار جریان هوا با اندازه­گیری گردش هوا توسط بادسنج، بیان کرد. به عقیده­ی مؤلف "تعیین  مقدار جریان هوا از طریق اندازه­گیری­های سرعت اولیه، امری بدیهی به­نظر می­رسد اما احتمال به­دست آمدن نتایج نادرست نیز وجود دارد. سرعت اولیه درون کانال تهویه شده­ی طبیعی در سراسر بخش یک­نواخت نیست و از طریق کاهش یا افزایش ابزار سایه­سازی تحت­تأثیر قرار می­­گیرد. علاوه برآن، هیچ تضمینی وجود ندارد که حامل سرعت به­دست آمده نسبت به سطح مرجع عمود باشد (نوعی بستگی معمولی با استفاده از بادسنج­های همه­سویی). اطلاعات مفصل درباره­ی حامل سرعت اولیه ممکن است از طریق قرار دادن ترتیبی از درجات اندازه­گیری سرعت اختصاصی حفظ شود، که در هر حال، ممکن است گسترش جریان هوا درون فضای خالی را تحت­تأثیر قرار دهد. بنابراین روش تعیین مقدار جریان هوا در پوشش­های فعال تهویه شده­ی طبیعی از طریق سرعت­های اندازه­گیری شده کمتر توصیه می­شود.

سومین روش غیر متداول، استفاده از اندازه­گیری­های گازی رسام می­باشد.(Ziller  (199)، Busselen و Mattelaer (2000)). تکنیک­های گازی رسام مانند تمرکز ثابت، تششع ثابت و روش رقیق­سازی رسام(Raatschen,1995 و ASHRAE 1997،) امکان تعیین مقدار جریان هوا را در پوشش­های فعال تهویه شده­ی طبیعی و مکانیکی بدون تداخل با محرک­ها فراهم می­سازند. Busselen و Mattelaer (2000)، در هر حال بیانگر این هستند که دریافت صحیح  مقدار جریان هوای بسیار متغیر از طریق تکنیک تششع ثابت دشوار است."

در "مدل­سازی انتقال هوا و حرارت در پوشش­های فعال " Saelens، Carmeliet و Hens ،(2001) پنج مدل پوشش فعال تهویه شده­ی مکانیکی را با ترکیبات متفاوت با استفاده از اندازه­گیری­ها، مقایسه می­کنند. همان­طور که مؤلفان بیان می­کنند، "نشان داده شد که تابش و همرفت در فضای خالی را به­منظور به­دست آمدن نتایج معتبر باید به­طور جداگانه مدل­سازی نمود." آن­ها همچنین دریافتند که " برای پیش­بینی صحیح عملکردهای پوشش فعال، برش عمودی دما باید به­طور مناسبی انجام شود(به­عنوان مثال توسط القای حالت نمایی")  آزمایش حساسیتی انجام شده توسط مدل شمارشی بیانگر این است که دمای هوا در ورودی فضای خالی، مقدار جریان هوا، پراکندگی جریان هوا در فضای خالی و زاویه­ی برخورد خورشیدی پارامترهای کنترل کننده هستند.

Kragh (2000) و (2001) بیان می­کند که 10 اتاق­ تمام عیار توسط Permasteelisa ساخته شده است. طبق گفته­ی او اتاق­های آزمایش به­طور مستمر برحسب مصرف انرژی و محیط داخلی کنترل می­شوند.( دمای اتاق و دمای سراسر سیستم­های شیشه­ای). پیکربندی پوشش ساختمان شامل دیوارهای دوجداره است( تهویه شده به­طور طبیعی، مکانیکی،درونی و بیرونی) با نمایان کردن سیستم­های مستقل علاوه بر پیوستگی میان نما و سیستم زیست محیطی. اندازه­گیری­ها به­طور مفصل در زیر بیان می­شوند:

·[font=Times New Roman]                     [/font] دمای محدوده­ی اتاق(ارتفاع 3، فاصله از نما 3،)

·[font=Times New Roman]                     [/font]دمای سطحی نما(ارتفاع 3 بر روی لایه­های متفاوت نما)

·[font=Times New Roman]                     [/font]دمای فضای خالی نما، زمانی­که کاربرد دارد

·[font=Times New Roman]                     [/font]رطوبت محدوده­ی اتاق

·[font=Times New Roman]                     [/font]تششع خورشیدی انتقال یافته درون نما

·[font=Times New Roman]                     [/font]مقدار جریان هوا ودمای ورودی/خروجی  

·[font=Times New Roman]                     [/font]مقدار جریان آب و دمای(آب گرم و سرد) ورودی/خروجی

·[font=Times New Roman]      [/font]تابش خورشیدی کل(به­طور عمودی)

·[font=Times New Roman]      [/font]تابش موج بلند(به­طور عمودی)

·[font=Times New Roman]      [/font]پرتو افکنی(به­طور عمودی)

·[font=Times New Roman]      [/font]دمای خشک مخزن

·[font=Times New Roman]      [/font]رطوبت نسبی

·[font=Times New Roman]      [/font]سرعت ومسیر باد

·[font=Times New Roman]                     [/font]پرتوافکنی داخلی(3 موقعیت)

·[font=Times New Roman]                     [/font]دمای محدوده­ی اتاق(3 موقعیت)

Saelens (2002)، فرضیه­های اندازه­گیری­ که در ساختمان آزمایشی Vlite انجام داده است را بیان می­کند. طبق عقیده­ی او " دو نمای چند جداره­ای یک طبقه و یک پوشش قدیمی تحت شرایط آب و هوایی واقعی ساخته و آزمایش شدند. هدف اندازه­گیری­ها دوبخش دارد. اولاٌ، عملیات اندازه­گیری به­منظور گسترش علم رفتار گرمایی نماهای چند جداره است. این عملیات کنترل صحیح بیشتر ، اندازه­گیری و تغییر پارامترهای متفاوت مقایسه شده­ با اندازه­گیری­های درجا را فراهم می­کند. دوم این­که داده­ها به­منظور ارزیابی فرضیات مدل­سازی و بررسی ارتباطات برای مدل­سازی پارامترها استفاده شده­اند."  

مؤلف از طریق اندازه­گیری­ها مدل­های متفاوتی را برای ضریب انتقال گرما با هم مقایسه می­کند. به­علاوه، اندازه­گیری­ها به­منظور ارزیابی مدل شمارشی و ارزیابی اعتبار مدل­ها با سطوح متفاوت پیچیدگی به­کار می­روند. در نهایت، داده­ها به­منظور ارزیابی چگونگی تعیین دمای ورودی، مورد استفاده قرار می­گیرند."

Shiou Li در 2001،  یک فرضیه­ی MSc نوشت که پیشنهاد یک پروتکل برای تعیین آزمایشی عملکرد سیستم پوشش شیشه­ای مضاعف محافظ دیوار جنوبی می­باشد. همان­طور که او بیان می­کند: " به­عنوان اثبات نظریه، این پروتکل به مطالعه­ی آزمایشی نوعی محافظ دیوار جنوبی، سیستم دیوار تهویه شده­ی شیشه مضاعف یک طبقه­ای، اعمال شد. دو مدل پنجره­ی شیشه مضاعف تمام عیار مقیاسی با تهویه­ی طبیعی و مکانیکی ساخته شد و برای محدوده­ای از شرایط آب و هوایی مورد بررسی قرار گرفت. اهداف این تحقیق توسعه و کاربرد پروتکل آزمایشی و بررسی و تحلیل عملکرد گرمایی این دو سیستم و بهبود بخشیدن به درک ما در مورد سیستم نمای دوجداره بوده است. با استفاده از این پروتکل آزمایشی نتایج مقدماتی نشان­دهنده­ی این است که مقدار متوسط تفکیک حرارت فضای خالی تقریباٌ 25% بیشتر از زمانی است ­که سیستم فعال با سیستم تهویه شده­ی طبیعی مقایسه می­شود. همچنین سیستم انفعالی نسبت به سیستم فعال، تفاوت دمای بیشتری بین سطح داخلی شیشه و هوای داخلی دارد. این پروتکل آزمایشی را می­توان به­منظور تعیین موارد اجرایی دیگر سیستم پوششی مضاعف بیشتر به­کار گرفت./پ ص 128