نقل‌قول:

دنیای کودکی‌ام به سرعت می‌گریخت و روزها تلخ می‌گذشت. گاهی احساس می‌کردم دنیا بر اساس عقل و منطق مردانه می‌گردد که مردها شوهر زن‌ها بشوند و صورتشان را چروکیده کنند، اگر توانستند بچه به دامنشان بیندازند و اگر نتوانستند اشکشان را در بیاورند.

نقل‌قول:

بعضی می‌گفتند از بس زشت و آبله‌رو بوده، اسفندیار قشنگ نمی‌خواسته کسی او را ببیند، بچه‌ای هم که نداشتند، دیوار خانه‌شان هم آن‌قدر بلند بود که به قاعه شبیه‌تر بود تا خانه. هر روز صبح وقتی اسفندیار قشنگ از خانه‌اش بیرون می‌آمد، در را قفل می‌کرد و به مغازه‌ی کفاشی‌اش می‌رفت. در تمام مدتی که در مغازه‌اش بود، به مردها با نظر شک نگاه می‌کرد، وشب که به خانه بر می‌گشت اخم‌هاش تو هم بود. دو روز بعد از واقعه در زندان گفته بود که زنش با تمام مردها رابطه داشته است.

نقل‌قول:

دست هام را بلند کردم که اولین ضربه های تفنگ موزر را دفع کنم. معصوم لوله موزر را در دست داشت و قنداق سنگینش را به کله ام می کوفت.

نقل‌قول:

ساعت ما پنج بود، ساعت فلکه نه بود و ساعت معصوم کار نمی‌کرد. گفتم هیچ ساعتی دقیق نیست. و هیچ چیز مال خود آدم نیست مگر همان چیزهایی که خیال می‌کند دلبستگی‌هایی به آن دارد. بعد یکی‌یکی آن‌ها را از آدم می‌گیرند و تنها یک سر می‌ماند، آن هم بر سر نیزه.

نقل‌قول:

دار، آونگ خاطره‌های ما در ساعت تاریخ بود.

نقل‌قول:

آن شب رزم آرا به ما گفت که هیچگاه رو به خدا نماز نخوانده‌ایم، رو به هندوستان ایستاده‌ایم. و گفت که باز خداروشکر کنیم که رو به روسیه نایستاده ایم. همه‌ی عبادات ما باطل است و خدا قاصم‌الجبارین است.
من همیشه فکر میکردم خدا ارحم الراحمین است، و او گفت که پیغمبر در لحظه‌ی آخر زندگی به اطرافیانش نگاه کرد. عرض کردند بعد از شما چه میشود؟ فرمود یوم البدتر، یوم البدتر. برای همین دنیا روز به روز بدتر میشود. یوم البدتر. یک لحظه واژه‌اش را در ذهنم مرور کردم. بومش عربی بود و بدترش فارسی. آقای یغمایی دبیر ادبیاتمان می‌گفت که بدتر صفت تفضیلی است. دانستم که این هم باید از حقه بازیهای امثال رزم‌آرا باشد که حرفهای خودشان را از قول بزرگان نقل میکنند، یاس و نا امیدی را در دلها میکارند و بعد میگویند حالا ما آمده‌ایم که بهترش کنیم، قبله‌تان را صاف کنیم، و آنچه ما می‌گوییم راه رستگاری است، بدبختی بزرگ بشر از چیست؟ از همین که آدم دینش درست نباشد و نداند که نداند که نداند، یا چمیدانم، آن کس که بداند که بداند که بداند، در جهل بماند، شاید هم نماند. و آن شعر را دوسه بار تکرار کرد…

نقل‌قول:

هیچ لازم نیست کسی خدمتکار دیگری باشد. دنیا را پولدارها اداره می‌کنند، از گرده‌ی عاشق‌ها و گرسنه‌ها کار می‌کشند و امانت‌داری می‌کنند، برای کی؟ برای چی؟ آنها از زندگی چی می‌فهمند؟