قدمت فعالیت‌هاى ورزشى اعم از پرورشى و قهرمانى در ایران به گذشته‌اى دور باز می‌گردد، اما شروع به کار فعالیت زنان در امر ورزش بسیار نوپاست و با توجه به سابقه کوتاه، رشد زنان در زمینه ورزش قهرمانی اگرچه فراز و نشیب‌های فراوانی را پشت سر گذاشته، ولی قابل توجه بوده است.
به گزارش مهرخانه، در سال‌هاى پیش از پیروزى انقلاب اسلامى و از هنگام تأسیس فدراسیون‌هاى ورزشى، برنامه‌هاى ورزش بانوان بسیار محدود بود، نهاد مستقلى که امر ورزش بانوان را اداره کند، وجود نداشت و معمولاً هر دستگاه و سازمان و یا فدراسیون ورزشى، برنامه‌هاى خود را به صورت کلى تدوین می‌کرد که فعالیت‌هاى ورزشى بانوان و دختران همواره بخش ناچیزى از این برنامه‌ها را به خود اختصاص می‌داد.  
سال 60 سرآغاز تشکیلات ورزشی بانوان
سال 1360 را می‌توان سرآغاز تشکیلات ورزشى بانوان در دستگاه ورزش کشور به شمار آورد. در این سال هدایت فعالیت‌هاى ورزشى بانوان به عهده کمیته‌اى تحت عنوان کمیته ورزش بانوان گذاشته شد. این کمیته فعالیت خود را به عنوان یکى از زیرمجموعه‌هاى دفتر امور مشترک فدراسیون‌هاى ورزشى آغاز کرد.
بر اثر تغییر و تحولاتى که در سال 1364 در دستگاه ورزش کشور صورت گرفت، توجه مسئولان سازمان تربیت بدنى به ورزش بانوان جلب شد و با تغییرات سازمانى گسترده‌اى که در سال 1365 و با یارى سازمان امور استخدامى کشور در سطح سازمان تربیت بدنى رخ داد، تشکیلات سازمانى ورزش بانوان به مدیریت ورزش بانوان تبدیل شد.
این مدیریت یکى از مدیریت‌هاى تحت پوشش معاونت فرهنگى- آموزشى سازمان تربیت بدنى قرار گرفت. با گسترش روزافزون فعالیت‌هاى ورزشى در سرتاسر کشور، افزایش تعداد انجمن‌هاى ورزشى و هیئت‌هاى ورزشى در حوزه‌هاى ستادى و استانى و شهرستانى، نیز رشد کمى زنان ورزشکار و سازمان‌یافته، ضرورت بازنگرى در نظام تشکیلاتى سازمان ورزش بانوان احساس گردید.
تشکیل شورای همبستگی ورزش بانوان برای شرکت در مسابقات بین‌المللی
در سال 1368 و همزمان با مدیریت دولت سازندگی بر کشور با تصویب سازمان امور ادارى و استخدامى کشور، مدیریت ورزش بانوان از معاونت فرهنگى آموزشى جدا شده و با عنوان معاونت ورزش بانوان کشور زیر پوشش سازمان تربیت بدنى و معاون رئیس‌جمهور در سازمان تربیت بدنى قرار گرفت.
پس از این تفکیک دغدغه مسئولین برای حضور زنان در مسابقات ورزشی باعث شد تا معاونت ورزش بانوان به این حوزه توجه جدی داشته باشد و سازوکار حضور زنان در عرصه‌های ورزشی با حفظ شئونات اسلامی را فراهم کند. برای تحقق این امر چندین کنگره با حضور نمایندگان کشورهای اسلامی برگزار شد و پس از آن طرح تشکیلات شورای همبستگی ورزش بانوان کشورهای اسلامی و اساسنامه آن و همچنین طرح برگزاری نخستین دوره بازی‌های بانوان کشورهای اسلامی به تصویب رسید و فائزه‌ هاشمی به عنوان نائب رئیس کمیته ملی المپیک انتخاب شد.
پیش از تشکیل این شورا، ورزش بانوان کار خود را در سطح ملی دنبال می‌کرد و مسابقات برون‌مرزی انجام نمی‌شد و همین مسئله باعث شده بود تا نوعی یأس و ناامیدی در میان زنان ورزشکار ایجاد شود و تصویب اساسنامه شورای همبستگی ورزش بانوان این مشکل را تاحدودی حل کرد.
در دولت سازندگی اولین حضور زنان در المپیک آتلانتا رقم خورد
پس از آن در سال 69 اولین حضور زنان در بازی‌های آسیایی به وقوع پیوست که تنها یک ورزشکار زن در رشته تیرانداری در آن شرکت کرد و موفق به کسب مدال نشد.
در بهمن ماه 1371 نیز اولین دوره مسابقات ورزشی بانوان کشورهای اسلامی در ایران در هشت رشته بدمینتون، والیبال، بسکتبال، هندبال، تنیس روی میز، تیراندازی، شنا و دوومیدانی با موفقیت چشمگیری برگزار شد، ولی مدالی نصیب ورزشکاران زن کشورمان نگردید و البته زنان ایرانی در المپیک 1992 (سال 71) بارسلون نیز غیبت داشتند.
در سال 1994 و در دولت سازندگی اولین حضور زنان در المپیک آتلانتا رقم خورد که البته این حضور نیز مدالی برای زنان ایرانی در برنداشت و همین اتفاق در مسابقات آسیایی تایلند رخ داد و زنان ایرانی از کسب مدال محروم شدند.
حضور زنان در در المپیک 2000 سیدنی در دوره دولت اصلاحات هم منجر به کسب مدال نگردید
حضور زنان در در المپیک 2000 سیدنی در دولت اصلاحات هم منجر به کسب مدال نگردید و شاید بتوان گفت کسب مدال نقره توسط نسیم حسن‌پور و برنز توسط پروانه ناجی در بازی‌های 2002 بوسان کره جنوبی در رشته تیراندازی، از افتخارات ورزش بانوان در این سال‌ها بود. در این دوره باز هم نسیم حسن‌پور در المپیک 2004 آتن در رشته تپانچه بادی برای کشورمان مدال آورد.
شورای همبستگی که فدراسیون اسلامی ورزش بانوان را تشکیل داده بود، چهار دوره مسابقات را در هر چهار سال برگزار کرد. در کنار این بازی‌ها رقابت‌های کوچک‌تری با عنوان بازی‌های همبستگی سالانه در کشورهای عضو برگزار می‌شد. دوره‌‌های آموزشی مربیگری و داوری و... هم با حضور مدرسین خارجی در تهران و کشورهای عضو برپا می‌شد. البته علاوه بر کشورهای اسلامی، مسلمانان کشورهای غیراسلامی هم عضو این مجموعه بودند و این شورا تا سال 84 یعنی پایان دوره اصلاحات به کار خود ادامه داد.
چرا فدراسیون اسلامی ورزش زنان در دولت نهم تعطیل شد؟
با حضور دولت نهم و دهم در ایران اگرچه شورای همبستگی ورزش زنان تعطیل شد، ولی ورزش قهرمانی زنان روی خوش به خود دید. دولت در آن زمان علت تعطیلی این نهاد را کمبود بودجه اعلام کرد، ولی ظاهراً سیاست‌های به کار گرفته شده در دولت‌های گذشته این نهاد را به مکانی سیاسی تبدیل کرده بود و از همین‌رو دولت جدید تصمیم به تعطیلی آن گرفت.
در این دوره معاونت ورزش بانوان در سازمان تربیت بدنی تشکیل شد و پس از تشکیل وزارتخانه ورزش و جوانان، این معاونت با ورزش همگانی ادغام شد. از دیگر اقدامات صورت گرفته در این دوره حذف معاونت ورزش بانوان در استان‌ها بود که البته وزیر تصمیم داشت اداره کل ورزش بانوان را تشکیل دهد، ولی این موضوع به دست فراموشی سپرده شد و رئیس گروه هماهنگی امور بانوان، جایگزین معاونت ورزش بانوان در شهرستان‌ها شد.
در این دوره بانوان ایرانی در بازی‌های آسیایی سال 2006 دوحه قطر در رشته شطرنج تیمی به یک مدال نقره دست یافتند که آتوسا پورکاشیان آن را برای کشورمان به ارمغان آورد و مهروز ساعی و افسانه شیخی نیز در رشته تکواندو مدال نقره کسب کردند.

حضور درخشان و چشمگیر زنان در المپیک 2008 چین  و بازهای آسیایی 2010
حضور درخشان و چشمگیر زنان در المپیک 2008 چین و بازی‌های آسیایی 2010 این کشور با مدال‌های رنگی همراه بود. در بازی‌های آسیایی 2010 چین فاطمه نعمتی در رشته تکواندو به مدال طلا دست یافت و همینطور در المپیک و پارالمپیک 2012 لندن شاهد افزایش حضور زنان و کسب مدال طلا در مسابقات بودیم.
در این دوره وزارت ورزش و جوانان برای اولین بار اقداماتی برای حضور زنان ایرانی در مسابقات قهرمانی انجام داد و در مجموع 44 لباس مصوب با تلاش جمهوری اسلامی برای استفاده کشورهای اسلامی به ثبت رسید.
حضور هشت بانوی ایرانی در کاروان ۵۲ نفره ایران در المپیک ۲۰۱۲ لندن، نه تنها رویدادی تاریخی و پرافتخار بود، بلکه کسب نتایج قابل قبول در این بازی‌ها، نشان داد که ورزش بانوان در سال‌های اخیر روندی رو به رشد و چشمگیر‌ داشته است.
تلاش برای تثبیت لباس ورزشکاران زن در دولت دهم
معاون امور بانوان وزارت ورزش و جوانان در خصوص فعالیت‌های صورت گرفته برای حضور بانوان در المپیک به مهرخانه گفت: معاونت امور بانوان ورزش از سال 88 با جدیت و توجه به اصل حجاب، پوشش‌ها را بازنگری کرد و نواقص‌شان را برطرف نمود. چون در برخی رشته‌ها، پوشش ورزشکار، به دلخواه خود ورزشکار، به مرور زمان تغییراتی کرده بود؛ یکی آستینش را کوتاه کرده بود، یکی قدش را. لذا ما سال 88 تمام لباس‌هایمان را با یک تیم مجرب خانم از اساتید فیزیولوژی، طب، مدیریت ورزشی، مد و لباس، و کارشناس علوم دینی و اصول فقه و با حضور رئیس فدراسیون‌ها بازنگری کردیم.
اکبرآبادی ادامه داد: از رئیس فدراسیون‌ها درخواست کردیم که لباس‌ها را با یک ورزشکار در استیل آن ورزشکار تهیه کنند و سعی کردیم دامنه حرکت، چارچوب ارزش‌ها، میزان تبادل هوا، خروج رطوبت و وزن لباس را لحاظ کنیم. تقریباً 8 یا 9 لباس را در همین مدت 2-3 ساله اخیر مصوب کردیم.
وی تصریح کرد: پس تا اینجا بازنگری لباس‌ها هم انجام شد، مصوبه مجامع بین‌المللی را هم که داشتیم. ازطرفی برنامه‌ریزی در حوزه زنان را در بخش قهرمانی با نگاه حرفه‌ای انجام دادیم؛ در هر رشته مسابقات کشوری و انتخابی تیم ملی برگزار کردیم تا نشان دهیم نگاه ما به حضور زنان جدی است.
(در همین زمینه: با تلاش ایران، میخ حجاب در ورزش جهان کوبیده شد)
اردوهای تیم‌های ملی ما در رشته‌ها و در رده سنی‌های مختلف شکل گرفت
معاون امور بانوان وزارت ورزش و جوانان تأکید کرد: اردوهای تیم‌های ملی ما در رشته‌ها و در رده سنی‌های مختلف شکل گرفت. البته شاید نگاهمان در گام‌های اول بیشتر رشته‌های آسیایی و المپیکی یعنی رشته‌هایی که در مسابقات آسیایی 2010 چین جزء رشته‌هایی بودند که رقابت می‌شدند و ما هم پوشش مصوبش را داشتیم، بود؛ ولی بالاخره در بازی‌های آسیایی 2010، توانستیم با 120 خانم در قالب مربی، سرپرست و ورزشکار، در رشته‌های متنوع در چین حاضر شویم و برای اولین بار 25 درصد از مقام‌هایی که در حوزه کاروان جمهوری اسلامی کسب شده بود را به زنان اختصاص دهیم، و به همین دلیل از ششمی آسیا به چهارمی ارتقا پیدا کردیم.
اکبرآبادی اضافه کرد: ما در برنامه‌ریزی بعدی‌مان تقریباً یکی دو ماه مانده به بازی‌های آسیایی 2010، دیگر از صرافت بازی‌های آسیایی خارج شدیم و بر برنامه‌ریزی برای المپیک 2012 لندن متمرکز شدیم. همه رشته‌هایی که در آسیا بازی می‌شود، در المپیک نیست. ضمن اینکه میزبان هم اختیار دارد چند رشته را کم و زیاد کند. با رصدی که داشتیم، رشته‌هایی را که می‌توانستیم حضور پیدا کنیم، مشخص کردیم. ما در واقع نگاه‌مان، نگاه مدیریتی بود نه جنسیتی. یعنی گفتیم اگر زنان در این زمینه مستعدند، سرمایه‌گذاری می‌کنیم. با این نگاه توانستیم 8 سهمیه در المپیک و 8 سهمیه در پارالمپیک دریافت کنیم.
وی خاطر نشان کرد: دیگر هرچه گام به جلو بر می‌داشتیم، اشتباهات، کمبودها و موانع خودش را بیشتر نشان می‌داد؛ اما با همان جدیت و به نوعی با حداقل‌ها، نتیجه حداکثری گرفتیم و 8 سهمیه در المپیک و 8 تا در پارالمپیک کسب کردیم. ما در المپیک مدال نگرفتیم اما با توجه به زیرساخت‌ها فاصله‌مان را با مدال‌ها خیلی کم کردیم.
(در همین زمینه: ورزش قهرمانی بانوان از ابتدای انقلاب تاکنون در یک نگاه- اینفوگرافی)
با همه این اقدامات هنوز هم بانوان ورزشکار ما در ورزش قهرمانی با مشکلات زیادی چون کمبود و یا نبود مربی، عدم وجود امکانات رفاهی برای تمرین و ... مواجه هستند و امید آن می‌رود این مشکلات در دولت جدید که معاونت ورزش بانوان را برای توجه بیشتر از معاونت ورزش همگانی جدا کرد، مرتفع گردد.