نقل‌قول:


امروزه با پیشرفت علم و به کمک ابزارهای پیشرفته پزشکان سعی میکنند دندان های آسیب دیده را حتی دربدترین شرایط ترمیم کنند و مانع از کشیدن دندان شوند.
در هر مواردی که دندان به هر دلیلی از بین رفته باشد می توان از ایمپلنت برای جایگذاری دندان از دست رفته استفاده کرد و به صورت تک دندان برای یک یا چند دندان و همچنین برای همه دندان های از دست رفته یک فک و یا هر دو فک می توان از آن استفاده کرد.
بهتر است بلافاصله پس از کشیدن دندان ایمپلنت جایگذاری شود زیرا با از دست رفتن دندان به مرور زمان استخوان فک کوچک می شود و اگر افراد زمان زیادی بی دندان باشند استخوان فک تحلیل شده و بسیار کوچک می شود.که در این صورت قبل از ایمپلنت باید جراحی پیوند استخوان فک انجام شود و از قسمت های قدامی پا و لگن استخوان برداشته و به فک پیوند زده شوند و 4 ماه پس از جراحی پیوند استخوان می توان جراحی ایمپلنت انجام داد.
ایمپلنت دندان از سه قسمت فیکسچر و اباتمنت و تاج دندان تشکیل می شود که ابتدا فیکسچر درون استخوان فک قرار می گیرد و اباتمنت درون آن پیچ می شود و سپس تاج دندان روی اباتمنت قرار می گیرد.و نوع ایمپلنت و مشخصات مکانیکی استخوان ها و بافت ها ی مورد نیاز در افراد متفاوت است و به موارد زیادی مثل سن و خصوصیات ژنتیکی و میزان سالم بودن لثه بستگی دارد.

بارهایی که بر ایمپلنت وارد می شوند بارهای سیکلی و دینامیکی اند و ثابت نیستند.مثلا جویدن غذا یک بار سیکلی به ایمپلنت وارد می کند.اما در تحقیقاتی که تا به امروز انجام شده ماهیت دینامیکی و بحث های مربوط به خستگی در نظر گرفته نمی شود و به جای آن بارگذاری ثابت استاتیکی در نظر گرفته می شود.
در روش جدید بدون نیاز به جراحی پیوند استخوان برای فک بالا که مدت زیادی بدون دندان بوده است ایمپلنت دندان جایگذاری می شود و در این روش جدید طول ایمپلنت به 30 تا 50 میلیمتر می رسد که در روش معمولی طول ایمپلنت ها 7 تا 18 میلیمتر است. در روش جدید ایمپلنت در گونه کار گذاشته می شود و به آن ایمپلنت گونه ای می گویند.پس از اینکه ایمپلنت گونه ای در فک بالا کار گذاشته شد و در قسمت قدامی فک دو یا سه ایمپلنت گذاشته شد روی آن ها قوس دندان ساخته می شود.
از این روش جایگذاری ایمپلنت در همه مواردی که بیماران فک شان کوچک شده می توان استفاده کرد جز در بیمارانی که عفونت سینوسی داشته باشند.

و در برخی مواقع لازم است از پیوند استخوان برای ایجاد شرایطی برای کاشت ایمپلنت استفاده شود و برای اینکه ایمپلنت به خوبی جوش بخورد لازم است فک به اندازه کافی استخوان داشته باشد.پیوند استخوان را می توان 2 تا چند ماه قبل از عمل کاشت ایمپلنت و یا همزمان با عمل کاشت ایمپلنت انجام داد.استخوان فک مورد نیاز برای پیوند استخوان را از استخوان بدن فرد یا از منابع خارجی می توان تهیه کرد.که این پیوند استخوان بر حسب منبع استخوانی که مورد استفاده قرار گرفته می شود به سه نوع اتوگرافت و آلوگرافت و زنوگرافت تقسیم می شود.

در نوع اتوگرافت استخوان مورد نیاز برای پیوند از استخوان خود فرد تهیه می شود و به همین دلیل انتقال بیماری در این نوع صورت نمی گیرد.و در این نوع پیوند استخوان همزمان با ایمپلنت انجام می شود.و گرافت داخل و خارج دندانی را شامل می شود و روش داخل دهانی معمول تر از روش خارج دهانی است.

در روش آلوگرافت استخوان مورد نیاز توسط پزشک از فرد دیگری گرفته می شود و استخوان برداشته شده پس از برداشت توسط اشعه گاما استریل وسپس منجمد می شود.واستخوان می تواند به صورت خشک شده و یا خشک نشده منجمد مورد استفاده قرار گیرد.که البته قبل از پیوند باید مورد آزمایش قرار بگیرد و سلامت آن تایید شود.

در روش زنوگرافت از استخوان حیوان برای پیوند استفاده می شودو در این روش قبل از پیوند باید پروتئین ها خالی شود.و از این نوع پیوند به ندرت استفاده می شود.که به طور معمول از استخوان گاو برای این پیوند استفاده می شود.و در این روش احتمال انتقال بیماری وجود ندارد اما ممکن است تولید ضایعات در این روش زیاد باشد.منبع:ایمپلنت دندان