کالبدشناسی:

بیشتر بدن لاک‌پشت‌ها به‌وسیله یک استخوان یا صدف غضروفی حفاظت شده‌است که لاک نام دارد. این استخوان یا صدف از دنده های آن‌ها مشتق شده‌است. صدف لاک‌پشت از صفحه‌های شاخی تشکیل شده‌است که استخوان را می‌پوشانند. ستون مهره‌ها، دنده‌ها و چند استخوان دیگر لاک‌پشت به سطح داخلی این لاک متصلند. همین باعث می‌شود که لاک‌پشت‌ها موجودات بسیار کندرو و سنگینی باشند.
لاک‌پشتی آن‌ها را اصطلاحاً پشت لاک carapace و لاک شکمی را زیر لاک plastron می‌گویند. در بیشتر لاک‌پشت‌ها سطح بیرونی لاک آن‌ها با فلس‌های زبر و تیزی پوشیده شده که سپرچهscute نامیده می‌شوند.

پیشینه:

یکی از ویژگی‌های اولیه مهم در طبقه‌بندی گروه‌های مختلف موجودات تعداد قوس‌های حفره‌دار یا کمان‌های گیجگاهی (سیناپسی) است. خزندگان هم کمان (سیناپسید) که نیای اولیه پستانداران محسوب می‌شوند و امروزه منقرض شده‌اند همگی دارای یک جفت سوراخ گیجگاهی در قسمت جانبی سر خود بودند.
خزندگان دو کمان (دیاپسید) که جد خزندگان و پرندگان معاصر می‌باشند علاوه بر یک جفت سوراخ در ناحیه گیجگاهی، دارای یک جفت منفذ پشت گیجگاهی در عقب جمجمه خود می‌باشند. گروه سوم یعنی خزندگان بی کمان (آناپسید) که ناحیه گیجگاهی جمجمه آنها فاقد حفره است و تنها لاک‌پشت‌های معاصر از این گروه باقی مانده‌اند. فهم این تفاوت‌ها زمانی در (پارافیلتیک) خزندگان اهمیت پیدا می‌کند که لاک‌پشت‌ها تنها در برخی صفات عمومی از جمله: تخم پوسته‌دار آمنیونی، پوست فلس‌دار محکم، لقاح داخلی و برخی ویژگی‌های دیگر به خزندگان شباهت دارند، با این حال لاک پشت‌ها در مجموع گروه قدیمی از خزندگان محسوب می‌شوند که در اواخر پرمین از گروهی به نام پیش انجامگان  (پروکولوفونیدها) جدا شده‌اند.