بیماری کرونا شوکی بزرگ به اقتصاد جهانی وارد کرده که سهم عمده‌ای از این شوک به خاطر کاهش تقاضا است. بسیاری از کسب‌وکارهای کوچک به تعطیلی کشیده شده‌اند و بخش خدمات که در اقتصادهای توسعه یافته سهم عمده‌ای از کیک اقتصادی را شامل می‌شوند، صدمات زیادی دیده‌اند. در بسیاری از کشورها صنعت توریسم تقریبا به‌طور کامل مختل شده و رستوران‌ها، کافه‌ها و سایر کسب‌وکارهای خدماتی نیز کاهش شدید مشتری را شاهد بوده‌اند.

مشکل اصلی کاهش سرعت گردش پول است. سرعت گردش پول به میزان استفاده از مقدار مشخصی پول در زمان مشخص گفته می‌شود. تصور کنید شما در یک کافی شاپ یک قهوه سفارش می‌دهید. پول قهوه شما توسط صاحب کافی شاپ به کارگرش پرداخت می‌شود، سپس آن کارگر در راه خانه با این پول مقداری خوراکی خریداری می‌کند. به این ترتیب پول قهوه شما در یک روز سه بار به گردش در می‌آید. در این‌جا اصطلاحا گفته می‌شود که سرعت گردش این پول در یک روز، برابر با ۳ است.

میزان پولی که در جامعه وجود دارد علاوه بر حجم و مقدار عددی آن به سرعت گردش آن نیز بستگی دارد. اگر سرعت گردش پول کاهش پیدا کند اینطور به‌نظر می‌رسد که انگار کل میزان پول در جامعه کم شده است به این ترتیب در آمد کلی در اقتصاد کاهش پیدا می‌کند. اما این امر چه مشکلاتی ایجاد می‌کند؟

اولین مشکل، کاهش درآمد شرکت‌ها است. در صورت کاهش سرعت گردش پول، میزان درآمد شرکت‌ها نیز کاهش پیدا می‌کند. متوجه شدن دلیل این اتفاق چندان پیچیده نیست. کافی است قدری به هزینه‌های یک ماه اخیر خود نگاهی بیندازید. هزینه‌های فرعی زیادی کاهش پیدا کرده است مانند هزینه رفتن به رستوران یا سینما یا حتی خرید. هزینه‌هایی که برای کسب و کارهای دیگر (و شاید کسب‌و‌کار خود شما) درآمد محسوب می‌شدند. در این حالت بسیاری از کسب و کارها به مشکلات ناشی از کمبود نقدینگی دچار شده و احتمالا ورشکسته یا در بهترین حالت دچار کاهش سوددآوری می‌شوند.

دومین مشکل، کاهش درآمدهای دولت است. درآمدهای دولت در تمام کشورها تا حدود زیادی به فعالیت‌های اقتصادی آن کشور بستگی دارد. کاهش درآمد کسب و کارها در هر سطحی، منجر به کاهش درآمدهای مالیاتی دولت می‌شود. شاید تصور کنید کشورها ورشکسته نمی‌شوند، اما در حقیقت کشورها نیز توانایی ورشکستگی دارند، اما نمود این ورشکستگی متفاوت است. ورشکستگی در کشورها گاهی با ظهور گروهک‌های تروریستی، گاهی با ایجاد سیاست‌های انقباضی و ریاضتی و گاهی نیز با انقلاب نمایان می‌شوند. هرچند ورشکستگی از طریق بیماری کرونا کمی غیر معقول است، اما ورشکستگی به خاطر رکود تشدید شده از طریق بیماری کرونا می‌تواند به واقعیت نزدیک‌تر باشد. دولت‌ها بزرگ‌ترین بازندگان شرایط بوجود آمده از طریق بیماری کرونا هستند؛ از یک طرف هزینه‌های سنگینی که درمان و نگه‌داری بیماران به خدمات عمومی تحمیل کرده و از طرف دیگر کاهش درآمدهایی که به خاطر تعطیلی بخش عمده‌ای از اقتصاد از جیب دولت خارج شده بار سنگینی را به دوش دولت انداخته است. در این حالت نیاز به یک استراتژی سریع و ضربتی در اقتصاد شدیدا احساس می‌شود.